Ethnika

4쪽

DIDIT

6쪽

PRAEFATIO.

Stepnant Brians epitomen ui denuo ederem impulit me etlides ianuamvis musti ac male nabiti utilitas, et vivomini quiuus scateret quaeque mas nam partem corrigi et posse et debere, derentur inuisiud, et editionum anu linomam raritas, noritas

Inae caritas Anuiquiores meo quas post Aldinani 15023 et Iuntinam i 521 cui averrunt Gisilielmus laiule Basil. 1568, Thomas de Pinedo Amstelod 1678, cui novus inulus praefixus est a. 1725, Atialiatiliis De Lelius Litigii Bat. 168 et 1694,

quae iam Mulum in biblioinecariam latebras confugeriant novissimani Guillelmi Ditidorsit, pia volt 4 pri,diu: Ups 1825. Dindorsi autem non placuli ad illi istrandum sive emendandum Stepnaniana suo licquam addere, sed textum Berkelianum et prioraim editorum, ad ios accessit LaicasMolsienius cuius not castigationes postianias prinitim ediderat neodoriis R, inius Ggd Bat. 1684, uni 1692J, commentarios ad ver- Dum repeii curavit. Sic facium est ut, iamvis inulli vim doeti ad Nepnatium sorte fortuna adthici passim eius verta aut explicare aut corrigere studuerint, iamiam lainen annus cenissimus et siluinviagesinatis agatii ex vi non exstitit qui totam suam opisana in nos scriptore naendando ponere volueriti impie hami scio an nova Stepnani minae omnibus parabili editione apparanda operae presum seῆeram. Iana quid liaeseditione efficere voluerim aut potuerim paucis explicandum est. Senieci propositum erat, textum ad exeniplar Aldinum, audisnanium proxime abesset a libris manu scripus, consorinare atque ubi opus esset lectionum ope post a viris docuse variis codicibus enotatarum corrigere, deinde textui subiicere quae et eriticus apparinis omnis eontineretur et ex-

7쪽

VIpliearetur si quid esset uod expiseasione indigeret. Sed brevinoe ut abiicerem consilium coegerunt me miseriae in quibus iam versantur studia antiquitatis. Nuippe nolui impraesentiariam qiuequana redenapior nonesiussinaus pretiete nil luna exim a me mirario quem ubi Salis inulti sitissent qui emerent, tum dennina adnotationem criticam ad instar appendiicis a me scribentana se rede iuriit esse mini recepit. Itaque cum facile esset ad praevidendum, non plures liuius iam alioriin eortimque mulio praestantioriini lidror in uiuiis esse emptores, nillil iam relicuum erat 'am vi mularem consilium atque taIem ederem Sie-plianum qualis etiam sine adnotatione crauca legi posset Missum feei igitur textum Aldinum et nemini ad Bericelianum memeteontuli, cui sine dubio, quampiam multis Ibeis a libris manu scriptis recedit, omnium tamen maxime talis si pleni sine magna Ossensione legere possimis. At longius etiam quani, ut consulo, par esse limi paucis videbitur progetem: ausus sum.

Nam eum deesset adnotatio tae, si pud salsi Mibiive in textusulem librorum manu scriptoriim anxie consorinato legeretur, Iectorem adverteret statim ac doceret pia ratione emendari illud posset, coactus errana ea quae Ma esse appareret e textu ei eere a que aut meas aut alioriina virorrum doctorinn coniecturas at*ae emendationes recipere Vertina ne putent lectores me sine modo ac temere in Sieplianum grassatuni esse, immo locos peno innumerauites eosque magnam pariem lana ad aliis ieninios intactos reliqui , vios intellexissem aut refingi quidem, sed non sanari posse, quoniam non iam a librariis quam ad epitoniaiore ipso cor rupta esse viderentur, aut sanari non dedere, qy pertinet inprimis ingens copia locortina ex veteribus scriptoribus res auctore adductorum, quos quomodo ille ipse eripio repperisset

scire naulium inieresset. 9uae cum ita sint, non Soli in lecto-mina, Veriam etiam mea ipsius caussa pervellem res bene cederet redemptori , quo in appendice critica olim seribenda nanciscerer occasionem ostendendi , quidus rationibus in textu constituendo usus essem. Sed ne omnia quae huc faciant desiderentur, ain.

de ipso Stephano es eius epitoniaiore de estnicorum opero devae Iidris in quibus illud exstat manu scripsis paucis exponendum eSt. De Siepnani aetate, vita, scriptis partim liquet. Nam

ne*ae alius quisquam eorum scriptoriit quos nabemus de ea re

Ioquitur, vi quae in ipso quod etiamnunc exsint opere ad eam illustratulam aliquid consere videantur num ad ipso Steplivno

an eius epitomatore potius prosecta sint ambigitur inter perii

8쪽

ὁ προ ημῶν τας ἐν τῆ βασιλίδι σχολὰς διακοσμήσας, ἐνσυ, λογοδείξεων δια διφθόγγου φησίν. ut Eugenius sine dubio

est grammaticus Atigusiopoli Phogiae licte natus, cuius libro περ λέξεων ad sitierariani oralinem contexio usum esse sesessi- in Sublas in prooemio, Maenimie idem s. v. Eυγένιος magna cum Iairile Constansinopoli ianuam senem docuisse dicit si, Anast si saeculo lint exeunte sive sexto ineunte. Deinde apud nostriini scriptorem s. v. Γότθοι legitur: ς ψηται μοι ἐν τοῖς Βυζαντικοῖς, et s. v. ωισψ περὶ του Αἰθιοπισσα πλατυτερον ἐν τοῖς των ἐθνικῶν προτεχνολογημασιν ψηται. uuae Omnia sunt si ab epitomatore potius a iscripta esse censeant, in quibus est praeter editores cum G. I. Ossimi d. luisti graeci sib. 2. c. 22. p. 325 3 ipsum autem epitoniatorem osse

volunt Hemolaum aliquem, de quo sic Suidas ' μόλαος γραμματικὸς Κωνσταντινουπόλεως, γράψας την ἐπιτομην. των ἐθνικῶν Στεφάνου γραμματικοs, προσφωνηθεῖσα- ουστινιαν βασιλεῖ. Alia ratione nescio qua ut ile Constantino Porphyrogenneia coniecturam saperet adducium esse apud Passovium opusc. p. 233. Iego L. Holsienium in epistolis a Boissonadio editis s. p. 45. Sed noe cum nimis incerium suneque licviain saciat ad Si nani tinatem erilentam, in Hermolao sistsistendum est. Huius ut ponamus nostram esses tomen, viae supra assulimus aut ipse de suo addidit avi apu1 Stephanum Invenia repetiit. Si veriani est pruis, se piitur ut ante Iussinianum aliiviant vixerit Stephanus certe, ut veritis utar h. M isti in preties ad adnot. Hessionii , viventis adnuo

Stepnani opus eum mutilasse parum verisimile est. Est autem quod obstet quo minus ego quoque in nanc sententiam concedam. uuid enim adeone aetas Iustinianea naagistromin penuria I horauli, ut non esset quem senesis praeficerent praeter gransemineum ignobilem , iiiii alior in deinum scripsis misere laceran- liis gloriolanila lavii Tanine mediocrito doctum nominem ipsum quoque plures lidros composuisse dicemus is vide quam eonainode ista omnia in Stesianum quadrare videantur. Ac primum quidem patet, quantum praeste quod ipse primum inveneris atque in medium protuleris eo quod hine mirsus facili negotio alius excerpserit, tantundem in omni genere doctrinae praestare epitomatore suo Septimum , ut nunc certe digniorem aliquanto moderatorem nabuerint scholae Constantinopolitanae.

Deinde seripia illa s. v. Γότθ0 H 1ἰθίοψ laudata vel maximo

9쪽

VIdoeirlitani Stephantanam retaleni resivganitorima sci ipsisse consentaneum est eum vium vetantius ipse stili 3 προτεχνολογνματα των ἐθνικῶ autem ad instar praelationis ipsi onix operi praefixa sitisse videntur. Tun nusviam epitomator, uuanium auguriiri licet, auctorem ipse agit, sed ea iantum suo

modo tractat viae lephanus scripta reliquit. Itaque vix me

conlineo vi in asseverem Stephanum ethnicorrum et rerim By- Eanuariim scriptorem, uni lue nristianum, ut apparet ex V.

Bήθλεμα, vixisse ineunte ei medio saeculo sexto sub Iustiniano imperatore, aetate nominum doctoriam in eodem genere Ilii rariam Iadoransum sertilissima Aequalis tu sileri Petri Patricii, ipsi mortuus es non mullo post a. 562 , ut iam appareat cur hunc solum praeter consuetussinem summa lalute oritet s. v. ' κόναι; quantitum errant uui hunc pioque locum ab epilomatore denarum adllectum esse opinentur uuae si recte a nobis disputata sunt, nihil iam reliquum est iam iii Ilisfinianum, cui epitomen Herinolatis dedi rivii; non primum, sed alicium esse P0nannis, ut imperium orientale nactus est a. 685.

Opus Stephani piin iv νικά inseriptum laevi dissiliare non perinlitu Eustainius, ii eius inseripsionis locis permulsis me sonem saeus qua de re infra aesurasus licetur. Sed viaenam suerit insci ipsi epitoniae dubitari vel maxini potest miris mouis enim ea dissert in Bibris et manu scriptis ei essitis Scilicet in Aldina inseribitur περὶ πόλεων, quam inscrriptionem nabetesiam Dindorsus in Iuniina περὶ πόλεων καὶ δήμων, φaod lieni pro tenus inscriptione habet Berkelius, dum in istino operis Στεφάνου Βυζαντέου ἐθνικα κα ἐπιπομ . Deniquem ius scribi voluit Στεφάνου Βυζαντίου περὶ νικῶν καιτοπικῶν. uuae omnia aliquatenus nituntur scriptor in libro

mini auctoritate. In eod. aue colim alat. 1. legitur Mτω πιεφάνου περὶ πόλεων ἀξιομνημόνευτα κατὰ στοιχεῖον, in alie colina Palat. 2. Στεφάνου Βυζαντίου περὶ πόλεων

και δημων κατα ἀλφάβη - , in cod. Voss. erus Vraiisl ἐκ των ἐθνικῶν Στεφάνου κατὰ ἐπιτομήν. Hanc veram esse insemptionem et alii lutiellexerunt et confirmat usiatulus ineonnua admotu Iliad. 2 735. p. 332 τω δε γράψαντι την των ἐθνικῶν ἐπιτομήν. uod vero sub sinem plurrimorum co-dieum legitur τέλος των τοπικῶν Στεφάνου, id salsum esse apparet videturque exorium esse ex subscriptione versificata, livilis exsint in eodie Seguleriano: τῶν τοπικῶν Στεφάνου

10쪽

testatur. Ficta autem non minus est inscriptio item versus caussa sic producta n gelga in enit. 3, 100 π περὶ νήσων

πόλεων καὶ δήμων δε βιβλιφ Στέφανος ο Βυζάντιος οὐ γρά

φε περὶ ταύτης, iam quae legitur s. sin fragm. ex liv. 21. in eo Seguler plenior naeo: Στεφάνου γραμματικου - σταντινουπόλεως περὶ πόλεων νήσων τε καὶ ἐθνων δήμων τε καὶ τόπων, καὶ μωνυμίας αυτῶν καὶ μετωνομασίας καιτων ἐντεsθεν παρομενων ἐθνικῶν τε καὶ τοπικῶν καὶ κτητικῶν τείνομάτων.

Totum opus Stepnanus non solum ad oralinein IIuerar in aggessit, sed etiam in libros divisu. erunt Ita eum in rolibra manu scripti aliquantulum diserepant. Ex eossice rati Iaviensi Passovius initia lidrorani31 Iid. 1-22 30-36. 51.52. enotavit, quae nos ioque in adnotatione indicarimis, ao

recte, ut videtur, in extrema parie octoidromni nouum intercidisse existimavit, ita a summa libroriam suem sexaginta. consensit cum eo codex Perilsiniis, ex duo notavit Iae Crono-vius eadem initia libromini 2 4-20. 22 30.33-36, eo senii etiam Palatinus Natio. recentior vim Salmasius voeam

solet in libris 2.13.14.16-20. 22 33-36 sed idem anto v. Tvαι ἀρχὴ το ς βιβλιον, et post V Πτωνευς αρχὴ βιβλίου βου et si alii etiam codd. mss. si fides nileuda est

Holsienio). In vi postremo loco cum Od. rasist induatuρχὴ βιβλίου β, idem etiam in Palat scriptum esse auspicatur Passovius sed quid tum saetendimi 6. βιβλίον postri Tάβα obseurin est, nisi ponamus, in Palauno Ilidrum 51 non v. Συρακοίσω, vi in ratistaviensi, sed v. άβα demum exorsum esse, in alsis ueriin v. ιβαρηνία; nam ho euanaloeo libros esse qui ἀρχὴ βιβλίου β adscriptum habeant notavit Salmasius. erio non est cur inde a litu. novam seriem librorum incepisse statuamus. Alia vero series ueri necesse est in codlice Seguleriano, cum sud finem fragmenti exitu is in desediti legatur βιβλίον ια, vi vis in reliquis eodi incipit liber 14, ibi liber 11 exordilatur. Sed eum is quoque portineat in cod. Seg ustitio ad, Ἐλωρος, ut infra docebitur, lemaulinoduli in resiquis liber 14 naud scio an corruptus sit numeri Dincis, uuamvis clare ibia legi asseveres Montesiaconius. De immensa quam depecillio Stephani opere liuerae lae- erunt iactura solo rursus ednqueri. Videndunt potius quantum eiusfinterciderii, quantum restet Epiton alorem, ut solent sa-