장음표시 사용
11쪽
ετα ρασσον με l. οι διαλογισμοι μου. Videsis omnia, et Signa incaSSuin useritia si uin ulla Oecui rat ratio sive obeli Sive asteri Sci, qui apparoni in inestio Vocii in pυ λας, ετα A- ρασσον, ubi pecteS 1lgaS in lioru in Signorii in interpretation0 omnino te lateat. s Hucu Smio BugatuS. Docto vir lena et ingeniose diSSeruil cl. Bugaii, ad e Xaggorandana semiscipito sui textus Syri praeStantia in . Sed intror eum qui collicem ipsunt
contulit Stiis oculis, non animadvertiSSe imitorona confusioneni ab editione quana a coclice pariain. et neceSSitat0in D OVἐB editionis adainussini exacuo; per quam Si non Oinnibu S, pluribuS Sauella in loci S verant interpretatio non niente, Se t oculis prinio aSpectu uSurparetur. Nomo quidem ignorat ast Valorem Signorum Macriti corti In quani proxime accedere notaS lio Saptares, quaη in liuiu Sm O li codicibus mai go excipit. In liis adnotationi inis eae praeserit in Varietat 'S recensentur, quas delectae Sunt e Vel Sionibus Α nillae. Mutinaclii et Theodotionis vel ex aliis cum textu LXX virali coni paratis, Harum adnotationum nonnullas laabet codex Clii Sianus, mira DOS accurate eadem ratione qlia in codico iacent reserena uS in coin mentario, et Si tu ut adnotandum est, declarabiniuS. Unum liete an inaadVerim Velina, mi Oct haru In aliquot post Allati uin in ipSo textu insertae Sunt vol prorsus onaissae sissi:
inde novae contra teXtuIn ClaiStantina, So i iniuStae, Ortae sunterii litorum a cuSationeS: Piae quidem editoribus potiuS sorent
Hoc in loco havit omnino praetereundum est cluod dixit Edilor Roma. ntis. Nempo in codice pag. leste solito in l70 est Historia Susannaeae Beli, quae continua obelorum ratione diSi inguitur . . Quibus nil ni in iis Verum est, et cuique non modo codicem ipSum inSpicienti, Verum etiam omnes et Ronaanam quidem, editiones ot adnotationes ibidoni Sutu ectas erit perSumum. Quod autem Ina is tui rem nostra in accodit
est appositio litteraruna Α , Σ , Θ', quilnis nomina Aquilae, Syn inmachi et Theodotionis per capitales litteras Suas indicantur IT). Ηao litterae non ita idom in fronte textus Sitnt apponendae, ut ex alii S editionibus apparet: Sed ipsi titulo, videlicet omnibus iis, quae Sunt post adnotationem
tetraptarem, praenotan lae sueI'e, ut innuatur, ea Omnia quae Sequuntur cum Aquila, Symmaclio et Theodotione convenire. Sed ad laaccsortaSse in conaimentario noSter redibit Seina O. Aliae qiuoquo Sunt in codice marginales adnotationes liernae- neuticae vel ex egolicae, de quibus otiani naonebit commentarius, accurato indicato loco suo, ut Studiosis viris de iisdem iudicium certius sit. VI limuS praeterea eaS consorineS QSSe allia monuInentis eccleSi ti- eis, et potius 'quam recenti codicis calligrapho, tribuendas esso vetusto codici, ex quo i Sto Suuin tu mina ex ScripSu. Fero Onanes haein Ε litione Rornana roseruntur: Sed nobis Ininus pei SilaSuni eSt additas suisSo ab alia manu, ut Editor Ronianus tui monuit; videntur eni in ab eodo in uno calli graptio suisse descet iplae. Ad lautusinodi acinotationum genuS Ronianus E litor videtur rotii-lisse dum priores, quac o eurunt in Daniele naarginales inscriptione8: seci rem longo alitor so liabere nos Vidiimus: ci postea a Cl. Bugato apelete dena Ons ira luna e ignovi natis. Ibili r Danielis in anticitiis coὸ icibus in do ein dividobalui' sectiones vel risionen et vetusti scriptores
12쪽
singillis numeralibus notis argumentum Sectionis Surae erunt. Scriptor noster tantum dual us prioribus adScriptis reliqua, nescio qua d scausa, praeteriniSit. Vertim tamen mec armum via visionum omnia
ex graeco fonte translata nobis Semmit cocleX SΠus Mediolanensis l9ὶ, cum quo nostra citio priOI'a conserentes recognOVimus perlecte convenire. En eX S To codice VetuSto, Saliena Saeculi VII 20ὶ novum eruditis argumentum, ut recognoSeant in codice Chisiano traberi apograptionab recentioribus studiis intactum. Cum igitur iS eXaete typiS mandatur. quisque sibi persuadere poteSt prae manibuS habere genuinum apogr plion eo licis vetustissimi et preti0SiSSinai inStrumὴnti biblici exemplar. Etsi ploniora te hac versione DanieliS ex ClaiSiano textu quis sorto pi aesari mallet, nos tamen ab inStituto noStro non QScedentes his cont0nti esse debemus; nevite noStrum cluXimuS Vel repetere, Vel ad examen reVocare ea, quae erucliti Viri hac de re disserueriint 213. Cum vero propius ad editionem lianc n0Stram deveniendum est, cenSemus et aliqua de aliis editionibus vel innuero nobis
Nonnulla de editiono Romana iam in Superioribus praeoccupavimus: idsoque dumtaxat hic dicimus multum iuro sibi meruisso laussis, tum cum primus ille editor poSt alioriina irritos labores atquo conatus in lucem codicem protr erit, tum etiam cum illum Splendidis stino nitoro nobili lue dederit apparatu multis et copioSis accessionibus ot circa I anielem studiis illuStratum; Sed quoSdam haud praetereundos in ea editio no defectus Statim deprehenderunt Viri docti, et maiores mioque poStea apparuere non modo ex natura humanorum operiun, quae persectioneIn numeriS Omnibus abSOlutam vel numquam pertingero poSSunt, Sed potiuS ex meth0do, qua in illius versionis textu exprimendo Editor uSus eSt.
Audias velim quae recte admonuit Bugati 22), qui ab ipso odit
re accepit. . Ne quis Vero erroreS omneS a nONS adnotatos Cliisiano, codici adscribendos exiStiInet, lautuS σφαλματα ab Editionis mendis, accurato diStinximus. De quibuS cum doctiSSimum e litorem Romae, consulerem, is candidiSSi me milii saSSuS eSt ChiSianum autographum, , quo tempore eius editio ab Se curabatur, imperVium Sibi suisse. ssso
Hinc prima mali laboS: hinc ceterae, quae ex hoc sonte derivatas sunt, oditiones patrio Vitio minus persectae suere; quod tamen non est e rundoni editorii us excusatio iacile adInittenda: cum enim codicemedon dum profiterentur, ipSuna oculis Suis uSu pare neceSSe erat. Romanam e litionem anni lTT2 Statim Secuta ost oditio Goottingon sis anno ITT3, curanto doctiSSimo Viro I. D. Micliaelis, in qua nil aliud practer textum Danielis Secundum LXX ex ossitions Romana expreSSum suit, ut longe lateque per Germanicas praesertim regiones optatissimum Imonumentum faciliuS Vulgaretur 23 . Anno post paritor Goottingao altera uberior editio Danielis prodiit eiusdem Ι. D. Micliaelis curis, quae ex editione Romana non Inodo septuagintavi ra-lom Danielis textum, Sed et alia quae in eadem abundo cumulata
Sunt circa Daniel, excerpsit 243. Nondum annus interceSserat, et quartam huius Danielis textus editio- non1 Carolus Segaar curavit, typisque mandavit NM Traiecti ad
Rlienum anno 1TT5. Tantus erat animorum aritor in Vulgansio liuius Versionis illesauro.
13쪽
qiti iniciisῬ10 absconditu S delituerat, ut per piti res editiones studiis iuvandis et eruditoriim Viroruna deSulerio Vix fleret Satis. Sogaar qui l0ui in emendando textu SeduluS fuit, eruditi SSinsaS adiunxit o ponii stio animadversiones, Sed in textu trademto haud certe eana perlectionent. iuao in quarta ei iIS lem breViS 09uSculi optatiSSinai editi no erat expo-etanda, attigit. Ipse quoqIie codicem non Vulit, luini ira o noc vi teri aut al3 aliis consuli curavit. Et fluomodo apo apiton ab apograptio ro1 0ronti metuendum non eSt longiuS eXemplari arcile lupo visco lore, praesertim cum multa eiuS i Vp0grapllica σφαλματα accurationis studium liuic editioni defuisse domonstrent φHuic malo aliquot pOSt anniS pro Spicere, tit ita ilicam, indirecte voluit cl. v. Caietantis Bupati, de qlio Superitis lana diximus. Cum is pretiosissimim aliud rei perSimiliS monumentiim et prasedictasi versionis testem eximium liaberet, neInpe VerSionem S3Tiacam textus Danielis Soptuagintaviralis ex codice AmbrOSianae Bibliothocao, illum vulgandum curaVit; et eo uStiS eSt Velliti ly lio lapido ad textum
Vir doctissimus aeque ae diligentiSSimuS iure merito arbitratus ostnon posse totum So credere editioni Ic0n anae aut aliis qiuio illain repraesentariint: Sed ut de Vera eo licis lectione Semper set tibimio osset securiis. codicem ipSMA Sibi eSSe a leun luna ivilicavit. Novio olim certe sesellit opinio: Siquulem lὶaud Sine a inra ration o pluribus in locis suspicio animo concepta perSua Sio facta eSt. Et m ill ta mi idomloea sunt studio Bugati in emtione Romana illXta costico in on tendata, naultaque etiam ex comparatione SV macte VerSioniS vel conssrnaata vel eastigata; ita ut OpuS eiuS non Solum ad Syriacum textii in id ustrandum sed et ad graecum declarandum InultuIn iuVet. Vi letur tamon Bu-gatus hac in re vel tantum loca quae lan Selegi 8So, vel non in omnibus ita accurate codicem eXepi SSe, ut nonnulla euin non sugerint. Fortasse cum liaec collatio costieiS graeci UliiSiani non infossisset. aeluti princeps cura, in eiuS animo, Vel non tantaria halniissot 1acultatem, quanta hi Sce in rebuS neceSSaria eSt, Vel curn opus suum aso maiora ex Chisiano codice eXPOSCere Silai non vi tersetur: collatioeliis non omnino abSoluta GaSit; etSi utili8Sima, tamen liaud plona habenda est. Ex liac putamuS multa et Inerito hauSisso Holniosius vel potius Parsona in concinnandam laudat ileIn eiusdem vorsionis Daniolicas editionem, quam rutili Axit PraeStantiSSi Ino atque aniplissinio
operi sito 26). Sed clim liaud omnino Persectum silerit oxemplar, quas inde manarunt oditioneS, persectae eSSe nemiivomini 273. Angolus Cardinalis Mai et ipse XerSionem hanc Danielis rui iunxit ο- pera suo quidem nobiliSSimo, Veteris TeStanienti grasci iiixta LXX interpretes nec non NoVi Teclamenti Rrmeci, in quo vetiistissi in uni expressit Vaticanum codicem l 20 3, a illibitiS tantuni, ul)i illo dolicoret, aliis ox antiqitissimis co licii ii S 28). Et cum in praedicto Vaticano codico Daniel iuxta Tlieodotione In liabeatur, Cl. Vir oditiononi suam postularo arbitratus est, ut Daniel iuxta VerSionein LXX a litinger tur: quod quidein effecit, addito in s ronte libri Amtἡλ κατὰ ό ox c dico Cliisiano) 29). In hac Vero editione Sua Romanae Editionis vestigia eum presSe Secutum sui SSe nobi S opinio eSt. Etsi opus Maianu in prodierit an . 18M, tamen iam a pluribuS anniS urat impreSSuin: neque in vulgus protulit editor ViVens, cliti et Protegomona ot notas illi adiungere conStituerat. Quae omnia na0I S i litercepit 303. Certe
14쪽
in prologomenis ipsi aliquid de liac Danielis editidno dicendum eratot pro emulitione sua et pI'o coInmoditate ipSius codicis adeundi, tostimonio suo gravissimo Veritatem codicis iaIn Inalo mulctatam con-firin Set. Antequam Maiana editio in Vulgus emitteretur nOVa noVoque apparatu instructa, lautusinossi Danielis editio apparilit Lipsiae anno 1845 cura Honrici Augusti Halan 3lin. Cuius opemS liaud quidem no-Strum, Sed quod accepinauS a cl. Vercellono iii ciuIn referemus: quii perte declaraVit haec eSSe quaedam Vel hTonis studia iuvenili armoro prolata, in qui laus et Vul statiSSi in una in liis rebus Holniosianum instruinentuni cratico - tablicum apparet ignorari. Attamen Si aetatena auctoris respici , multa est in laiS plii lologiae copia. Tiscliendors opus istud laiulavit, eoque uti Ioluit 32ὶ: quana luam et ipse praulenter improbasset consilium quo Halin contendit textum critico rostitutum
edere ea ratione, ut ipse marte Suo DX 'To graecum componeret. Illitit Voro notas mirum ViSuna QSt, quod cum Inulta in textu Sogaamano improbanda dicat, tamen et illum Secutiis Sit in iis, in quibus illo mundoso ab Ecliti Ono Romana recesserat 33ὶ; et quod Inagis mirum est, lianc editionem principem, ex USUIae ipSe refert, nec belle conSuluimeoSten lit. Soptimam editionsem livius VerSionis adiunxit cl. V. Tiscliendorsopeii suo α Vetus Tostamen tu In Maece iiixta LXX interpretes , 34 . optinia quulem ratione illo vir illustris et tablicas rei montis- Sintiis uSus eSt aliOrtim Stitillis et an inaru Veraionibus: attamen oti pse multa potuisset pro ingenio et eruditione sua adiicero si codicem prae oculis liabuiSSel: Si eundem non Solum, ut olim 10-cit 35ὶ, viatorio more Semel inspexiSSet, Sed ad eundem recognovis- Sot o litionem Suam. Hinc 1lictuin eSt, ut et illius editio multa, quae Pra eo lentes oditiones a codice diVersa liabent, retinuerit 36ὶ. IIuic voltiti ing nito in ipSa natura praecedentium editio nurn deiectui occurrere Student0S, DOVam noNS excudendam editionem propositimus ad ipSius codicis iInaginem: unde manifeSto appareat, lanciuarn in Speculo, quidliae in re criticiS ViriS non modo Scienduin, sed vidon luna est. Qii id vero in laoc praestitimus, qui lVe consequi inani ino nobis fuerit pauciS aperiemuS. Cum sonis ex ipSo purius Sumantur aquae, amotis libris omnibus et apo aptiis ad ipSuna antiquissi naum codicem acceSSimus. Illustris Principis Cliistortini humanissina a indulgentia et lil)eralitate usus codicis concessus est, et facultas ad nobilem ipSius Bibliotlaecam acco tendi data est vellis beneVolentia et coliortatione plenis. Qua in ronuit uina valuit cl. v. ΕqilitiS Scipionis Cappello eiusdem bibliothecao praefocti liuinanitas, quae eo liciS itSum faciliorem praubuit, nihil quo quod opus iuvare posset, omiSit; et in his quoque comitatem Doctoris Iosep lii Cugnoni sidoni in munere Socii et SucceSSOriS eXperti Sumus. Nos praeterea in lioe opere SIiScipiendo Prom OVendoque praecipuo usi Suinus auctoritate et conSili O cl. V. CaI'. Vercellone, qui et ipsum opuS noStrum iuvare studuit. Qua etiam de causa opus istud aliquot
Quibus omnibus et nos gratias agimuS et liabemus meritas; et quid iisdem viris inlitatione dignis del)eant eruditi plane norunt.
15쪽
Igitur codicem dumtaxat prae oculis liabentes textum fiunc Dani lis, veluti in inlapine per apographon nOSt In iuxta paginas, lineas, accentus SpiritusῬ1e, nexus et compeIulia Verborrem, iuxta Signa omno genus critica et ortliographica repraeSentare Studuimus. Dein apographon nostrum cum editionibus, ac praesertim Sogaar et Ti- Echendors contulimus, et omnibus Vel minimis di Screpantiis adnotatis rursus in iis locis codicem recognOScendum Statuimus. Hil peractis textum typograptiis tradidimuS: et ciun lii accurato illum ri3ddidissent improSAum, nos rurSuS eoru in experientiae Specimina curavimus, et si quid adnotandunt adlluc eSSet, ae tiratiuS exploravimus, et ipsum textum impreSSuni ad codiceIn recognovi natiS.
Hoc pacto diligentiam oninem in cXprimendo codicis textu nos posuisse sumus arintrati et, ni fallimur, abSolutam, Plantum licuit,
operis rationem consecuti Sumus.
commentarius adnotationuIn editioni noStrae adi lingero studuimus ea de causa, ut non modo ea declararet, quae in ipso textu per typos expriIni nemiiVerant, Vel Si quid eSset in codico animadvertendum reser ret; Verunt etiam ut ea, quae notas in conserenilis aliis editionibus an inaMVertenda occiii remini, indicaret; quin tamen in iis onines editionum VarietateS et errata hic recitare nobis propositum Sit. Ideo siquis videat litinc teXtum a coni unibus oditionibus aliquando discedere, id codici, non e litori tribuendii na certo sciat. Siquidem, quantum per i ToS licuit, rationem codicis in singulis religiο-SiSsime servare constituimuS. In iis tantum locis, ubi codex nexus litterarum habet, vel eos aliqua ratione eXPreSSimus, vel cum in codico nonnisi aliquos lacillimae lectioniS DeSuS Sint, eoSdem per Sua et menta dissolvere necessum fuit. In accentibus Vero si spiritibus apponendis codicem accurate expreSSinaus, etsi nonnullis in locis apertissimum foret nonnumqwam calligraph una errasse. Diphthongi, quas sunt in codice, etsi litteriS ligati S exprimantur, plerumlue t Inon habent accentum et Spiritum Supra prin aIn non Vero super alteram vocalena litteram, uSu laac in re Vetustiorum Scripturamim servato: quod et nos liaud n inimum Voluimus in oditione nostra 'immutatum.
Haec nos pro ratione muneriS DOStri in lioc textu Singulari pra stare curavimus: multa Vero quae circa Danielem et de lioc ipso textu dicenda essent ad critices Sacrae StudioSos viros Spectabit, quos certe, cum discipliuis suis nobiliSSimis rem Sacrana illustraro conienderint, curas nostras in hoc biblico insigni instrumonto vulgando non improbaturos eSSe conlidimuS, atque eo praesertim quo ad opus
istiid viri clarissimi auctoritas 3Tὶ nos impulstrit, et in piusmodi studiis versam semel et iterum Pius IX. Pontifex Maximus probaverit 38 , quique praeterea lautor boni nissimus studioruni nos quoque verbis ot litteris Suis 39ὶ, mira benevolontia est
colior tuS. Ideo merito credendum est huiusmodi disciplinas magno et christianae et civili reipublicae bono, uSui et Ornamento eSSe pOSSe. Quod ut eveniat. Deum O. M. a quo omnia Sunt bona et ad queni omnia reserenda, propitium auguriimur.
16쪽
LXX interpretes ox Origenianis tabulis Consectus, qui Marchalianus dicitur, quique modo in Vaticana Bibliotheca asservatur, post Δανιήλ κατὰ θερδοτιμος, sortasse olim habuit Δαν ὰλ κατὰ ό; sed
eum extrema codicis soli a perierint, et Daniel extremum iuxta graecos coctiees Io eum obtineat. sortasse ea versio interiit. Hase nobis orta est Opinio ex natura eo clieis et ex notula illa apposita. D niel iuxta Theodotionem v De hoe codies Recuratiorem nolitiam tradstre studuimus
in Prolere. g XXVI, et XXXIII. Bibi.
mon Canonic. Tota I. p. 279. Ubi plura de nostro eo dico et documenta ad illum Spectantia invenies.
diee habet Mabillon in Diario Italico, quae quasi in eommentario viatorio notavit.
bile est, Vine. De Regibus aliorum quovis Pr phetarum scripta ex eodesIn codice insigni appariitu illustrarunt; ex iis post Daniel tantum in lueein prodiit Egeclitelan. 1840. caetera frustra ab aliis et a nodis conquisita sunt.
auctori suo vindicarunt. In viibusdam exemplaribus Editionis Romanae Danielis vidimus novum solium initio additum, cui inscriptio ast a Λαυιηλ κατα τους ζ' Daniel secundum Septuaginta elaborante D. Vincentio de Rogibus Linguae sanctae in Bildiotheea Vaticana interprete et graecae professore. P Vir cl. Field in op re egregio Omoenis Herapta - Oxonii I 870 t. II. p. 904 rei historiam perstringit in Monito ad Danielem.
nulla liuimerali nota itistinguuntur, nisi tamen credas in margine exteriori appositas, et quando codicis margo sectus fuit, periisse; sed de Oninibus Omnino evenisso itissiciis ere limus. Tamen singuliseapi in inferiori margine primae pagellase signum crucis praefixum habent. Ex his patet, non posse certissime dici, qui fuerit pristinus ordo Prophetarum in eo lice, Vel si postea mutatus Sit; praesertim eum et Ieremia, et Daniel a scapo exoriliantur; unde quis autumari posset Ieremiam post Isaiam fuisse collocatu in . Sod in his vel nihili iuvat nos i Inni Orata. Fere semper atramento calligI aptius utitur et in signis et in notulis marginis si in littoris pleris ius capitalibus; Parao quidem sunt, praesertim in Ptibusdam libris, littorau capitales minio exaratae; eodem colore titulos et inscriptiones quaSdam, et meandricos ornatus aliquando descripSu.
ritinis graecis characteribus, nempe quae in schola graeca Neriti in Calabria adiit bebantur, dicunt, Vido inter alios Codicem Valliceli. Evangelii Galatinetiseni ot cod Θx noster huiusmodi litteris scriptus dicendus esset; proptereaque eius patria in Italia statuenda. Sed de iis nihil corti lici posse opinor.
foliorum, utram quis novan , habent; quorum prima notis numeralituis purpureis exacta solia eo dicis tantum 301 numeral; sed cum haec errasset: nem pa
ad solium 2I4. male significavit, II 4,st ad solia 321, 322 novo priore 221 et 221 signisseavit: hos etetores altera solio
davit, et numeriina soliorum 402 signavit Fol. 226. ad calcem est notula: Iεζαιἐλ
καὶ παρετεῖ n. In fino Isaiao habemus Ilσαiας' στιχγωn. Quae postrema Sigia mirum torseruiit
eruditorum ingenia. Mabulon v. cit. γ
17쪽
Res tamen adeo levis nonnisi ex malo haraeterum apographo erit litis exhilbiloclubium parere potuit; llic enim tantum in liealii r Isaiam liabere εtichos γωκὼ 3820, vol ut maluit te ore Attali iis γωn 3808. I e his stioliis dicendum nobis lieic nec lo
cus. nec tempus est. CL Sulcerum.
codex Syriacus Hexaptaris Modiolanon sis do eadem liabent versione, alia ex patribus et ecclosiasticis monumentis Sunt liuius rei festimonia, ac praeserti in Hieronynii et Tlieodoroti.
niun, vel Saltem imperfecta ex eodem Isaiae editio, qtiam Curterius inserit itoditioni Commentarii Procopii Gazaei in Isaiam, et praesertim luculentissi inatestimonia, quae ex eodem eodice nos tuoque post alios protulimis. Sac. Bibl. fragm. Prolog). Conseras quoῬiemnemosynon Sinaitici codescis Bibliorann a Tisclion dors Polropoli editum. De Hossi Bullet. archeolost. Conseras nostras et quae in Sariaco codico sunt epigra plias, Re praesertim codices punctis di acriticis distinclos.
nielis ex codice Ambrosiano odidit an . 1788 CGetanus Bugali et nuper dum liaeo tSpis mandamus, ad nos pervenit splendidissima quam sex eodem coiticΘconfecit editionem cl. V. Ant. CertanPot lo liis et nos dicemus aliqtia: Sed heio monuisse iuvabit praedictam Versionem coniectam a Paulo Episcopo in urite Alexandrina ex codice graeco, perfecte repraesentare codicem ipStun gr cum . Versio liaeo maxime convonit cum tox tu exarato in codice nostro Chisiano, non modo in textia, sed et in notis, et exteriorit,us signis et epigraphis. Unde dicendii est codicum Chisianum convenire cum codice glaeco adlii into AlexaIulria2 Sa eulo VII. Adagium enim est: Quae Conveniunt uni tertio, conveniunt inter Se . In commensario qtiem editioni nostrae adiungere constitui mis, innuenaus quaedam Tertia graeca apposita in margino codicis Tiaci, unde convenientia codi eis Clit-siani cum codice SΠo hexaptam aperte consirniatur. Ex lais quisque Sanus concludat necesse est, codicem Clii Sianii ni esse apograption vetustissimi codicis piam proxime tib ipsis Origenianis lal ulis derivati: uiuio codicis nostri pretium
et auctoritas magis magiSque Bugetur.
vellet de seribendi ratione, ac praecipue clo ciuit iis lain litterarum nexibus et Ver- bomina compendiis; sed cum liaec com-naunissima sint, nihilque pariant clisscultatis, in his immorari non iudicavimus- Si quid enim animadvertendum sit commentarius docet it.
83. Cap. V. vers. 6. Cap. IX, vers. 26.
n Ograna mitte in talitione Roniana liabstat Bugati. Qui tanaen non an iuuid vertit. tiliae nos D Onitimus, et quue cum mictis Hieron unii et allis monumentis Sacris videntur congratere. Sed haec ala undantius disserenda viris emulitis reliquimus. Comlar Orisene1n apiul HieronSinum in Conimentario ad Danielena.
chaelis, Buoau, IIohnes, Mai, Hahit, Tisohendori' de vii luis in liis proteg0- naenis dicimus. Cons. et Drach, Vercel
18쪽
Omgems Romae an. 1772 ex Chisiano eodice Prri iniim e litus, Goettingae 1TT3. in 8. Cs I. Davul Illeluietis toni. IV. Bibliothocae Orient. Exegeticae - Segnarin Pre elatione ad I linielem - Halin inpraes. editionis I anielis - Tisoliendors in Prole g. V. T. Lips. 1860.
variis lectionibus edidit Robertus Hoἰ-mes et post eum sic. Paraon. Oxonii 1798- Ι 827 s tona. IV. - Iani alias vota DOStra nune lipabninis, ut istiusmodi thesauriis Itolmesianus novis in crontentis cumulatus a viris doctis denuo typiseonini uteretur. Si rumor nos poPlatus vera nuntiavit, valde 'laetandumost alimiod liuitis inodi consilium Suscopi mn psse Berolini a Lagarile.
Slam. Graec. pag. XLVIII haec an ina advertit de editione Romaria et Oxoniensi: a Do editionis Romanae ad ipsum codi-α ce in ratione gravis est Jacoes Parsona α nota haec, expressa ῬιOad textrιm, ut Q. videtur septuas tuta viralem ex ap α siropho codicis 88. mei in usiun cl.
a. Francisci Blanchini exarato. ΙIino quae in oditione Itomana a collationea Ηolmesiana disserunt, in mero apogm-κ plii errore posita esse videntur. Videntur α corte P IIaec habet Tiscliendors; qui opinatus est ab Holmesio laclana suis- Se novam collieis ipsius collationem; idvpro nobis minime videtur credi posse, cum ipse aperte in I)aniele haec lateatur: α Contulimus vioquo editionem Chisia-σ nana textus Septuagintaviralis et Theo-ἀ dotionis. Ea vero, cura P. Simonis Da a Magis irris ann. ITT2. Romao promit ἀ expressu quoad textum, ut videtur, Se-ε ptuagintavi Palem ex Apograptio codi-ε cis mei 88. in usum et . FP. Blanchi-ἀ ni ... P Et paulo anto in suo codicum catalogo. a Codox 88 saeculi XI contineta textum Tlieo lotianaeum et Septuagin-ε ta viralem, atque ideo ad utrumlue ci-α tatur. Ex liis nulla apparet notitia collutionis exactae ad ipsunt vetust una eo licem; sed tantum se contulisso editionem prositetur. Si codex ipse collatus osset et recte, longe plura recognovisset
animadvertenda. NOS O pinamur ParSOnsusum suisse ea collationo quam secit Caiet. Bu alus.
Vercellone in Prooemio ed. IMI.
19쪽
a sinui. . Et an ipso textu marte suo graece vel potius ex Tlieodolione lioo pacto ea reddidit. ἐπι των κεραλῶν αὐτων με Τὰ των ευθυμάτων αυτων - Si tamen Editione in Boina nam respexi SSet, quaeli te in loco rectissimo codicem ex lubuit, ut lal ori suo pepercisset, et confusionem, cluetie ex textilius lioe pacto restitutis oriti ir, non auxiSSet. 31). II παλαια διαθηκτ χ ατα τους εβῖ μηκοντα edit. anni I 860. Vix iuvat addere alias, quae tantum sunt reprilesentationes exeinplaris Romani 1TT2, vel alicuius alterius ex ea editionis, inter quas innuere vel praestat eam quani cl. V. Drach litterariim Hebraicarum aetale noStraeeletieret inus adiunxit operibus Origonis
in Toni. XVI. Patrolog. Graecae a ei. Nione sacrorum StudioriHn benemerentissimo citratae, BD. I 863 Parisiis. nee non studia cl. v. sev doctoris
Angliei. 35). Prologona. V. Testamenti cil.
369. IIoruin aliqua in commentario reis
in pressae sunt in Donte I tomi magnificentissiniae editionis Q SS. Biblio minia Graecus Codex Valicanus auspice Pio α IX. D. M. collatis studiis C. Vercellonea et I . COZZa editus - 1870. .
20쪽
της ἰουδαίας' ετρυς ανίσκους ἀμώμουστρίτου. Παραγεκαι ευειδεῖς και επι