Anthologia Graeca ad fidem Codicis olim Palatini nunc Parisini ex apographo Gothano edita

323쪽

ρου βασιλεν, τα μεν εσολῶ και εὐχομένοις και ἀνευκτορς ἄμμι δίδου τα δε λυγρὰ και et 'χομένων ἀπερυκοις.

Πας λογος ἐστι μάταιος, ο μη τετελεσμένος εργω, και πἄσα πρῆξις τον λῖγον εργον ἔχει.

O φθόνος αυτῆς εαυτόν ἐοῖς βελέεσσι δαμάζεα

324쪽

Ovκ εστι γημας, οστις ου χειμή ταλλέγουσι πάντες, καὶ γαμουσιν εἰδότες.

Tνησιος εἰμι φιλος, καὶ τον φίλον ως φίλον οἶδα, τους δε κακους διόλου πάντας ἀποστρέφομαι 'ουδενα θωπευω προς υπόκρισιν ' Oυς δ' ἄρα τιμῆτουτους ἐξ αρIqς μεχρι τέλους αγαπῶ.

θεῖν.

πῶς δυναμαι τι μαθεῖν, μηδεν ἐπιστάμενος;

325쪽

Πῶσα γυνv φιλέει πλέον ἀνέρος, αἰδομέν' δε

κεύθει κέντρον ἔρωτος ἐρωμανέουσα και αυτq. 121. PAPOTOG ουτω βλαπτει μισεῖν ὀ λέγων αναφανδόν, ῶσπερ ὀ την καθαραν ψευδόμενος φιλιαν. τον μεν γάρ μιUουντα προειδότες εκτρεπόμεσθα, τον δε λέγοντα φιλεῖν Ου προφυλασσόμεθα. ἐχθρον εγω κρίνω κεῖνον βαρυν, ος ποτε λάθροτqν απὰ τ ς φιλίας πίστιν εχων ἀδικεῖ. 122. AOT MAIORIDλλὰ το δαιμόνων δυναται, κἄν di παράδοξα τους μικρους ανάγει, τους μεγάλους κατάγει.

326쪽

ου θρυον, ου μαλύχθν ἄνεμός ποτε, τἀς δε μεγίστας ῆ δρυας, ῆ πλατάνους οἶδε χαμαὶ κατάγειν.

. . . . .

Πως τις ἄνευ δανάτου σε φυγοι, βίε; μυρία γήρ σευ λυγρά καὶ οὐτε φυγεῖν ευμαρές, ου τε φέρειν. ηδέα μεν γάρ σου τἀ φυσει καλά, rata, θάλασσα, ἄστρα, σεληναίζς κυκλα καὶ ηελλυ' τἄλλα δε πάντα, φόβοι τε καὶ ἄλγεα ' κην τι πάθn τις ἐσθλόν, ἀμοιβαίqν εκδεχεται Νεμεσιν. 124. OT--Σ. Πάντα γέλως, καὶ πάντα κόνις, καὶ πάντα το μηδέν' πάντα γάρ εξ ἀλογων εστὸ τἀ γιγνόμενα.

η δε κακη πικρῆν τον βίον ἀνδρι φέρει.

330쪽

Αἰσχυλίδα Θεόδωρε, τί μοι μεμάχηνται αριστοι;

οὐ διακωλυσεις; παντες εχουσι λίθους.