Epicorum graecorum fragmenta

81쪽

74 INCERTAE SEDIS FRAGMENTA. μετωνυμία λέξις ει αλλου κυρίως κειμένη, αλλο κατὰ ἀναφορὰν σημαίνουσα Iόν ἐστι παρ αυρο, , φος - βωλοτομευσι Plui moria. p. 377 .

12. Φθεγξατο ηνιοχος ρος κυανοπρωροιο.IUd. p. 294 εἰσὶ δὲ παρ' υτ μεταφοραὶ ποικίλαι, αἱ μέν απὸ ἐμψυχων ἐπὶ εμψυχα οἷον ,φθέγξατο

κυανο ρροιο . Versum sine no ne auctoris assert onymus περὶ τρόπων p. Boisson. need. r. mp. 286. 13. Uωρησω τρίποδα χρυσούατον. Ibid. p. 309 το ἐνεργητικον ἀντὶ του -- mori ,,δωρησὶ χρυσούατον , αντὶ του δωρήσομαι. 14. υνο μεν δαίοντο, μεγα δ' Ηφαιστος ἀνεστη. Schin veri ad Lycophr. 86 λευσσω θέοντα - γνόνJγρυνος γάρ στιν ὁ κορμός καὶ πιμηρος , γρυνοὶ ἀνέστη L Eaden habet Tetela ad loe. - Sine nomine auctoris versus laudatur ab Eum M. p. 241, 56. 15.Aόγχη συρίζουσα. Serv. ad Veig. Aeri. XII, 691 Striduntque hastilibus auras Homeros, συρίζουσα λόγχη Fragm. XIV. σνοὶ Si Schol vel , Lycophri v. P 'M;

82쪽

ρυβρομα θωύσσοντες. Ed. v. θωύσσοντες I, 2 p. 1202 Be id υλακτουντες.

ἔνδο αν δ' ει λίπομεν ον ἐξ Ἀχέροντος si Aristobulo

83쪽

Eo μὰν ἀντίθεος ελ - τροχοειδέι δίσκωπληξε κάρη, Πηλευς δὲ δυως ἀνα χεῖρα τανυσσας ἀξίν ἐπι - ἐπεπλήγει μέσα νώτων.

ἐγὼ - ἐφόνευσα την Ἐλένην, ουτως οὐδὲ νωμιεῖτο Φῶκον ἀνελεῖν καὶ ὁ την Ἀλκμαιωνίδα πεποιφκώς φησι περὶ του Φώκου θα - νώτων M. Sehes Vat. υλλως Μίγνυται Αἰπι- ναμάθη ρεως εἰς φώκην ηλλαγμri δια το μη βούλεσθαι συνελθεῖν αὐτ- - τεκνοῖ ἐκ ταύτης παῖδα tot Φῶκον ον ὁ Πηλευς ἀνεῖλεν ἐπιβουλευσας διὰ τ' ἐν τοῖς ἀγῶσι διαφέροντα αυτον εἶναι Πηλέω καὶ

Tελαμῶνος.

Νεκυς δὲ χαμαιστρώτου ἔπι τείνας εὐρειης στιβάδος, παρέθηκ' αὐτοῖσι θάλειαν δαῖτα ποτήριά τε στεφάνους τ ἐπὶ κρασὶν ἔθηναν Atinem XI, p. 460 B: Ποτηρια δὲ πρῶτον οἶδα νομίσαντα τον Ἀμόργιον ποιητην Σιμωνίδην ἐν ἰάμβοιόουτως καὶ την Ἀλκμαιωνίδα δὲ ποιησας φησὶν μου - ἔθυιεν ri

84쪽

Sisai, X p. 452 ' δὲ τὰν Ἀλκμαιονίδα γράψας Iκαρίου το Πηνελύπης πατρος υἱεῖς γενέσθια δυο, κλυζέα - Λευκάδιον, δυναστευσαι δ' ἐν γλυκαρνανία τουτοπις μετὰ του πατρός τοττων - ἐπωνυ- ιους τὰς πολεις μορος λεγε-- δοκεῖ.

Schol ad Euri r 997 Vol. II, p. 251 indJ: δὲ η υλκμαιωνίδα γράψας - ποιμένα προσαγα- όντα τὸ ποίμνων τ' Ἀτρει - ' καλεῖ.

85쪽

78 DANAIS.

καὶ Ψότ αρ' κλίζοντο - Θαναοῖο θυγατρες πρόσθεν ἐυρρεῖος ποταμου Νείλοιο ανακτος. inem M. Strem. IV, p. 224 522 e Syll, 618 Pori. Tu ομοι λέγει και ὁ την Λαναῖδα πεποιηκὼς ἐπὶ των a- να- θυροπέρων μ' , P ανακτος Γ καὶ τὰ ξῆς.

Harpocrat. V. αυτόχθονες V 3ν Πίνδαρος καὶ ὁ Θαναμ πεποιηκώς φασιν Ἐριχθόνιον καὶ ' μαιστον ἐκ γης φανηναι. HESI 0DUS. Suid. v. Bσίοδος GL I, 2 p. 903 mih J Ποιη-ματα δε αὐτου αὐτα Θεογονία, Ἀργα καὶ φεραι, Ἀσπίς, Γυναικῶν ρωινῶν κατάλογος ἐν βιβλίοις Ἐπικήδειος εἰς Βάτραχόν τινα, ἐρώμενον αυτos, περιτῶν δαί- ακτύλων, καὶ αλλα πολλά.

p. 7 8 iam lJ Συνεγράψατο δὲ ὁ τοιουτος μίοδος βίβλους εκκαίδεκα, ηομηρος δε ὁ παλαιος ιγ paullo insta P 8 9 L s. l) Nσιόδου Ἐργα καὶ ιμερα τοβιβλίον ἐπιγέγραπται προ αντιδιαστολην τῶν

86쪽

MODUS./ίας, φωογονιας, Γυναικῶν καταλόγου, και τῶν οιαῶν Pausan. IX, 1, 4' Βοιωτῶν οἱ περὶ - Ἐλικῶνα οἰκουντες παρειλημμένα οξ si λεγουσιν,ος αλλο ισίοδος ποιήσαι οὐδὲν τα Ἐργα καὶ ἀτον δὲ ὁ ἐς τας Μουσας ἀφαιρουσι προοίμιον xi. Ἐστι δι καὶ τερα κεχωρισμένη της τερας, ώς πολυν τινα ἐπον ὁ Ησίοδος αριθμον οιήσειεν, ἐς γυναικάς τε δόμενα, καὶJ ας μεγάλας ονομάζουσιν μίας, καὶ Θεογονίαν τε καὶ τον αντιν Μελάμποδα, καὶ ς Θησευς ἐς τον 'AHην μοὐ Πειρίθω κατοφαίη, παραινέσεις τε λείρωνος α διδασκαλίε η τῆ Ἀχιλλεως, καὶ σα ἐπὶ ' γοις καὶ ιμέραις. οἱ δὲ αυτοὶ υτοι λέγουσι καὶ λαντικην --δος διδαχθείη παρὰ καρνάνων καὶ πιν - μαντικά, ὁπόσα - ἐπελεωμεθα καὶ μει α ἐξηγήσεις Dia τερασιν.

Mia camina, ab auctoribus laudatis minierinissa, heiae tribuuniau, veluti Αιγίμιος Steph. D. v. 'Aβαν-

mτοι in mininis Minosiodus δέ εἰοι οἱ ποιήσαντες hογονίην Ἐλλησι, καὶ τοισι θεοῖσι τὰς ἐπωνυμίας

87쪽

MODUS. δόντες καὶ τιμάς τε καὶ τέχνας διελόντες, καὶ χεα

αυτῶν σημηναντες.

Μax Tyr. XXXII, 4: 'Oμηρος - ἔπη εἰοάσαο προσην τε αμα Πναι καὶ ξυνετα πασι, καὶ κεχαρισμένα lεκάστοις. ἐνθυμηθεὶς δνάτι ὀλίγον μὲν το inutis ἐν ἄπαντι, το δὲ πολ δημαγωγεωθαι φιλει, ουδετέρ' lτω γένει ἀποκεκριμενην την ποίησιν ἐξειργάσατο lκαθάπερ ὁ σίοδος, αγρὶς με των ρώων , ἀπογυναικῶν αρχόμενος, πιαλέγων τα γένη, στις εφυ χωρὶς δε -- πεποίηνται οἱ θειοι λόγοι τοῖς λόγοις θεογονία χωρὶς δ' - φελε - εἰς τον βίον εργα τε α δραστέον και ημέραι ἐν αἱς δραστεον. CL Dio Chrysost. r. II d Regno si 13 sq. I p. 77 Reificis et g 8 p. 75 Ressu .

diomed. p. 480 utsch. Gramin Latio. p. 82 Keil. Exeginei ve enarrativi species sunt tres, angeli liiistorice, didascalice. Angestico est qua sententiae scii buntur . - . historice est qua narrationes Ut geneala leo onmatur, ut est Hesiod γυναικων κατάλογος Quintil. X. 1 52. Raro adstarint Hesiodus magnasille pM mira an nominibus est occupata, tamen utiles est δε praecepta sententiae levitasque vertimia composilio probabilis, daturque ei palma in illo medio genere dicendi. Dion Halicarii de veti scripti censura cap. I, 2.

Ησίοδος μὲν γαρ φρόντι σεν δονης καὶ ὀνομάων

λειότητος καὶ συνθέσεως ἐμμελους. f. Veli. Ρaterc. I. 7.

Aristoph. an. 1033 sq. σίοδος δὲ κατέδειξηγης ἐργασίας, καρπῶν ρας, ἀρότους

88쪽

χρη πολεμεῖν, τον--χρη γεωργεῖν, παρηγγελκέναι. et Assian. V. lat. XIII, 18 Sehes Q d. 74εν πολλοῖς - ἐφέρετο καὶ ἐστιν υσιόδειος τῆς

φράσεως ὁ χαρπιατήρ

De poetae aetate. Herodoti II, 53. σίοδον γαρ καὶ ' ηρον λικίην τετρακοσιοισι --- sua πρεσβυτέρους γενέσθαι, κῶ - πλέοσι. Suid. v Nσίοδος I, 2 p. 903 sq. Berali.). 'Hν εὐμήρου κατά τινας πρεσβυτερος , κατα δὲ λλους συγχρονος Πορφυριος καὶ αλλοι πλεῖστοι νεώτερον ἐκατον ἐν υτοῖς ρίζουσιν Ut μόνους. ἐνιαυτ ns συμπροτερεῖν τῆς πρώτης λυμπιαδος. s. retia chil. Π, 16 sqq. 19 sqq. 64 sq. mel ονος ' ηρου Gais . oeu ni n. Gre. II p. 6 sq. 7 Lips. JVeli Palam I. 7. Hesiodus . . . . circa CXX annos Gess. N. A. III. 11, 1. Super Homeri at ius Hesiodi non consentitur. Alii Homeriani, quam Hesioduni, maiorern natu fuisso scripserant, in quis Philoclismis Xenophanes alii ni orem, in quis L. Accius poeta et omis historiae scriptor M. auten Varro in primo de iiii 'rubiis, uter prior fit natus, pariun constare dicit, sed non esse dubium, iis alui tempore eodem vixerint, idque ex epigra Inma te osten si, quod in tripode scripturix

89쪽

AEGIMIUS. est, situ in monte Helicone ab Hesiodo minus traditur.

Accius autern in primo didascalico levibus admodum argumentis utitur, per quae Stendi putat, Hesioduni

natu priorem. - XVII, 21, 3 Homero et Hesiodo inter omnes sere scriptores constitis, aetatem eos egisse

vel isdem sere temporibus vel Homeriin aliquanto antiquiorem, utrumque tamen inte Romam comtitam Vixisse,

Silviis Albae regnantibus, anni post bellum Troianum, ut Cassius in primo annaliun do innem ami Hesiodo scriptum reliquit, plus centum atque sexaginta ante Romam autem conditam, ut omelius Nepos in primo chronico de Homero olivi, annis circiter centum ΑΕGIMIUS. Valescenare ad Euri Phoen. p. 735: Iaiarum pocinatis veterrirni Deliores critici, dum silent ignorare se fatebantur: 0nnulli tribueriuat illud vel est octo vel Cercopi Milesio. gladiis Herculi viceni redisserat accepti beneficii huic inscriptum pocina complectebaturiri, nil dubio lum Αeimsi cum Lapithis Aegimi filiorumque uomam, ad quos tertius Hyllus accessu Heraclides, historiam.

Alii quidem attigeriint hoc posima sed diligenter Miato elah ter de Ae la Henr. Valesius Emend. I, cap. XXXII'. s. pollod II, 7, 7. Diod. IV, 37. Multor Dor. I, p. 28. IVelch. Cyel. p. I, p. 263-267.

Sehes Lauri ad Apost Rhod. III, 587 'Aγγελόν φησιν Ἐρμῆν --πεμφθηναι, κελεύοντα δέξασθαι τον Φρίξον, να την ἰητου θυγατερ γήμη ὁ τον Αἰγίμιον ποιήσας ιὰ το δερας αυτὸν υ ιρετως φησὶ προσδεχθηναι λέγει δὲ τι μετὰ την θυσίαν

90쪽

AESIMIUS. 83άγνίσας τὸ δέρας ουτως ἐστειχεν εἰς τους - ντοπι8όμους τὸ κῶας χων.

ML Latia . ad Apin Rhod. IV, 816 o τον Αἰγίμον ποιήσας ἐν δευτερ φησὶν τι η Θετις εἰς λεβηταυδατος ἔβαλλεν - ἐκ Πηλέως γεννωμένους, γνῶνοι βουλομεν εἰ θυητοί εἰσιν, τεροιδ εἰς πυρ, ς Ἀπολλώνιός φησι καὶ δη πολλῶν διαφθαρέντων ἀγανακτησαι τον Πηλέα καὶ κωλῶσαι τὸ 'Aχιλλέα ἐμβλη- ναι εἰς λέβητα καὶ - τολο καταλιπειν τη Θέτιν αὐλόνJ ).

σω ν Ἀβαντίδι δερ την πρὶν Ἀβαντίδα κίκλησκον λ ἡ αἰὲν ἐόντες, την τό ἐπώνυμον Εὐβοιαν βοος νόμασε Ζευς. radian. I p. 104 ap. Steph. n. v. ' αντίς η βοια, λυσίοδος ἐν ἰγφίου δευτέρω περὶ γοῶς

Ἐκ του δ' μον κεν ἀμείνονα ανθρώποιοι νοσφιδίων ἐπων πέρι Κύπριδος. Schol. .ul Hat Symp. p. 374 Bois 'Aφροδίσιος ορκος -κω ποίνιμος', ἐπὶ - δι ἐρωτα ομνυόντων πολλάκις