장음표시 사용
491쪽
Nδη γὰρ ὁ βίος on μὀς ἐσπέραν ἄγει.
γῆρας ἐσπέραν βio v ε απερ Ἐμπεδοκλῆς δυσμὰς μου.
492쪽
τούτου δέ μοι γένοιτο τοὐ θανάrOυ τυχεῖν.Αthenaeus VI p. 258 er Ἀλεξις δ' ἐν Κατανυδομένω λέγοντά τινα κόλακα τοιαυτα παρεισάγων φησiν Εωαψων ἐγώ κτλ.III. Ἀλλ' ἔγχεον αὐτω διός γε τήνδε σωτῆρος, θεῶν θνητοῖς απάντων χρησιμωτάτου πολἡ. B. ὁ Ζεὸς ὁ σωτήρ, ἄν ἐγω διαρραγω, Οὐδἐν μ' ονήσει. A. πῖθι θαρρῶν. Allienaeus XV p. 692 l. do πώματι διος σωτῆρος dicenat Ἀλεξις δ' ἐν Ἀκιστῆ η καταφευδομένω Ἀλλ' ἔρο
Πάντως ἀναριστητος οὐ δυνήσομαι διακαρτερῆσαι τηλικαύτην ἡμέραν. snHag vol. I p. I s. Ἀνάριστος et μῶλλον di ἀναρio τητος. υριστοφάνης Πολυωω sιὰ τῆς ἀγορῆς τροχων, ἀνα-ρἰστητος ων. υλεοις Καταψευδομένω Πάνrως κτλ.
493쪽
Tic ora . φήσει τοῖς ἐρῶντας ζην μόνους;
ει δεῖ γε πρῶτον μῖν στροτευτικωτάτους ει ναι, πονεῖν τε δυναμένους τοῖς σώμασιν μάλιστα, προσεδρε ὐειν τ' ἀρίστους τῶ πόθω, Ποιητικούς, ιταμούς, Προ μους, εὐπόρους, ἐν τοῖς ἀπόροις βλέποντας, ἀθλιωτάτους. Athenaeus XIII p. 562 ir ὁ δ' αυτ Ουτος ποιητὴς καὶ περὶ των ἐρώντων ἐν τῶ ἐπιγραφομένω Παγατια φ σὶν ουτως Tis Ora ι φήσει κτλ. Alexidi hos venus ulnilleare conatus sum Hlat. crv. p. 619. Vs. 2 ossa δεῖ τὼ πρῶτον L. ἔδει nρῶτον PV. ἔδει γε πρῶτον ΑΒ. Scripsi iam olim εἰ δεῖ pro ἔδει. Atque ua nune etiam Dobraeus Adv. II p. 3 2. Ibid. Bστρατικωτάτους. - Vs. 5 et 6 I tolagius Exere. erit. I p. 213r εἶ αίρους ἐν τοῖς ἀποροις βλέποντας, ΨIae Perelegans est conlectura. Idem pro ἀθλιωτάτους conleeit ἀλκιμωτάτους. I .en illa corrigag ἀθλικωτάτους, euius adleeitvl etsi nullum exemplum habeo, latnen et recte forinatum et ad sententiam aptissimum est. Fortasse tamen seriari potest editum.
494쪽
ως ακiνητοι νυν ει ναι μῶν και πονεῖν μόνον και δειπνεῖν ἐπιστόμενοι διὰ τέλους την νυχθ' ολην, γυμνοί θ' αυro θῶrro ν ἶπαν rEς. Athenaeiis X p. 4 II e. de Boeotioriun voracitate poetarum testinionia asserens: Αλεξις 2 ροτωνiω Νυν δ' rνα μηκτλ. De metro Eupolideo a plut mediae Comoemae poetas dixi Ilist. erit. p. 300. Vs. 3 Ρorgonus ad AristopItanta Nub. 5 8 tentabat: ώς ακiνητοι 'στἐ βοῶν νυνι και no νεῖν.Sed νυνὶ ad seri,um prorsus inutile. Praeterea ad eonstriI-etionis rationem aptius scrripsisset ανίκητοι. Nihil ultra re-qlurerem si scriptum esset ιύς ανiκ τοι τε βοῶν ἐστε και πονεῖν μόνον. quod Casa uti onus pro πονeis tentaruit πίνειν, fortasse non necessarium est. Similiter Eubulus in Antiope Fragm. Ir πονεῖν μῖν ἄμμις και φαγειν μέγ' ανδρικοι quamquam id ipsum controversum est. - Vs. διὰ τέλους Din dorsus ex B. Vulgo διὰ τέλος. - Vs. 5 γυμνουθ' A. γυμνουσθ' PVL. Cur alitem γυμνουσθαι h. e. pallium δε- ponere lubentur choreutae 3 Nam elior na ex Boeotiis comis positum Ille eo inpellari non dulsitari potest. Non aliam ob caussam puto, nisi ut ad saltandum yiabiliores evadant. Mistopli. Aeliarn. 62T: ἀλλ' ἄnοδίντες τοῖς ἀναπαίστοις iniωμεν, ubi scholiasta paeo annotavit: ἀποδύονται την ἔξωθεν στολήν, ἔνα εὐτόνως χορευωσι καὶ ε υστρο νώτεροι ωσι. quam explicationem recte probat Porsonu 1 Appeii l. ad Toupli Emend. p. 498, allia illud ἀποδόντες metaphorica interpretantibus de sis qui operi sese aecingunt. ') Apposite idem
495쪽
Athenaeus VI p. 2 2 er Moπιωνος δέ τινος nos siτου μνημονευων Ἀλεξις ἐν Tροφωνiω παραμασήτην αυrδν ἐν τούτοις καλεῖ Eιθ' ὁ Μοσχίων κrλ. De Moschione para- alto v. Athenaeum IX p. 382 d. III. Antiatiliasta p. 110 Ili et Pliolina p. 364 8. υφθαλμον ἐπ ιβάλλειν r τὼ στεριέργως θεασθαι ' obτως Ἀλεξις Tροφωνίω. Eadem Suldaa. Loquntionem illustravit Leois pari iis Emend. X Is et T. IIemaleriingiua Advera. p. 2IS.' θαλμιν έnάγειν eodem gensu dixit Callimactilia II. Apoll. 52.
υνθρωπος εἶναι μοι Κυρηναῖος δοκεῖς' κἀκεῖ γὰρ αν τις επι τὼ δεῖπνον ἔνα καλῆ, πόρειοιν ὀκτωκαίδεκ' ἄλλοι, καὶ δέκα
ματα συνωρiδες τε πεντεκαίδεκα.
τούτοις di δεῖ σε τἀπιτήδει' ἐμβαλεῖν, ωστ' ην κράτιστον μηδἐ καλέσαι μηδένα. Athenaena XII p. dis a: ἄνθρωπος . ἶναι μοι Νεπη- ναῖος δοκεῖς, κατὰ τὰν Muξιδος Τυνδάρεων, ἐταῖρε Τιμόκρατες. Κακιῶ γὰρ κτλ. Priora ἄνθρωnος - δοκεῖς non
496쪽
Athenae umha esse , ut exiguuiarrant interpretes, aed eum reliquia versibus coniungetu a, monui Curis erit. p. 33 allato EustatIllo ad Hom. p. II 8 32r Ἀλεξις ἐν τω ἄνθρωπορειναι μοι δοκεῖς Κυρηναῖος κτλ. ulne pellit gehol. Luelaui vol. II p. 25 ed. IVetat. In Κυρηναῖος primam eorripuit, quam supra Galat. I, 3 produxit: ἐπέθετο, Κυρηναῖος ἐν ἐνταυθά τις. Alia torreptae Illatae exempla vide apud Heria meaianaetern Athenaei XII p. lilis h. Callimaehum Epigr. XXI5. XXII 2 et Dionraium in Brnnelial Anal. II p. 255. ClaI. Scaliger ad Properti IV G D.
οὐ θνητος ουδ' ἀθάνατος, αλλ' ἔχων τινά συγκρασιν, ύστε μήτ' εν ἀνθρώπου μέρει μήτ' ἐν θεοῖ ζην, ἀλλα τυεσθαί τ' ἀεικαινως φθίνειν τε την παρουσἐαν πάλιν.
5 αόρατος οφιν, γνώριμος δ' ἄπασιν M. B. ἀεὶ σὐ χαίρεις ώ γυναι μ' αἰνίγμασιν. A. καὶ μην αnλῶ γε και σαφῆ λέγω μαθεῖν. B. τὰ Ουν τοσαύτην παῖς ἔχων ἔσται φυσιν; A. υπνος, βροτείων, d κόρη, παυστῆρ πόνων. Athenaeus X p. 49 dr καὶ Ἀλεξις δ' ἐν V - ιουτους γρίφους προβάλλει οὐ θνητὰς κτλ. Vs. 2 σὐγκρασιν. Aeaelirius Prom. IIar θεοσυτος si βρότειος ἡ κεκραμένη. - Va. a mola C et Eustathlus ad Iliad. p. 1336 II.
498쪽
ῶς αν τις εδιστ' ἴσον ἴσω κεκραμένον, καὶ τῆς ὁμονοέας, διὰ τi νυν μὴ κωμάσω ἄνευ λυχνοπου προς τὀ τηλικουτο τως; Athenaena XI p. 502 h. Xuroiδες υλιξις εν ' Ἀο λιμαίω 'Em Πτολεμαέου κτλ. Vs. 3 libri ἔκπνευστ' ἐκπιών, quod eo Tectum ex X p. 43I hr Ἀλεξις - ' o - λιμαitia 'Anrivari τ' ἐκπιών κτλ. nM BP liabent ἀπνευστίτε ἐκnιών, DIndornua ἀπνευσri τ' ἐκπιών. Vulgo τε deest. ταυτ' Dindorfina ad praeeedentIa traxit καὶ του βασιλiως ταυτ', ἀπνευστῶ τ' ἐκπιών, sine dolito ut κεκραμένον haheat unde pendeat. Vereor ut rette, Re inlim eum Por anno κεκραμένου. - Vs. 5 καὶ τῆς ὁμονοίας pertilet a χυτρίδια τέτταρα, quod tum nimio fere intervallo maluntium sit, haec fortasse ale acribenda anni, καὶ τῆς ὁμονοίας δύο, τί νυν μὴ κωμάσω ete. Ita lguur dieeret, se quattuor Poeula Ptolemaeo et Berenieme, duo autem utriusque e neor elae i. e. zoniugio tunisse. - Vs. si iniri λίχνου et τηλικουτον. Comtexu Por onus.
Πορευομένω δ' ἐκ Πειραιῶς uno των κακῶν καὶ τῆς ἀπορῶας φιλοσονεῖν ἐπῆλθέ μοι. και μοι δοκουσιν ἀγνοεῖν οι ζωγράφοιτον χρωτα, συντομώτατον δ' εἰπεῖν, οσοι 5 του δαέμον- τούτου ποιουσιν εἰκόνας.
ἔστιν γὰρ Ουτε θῆλυς ουτ' ἄρρην, πάλινοντε θεὀς Οἴτ' ἄνθρωπος, ουτ' ἀβόλτερος ουτ' ἄνθις ἔμφρων, αλλὰ συννενησμένος
499쪽
Σχολῶ γε, νὴ τον υλιον, σχολν λέγεις. Ἐπιχαρῖδης ὁ μικρὰ ἐν πένθ' ' ἡμέραις
500쪽
videtne Th. Bergulus Epist. ad C. Selinteriam p. 135, dicere laesi aliquem, qui eum ex tui aedro mi aestvisset, quo temporis spatio opes Pateria as dilapidavisset, nitratus, tarde tu Iuidem,liiquit, rem familiarem perili disti, siquidem Epicli aridi quinque dies suffeceriant. - Va. 2 5 μικρος Iiaud rarii in apud Allienienses Rive cognomen sive eonvicium. Ita Κλειγένητον μικρον habenuis apud Aristoplianem Ran. 20. Ἀριστόδημον τον μικρὴν apud Xenoptioni. Memor. I 4 2 et Platon. Sum p. l, T. Non opus igitur, mi od Berglaus, quantituam dubitaliter, proponebat ὁ μιαρός. Epicliari dem, quem postea inopia adegisse videtiir ut Inter Pylli agoreos nomen profiteretur, pergimiixit Alexis ella in in Tare illinis Fragm. I. Nisi sorte alius 1ioc loco homo innuli ur, et pro 'Lπιχαρiδης legendum επει Σαρiδης, quod in suo Eplionaes exemplam Iiabuisse via detur Eustathiiis p. 155 2r πέπαικταi τινι παλαιω εἰς
κτλ. Nec negari potest ita orationem melius eo agmentari. Vs. 3 σφαῖραν ἐπoIησε κτλ. bona sua velliti lii pitulam conglobata devoravit, ut reele Miterpretatus est II. Stephanus.