Quinti Smyrnaei Posthomericorum lib. XIV

391쪽

οἱ νω φράσσαντο Θεο μένος αἶψα αὐτοις Θαρσος πειρέσιον κα χευετο μαίνετο δέ σφι Θυμος ἐνὶ σπιθσσι, και ἔνθορον Ἀργέλουν,

ἀργαλέοις σφηκεσσιν ἐοικώς οντ αλε νον ἐκ Θυμοῖ κοτωνος, ἐπιβρίσωπι μελίσσαις,

393쪽

- α -- α Φοῖβος - ἔδρακεν ἐκ πολεμοιο φευγοντ' 'Αργων πουλυν στρατον οὐ γαρ στ αυτοῖς

παρφθάμενος μυωνα κατ αλγινωτα δαφεν

396쪽

καί νυ κε μίγδ' ἐγένοντο, καὶ ἀργαλέως απολ-ο 55 πάντες ομως, λαῖσι περ ξιφέκτου πεσόντες αλλήλων ε μή σφιν - Οὐλύμποιο Κρονίων γψροσε τειρομένοισι, κονι V απάτερθεν ἔλασσεν υσμίνης, ὀλο- δε κατε πρη- ώλλας. o δέ - οωντο πίνος δώρα μι- ἐτύχ' u om-ὀν ἐλαφροτερος, δέρκοντο γαρ ιτε δαεαι

υσμίνη νιφάδσσι Π ἐοικοτα πίπτε βέλεμνα 65 ἀμφοτερωθεν οντα δέος δ' ἔχ' μηλοβοτῆρας εκποθενδεδείων -- ροωντας ἀυτην. Και τις ἐς Αἱρα χεῖρα ἐπουρανίοιο μύρων ὐχετο δυσμενέα μὲν - Ἀ- παντα λέψαι,