장음표시 사용
294쪽
on ATIO IN APATVRIVM. 89βον τομον ἀδικουντα, διωρθωσώμ. ἡπψ μοιωτοῖκα του ξένου. ὁ ωσπερ αδικούμενος, αλλ' υκ ἀδικων, ἐμεμφετύ μοι, κυιηρώτα ει υ ἱκανόν μοι- αὐτεαπολιθναι η ἐγγυης της προς την τράπεζον, αλλὰ κανυπ- του ἀργυοίου του Παρμένοντος τὴν ναει κατεπτω και τοῖς παῖδας, καὶ υπερ ἀνθρώπου ν δο απεχθανο ην αυτω θω
πραθεισης της νεώς τετταράκοντα μνων, σουπερ ι
θέοις ην ἀποδοθεισων δ των τριάκοντα μνῶν ἐπιτην τράπεζαν, καὶ τῶν δέκα ,- Ἀρ Παρμέν Μαι, εναντίον πολλων μαρτὐρων, ἁς τε συγγραφὰς ἀνει--λύμεθα, καθ' υς α νεω - χρη τα, κω τῶν συναλλαγμάτων ἀφεῖμεν, καὶ ἀπηλλάωμεν αλληλους, στε μητε τοὐτου προς μὴ μετ' ἐμοὶ πρωτοῖον πραγμ' εἶναι μηδέν. - ῶς ἀληθῆ λέγω,
295쪽
σαντος του Φωκρίτου παρ' αλλω τινὶ θέσθαι, ἱ-
μαρτυρίαι χιι μεν τέθησαν, συνθηκαι παρὰ τω Ἀριστοδεεῖ καὶ ἡ πιτροπὴ ἐγένετο - κριηεν, - Ἀριστοκλεῖ, και μοι, οἱ εἰδότες ταυτα
δικασταὶ, τὰ μετὰ ταυτα πραχθέντ' ἀκουσα μου. ἐντευθεν γὰρ ωται φανερο υμῖν , τι συκοφαντο
296쪽
μαρτυρίαι. Ἐντευθεν τοίνυν τι με της ἐπιτροπης Αἐλυτο, φανισμένων των συνθηκῶν, καιτων διυπητων αντιλεγομένων. πιχειρουντες δε γράφειν τέρας συνθηκας, περὶ τοίτων δινέχθησαν, οἶτος ἐν ἀξιων υν Ἀριστοκλέα ' ο Πυρμένων
297쪽
νε- ου γραφεισῶν Ηἐρων συνθηκῶν, των δ' ἐξαρχης ἀφανισθεισων, ς το ' ἀναιδεέας νηφοπικῶς τὰς συνθήκας, - εὶ ἀποφανει--οθαι, ἔφη την διαιταν παρακαλέσας δ' ὁ Πυρμένων ἡττως, ἀπεῖπε τιθυριστοκλει μὴ ἀποφαίνεσθαι παρὰ τὰς σαν κα πιπολυπιο τῶν συνδιαιτητων. καὶἐων ἐναντιο --πεν, ἀκούσατε τὰς μαρτυρια
ἀποδημησαντος το ἀνθρώπου διὰ τῆν συμφορὰν, ἐρημν κατ αῖτο ώπεφην--τρο διαταμ καὶ πῶμεν, καὶ ο Φώκριτος - ταις αὐταῖς συνθηκαις γε - γραμμώμι, τι ημφισβητησεν οἶτος μὴ εἶναι με ἔς δια τροὰς αυτρ, φυγομεν το διαιτησαι ὁ δ , ουμήναν ἀμφὶ σβητηθεὶς, αλλὰ και ἀπορρηθῶν αυτῆοὐδε ηττον τὴν πdφανσιν ποιήσατο δούθ υμῶν, άλε τῶ ναλλων ἀθηναίων πομεινα αν τιςJποιῆ-- οὐδε . - οἶν περὶ τὴν ἀφάνισιν τῶν συνθη- κων, και περὶ τὴν γνῶσιν της διαίτης, πατοτρωκαὶ του διαιτητη πειραπιαι, ἄν ποτε σωθῆ ὁ
298쪽
ORATIO IN APATVBIVM. 95κημένος, disse , , , αὐτῶν ληψε - ἐπιιδὴ ν' ie
μυρρινούσιος ' πειτα πειράσομαι και εὐτεκμηριο ν
την ἀπολογιαν ποι ησασθαι. νανδρες δικασται πρωτον - οἶν τῖν χρειον μαωτῶ γουμαι μάρρο τυρα εἶναι του μὴ ἀληθἐς τ εγκλ ημα εἶναι ἡ μεν γὰρ ἐπιτροπὴ τούτου πρὸς τὸν Παρμένοντα τριτον επος γέγονε, και η γνωσις του χριστοκλέους αἱ δἐ λήξεις των δικων τοῖς εμπύροις εμμ οι εἰσιν ποτον βοηδρομιῶνος μεχρι τολμωνουχιῶνος, - πα-ρο ρημα των δικαίων τὶ χύντες ἀνώγωνται. 4 δἐ
πρωτον μεν ου χυθυς, της γνώσεως γε μινης,
ἀπέχθεσθαι. αυτος γαρ εισεπέπρακτο - εμον προς
299쪽
300쪽
ραλιπὼν τὴν ουσάν μοι ἀπολογίαν, ει νεγγυησώ-μ , επὶ τ ἀρνεῖσθαι ἀπηλθον ἀλλὰ μὴν καὶ τουτομεμαρτὐρηταε μῖν ' διι, επειδὴ φανίσθησαν αἱ συνθηκαι πῖ τουτων ε του εetερας ρύφεσθαι obτος και ὁ Παρμένων, ς ἄκυρων αὐτοῖς οντων ων πρύτερον ἄμολογημένων καίτοι οπότε περὶ ης μελ- λοίσης γνώσεως γενήσεσθαι, τέρας ἐνεχείρουν συνθήκας γράφεσθαι, πειδὴ αἱ υπάρχουσαι ἀπώλονet' πως νην μὴ γραφεισων συνθηκων τέρων, ἡ δίαι-