Anthologia Graeca ad fidem Codicis olim Palatini nunc Parisini ex apographo Gothano edita

11쪽

v III

poterat. In his plurimisque aliis locis, in quibus vera se milii lectio Seri IS, PIam vellem, obtulit,

nunc minime Poenitet, quod ni illi a Briinlciariis emendationibus admittendis cavi; sunt autem alia quaedam, in quitriis lectiones Brian ani textus, aut salsae, aut minus certae, etiamnum locum me invito obtinent. Quirin enim textus noster maxin am Pariem ex duobus exemplis Lipsiensis Analectorum editionis dissectis et in eunt ordinem, quem Cod. Palatinus exhibet, dispositis, ε P SSUS sit, accidit interdum, ut lectiones tollendae, Praesertim si vitium esset in una alterave littera, aut meam, aut operarum aciem sallerent. Sic T. I. P. 274. P. 19. . Cod. nr. 267. V. I. ῖσταθι relictum est Pro ἔσταθι, quod repoSueram, membr. lectione εσταθι in marm. notata. Ib. p. 440 P. 245. Cod.)II r. 440. V. 10. in epigr. Leonidae recte deleta est interlocutoris nota, Sed eadem neglecta V. 1 '' et

3' ' , tibi, specie dialogi relicta, capiti cum exitu non . convenit. Etiam In Neoli epigr. p. 282.

P. 197. Cod.) nr. 292. V. 2. temere SecutuS Sum Brasntium, quamvis eleganter Scribentem: καὶ

12쪽

λζρων χρυσεοι οι κάλαμοι, Praeeunte Dorpillio in Vanno Crit. P. 189. 'P1um me r. lectioni, οι χρυσεοι κάλαμοι , et Suidas Patrocinetur et PM- nucles. Et recte Sane. Nam in voce χρilσεος Pri Inam interitum cor ripi, PIod doctissimos viros latuerat, nunc POSt Hemannι observationem non

dubitatur. Non magis verum Videtur, laod post Braunkium p. 353. p. 232. COd. nr. 171. V. 3'' , id amvis Plantide Praeeunte, dedimus: Ποίμανδρος ό Μάλλιος. Scr. μάλιος cum membr. Pal. Sed de

his et hoc genus aliis in notis monet itur. Νunc hoc unum a Nam, uti Armnlaus in Primae personae Pronomine τω ὀρθοτονουμδεω Sexcentis in locis abusus est, ita me in Secunda persona inle dum lonum, Pri inclinandus erat, Perperam erexisse. Scribebam Gossiae d. xxII. Marti

14쪽

IX. ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ

16쪽

χείλεσι, τον κείν ς εὐεπιεν θάνατον.

17쪽

πάντας δ' ἀκρέμονάς τε καi εὐθαλέας ὀροδάμνose κέκλασμαι, πυκιναῖς χέρμασι βαλλομενq. -δρεσιν ευκάρποις Ουδεν πλέον ' η γὰρ ἔγωγε δυςδαίμων ες εμην τβριν εκαρποφόρουν.

18쪽

E καἰ σευ πολύφωνος α ι πίμπλησιν ἀκουὰς ὴ φόβος evχομενων, η χάρις ευξα μενων, δεῖ Σχερίης εφεπων ιερῆν πεδον, ἀλλα καὶ ημεων κλυθι, καὶ ἀψευδεῖ νευσον ουποσχεσίν, ηδq μοι ξενιης εἶναι περας, εν δε με πάτρηλειν, των ωλιδων παυσάμeνον καμάτων. 8. TOT ATTOT Ἐλπὶς ἀεὶ βιότου κλεπτει χρόνον ' η πυμάτη Mηως τἀς πολλάς εφθασεν απολίας.

19쪽

. . . . . a. .

ομμασιν αλλοτριοις αντερανιζόμενος. g 0 d ημιτελεις προς ενος φυσιν ρμόσθ ἔσαν, αλλ λοις αντιπαρασχόμενοι.

20쪽

εἰρεσίη Φαίδων ε ιδε πουλυπό ν μύρτας ὁ ωκος ἐριφεν επὶ χθόνα, πριν περὶ χεῖρας πλέξασθαι βρπω ὀκτατόνους ελικας ' δισκευθεις ae επὶ θάμνον ες οικία δειλὼ λαγωου, εἱληαν ταχινοὐ πτωκὰς ε σε πόδας .iλε δ' ἀλοις ' sv δ ἄελπτον ἔχεις γέρας αμφοτέ ρωθεν, ἄγρης χερσα*ς, πρέσβυ, και εἰναλ*ς.