Apollonii Sophistae Lexicon Homericum ex recensione Immanuelis Bekkeri

121쪽

ὁ ζιζαλέως.

122쪽

εσαν μελανος κυάνοιο.

123쪽

θον οκριόωντα λέγει τον τραχυν, οἷον ἀκριόεντα ' ὁ Π τραχυς ἄκρα πέφυκεν εχειν πολλύ.

ὀλιγηπελέων Βδεν δυνάμενος. ὁ λιζονες ἐλάσσονες, ησσονες. ὀλοφωῖα βsλευματα ολεθρια, οῖον ὀλεθριοποιά. πιλυμπος τινες δρος Μακεδονως.1ο ὀλοφυδνόν ὀλοφυρτικόν.

ὀλοοίτροχος ὁ Κομανῖς ἰδίως ἰποδlδωσιν υλος τρέχων, ἐπεὶςρογγυλος η παντι μέρει ἐφαπτόμενος της γης ' ὁ μεν Η τετράγωνος ενὶ μέρει εφάπτεθ. η ὁλοοίτροχος ὁλος τροχώδης η

περιτερης. βέλτιον δε, ως τινες, τυν ὀλοον γινόμενον ἐν τίθIs τρέχειν, οἷον ὀλοθρευτικὸν καθ' ου Γν ἐπενεχθI.

ολοόφρονος ολεθρια φρονῶντος. δωνα δἐ κ, ὀλοόφρων λαγε δ ὁ νγιεῖς τὰς φρένας εχων. ομαδος θόρυβος, παρὰ το ὁμῖ αυδῶν.

ομηγυρίσασθαι ομου συναγαγεῖν.

φνῶτες.

ομοιωθήμεναι ὁμοιωθιναι, ἐαισωθηναι.

125쪽

25 υ ρινε γενικῶς τὴν ψυχὴν ἐκίνησε διὰ τον λόγον, ἔκ ἐρωτικῶς νυν, ἀλλ' ὀργίλως. ὀρέχθεον. τῶν πεποιημένων ἡ λαις. πολλοὶ μεν βυες ωρέχθεον. τινες ἶν . inoν ἀπῖ του δρύειν συνεχηματιο, ὁ φασιν ειναι τῖμετὰ θορυβου τὴν σφαγὴν ὁπομένειν. M ὀρεκτῆσι μελίησι. αις ὀρέγδην χρῶν , ὁτι ἐν τῶ σννἰς Ιἐκτείνον τῆ τὰ δόρατα, ἐκ χειρὸς πλήσσοντες, ὀπερ ἐλαινον

126쪽

ἔσσα κληδών, φήμη ἐκ θεῖ δθεν η οἱ Ἀττικοὶ ὀττευεσθαι λέγουσι τὰ κληδονίζειν. ὁττετομένη, έ τις ἐςὶν κληδονιζομένη. H ὀσσόμενος ἐτοι τοῖς ὀφθαλμοῖς υποβλέπων, ξ κατα ψυχὴν

προσδεχόμενος.

ὀτρηροι ἐνεργεῖς η ἐπεςραμμένοι. η το ὀτραλέως ταχέως η παραλλήλως αἶψα η ὀτραλέως.' η το ὀτρύνειν ἀπὸ τῆς αυτῆς ἐννοίας, ἡ ἀπὸ τῶ παρορμῶν. η ὀτρυντος ἡ ἐπικέ-

127쪽

μον ἐλαμὸς ἡ Πλησις η ἐπὶ τὸ αὐτὸ συνάθροισις τῶν ἀνδρῶν. η ἴλας τρίχας μεῖς λέγομεν τὰς φυσει ειλουμένας

Οἴλιος ἀστήρ ὀλέθριος χαλεπός. λέγει δἐ τὀν κύνα. οὐρῆας ἰμιόνους. ρτοι ἐριδατύσι, διὰ τὀ υρέειν πρὸς τύς ὐνάτεις τόπους.

128쪽

ριάα Ἀν 'τον δ' ἄνδρες πρότερον θέσαν ἰωμεναι θρονs ἀρουρης.V λέγε θ δἐ κ, 9δετέρως. λέγει 9ρους τους τόπους ἐν οἷς ἐνεώλκηνθ αἱ νῆες, παρὰ τὸ ελκομένας τὰς ναυς ὀρουειν εις την θάλασσαν. ἄφελες ἀφειλες. η ἴφελον ἐπ ευχῆς τάσσεθ. ὀφέλλειν αἴρειν. 10 ὀχέειν. νηπιάας ὀχεειν'' τα νέων φρονεῖν, η υχεῖ y υπὐ

νεότητος.

σsσι δἐ κ, ἐπὶ τυ ςενάζειν, ἀπὸ δἐ τῆς αατῆς αρχῆς ' η μ' ὁ ςενίζων τετύρακΘ την ψυχὴν η ὁ μετεωριζόμενος. ἔχθαι τὰ χείλη του ποτομῶ Ν τὸ ἀνύςημα τῆς γῆς. εἰρηΘ δἐ παρὰ τὸ ἐζέχειν.

25 ἔχοι. εἰ μἐν βαρυτονοῖμεν, ε αι μεταφορικῶς τὸ λεγόμενον, λιμένες νηῶν πήματα, δι G υχεῖθ αἱ ναυς. εἰ δ' ὀξυτονοῖντο ἐχοί, ἐσονΘ Οἱ συνεκτικοὶ των νεῶν, οἱ συνεχοντες. Ν πιθανῶς εκάτερον εχει τῆς ἐκδοχῆς. ὀψέ μετὰ πολυν χρόνον. M οφιμον ονι τέλεστ ον ὀφἐ ὐρ ζύμενον τελειου 6 Iυφιτίλε-ςο, J ὐφὸ τελεδεησόμενον. ὀψείοντες ὀπτικῶς εχοντες. ὁ δἐ τύπος τῆς λέξεως Ἀττικός κλαυσείοντες μ λέγουσιν ἀντὶ τΗ κλαυςικῶς εχοντες. οὐ Καλλαμαχος Πῶ κεν βρωσείοντες ἐμὸν παριῶσιν ἄροτρον' ἀντὶ του γε βρωτικῶς εχοντες.

129쪽

Παιόνες εθνος βαρβαρικόν. παιπαλόεντος, τραχέος η σκολιώδ9ς. θηλυκῶς Σύμοιό τε

παιπαλοέσσης.