Corpus Paroemiographorum Graecorum

61쪽

22 DIOGENIANI

28 Λαφνινην φορῶ βακτηρίαν vosτο λεγειν εἰώθασιν οἱ πο τινος ἐπιβουλευομενοι κά του ἐπιβουλου Περιγινομενοι παροσον ἀλεξιφάρμακον η δάφνη. 2 3 ὀξειας δραμεὶν ἐπὶ των κινδυνευοντων ' ξεὶαν 5

γὰρ λέγουσι την λόγχην.30 3ιπην ἡφέξει, παν- νος δάκρν κυνα ἐπὶ των ἐπὶ

μικροω συκοφαντουμένων. 31 Λὶ παιδες οἱ γέροντες ἐn των uno γηρως ευ--στέρων. 1032 ' Λὶς προ τον αυτον ais χρον ἐγκρουε ιν λιθον:ἐπὶ των δευτερως oia αυτοὶ περιπιπτόντων.

mi esse tiλεξιφάρμακον ostendit N

habuisse videtur Michael cumin. 98 Ellias. ι τις δὲ ἀναιδέστερον

3 l. Diogen IV, 18 App. ProVV. IV, 68 Gog Cypri I. I M. -- ear. III, 3 l. post VI, 28 Schol. ad Axioeli. ii Boetiugeri Serapit.

δειος πῆρα και Ἀριστοφάνης νεφελαις Schol ad Iuven Sat. XIII, 33 Me eae proverbis Graeco παῖδες δις γέροντες, ad Paem locum

cer Enconi. Coniae 32, 24 iit.:

62쪽

κόλου et ινος παντηοαντος αἰτησαι τροφην κἀκόμον φάσκειν

stitisse, unam, qua hoc loco a Diogeniano refertur, alteram, v πολ

αγι- λιθον Meinelcius Coni. r. r. IV, 364 et auehius in Selahe de rini Philol. II, 158 coniectant. 12. τοῖς ,ε ORI ἀποπήμασι addusiada s. δις πρός quod Berialiarilitia recto nauta in ἀτυχήμασι. Id in paroemioyaphos reducendun est. I. serius Zenobius proverbium explicat. 3. ποδήματ Bergilius in Meinph. Corn. r. II, 2, p. 1l88. einelitus Coin. r. . I, p. 336e l. min. ait unum alceum uni pedi induimus. οδόνιπρον Zenobius: ποδονιπτρων Suid . Addit sui las: Ἀριστον-ώνης, a nomine Aristophanein grammaticum simiscam probabiliter iussieat . indo mi ad Aristopn. Corn. λ'. n. 291. Adstipulantur Beridiar litis ad Suid. a. v. elNauciaus Arist. Byz. r. p. 236. 6. o μὲν in Zenobius, qui in fine ειρ σ- νασι προ παροιμιαν adiunot. S. προςθῆκ' χρ παDε κύσε Suidas: Diogeniana verba probat ei defendit Bemhardius ad Suidam a. Λαιδάλου. 0. in των πάντα δεχομένων Diogenianus. apexitPolybius v. nov. ortu. item exponi Schol. lat. 367 Alc. τῶν Iulianus, ut videtur, Epiat. IIX: πάλαι δομιουργων Ἀλαττόντων

63쪽

42 Λικη κην τικτε καὶ βλάβη βλάβην ἐπι των

φιλονεικουντων καὶ συμπλεκόντων μάχας και κρίσεις. 43 Λελφινα νηχεσθαι διδάσκεις ian ων παιδοτρι- io βουντων τινὰς ἐν ἐκεένοις οἷς σκηνται γουν ἐδιδάχθησαν. 44 Λελφιν προς υ ραιον δεὶς ἐn του δυνάτου, διὰ του εὐκίνοον εἶναι λεγεται δὲ Προς τους οὐδυναμε νους τηρεμ α αρ αλλου διαμενα - ἔχουσι.

Voluerant: αν ποτε χ τις οε ριori, κώπαισι na/is V. Meinelitus. Nostro autem loco rectius conexeris: ν novae τις πρῶτον, ἐν κώ-ισε πλεοῦν. Ah εται δέ, ἴτε ἀπιτυχέ τις or, ori και κεόπαις πλετ' Αν κτλ. V. Eustath. iii a inolt ad Greg. Cypri P l. e. propositum. Unde simia lacunae posui.

M II, 82 Apostol. VI, 22. νιον εὐρες ἐστι , τοιουτον , d CD-42. Greg. Cypri I, I, 87. Apostol. τερος υν in λους τ των κατἁ VI, 0 cs Zenob. III, 28. Cuni λόγον φροντί νιν De usu vocis δερθ- similibus eoinposuit iobeckius ad τινος addo Euripidis versum, μι- Soph. lac. 22 laune expressit τεραι πως φροντίδες οφώτεραι et Pubi Syri Sent. 2 ab altero eae proverbium δευτέρων ἀμεινόνων V. speeis, aurei sod ieceris. Apost V, 89. Similiter δευτερο λι-

43. Diogen. IV, 33 macari III, μον, δευτέρα ειυς vixerunt Patres: 22 Apost V, 7 Similiter ἰχθυω tellerus ad P. post T. II, v. d. vieitur Greg. Dr. L. II, 31 p. 98 Philemonis versus a Stob. 44. Diogen IV, 37 Apost V, 92 Flor. LIX, s uenandri lirasyleonu

64쪽

πων καὶ γελαστων. 2. μυλ Zenobius cum reliquis M. Μουσων d. na ετ proverbio addunt Suidaa, alia. b. ' δημόωνος AE. ἄρνας- v. Bin nou. criti m Zenob. III, 76. 7. Ἐνδομιωνος καλουμένω d. 10. ἐκώ- υ ν d. Nonnulla versa in explicatione excidisse videntur: v. Aposti VII, 72: θεος γάρ o 'Eπιμενίδος ἔχων έκατον πεντήκοντα ἰ ν' τα δὲ ξ ἐκάθευδε. ll. ἐς Zenobius. adaerapina inter Menandrea Mein vitis Comni Gre. Reu. IV, p. 139 recepit: ad Stobaeua ni salior fidem non meretur, quum Scholiasta Platon in B c., Paen in nou. ad Maear. III, 20, omne ut videtur Monandri fabulas, in quibus

proverbii laeta est mensio, num rana, Thrasyleontem non nominet.

in A. Maii Spicit Rom. II, p. 184:

65쪽

bi 'Eγκιλικέζεται κακοηθευετον, κακοποιει διαβεβό - ται γὰρ ἐπὶ πονηρία ι Κίλικες ἐντευθεν λέγεται και ἐγκεκιλικι ομενος αἰσχρῶς.

ουδὲν κατορθονται. 5

53 Eli αρχαίας φάτνας ἐπὶ τῶν ἀπολαυσεώς τινος ἐκπεσόντων, Aa πάλιν ἐn την ἀρχαίαν παλινδρομησάν

των διαι αν.

54 Ele μελίττας ἐκώμασας ἐπὶ των παρὰ δόξαν κακουμένων ἀθρόως. iob Ele πάγας ὁ λύκος ἐπὶ των εις προ-nτον κίνδυνον

ηκόντων.

τος cit τῶν τουτων, τε χροενσαντες

66쪽

διδράσκον του θηρευτάς. - μὴ δυναι βουν, ἔλαυνε νον ἐnὶ τῶν κατα- Οαττόντων lis κατὰ δυναμιν ἔχουσιν. - Εἰ υδω σπειρεις ἐπὶ των μάτηρ πονουντων. Iso τό καθ' d. τος γράφεις. 106 Er μοι τὰ μεταξ κορίν υ καὶ Σικυῶνος:ἐπ εων τὰ κάλλιστα καὶ λυσιτελέστατα αυτοὶ εὐχομένων. 'Enειδη μεταξὐ των εἰρημένων πόλεων ευφορωταται χῶραι

εἰσιν.

b6. Greg. in . M III, 2 Apost. III 57. De nobilissima ferulitatis II, 88 cf. nov. ad Greg. Cypr. P avo Sicyonem inter et Corinthuni II, 29. sit veterum testimonia diligenter 57. Greg. Cyprim Iu 3. Apost composui Gomplius Sicyon. I, 14 sq. VI, 6 ct Greg. Cypri P II, 30. Prosecit ex hoc proversio Iullianius M. Apost. VI, 51: v. Zenob. III,54. Epist. 374 πῶς hαιρον, δει, και

67쪽

28 DIOGENIANI

62 Ἀκτος πηλου του πόδας ἔχεις ἐn των ἔξω κινδυνου καθεστώτων ἴσον τα ' Eξω βελῶν' ἐαυτον noιελς. 63 'Eκ τριχος κρέμαται ἐπὶ τῶν σφοδρα κινδυνευόνεων '

εων παρόσον καὶ et ζωον τοιούτον. 65 in πιθω την κεραμείαν μανθάνειν ἐn τῶν τὰς πρωτας μὲν μαθησεις υπερβωινόντων, πτομένων δὲ ευθεως τῶν μειζόνωW- ει τις μανθάνει κεραμεύειν Πριν μαθειν πίνακας η αλλο τι τῶν μικρῶν Ἀράττειν, πόθον 10

καὶ ἐνιεμένων τῶν τελευταίων.

ε πεμεινεν ουδὲ εἷς αυτῶν οὐδὲ μῶλ- λον τῶν λεόντων τις ξυρώμενος.

παραντικα με ηιεν , ς γε να τε ἀντιλαβέσθαι oue τε γεγονM Greg.

κει τότε αντι τω τῶν Ἐβραίων γένει, τα τ' ἐκείνων θλοσεως Manue Palaeol in Combostsi Auetar. Pau. T. II, 1085 ἄλλ' εν τούτοις ἱσταμένων τῶν πραγμάτων , ς ἐπιξυροβι φασιν η καλῶς θυνουσα

πράττειν τὰ κατὰ νουν r cf. Boissona lus ad Theogni l. bor. 64. Diogen IV, 43 Greg. CVPr. I. II, 9 Apost VII, 4. Epinicus apud Asten. XI, 97 B, s. 7: ν-

68쪽

των ων το εργον ἀφανές. 'Eν θερει την χλαιναν τριβεις ἐn των μη κα, ἄρα τοις ἀναγκαίοις χρωμένων. T 'Eν μέλιτι αυτον καταπλάττος επὶ λ ηδυ- Πάθειαν μεταδιωκόντων. 1572 'Eνδύεταί μοι την λεοντην es 4nP των μεγάλοις ἐπιχειροέντων πράγμασιν ' ἐκ μεταφοράς του χρακλους. et Ἀρημην ἀλῶναι αυτ η παροιμία λεγεται ταν μηἀπαντησα ὀ ἀντίδικος ἐπὶ την κρίσιν καταδικασθI.

69쪽

Pisea s. 32 u te μ' ἁλίσκεσθαι dixit idem Aruscat s 8 alia colia

selingius ad Diocl. XIII, 5 ad i. Plutarch Alcib. 22 ἐρῆμον αντον

καταγνοντες και τυ χρήματα δομει -

σαντες.

II. Diogen IV, 69 Apost VIII,3.76. Usurpat Aelianus apti l Suid.

τριβ πιπνος δικvν, ινιις εις θάλασσαν καὶ διδωσι δικας αυτωνμε, abi austertis haec ulis putat: videtur fragmentum hoc depromptum esse ex libro Aeliani de providentia, ex Io non pauca loea Suidam in lex con suum transtulisse constat Corte idem Aelianua phrasi hac aua est, Var mat. VI, 13, ubi si invali καλως ποδαιμόνιον in τρινονιαν τυραννιδας μ' αγον, αλλὰ v ἄρ ρομα ν τε μ

κτλ. Vide an eum loeum interpretea. Eleganter autem illi, qui vanditus intereunt, piceae instar se stirpari dicuntur, lod arbor illa semel excisa nunquam renasci et repullularo credatur Euataui in B. A, 42 Τινὲς δὲ ἐχεπευκὲς Loν

βλαστάνει. .ego ibi et sequentia.u Quibus adnei Bern haralius: stafirmo me argumento usum Euatemni, o fragmentum hoc Aeliano vindicaret, censet Lenno pius in Phalari p. 48. Valeliena riua dubitabat, utram Aeliani habendum esset an Eunapii. Sed quoniam dictioni sun tua est Herodotus VI, 37 a cuius formulis et sententiis totus pendet Aelianus, Κuesteritu probare placet. Addo Teteis. Chiliad. I, 740 Πιτυος δίκη, σπε ιδον τορος Σικελον ἐκτρίψαι et noti ad Zenob. V Ne inis III, 60 o Creugeriam apud Baelirium ad Herod. l. e. 77. Greg. Cypr. L, II, 14. Maean

70쪽

4. c. - Diogenianus, Suidas recte: Eustathium in annotatione appositu Ia o δε-νον Diogenianus. 6. Ζωος ζωμος Emperius S. ἐθέλομεν d. ως μ' d. 3. ποτίθησιν - Πιτ.θιναι desunt apud Zenosium t relichioa , sed ueriint olim et in Zenobio et in Suida, unde in illo post v παροιμια, in hoc post V εὶ νηοθαι siWa cunae ponenda sunt cepi noster locus integer est: nam, ut grauida

Ili 79. Apost VII, 26 v. noti ad Diogen IV, 83, quibus a Ue Um. N. 415,29. Crauieri Meedd. Oxon. I, 189 4. Suid. . . Antiphani tribuit Stob. Flor. X, 15. quem

Iocum addas uetaehio ad fabulam Ephesiam hune versum reserenii Conini. Gr. Reli T. III, 53 v. nov. ad Apost. I. e.

78. Similiter αλλότριον ἀμῆς μοος dicitur: Diomn. II, 75 Apostol. II, Mihi i. oin ad i. Verol. Eclog.

ra Diogen IV, 97 Greg. Cypri L. II, 21. Macar. IV, 30. post.

δὲ νέρον κατὰ μόνην γραφὴν δωριστι διάφορον προς τὴν ρο ορικὴ παρήχοσιν, τις τανπογραφουμένvδιαφοράν ἔχει κατα τον ἐκφώνησιν.

Georgides in Boisson Mecdd. r. I, 36. voratio coniici poetae, qui quas prae siesiones tragici poetae so lebant epilogia suis intexere v. Eurip. Hecub. 1265. Bacch. 132M Am-stophanis more perstrinxit. Bern-li a rustia ad Suidam. Similia saepe

a viris doctis amrmantur, quum placeant ho si neque certis argumentis reselli possint: ego quo ae- curatius in proverbiorum indolem inquiro eorumque examino historiam, eo magis ab eiusmodi coniecturis, nisi firmis ac perspicuisarmmentis defendantur, abstinen

stolium Demosthenem adv. Eubul. 1308 R. attulit Berilitardius ad Suid. :

82. Diogen V, 1 Apost VIII, 40 eL Zenob. III, 19.