장음표시 사용
311쪽
312쪽
εμώρανεν ο Θεος την σοφίαν 2ὶ, των συν ρων του
copula non valite locum ornabit.
sin Cons. p. 234, n. 3. 3J Tω βίω , mundo, hominum
fenera. Hunc sensum Reitz. attrae. Icaron . 32, illustravit, ac nuper Plena in anu vir doct., Et plii lologiae inter Italos rat In splendidit in lumen, Leo paratus not. ad Euseb. 4ὶ Videtur esse in A χ ρων, quasi signifieare volitisset Ithiarius posse legi , ω vel Pρων. Hoc i llo melius, saltem inagis in usu esse, ostendi t. I, Pag. 256.
313쪽
τς ἁρχε-- Δαίμονος ενεργεία, θανάτοις Θεοῖς τοῖς ὁμοιο παθε χρῆ φθαρτοῖς ἁνθρώποις προσετέθη-
σω, MN Θυσiας αὐτοῖς κλ σπονδὰς ἐπενοήσαντο, των Δαιμόνων δηλονότι τοῖς ζοόγοις ενοι ησάντων, Ρ προς εα οὐς την τιμῆν ψ τας Θυσίας μεθελ-σἀντων. Mis 'Εκεῖνοι τοίνυν τοῖς μη δοκιμάζοντας τον Θεόνεχειν ἀν επιγνώσει πείθουσι Θεους αυτοῖς ἡγεῖσθαι,
δυοῖν χάριν ἴν αυτοὶ μεν τη ποση θρία δοξάζοιντο γαύτη δενται γὰρ, 1τε πλήρεις αλαζονείας ὁντες,
in nota rettulit meliorem codi-C Iri M lipturana Eaηλῖς. Ille in Epist. 4 l: λση όμενος ώς ε θελέ- σας -κάσης ' μόνος. Et hic e nota restituentia lectio άρκάσεις, Uian et reperi in cod. 3035. Basilius
316쪽
ολον το αἶσχος του παλαιου πιθρώπου ολος ὁ φόρτος των πολλων αμαρτημάτων ωθά- ετ τω
317쪽
χεάμενος, βαρεῖς τε ἁναφέρων σι εναγμοῖς χρῆ λύων τοῖς δάκρυσιν εαυτον, ΦΘεξῆς δε τω γέροντι τὰς μυσαρος αὐτου διηγούμενος προξεις. 'Εκεῖνος δε, τα, πο σωσπι ψυχήν χρῆ-του δελίου θάκοντος ἐξαρπάσπι φάρυβπς εὐτεγνότατος ων, -τεπαίδει αὐτον ρήμασι σωτηρίοις, ἐδυἀτ την Σφεσιν, Γλεων ὐπισχνε τον δὲ σlήν. Εἶτα - χήσαό χ ι νη- σιεύειν ἐπι πολλὰς ἀντειλάμενος ἡμέρος, τω Θείωκ θανει βαππισματι. Κ- ην ό ἁνθρωπος μετανοων γνησιως πάσας αὐτου τὰς ἡμέρος, ἐφ' οἱς ἐωλημμέλησε , δάκρυσί τε χνη σι εναλοῖς τον Θεον ἐξιλεού
O δε γε βασιλεῖς, τούτων ούτως ἀποζώντων,-νγοθεν ἐξαπορηθεις, δῆλος ἡν ἰσχυρως λειώμενος - πολὐν τον σάλον φέρων ἀν τῆ - χη. Συ- λέσμδε αυρις οσοι της συγκλήτου βουλῆς ἐτύ ανον, ἐσκέ
320쪽
ΚAI ΙΩΑΣΑΦ. 305 αὐτοῖ τη βασιλεία, - πάντα δεδωσι τα πρέποντα
Τότε λ τότε την ἐξουσίαν παραλδων ό 'Iω αφτης βασιλείας, ἡνίκμ την πόλιν Ἀτέλαίεν ενθα - της βασιλείους ηὐτρέπισlο αὐτω, το τοῦ δεσποτι- μὸν πάθους σημεῖον, τον σεcάσμιον σlαυρὸν τῆ Xρισlς, ἐκ - σιω ἐφίσlησι της πόλεως πύηγώ ' τους εἱαλικοῖς ναους βωμους περυσιὰς επολιόρκαι, - έσειεν, ἁνώρυτ ε το εδαφος, ἐξεκ λυ ε τψς Θεμελιους, μηδἐν λείψανον της ἁσεcείας - ταλιπών. Κατὰ δε μέσης της πόλεως ναὸν μέγαν τε Ρ ταυ-λλη τω δεσπότηανεγείρει Xυσlω. Καὶ κελεύει τὸ πληθος ἐκεῖ συναἐς ἐπιχωριάζοντας προσάγειν τω Θεω τὸ σκας δἰ τηιμ σlαυρς προσκυνήσεως, εἰς μέσον προ πάνθων αυτός-ρελθων ὀ μγενεσlάτη διδεῖς εαυτὸν δεήσει. Πάν-
τας δε τους υπὸ την αὐτου 'ine' γενομένους ίου- Θέτει, παρετ λει, πὰντα ἐποίει του ποσπάσ της δεισιδαίμονος πλάνης τω Xρισιω οἰκειωσ ' την