장음표시 사용
242쪽
non remittentibus flatibus appulsum in Aegyptum, et quidem ad ossunt Nili,
quod nunc vocatur Canobicum, atque ad Taricheas. Erat in eo litore templum Herculsis, quod nunc quoque est: ad quod siquis cuiuscunque hominis servus confugiens inuri sibi curet sacras notas, sese deo tradens, eum nefas est tangere. Quae sinistio ab initio ad meam usque aetatenasmisiter non mutata perseveravit. Eam templi legem mancipia Alexandri quum audissent, ab eo profugerunt: sedentesque numinis supplices, Alexandrum infiniu-
labant, ei nocere VolenteS: renaque omnem exponebant ut circa Helenam gesta
erat, et illatam Menelao injurialia. Insimulabant autem de his apud sacerdotes et apud hujus ostii praeseistum, nomine Thonin. II 4. His austis, Thonis quam raptissime Memphin ad Proteum muttit hodnuncium, his verbis: Peregrinus venu
243쪽
genere Teucer, qui rem nefariam in Graecia perpetravit: quippe decepit la spitis uxorem, quam ducens cum multis admodum opibus, in hanc terrana Ven- tis appulsus est: utrumne sinemus ergo eum abire illaesum, an ea quae attulit secum eripiemus '' Ad haec remisit Proteus qui diceret, Virum istum, quicum' que is sit qui rem nefariam in hospitem suum perpetravit, comprelaensum ad me deducite, ut quidnam cicturus sit ses'
I I s. Hoc ubi accepit Thonis, Alexandrum comprehendit, navesque ejus detinet: dehinc illuna Helenamque cum opibus, atque etiam supplices Memphinduxit. Quibus omnibus allatis, Proteus percontatus est Alexandrum quisnam esset, et unde incepisset navigare. Alexander illi et genus suum commemoravit, et
246쪽
patriae nomen, et unde navigationem institiaisset. Sed interrogante Proteo uitile Helenam accepisset, titubantem in lo-
arguebant si qui erant supplices, eXp nentes omnia quae in scelere admittendo gesta cssent. Tandem Proteus eis hanc sententiam lusit, inquiens, A Ego, nisi magni interesse astitrarer nullum pere- grinum interficere, quotquot jam ad
ε terram meam venerunt ventis appulsi,
supplicium pro Graeco illo de te sume- rem, qui, o viroriana deterrime, hospitii fidem adeptus, scelestissimum facinus M admisist i. Ad hospitis tui uxorem intra- visti: neque sane his contentus fuisti, sed
cum eam extulisses abisti retinens per surtum. Ac ne sic quidem satis consce- leratus, etiam compilata hospitis domo venis. Itaque quoniam magni momenti esse duco non necare hospitem, naul,
247쪽
erem hanc atque opes tibi ut abducas' non permittam, sed ego haec Gracco ε hospiti servabo, dum ille ipse veniens constituerit reportare. Tibi vcro ipsi,
tuisque convectoribus, ut e mea terra in asiana triduo transfretetis, praecipio, a-
lioqui vos pro hostibus persequuturus.'1 1 6. Hunc Helenae ad Protea adve tum fuisse sacerdotes referebant. QVam farnana videtur mihi et Homerus accepisse: sed quia non perinde ad carminis formam decora erat, ac ista, qua est usus; in quod eam transtulit, declarans se hanc famam notam habuisse. Id manifestum est ex eo quod in Iliade facit mentionem ejusdem erroris Alexandri: nec usquam alibi retractat, Alexandrum atalucentem Helenam, cum alibi fuisse errabundum, turn etiana Sidonem Phoenices applicuisse.
Meminit enim hujus rei in eo loco, ubi est
249쪽
Φαρμακα, πολλα μὶν Dγλα μεμιγμένα, πολλα δὲ λυγρά.
250쪽
vinus Dionaessis: ita nitem versus ita lubunt;
Picturata inerant ita pallia, facta puellis Sidoniis, ipse Paris somnosus ab urbe Sidonia duxit, sulcans freta lata carinis, Quum retulit magnis Helenam natalibus oriam.
Meminit cluoque in Odyssea his versibus,
Hoc habuit Jove nata probum praesensque veae
Quoel Polydamna sibi Thonis donaverat uxor Aegypti, cui terra ferax sere plurima mixtim, Multa quidem proba, multa autem damnosa ves
Haec alia ad Telemachum Menelaus imFit,
Huc etiam Aegypto clii me tenuere reverti Conantem, quibus taud interani solennia sacra.
In his carminibus fatetur Homerus se nosse errationem Alexaruiri in Aegyptum. Est enim Syria Aegypto contermina, et Phoenices, quorum Sidon est, in Syria incolunt. II p. Itaque cum hi versas, tum ver