장음표시 사용
521쪽
extiterat, is latralem triauper pr dentiae viseeόatur. ἄδεσμοe φρουρά 366.4δεῶς cunt gen . II. p. 175. Assiectivunt Pro aubstantivo positum et tamen articulo carens 3 18.476. adi. pro Mi erino M. scons. Viriril. Aen. XI, 861. ibi- que L pyn.J 376. II. p. 269. ἄδικεν, der Schuldige aeyn 401. scons. Krueger. ad Dionys. Historiogr. p. 304.J ἀδικεῖσθαι et βιάζεσθαι I39. II. p. 328. Adverbia vice totius sententiae ninguntur 85. I 54. I 65. 298. 378. bΙ9. II. P. 181. adv. comparativi in ως 261. 464. II. p. 407. 1id v. iuncta verbis εἶναι, γίγνεσθαι et sinii l. 242. 28 l. 455. adv. pro adi. 466. adver a persaepe a librariis pro substantivis et adiectivis invecta II. p. 430. υδυνασία II. p. 242.
ἄδωροι duplicem sensum habet 30 quem locum It si acti ol. Aristid. p. 17 l. I ἀεί particulae usus , quo signiucat Iedesinat M. 86. 480. ἀεί et
ἄωνον, Pοιiua turpe 269. II. p. 387. αἰσχυνώι rὰς ἀρετάς 526. αἰσχύνεσθαι II. P. I 4. αἰσχυνόμενοι ἄνδρες 276.aιρία et καrvroem 139., oueni Iocuni liabet schol. Aristulis p. 178. adde II. p. 328. αἴτιος cum inlin. sine articulo I 49. sadde Scit aeser. appar. in Demosth. t. II. p. 144.J vel cuni τό II. p. 138. ἀκμάζοντος σαου Il. p. 25. ἀκμὴ σίτου, Getrataebilitas 246. au sensu improprio 48. 262. ἀκολουθεῖν μεrά τινος II. p. 299. eous. ibid. 294. ακόχου ι servi II. p. I 53. ἀκονιτ c 509. ἀκούσιος sen per ubsolute poni sine casu, mi illain tradunt 362. q. Contra Selloen ann. Obss. ad aliquot locos Uiuc. P. b. ullari locunt Ilerodoti II, 162. τῶν τις Αἰγυπτίων - περιέθηκέ οἱ του Ἀμά κυνέην, καὶ neeιτιθεὶς ἔνη ἐπὶ βασιλοίη περιτ -
θέναι. καὶ τω οὐ κως ἀκούσιον hisero τὸ ποιεύμενον.
Ἀκούσιος et activam et passivam. vini habet 363. fadde Thu-
I. l. p. 3- shJ ldeiu Schoeniann. p. d. negat, aP. Thu d. III, 31. φυδεν ἀκουσίως οφ θοι esse posse pro, inrito nulla Nevnisse, quod Equi leni cuni hac phirii si coni paravi δ Προς Οὐδεν ἀκουοίως γενησόμενον non esse: inviso aliquo Iuturuiu non est , . . Od invictran filum vi non est. Illud citii licere vult, ait, dativunt ad lere debet: δωουοίως μοί rι γίγνεrtia, me n rito ali id st. Ilis aut ean vertris Soliuenianu . non resutavit
522쪽
rensorem Popponis, qui ne ipse qui leni alitiae quid amrnia.
ρομφότερα 77. ἄν pro ἐάν Thuc. dicere non vi detur 487. αν partimila in ea leni sententia repetita Ib3. 272. 5ll. ἄν nunt prosae orationis scriptores ponant Culit coni. ita iit per se coiistet, pro sutura dubitanter posito vel Opiativo cuni ἄν 503. ἄν inituro sit iplici ad litiini II. p. 18. ἄν in sententiis con lilionalit,us Us. 84.2sita ἄν ia sentetitiis relativis, quae Optati v uin liabent, sero non uilditur II. p. 429. ἄν cuni Praesente Optativi iuncturii Ilsi. ἄν, 2umellem II. P. 320.
523쪽
524쪽
APDilosis seest, alippienda per καaiae lari vel si nille iiii . V.
525쪽
Gra Inniati eua et verbor in .
πολλούς ορετήν, liuae Verba Selloen ann. Ol AR. P. IS. ita convertit: quae virtutem ineri apud vulgua, h. e. essicit, ut vi liis vobis a vulgo ilibuatur. Cons. Mily V. κακία, et Eurip. II elen. 28 I. ubi verba τα μη neoςόντα κακά ide In significantae την μὴ προσήκουσαν κἄκοδοξιαν. Sic virlua εtiain Virgil
verbo καλεῖν iuncti 413. eius ustis in appositionibus 416. et 03., ubi semel tantum articuliim ponere itebebam. - Articulii Aueratus II. p. '455. Artic. bis cogitandi s 20 l. sq. , art. cum infinitivo iungerulus omittitur 79. 110. 149. 377. praepositione vero cum tali infinitivo siniui ita nota non omittunt 149. Art. pro Pronon ine den Onstr. II. p. 318. inrtic. vo ritin insiliitivo saepe a librariis depravatua in τεύ II. P. 449. art. cum parti
526쪽
ari. itinctus eum Danroe, ἐκάτνηος II. p. 309. eum TDeo πἄς Iunctus signiticat in allem 170. Art. deest sulti irile unte adiectiva, ulli eurn desideres 476. art. in servit significat inae rei, de via iam in superioris, is dictum est, vel rei omnibus notae, velut τας ναῖς, nares, quas luxi 77. II. p. 42I. Art. antonomii a propria deInos Tativis instructa oniissus II 4. art. iiiiictus titini maturias Im. II. P. 255. arti deest ante αn ιός 237. - De usu articuli ante nomina propria demonafratriis anstralela vel omissi vel positi ratione dioertatio Elinniti,, Anto no na et Propria et appellatua, nil dito demorrair tivo, articulus ontittiti r: Tli Icys. IV, 74. lin. κσὶ πλεῖστον δὴ χοόνον αυτη .n ἐλπίστων γενομένη ἐκ Grάσεως μετάστασις ξυνέμεινε. nai post αυτη artientus 1 opponi excidisse videtur. Cum vero non relativo, sed conii inctions concessiva quan via vel licet participi im γενομένη oporteat resolvi, urticuli snon phtest ante Participium positus esse. Verborum diffi- eultas sic removenda, ut aut stantivunt μετάστασις cum ipso participio aretius tui gas e deImonstrativum nil tent Reparatum, ex se tuentibus tamen hoc modo suppleas: ἄῖτο ἡ μετάστασις, - ἐλαχίστων γενομέν' ἐκ σrάσεως μerάst ἄσις, ξυνέμειν . Quare clernonstrativi In gen re seminino Positu in Est, mi ippe PIod semienti substantivo eiusdeni generis explicetur. Tnue. I, 51.mnis τινeς ἰδόντες εἶπον, ora νηες ἐκεῖνα ἐπιπλέουσι, ubi νηα κενσε non est illae naves , sed convertendum: donee quidam eonspicata, naves illae adventare diserunt, duas dori Selii
πατέρες ἡμῶν - Μήδων εκροτησαν, quac ita Convertendat νι et Heroes leatra estote, nos in agri an heis venisse, in vos pi rea noatri etc., dasa trir Her in eis Lanci gehomi nen sina ete. ' Noni inibiis 'propriis, vel ibi lito vel absente Pri,nouitne de-nio iistrativo, articulus ait ponitur, quia res personusve desinitas et certis notis distinctas ali alias cogitantiis. Atqui haec, quippe timin per se tum ad unum lio ni nEnh unumve Teni pertineant, articulo non egent, ut definite exprinianti irati liliis me togitation secernantur, quum ipsu In non en Propritini ali liti l singillare et ununa notione contineat. Ergo Si-euti appellativa sine articulo, etiana ubi den onstrativo apposito res, quasi digito, nionstratur, Proserri debent, Iliunx ipsum sul,stantivuin inniri iurn indesinitum tantuna niente COIn- Proti eiulit ir: ita, si rem persollamve , proprio noniine iam satis it finitam neque articillo nil plius definiendani, ante oculos esse significare volueris, κοluin pro non en dona Onstrativii ni ad des, urticulo ulistinebis. Atque ea te in inostratii in consuetudo, sine articula non en proprium Ponunt, udi tinctis advertatis Hest, dori, da, in liuibus illa nionstrandi vis nita; nisi sorte, qui Suevoruni mos, nil ipsa non ina propria noponere ricti cultim Consueveris ,' tunt vero inces etiaIn : der Leo. Quando substantivum cst praedicatiun pronominIs , arti Culus
527쪽
αναγκαῖον, Κερκυna ν τωνδε Ου μόνον πεμ του δέξασ&αι ονος et δν λόγον ποιησαμένων. I, 43. Κερκυραίους χουςM. 53. Hubliit. κωκυραίοις et olati. Non ina et in gentilia n e liuni tenentia inter Iirti pria et appollativu eadein tanten Inge, utque illa, adsti in tantur, si uni plii rati omnena gentcn lina aesingulari notione coniplectimur, ubi licet Gemnanis A npertiten luna sit articulo, apud Graecos utrum nil sit an desu, nodica in nihili, par m eerte reseri, ut et οἱ Ἀθνναῖοι et 'A' - ναῖοι convertendunt sit, die Athener, sicuti Σωκράτης dicitur et ὁ Σωκράχης, sane cum differentia Sententiae, ea vero ΡIii-mni uin ita subini, ut sensu saepe vix queas, interit ni Dini lino non possis asseqtii. HOC enim totum pendet a dicentis cogitatione, ac plerun Pie nihil interest, personam, tUNl In nDIndnen, velut iani nota n esseras, an tanquam e ipsis, quae semiant ir, demuni cognoscendam. Quod idem in noni in il iis gentili is usu venit; ideoque quando demonstrativa ad illandiaciuntur, quibus aliqui tanquam praesentes filmni licentur, necesse est articulus, siquidem non ine gentili pupu- Iunx tot In lina singularique notio uni plectimur. uan diu nnostra lingua hic Pio die articulus addendus; itavio Geran nice converte debes: die Corcyrirerer Her, non Greyraeerhier. - Iam dicerulun , qtiaenani additi cum demonstrativo alticuli in iisdem noniinibus propriis sit causa et ratio. Marii siuna igitur est,' inlini ille nupte nomen proprium ut Plures Personas vel res posse pertinere, viarum unan si dein non Strativo notare et a ceteras vistinguere velis, ea ulem Prupi r causam, qua in appellativis iluc in ur, articulo praeterea est opus , propterea quotl, si Inulac plures In Int non eures Compreheiulit, P asi titiluit naturam appellativi, quippo quod non per se singulare alici' id et definitu in desigilat, scit articulo indi et, ut definiatur tet ni inetur pie. Qui imo freta dicenduna obτoe b Λαρεtae, si Codoni annum ab Hystaspis silio disti in Piere velis, tali od in Geiniani cuin non Darius hier, sed diraer Darius transsci re debes. Ea leau liaec Dorn a in nOminibus gentilibtis servatula; quae quum non totan gentena, Plasi iii lividuviii aliquid, Significant. eoden ,' PIo appellativa, sententiae discrinii ne vel cuni articulo vel sine Eo proferuntur. Ruapropter si Tliucydides dixisset των περ
Iunctos denotasset, maenia inio luna Cernianico dicitur: dirae Corcyraeis Her. ' Cetera , ad scriptorein nostriam nillil pertinentia Oniisi. - De posito ante: nur remalia articilla Blitanis dissertatior is Ubi res ipsis ni inieris definitae et in 'vulgus notae ponuntur, ἔM clitur ad illos articultis. Tlit 3 d. I, II. τὰ δέκα ἔτη. I, 126. τοῖς ἐννέα ὀρχουσι. III, 77. etc. Neque rariores pos Ollandinius locos, in quibus nunt cri, quamvis Non apud omnes P rvulgati, ex antecedenti tuinen cogniti narratione, urticulum asciscant. II, 58. Φορμίων δὲ και οἱ ἐξακόσιοι καὶ γίλιοι, iquomini patina I, 61. isique sine articulo, tuni 65. pariter, atque hic, apposito uriiculo nientio 1acta est. II, I 8. ταῖς τριάκοντα ναυοὶν ὁμώμενοι, id uinrationein optirne constare Iιiedovius enceit. Uluntlu' articillo ante nil ineralia etiani in iis sentcntiis, in Trabiis, ite dicta quadam Su Innia Ii InreTO dotracto, ad reli titium numerum udi
528쪽
τῶν νεων οὐκ uno σαντο ' et eos αράκον ita δὲ ναυοὶ καὶ τέσσαρσι
etc. IIic ad illas sedecim naves araret ilia in Oniittendum, hiis vero quadraginta quatuor praemittendunt fuisse erederes. Se i mitini ponit ταῖς μὲν ἐκκαίδεκα, quadraginta quatuor ian cogitatione deduxit, licet vectis hoc serius faciat, propterea fortasse, Ut Od ea, quae nequuntur, non ad illas aede-eini, sed ad PIadraginta quatuor has naves Pertinent, ut hoc nulli promin Omline nariatio facilius proceaat. Ita pro- noui en ἄχλος. quando aliauid orationis serie ct siliitum signi' licat, arii malo PraenHInim fiolet, velut ap. Thuc. I, 112. Cons. II, 90. ira ini vero indesinitana vim a nuniero quodam
deduxeris, articulus ne ad reliquunt nuntinum vocetur. II, M. fissi sin. καὶ των νεῶν τινας ἀναδούμεν- ειλκον κενάς, μίαν δέ etc. III, 7. Fieri tatnen Potuit, ut scriptor. etsi sum. Inani quandan Vectis non deliniis: set, ni ente tamen definitani coli prehenderet; quare postquain diet tinx nun emini sui3- traxit . urticuliani assunt sit ad relupiunt; VII, 22. az δὲ τριρρεις των Συρακοσίων ἄμα καὶ ἀno ξυνθημαζος πέπιε καὶ τριάκorian του μεγάλου λιμένος ἐπέπλεον, ἄἱ δὲ πέντε καὶ τεσσαράκοντα ἐκ του ἐλάσσονος. Ilii Abrescitius, ad ciuem nuper IIaacriusae ines inusse videt tir, teniere host αἱ δὲ τριξοεις inserendum Putabat ξυμπασαι α et ἄσαι ἡδοηκοντα. IIaac uitis taInen, quia eo dicu in aucto I itatem suspicioni suae viii et obstare, Vana interpunctione Iocun sublevare vult, tI i Isi vero non Plana
et perspicua in proni piti sit explicatio articuli, dum Bauera insistas vestigiis, titu contra Abres hi una optime Inon ait: - uodsi ex 35 et 45 oetoginta collegit Abreschius, non video, qui eOlligendum reliquisse non itebeat Tilucydides. Est denique non Exi 'ua locorum copia. in quibus, grandiorinun ero posito, Parii eius excerptae praeniittatur arai ulus, itaque non, certa Parte reniola, reliqua articulo instructa sit, ised illein ille minor nuni rus, sui deducatur , articulum δη- civerit, quippe eX Pιο, quavi vis nondum ipso definito, residii ani ta nen Partem definire Iiestat. V. Bauer. ad Thuc. VII, 18. VIII, 39. Tlui 'yd. VII, 22. ol δ υθοναῖσι διώ t aroυς
ντιαλνρώσαντες ἐξῆκοντα ναοῦς. Tala μὲν πέντε κaὶ εἴκοσι - ἐναυ- μ ουν τώῖς δὲ λοιποῖς ἀπῆν rων etc. Qii alia ubi inter se obiiciuntur, seriptor statinx utramquo partem alteram altera ex-e in tarn cogitat ideoque de1initant; Miapropter Ptian prili an Parterii cum articillo ponit. Quae separatio etiarn tum locum habere potest, quum, praemissa summa, u n a tantun Equitur pars, altera vero vectis Ni idem praeteritur, cogitatione tamen et mente tenetur. Ita liae, tiluinri is non dicta, parte ille nurn erus nillilo secius definitur. Quae test causa, cur, etiamsi una tantunx niatoren numer Inh Pars aequatin', haec Praepositio ante nunte mile articuIO en an tietur. Thuc. I, 36. τρία μὲν ἄντα λόγου ἀξια τοῖς Ἀλλησι ναυτικά - τουτων δ' εἰ περιόψεσθε τα δύο ἐς το αὐτο ἐχθεῖν etc. Nic satis manifestum, quoni odo τα δύο dicere Potuerat, excepta Parte tertia, quippe quae ipsoruui AtheniensiuIu sit,. Diuiligod by Cooste
529쪽
16. VIII, 39. καὶ περιτυροκτες νωυσὲ δέκα ΛΘηκαίων, τὰς ἔρεις λαμβάνουσι κενάς. I oppis Postulam 1,aec verba comniemoravit, assiecit: is nisi naec eum Abroschio interpreterist eas tres, Plae errent ramiae. At sic d icendian erat: τρεῖς ταρωενάς. Co nf. Illite. II, 83. sub sin. VIII, 102. I, 10. καctoamaoποννοσου πωκ πέντε τος δύο μοίρας νέμονται. de uiro loco vide iii licem rerunt s. v. Peloponnesus.J I, 104. II, ID. ξυνηπισαν - δύο μέρη ἄπὸ nό2εως ἐκάστος i. e. dua partes ex tri-l us, quas tacite ut positas funiit. cons. 47. Bredo v. ad I, 74. Itaque nescio an te aere a nonnulIis secutritum eo dices quo ct a iii deletus sit articulus I, 74. όχθω ἐλάσσους των δύο μοι-eῶν. Non ubivie tanten ille Scenili Diodus receptus est, velut II, 58. 101. aim sin. III, 100. IV, 14. EOsdeIn quippe n
nieros possis etian indefinitos eogitare, sicut nos facere Coris sit evinius; idque fieri solet, illai plena ilia avnirna longius Paene praecessit, PlaIii ut deducta Parte, reli ouam stati in ut Inunero definitani teneas, velut II, 84. ol δὲ Ἀθηναῖοι κατα- ' διώξαντες και ναῖς δώδεκα λαβόντες etc. Oninis enin liostium I u Inoi us cap. 83. indieatus. Cons. III, 77. δύο μὲν ευθοῦς ηὐτομόλοσαν, uni ersae auteni copiae, se aginta naves, statam initio capitis coninient oratae. Virile sequitur, Pium integravis indesinite tantuni, neque nurnero, significata sit, ibi Ine Tito a parte excerpta articulum abesse. Ad extremum Paucis monemus, nos pro vero habere, quoil Kruegerus ad Dionys.
p. 303. dixit, talia qualia apud alios ubivio obvia, ἀμφὶ τους
plane a Thucydidis dictione abhortere. Dat hic nun eros Obiter tantum computatos adhibiti, praepositionibus ἐς, περί, ν Μ, ως,: Lν, ἐγγύτατα, Plerum siue autem μάλιστα, tum is vel περί et μάκιστα etian, coniun est. Nus totain tanaen in talibus articulunt ex abii tilanti a lisit ii in reperio, cui apua alios praecipue certe post 4μφί, haud raro aute in post πλείων ei met των locus esse videtur. Matthiae vi idem or. P. 845. e Thucydide affert ἐς τὰς τετροκοσίας I, 24., ne PIe Porti et Vallae interpretationes aliter re lautit sententiam. Quod Hellun annus Vitiun castigavit; nam h. I. praepositio ἐς a constructione verbi παρέχεσθαί τι Ie τι pendet. Neque Belta ro puto conceden turn, Veram esse, PiaIn I, I . eodicea ne scio qui suppe datarunt Iectionem: ἐς τὰς διακοσίας. β
ἄρχειν, archontem esse, I 66. II. p. 24. ἄρχειν et ἄσεσθαι, laespera 215. ἄρνομαι et poni posita in sacris usitata 100. Su. ἀροχονταςJ Sehol. Aristiti. p. 260. Οἱ ασαῖοι τους μεν μακεδαιμονίων ἄρχοντας ναυάρχους ἐκάλουν svia. III. cap. 26. et praef. P. VII.J, τους δ' Ab νσίους ἄσοντας στρατηγούς' δολοῖ δὲ του-
arx 244. lἀσθενεῖς, pauper usi 59. II. P. 4I6. ἀσμένω μοί ἐστι 362. ασμένως et ἄσμεος, ἐκουσίως et ἐκούσιος 466.ὐσπόνδους νεκροῖς ἀποδιδόνα, 24st. ἄστάθμητος 396.
530쪽
ἄττα 183. sd. attingere, Eaere 286.
Attriationes in oratione Thuevdi ua 304. 312. 316. 396. 408. 433. 436. 456.
auxiliationem II. p. 375. αὐτῶν pro ημῶν αυτῶν l56. nun uuam Pro αὐτῶν II. D. 53. auo. Addenda ad Thiae. II. p. 415. αὐταρκες σῶμα 272. -τόθεν 209. Pleonastice iti Irpatum II. p. 83. 389. αυτοκράτωρ, eigentiachiis 537. μάχη 552. σrear γός 299.