장음표시 사용
2쪽
Haud sinst idonois musis iactum est, ut textum grae
corum Epigranimatum, quae in Analectis veteriam poEtariina a Brianckio, Viro Clarissimo, edita sunt, repetendum curarem. Nam quum primum ad Antiaologiam graecam emendandam notisque illustrandam assiecissem animum, ita existimabam, si indieibus dili- nter confectis Analectoriani usum faciliorent reddidissem, animadversionibusque scriptis ad emendandix ineliusque intelligenda Epigrammata munivissem viam,sore, ut mihi ab omnibus Analectoriam possessoribus aliquid haberetur gratiae, neque opus videIi, ut nOvam eorum editionem pararem. Postea tamen, re accuratius perpensa, consilium meum immutare coepi. Primum enim impellebat animum summoriam quorundam viroriam auctoritas, qui mihi cum publice tum privatim significaverunt, gratum me omnibus grae earum litteramni studiosis facturum esse, si Analectorum textrum, omissis sis, quae a Brunckio sine idonea causa recepta essent, emendatisque cum typographorum tum ipsius editoris vitiis, quae multa in Animadversionibus cori exis, tΠis deseribendum curarenti; praecipue cum. operis Briinckiani exempla nulla prostarent venalia, et, in communi litterarum apud FraiI-
cogallos extinitione, novae editionis, ab Ipso BIunckio, civiliunx rerum procellis abrepto detestandaeque
3쪽
actionis machinationibus in carcerem detruso, adorin' nandae, omnis spes iamdudum evanuerit. Iam vero praeclarum hoc Epigranimatum huatagma, quod propter pretii caritatem ita paucorum manus pervenisset, dignissimum esse, quod frequentandis exemplis ad pluriniorum cognitionem proferretur. Anthologiae Planu deae editiones et ipsas ram inveniri, neque omnem EpigIammatum graecorum continere copiaim, et eorum quae contineret haud exiguam partem turpissimis inendis inquinatam legi; Relarianam vero, ex corruptissimo derivatam codice, iisdem multis lue pra terea aliis laborare ineommodis. Quibus argumentis, quae vel per se satis valerent, acredehant alia ex redemtoris, honestissimi mimique amicissimi viri, rati nibus. Exiguus est, ut dixi, eortini numerias, quibus Analectorum copiis fiui lireat. Quodsi indices nostri cona 'entariusque a oobis edetulus ad hoc solum opus
referrentur, magnopere metuendum erat, ne in res
redemtori fraudi esset. His igitine potissimum causis enim morias; animum eo induxi, ut totam illam ML gratia natum sarraginem, quae nemo plenitis, nemo emendatius Brunckio edidit, eodem ordine, quo in Analectis leguntiar, repetendam curarem. Praeterii autem eorum potitarum carmina, qui ad Gnomonologicos
referri solent, Solonis, Tyrtaei, Mimnermi omnia, Simonidis iambos; deinde Anacreonti, odaria, Sapphus et Erinnae carmina lyrica, Callimachi hymnos, Baeolicoriam Eidyllia, Timonis Sillos, Matronis Par
dias, quae quidem omnia, ciar inter carinina epigram, matica reciperentur, causa nqn erat. Circumscriptis itaque ex nova hac editione fere omnibus ςarminilnis, quae nullam eum genere epigrammatico haberem, coniunctionem, in paucis tamen a lege, quam mihi Ipse scripseram, recedendum putavi. Non solum Adichilochi et Bacchylidis, divinoriam vatum, fragment'
4쪽
quibus in ea operis nostri parte, quae τα παραυ- λειμμενα continebit, magna fiet accessio, sed Simon, iis quoque lyrica et elegiaca, Chaletis reliquias, Phanoctis insignem de Orpheo locum, Proeli denique
hymnos, cum paucis aliis, quibus lectores aegre carituros, esse existinatilaam, retinere quam proscribere malui. In quo iudicio si forte erraverim, huius tamen erroris facile me ab aequis lectoribus veniarn impetrii sturiam esse confido. Tam enim exiguus est eorrum fragmentorrem numerus, quae, si omnia ad vivum
resecare voluissem, omittere potueram, ut iis resectis vix duodecim solia de toto huius operis corpore de-- cessura sint. Ceteriim in Analectorum textu repetendo framctii, celeberrimi Viri, vestigia plurimis de causis religiosissime sequutus sum. Nam ex suscepti a nobis
operis ratione atque institiato, neque in poetariam orcsine describendo, neque in textu reeensendo, ulla insignior a nobis fieti poterat niuratio. Deinde vero summa Briancta auctoritas, cui tantum tribuendum censeo quantum vix ulli, prohibuit, quo minus quidquam immutarem, nisi ex ipsius eruditissimi viri metua atque iudicio. Quos igitur errores sive in collocandis poetarum carminibus, sive in textu ad criticas rationes constitiiondo a se commissos in Iessionibus, te tiai Anale mini annexis, serius agnovit, eos, Prout ratio ferebat, modo tacite sustilli, modo in marginct esto notavi. Quum enim Branchius haud uno in
loco significet, se, sive aliorum pravo iudicio, sive sua
emendandi lihidine abreptum, temere recessisse a
lectione codicis, in hiis omniinu locis nihil antiquius
habui, quam ut naembranariam scripturam in teXtum revocarem. Coniecturas vero a doctissimo viro propositas, nisi paueissimis in locis, ubi minima inmationst, res peragebariir, nec non vitiosas eo licis lectiones in
5쪽
marginem relegavi γ. In iure vero pri te saepst vehentemer dolui, ingeniosissimum viriam, quem tamen morae paulo quam par erat impatientiorem ibisse, cum magno nostro incommodo crebro intelleximus, in codicis sui aberrationibus enotandis Uim negligenter ve satrum esse. Ut nunc se res habet, nisi extiterit, qui
totum Vaticanitin codicem exciatiat et cum Analecto- Tum textia diligenter comparet, at quam difficile quam, lique taedii plenum opust in Epivaminati, emendan- vix unquam habebimus, ubi certa figanuis vestigia Quum enim Biunckius sati, haberet, ea in textu posuis se, quae ipsi vera viderentur, librerum autem suor inscripturam indicare negligeret, multi, in locis iwor . anus necesse est, qua auctoritate nitariar ipsius lectio
quantamque partem veritatis habeat. Haec mitem a
me non detrahendi causa, sed ex rei veritate dici, cum ex aliis argumentis sponte apparet, tum ex ipsi Briubverbis intelligitur, quin posuit in Noti, ad Arbistoph. Nubes. ubh lmulam ex. Maleo Epigrammate incerit Auctoris T. III. p. 1s . XVI. liam
scripsit: Gloriolam ex emendatione boan erra, curus et numera corrupti eram re friurauia, caprassis jorae
alius: angustiis patra eo luso Iaris mihi fuit, ver amini legi debet exhibuio. Nunc quomodo legatur iumen ratur, unde dfriptus fuit, dicam etc. Sed nolo. vitioriam, quae vel a typotrapho vel ab Ipso Manelcio admissa suere,. emendationem in margine imiteare superatara-nrum duxi; ita ut, ubi huius editionis iuxtiam discrepare deprehenderis ab Analectorum textu, ibi eodd. lectionem, Brunckio iubente, restitii tam esse scias. Quum autem Bru chius crebro mutationem a se factam signifieet, nullo indicio facto, utrii mi visiosani lectionem in editis tantiam, an etiam in codd. repere it, nos, vἱ ioci lectione posita, vulgo si elegi diximuς, quo fere tibique emendationem ab editoris rigenio prosectam et in textiam admissam esse, significariar.
6쪽
IThoe loco repetere, quae in eandem sententiam et abriliis dicta sunt et a nobis aliquando multis exemplis
prolatis uberius explicabuntur. Operam autem adlabhebimus, ut huic Brianesciani operis incommodo, quam tum a nobis fieti potest, medeamur; cum doctoriam irorii in emendationibus, trum codicum aberrationibus, quae quidena ab Epigrammatum editoribus enotatae sunt, siligenter conquisiti, et in conisentario nostro inclicatis.
Quum in Lemoniblis, tertio Analectorii in volumini subiems, multa non suo loco legantur, sed, ut fieri solet in scriptione tunnilimaria, quaedam incomsiderate posita, huc illuc, prout occasio tulit, eme dentur, cOI rectionesque suo loco vel nondum paratae vel etiam neglectae per opportunitatem proferantur, nemo mirari debet, si in e sitionis nostrae margine
emendationum et variantium lectionum mentionem fieri viderit, quas in Branckii animadversionibus non ea qua debuerant sede commemoratas reperiat Neque officio nostro suis acere putavimus, nisi doctissimi viri commentaxios, in alios scriptores postea ah ipso editos, exciveremus, si qua in iis ad Epigranina
eum emendationem spectantia laterent. Neque me huius Operae poetiituit. Nullus enim est ex his coimmentariis, ex quo non una aut altera huius generis aeniendatio prodierit. Has quoque in notis posuimus. Locorum autem unde depronitae sint, indicium, una cum enaendandi rationibus commentario nostro servavimus, in quo nilail praetelinitur, quod sive ab ipso Bra1nckio sive ab aliis erat ditis viris, quorum quidem
scripta nota is videre contigit, ad Epigraminata poetavum graecor In laim emendanda quam illustranda ps 1atum est. Tunx et ineditas quasdam doctorum visorum emendationes et nostras qualescunque coniectu- TRS, quarum ali tuas una cum significatione consilu
7쪽
nostri, anno praeterito publice proposuimus φὶ, ani
Inadversionesque ex penu nostra depromtas exhibebimus. Hunc autem conamentari9m praecedet notitia
litteraria de Antilologiae graecae satis et editionibus;
sequetur historia critica poetariam, quorum opera. Mari.
Irius Plantides et Constantinus Cephalas in Florilegia
Haec suiu quae de nova hac Anthologiae graecae 'dicione praemonenda duxi, in qua hoc unum pra
stiriana volui, ut textus, ex Briancksi, summi viri, mente emendariis et correctus prodit et. Indices, iam ad unum omnes consecti, hoc ipso anno edentur. Erant autem quinque. Primus Epigrammariam, quae in
Analectis reperiuntur, initia elementari ordine disposita continebit, indicio facto, ubi eomam quodque in Briam chii Analectis, ReisHi et Planiadis Anthologiis reperi
tur; alter Epigrammatiun ordinem, quo ordine Pla. nudes ea in libros et capita descripsit, trium primari mam editionum,-Florentinae, Mephanianae et M ech lianae, paginis inter se comparatis, ante oculos ponet; tertius, carminum a Iensio et Reifrio essitorum ordis item indieabit; quartus exhibebit nomina Propria, cum hominum tirin locorum, quotquot in Epigrammitis occurriuat; quintus denique omnium earminum
argumenta, secundum litterarum ordinem disposita, breviter significabit. Graecitatis indici, quo opus Uu ere non posse probe intelligo, in calce conamentarii locus assigilabitur. Vale, Lector Benevole, et operi a nobis instituto fave. Scribebam Gothae a. d. 2 6. mem