장음표시 사용
11쪽
PRAEFATIO. VII in lacunae vestigium. vinde utriusque tituli eclogae ad Sullae iustoriani MinMotes Urbsteuus sere conveniunt cum Plutarc is in eius leni vita ut dictum via. , p. 1424. 1464. Ex quo iam Mimarus praes. I 12-14 runiscit aclogarios illoso oe Dionis usos esse ex Platarcho in rebus Sullanis suppleto. Sed quum in Exeamus Pl-udeis, quae posui p. 143.146 Plut elicis praeuussa sit Livii et Diodori commemoratio, quae alienissima est a mone, nemo Retinari sententiae . Groslivol. 2. p. VI-VIII praeseret opinionem, Plutarchi cum eclogis Dionais onsensum repetentis ex eo quod Dio et Plutarchus uadam imi stat Sullae commentariis A invuo u is Resinari coniunium sententiam iuga ab Maio editae de illius ipse p. IsT: semini tuam Vaticani palimpseati excerpta imperialium, ut loquimur temporum, timid raro inclauiit in locos Dionis
eduos, taenen omnia ponenda ensui tum propter lectionis enormes varietates tum ob partes saepe novas et inaussitas,
tum Miuque ut ex mensu miniodus lectoribus innotescat. Nam ipsae illae enormes varietates et partes novae et inauditae, usi integer superest Bio, iii licio sunt eclogarios illas, ut supra lictum, codice Dionis usos esse ex aliis pluribus litatoricis interpolato, vel polius altero quasi zonara, cuius 'Eπι--μη στοριῶν eodem est modo ex Dione, Plutarcho, aliisque historicis compositis neque aliunde esse repetenda stagmenta in rebus Sullae cum Plutarcii ad verbum conmentia, pariterque illud Bρρωνθος, de .ao Mueuerus supra p. VI. Itaque iitaiphilinus in lilaris superstitibus multo minus Immutavi verba Dionis quam in Vaticanis eclogis sunt mutata, ita in perditis aderi haud dubie fidelius servavit quam eclogarius ait onus, vio uno sumes exemplo ostendere. ai-
μενος ἐπιτροφεν αὐτ γράψω στίχους εἰς αυτω ὁ δὲ
τενικῶς ἔσκωψεν. εἶπεν γὰρ αυτον is παντὶ καιρῶ λιαέναι θυμουμένφ. καὶ τἀτο μεν - σκώπτω κἀπεν, ἐκεινον
δὲ σφόδρα ἐθεράπευσεν ,ελε γαρ δεινος α πριος καὶ
12쪽
VIII PRAE TIO. απότομος αεὶ φαίνεσ ι, καὶ δια τουτο αυτφ εἴκοσι μυριάδας ὲχαρίσατο. In quibus quiuii non modo nullum sit σκῶμμα, sed ne sententia quidem probabilis, in utrismi apparet depravata esse verba Bionis Suspicor enim utrun De invenisse οπιζομέν παντί, id*ie alterum mutasse in τινι, alterum, ἐν παντὶ Meιρω, amnii scripsisset iod minerius restituit Πανί, cui conseri Theocr. Id. 1, 16 Ἀν Πανα δεδομ-μες ἐντὶ δὲ πικρος και οἱ ἀεὶ δριμεῖ, χολα ποτὶ ἐινὶ
κάθη αι. Sic enim 44 6, 2: ας του Πανος γυμνοπαιδίας, in παντος depravatum in codice suo conexit Rob Stephanus. Ex hoc autem luillibusMe exemplis Iuni cognoscatur nihilo erilus constare an in eclogis illis verba monis sint conservata Iam in zonarae epilome, etsi ego inserta ab Rei-maro ex editis ab Ursino et Valesio titulis reli*1i locis suis V ticana tamen et Planudea, Iae cum Vaticanis etiam in libris superstitibus ita congruunt, ut non ex Dione, sed ex communicum illis sonte hausta esse appareat, coniuncta repetere maluiquam partim interponerealpsilini compendio partim in imis paginis ponere quae fortasse non magis essent Dionis quam quae ex utroque Illa titulo posui p. 237, 238, et certe ab historico illo quem excerpsit inclogarius Ita essent dissimilia reddita Dioneis ut ostenὸunt Excerpta vaticana ex libris superstitibus inde a duode*IinPIagesimo.
ceterum non contemnendus est eclogarum illarum usus ad emendandum vel in superstitibus libris Dionem, cuius Iuniantimiissimo uteretur codice historicus ille anonymus, innendatior quam vel in optimo Dionis libro scriptura in ecloins Vaticanis servata est Φ9, 10, 7, ubi tum Ἀννιος sit de Seneca pro 'Aνναῖος, ac vitium redit 60, 8 5, Excerpta Vati ina p. 186, 18 huius e l. paullo melius loco priori δενι-ς -- νέας, ut vicissim Γλαυκιος illatum pro maxυκίας iram. d. 3, ubi λαυκίω et 44, 25, b, ubi λαυκιον, propter praecedens utroque loe nomen Σατορνίνω et Σατορνῖνον. Nam ut his locis, ita aliis multis quaevis nomina propria. ut dixi iam via. 1, p. XIX, ita sunt depravata in libris, ut si nihil ego de hoc genere relinFere voluissent Iod non putarem Dionis, plurima mihi suissent corrigenda. Velut quoi est 36, 2, 1 ' Ιερμυδνα ηλθε, pro usitato γεράπυτναν, etsi redit continuo: Καὶ τα γερμυδνα κατέλαβε, Dionis tamen,
13쪽
PRAEFATIO. IX lonec aliunde tuerit confimatum, non magis habere licet quam pertivis inali litum apud antiquiores 42, 18,1 Της περὶ Φάροσαλα μάχης, de so ab Ine ex codice Me lice in της Φαρσαλικης μάχης mutato ilix ili. p. V, etsi huius quidem sorinae,
miam Vesselinous Hierocli Synecd. p. 642, non debebat listris
invitis eximere, aestis tanquam aua certe aetate usurpatae exstat Eustath ll. p. 71, 1 Την Φθίαν γουν τα νυν κατά
τινας λεγόμενα Φάρσαλα. Nomen Λολοβέλλας semel Venetus
47, 28, d, exhibens peris scriptum, ut semel nonnulli Strabonis 16 p. 752, ostendit etiam ceteris scriptoristus, apud Iosexima est fides formae verioris, ut Plutarchum et Appianum, hanc Mnstanter esse restituendam, etsi alteram poni Suidas. Atmie Ic inulta sunt nomina prope constanter depravata, velut Britti praenomen Λέκφος, ut apud alios, ita apud Ilionem saepe scriptum Λέκιος. Sermonis vero in xcerptis illis, non solum Vaticanis, sed etiam ceteris, vitia qui tollere et omnia ad Dioneae/alecti norinam revocare instituat, saepe eclogarios potius emendabit quam librarios. Velut quod praeter alia suius generis legitur fragm. 39, 5 Eν τω θεάτρω διακορεῖς οἴνου το δείλης καθημενοι, etia non est Dionis, tamen ne librarii quidem videtur, sed eclogarii similaeni hic liversus ab illo, qui Alexandrinum το δείλης posui pro simplici δείλης, ut librarius non minus Alexandrinum το πρωὶ pro simplici πρ- apud Xenophontem Bist. Gr. 1, 1, 30. Multo graviora et prorsus BF-zantina in Vaticanis maxime eclogis vitia notare supersedeo. Sed etiam in superstitum Dionis libromini codicibus vel optimis pariter atque apud X1philinum et eclogarios illos eiusmodi cernitur coniugio formamini rectariam cum vitiosis in in omnibus sere mi hodie supersunt scriptomini veterum codicibus duos ipsos in omni hoc remini genere adeo fuisse incuriosos quum nemo hodie credat, tum Dionem, etiam minutis in rebus accuratum, ita vacillasse ut fit in libris, non videri credibile alui praes ad vol. I, p. XX. suo de genere si inihil ego relinquere voluissem quod non putarem illius, plurima mihi luissent mitanda, Iomini hic nonnulla notasse sufficiet. Ita qui forinarum Τυρρηνος et Τυρσηνος commutationem sustulit E Grosius vol. I, p. 5, et constanter restituit priorem, recte, ut opinor, fuisset factumas si etiam ceteromini 1ae hest eni
14쪽
x PRAEOTIO. pro ρ vocabulorum sorinas alteriis restituisset, pariterque eorum Iae, pro τ, in quilius ipsorum Atticorum, velut Xenophontis, libri saepissime fallunt. Nilia verior videtur nominum in ης forma accusativi in ην pro η, visuavis ias terque tantum relicto, ut 36, 2, 3, Πανάρη et αμένη, 36, 46. 2.
bris Atticorun Demientissimo dixi ad Xenoph. Cominent. 1, 1, in ed. 0Xon. Secundas passivi e medii personas non per η, ut sere semper fit in libris, sed per ει scriiuendas dixi prael ad vol. 1, p. XV, ubiis, 16, 7: υτω μὲν γαρ ἔούτε τι πείση κακον καὶ
πάντων των δίστων ἀπολαυσεις, ἐκείνως δε ἔργφ μὲν ου-
do. λήφη, ex uoisce Veneto, qui ουδε νομησει, restitui ουδενονησει, ut ἀποληφει est in deterioribus 88, 22, 5 et d2, 33. 6, ωφελησε in Marciano coniungitur cum βλαβησην, et 12.20, 3, si activi tertias pro secundis medii habuit librarius, ἀφαιρηση et ἐπιτρεψη intulit pro - ει. Plusquampersecti tertia pluralis quum modo per ει --batur modo per , eiusdem primae et secundae nusquam apparet sorina per , etiam apti l Atticos sere abolita. Neque
ἐδεδίεσαν pro ἐδέδισαν Bioni tribuendum, vel apud Thu-eyssi leni aegre semel servato in libro Clarandoniano , IIT. aut ησαν, de quo semel servato 53, 26 6, sed σαν scripto. ut apud ipsum Thucydidem, dixi prael ad vol. 1, p. XX. iusdem plusquamperseet augmentum utrumque ego Mnstatuerrestitui, ut verborum ab ευ incipientium haud disti semper est restituenda sorina υ, pariterque verborum βο -αι, δυναμαι, μέλλω augmentum η pro , et rursus verbor Iu ἀνοίγω et ιγγυῶ sorina umenti ἀνεφ- pro νεφ- et v pro ἐγγεγ - Nec verborum θειν et νεῖσθαι augmentum modo omisit Bio modo addidit aut 46. 7, 4, ἐνούρη- potius dixit iam ἐνεουρησας, et 43, 21, 2, ἀνερριχήσατο potius Parin ανηρριχησατο, in servatum in optimis 47 27, 2. διοκωχη redarmit vulgare vitium ora ακωχεύω et ἀνεκώχευον pro ἀνοκωχεύω et ἀν-ωχευον. tativi oristi primi tertia singularis in αι etsi utitur 61, 3, 4, ubi προσαμυναι, pluralis tamen in αιεν apud eum
15쪽
PRAEFATIO. XI exempla librariis, ut apud Auleos esse tribuenda osterulunt plura lorinae in ειαν. Futuroriam lamnae contractae in οὐμαι ut κλαυσεισθε fragm. 3s 8, et alibi πλευσουροι, φευξονμαι, Iae saepe etiam Atticis, ut Demostheni sunt illatae redarguuntur alterarum exemplis ἐκφευξόμεθα et διαφευξόμενοι 38, 26 5 M. B, 4. Contra verborum in gae contractae suturorem sere semper servatae in libris suspecta reddunt pauca alteramini exempla,22 8, 2 Π πο ουν τούτοις χρηση πως αὐτούς μεταχει - ρωη, io Bio, ut supra dictum, per ει certe scripserat, qui
μεταχειριεισοαι 57, 22, 2 et 37, 53 2 ' γαρ τινι προς τῆνή- ου' προσχών ο τηνηνεμονίαν σφῶν ἔχων κώνῶς καὶ πεζῆ διαβαμνοντας -τους ἐκβιβάσας, etiamsi activa pro
media forina non Maena videatur ab eo qui non soluui ἄ--λαυσω et διωξω, sed etiam ἁκου- habet stagni 78, 3 l. 76, 4, 3, si modo hoc sit ipsius. Nuallo certius videtur nπίσειν 49, 34 4. io ex coniectura in ἐπελπίπειν mutatum contra τελέσειν dixit et ἐλάσειν, ille contrahere solent Attici, Iamvis saepius sistraxerint librarii. Futurorum sormae passivae pro mediis etiam apud Bionem in nonnullis certe perperam sunt illatae, ut μνη-ε- σθαι ipse edicens 44, 16 l, et δυνηθηση mn ceteris d2,
37, 4. etsi δυνmet in omnibus est 52 38 I, et δεηθησόμεθα optimi 52, 28, 1, pro δω-a , sera mites ἐνδεησόμεθα 38, 20, 2. Itaque non solum ἀμε-σονται Dioni, cuius libri M. 34, 6, vel πρὶν αἰσθησασθαί τινα pro αἰσθέσθαι, d2, 29 I, duxi eximendum, sed etiam φοβηθῆσομαι 38, 4, 2 b2 34, 3, librariis puto relinquendum, ut apti l Xenophontem aliosque Aulcomini. Pariter λυπημωμα 36, 7, 3, redarguit μ' - σομαι 38, 26 li, ut Herodoto 6, 30 Κωνω δὲ στόλω ἀπικο- μονοι - συλλυπηθησόμενοι ἐδέθησαν, --i, haud dubie restituendum συλλυπροόμενοι, io apud Menandrum Stob. FI. 98, 19 6 m. ἔν τι των πάντων ἄδήνατο ηναρα ευρειν δι - τρόπου τις - λυπη σεται contra versumulatum. Nevie φεληθήσομαι vixerat mora agni. 57, 2 etiam apud Atticos saepe supposuum pro φελησομαι. se aliis nonnullis ut ζημιω-ομα, στερηθησομαι, τιμηθα - οNon minus anceps est iudicium quam de oristi larina χαλε--νθηναι fragm. 108, 13, pro χαλεπηναι Maod ceteris est
16쪽
TII PRAEFATIO. locis atque euam piut Xenophontem cum illo permutatum. Certius est formam seni ibarbarani M. 43 4 Καίτοι μηδεμίαν
αὐτῆ νύκτα απολιπηναι ἐκ της πόλεως ἐξόν, de qua dixi ad
Thies. Stephani in Ἀπολείπω, p. 1525. B, ex propin I u3 3. αποτριβῆναι esse repetitam pro ἀπολείπεσθαι ut 38 3s 4: Eσται δὲ τουτ ου αν τα οπλα ἐίψωμεν οὐδ' ἄν τας τάξεις ἐκλείψωμεν repetitum est ex propinquo ἐίφωμεν pro ἐκ so μεν. Neque 38 28, 5: γνα τα μὲν ἔλη τα δε απωθηση scripserat Dio, sed ut solet ἀπωσa aut fragm. 18, i, διω σατο, PIod non modo non Dio, sed ne eclogarius quidem seripsisse videtur qui fragm. 43. 28. διώσατο, is Suidas . Ῥήγουλος p. 32I0, A, διωθήσατο, ut C διωθησάμενος, vel potius δε- εώσατο, ut dictum supra, et est is igni. 26, 2. Verbi διδράσκω aoristum alteriun ἐκδρῶσι quum Medicetis praebuerit 3 38.4 pro αποδράσωσι, etiam 37, 36, 2. διαδραση mutandum in διαδρῆ, ut vicissim raphilinus 55. 20, 6, διαδράσαντα pro διαδράντα. Verbi ὀφλισκάνω oristi prioris exemptuni T. 60, d Μη μείζω αἰσχύνην οφληση, tot alia alterius redam uni exempla ut priorem ne alterum quidem Q. f. 2 Ωστε καὶ κατηγορ-ναι αἰσχύνην αἰσχίστην φλῆσαι, etiam propter missam ante αἰσχυνην particulam καὶ suspectum, tueri videatur. Nam οφλήσας fragm. 7, 2, et ἐφήσαι M. 23, 3, non ipsius videntur Dionis, sed somnis Dioneis substituta aliis qui illis uterentur pro praesentilius, ut de Lysia dixi ad Stephantini Sua Dioni larina erepta evan 62, 3I, 3 Σωτετον αλόντα σφῶν τιμίαν η φυγην η καὶ θάνατον οφείλειν, es, πλεῖν restitui. Verbi σημαίνω aoristi larinae σημῆναι fraε . 39, 2, ut προσημαναι 58, 27, 1, refellunt rectae exempla non soliun apud Ipsum, sed vel apud Xiphilinum, ut 38,25. d. ἐξελασθέντι redarguit ἀπηλάθησαν d4, b, 3 pariter atPH sormam κέκλεισμαι alia rectae exempla, quibus addendum fortasse σέσωσται 46, 10 1, qutun σέσα- sit in collice fragm. 79, 2. Verbi πέτομαι Dio una usus videtur lamaraoristi secundi, cs servata libris optimis 45, 2, 2 υετος ἐκ - χειρῶν αυτου
ἐξαρπάσας αρτον ἐμετεωρίσ- καὶ μετὰ τουτο κἄταπτόμενος
ἀπέδωκεν σωτον, ceteris καταπτάμενος inserentissius et T.
48, 4: εποὶ δυο υπὲρ ἄμφοτέρων περσπόμενοι, nisi quin libri hic per ω scribunt io alibi peris, et 36, 30, 3 - τε
17쪽
PRAEFATIO. XIII κόσκά τινα περπετόμενόν σφων ἐκπλαγηναι, ubi locoriim priorum exemplo scribendum videtur πεμπόμενον. Multa praeterea sunt vocabula, quoriim in sorinis ita ludunt et Munt libri Dionis ut solent apud omnes sallere scriptores. De quibus rectius dicetur ad locos singulos, quorum ad einendationem saepe aliquid conserunt euanu sorinae verborum, ut dixi prael ad vol. 1, p. XXI. Post hanc praelationem collocavi argumenta graeca imbromini Dionis imi a trigesimo septimo usque ad linuas gesimuni septimum et amisso sequentis initio proximi post euiu, tum undeoctomsimi in eodice Vaticano servainni facta antemiani perirent partes librorum 37 et 55 hodie amissae, et post haec relimiorum librorum Latina ab editoribus addita. Inter iramenta Iss,rorum perditor In quae posita sunt initio voluminis primi iuni nondum sit receptum unum Iod uir II ex parte priori an posteriori operis Dione nunc perdita sit petitum non constat, apiti gramni. Belucem Anec L p. 16l, I3 υλλα προσεδρευσαντες μυται την νυκτα, et illivi huc reieci et quae ex Ist ri trigesimi sexti, nisi numeriis saltu, initio nunc amisso sunt petita apud eundem grammaticum et
Iibro illi non duxi praefigerula, p. 167. 30: Μοναρχῶ γενικPAίωνος τριακοστ εκτ βιβλί- οὐτε ἀνεπίφ,ονον εσται
ποτε καὶ του τοιουτου ον φρόνιμον ανδρα περινοεῖσθαι
προνοεῖσθαι Sturgius vol. 7, p. 33.s Nemo enim spondeat numeram non ere ita ut p. 152 9 166, 25. isti ex eodem citat quae leguntur 46, 22 37 20 contra fragmentis, quae Maius collegerat tanquam Dione et inevita, etsi nonnulla iam sunt exempta quae aut ex superstultius libris aut ex aliis seriptoribtis essent petua, ut Iae tan*iani alterius Dionis notavivol. 1, p. 110' 4, p. 363 fortasse tamen etiam plura in sarragine illa deluescunt aliomini scriptorum, ut Plutarchi est Mor. p. 140,c, quod positum p. Id 4. Nec Dionis, sed Pausaniae 8. 43, 2, est quod ab eodem aio petitum intulit L. Orosius vol. 1, p. 9, de Euandro et Palatio, ut duo sae ei reliquerat 10. 15,7 23 7 et alia de quibus aliis Coll. Vat. vol. 2. p. XXV.
18쪽
Περὶ Κικέρωνος καὶ Κατιλίνου καὶ των ωα αυτῶν πραχθέντων. c. 24-42. Περὶ χαρος καὶ Πομπηίου καὶ Κράσσου καὶ της συνωμοσίας αυτῶν. - 43-58.)Xρόνου πληθος ἔτη re, ἐν οἷς αρχοντες οἰ ἀριδμουμενοι οῖδε ἐγένοντο.
19쪽
Π Κορνήλιος Π. I. εντουλος Σπινθ'ηρ, Κ Καικιλιος R. I. Μέτελλος Νέπως. . Κορνήλιος Π. I. εντουλος Μαρκελλῖνος, A. Μάρκιος A. I. Φιλιππος. . Πομπήιος o, L Μάγνος λβ - Λικίνιος nut Κράσσος το μ.
20쪽
Ω Καῖσαρ το δευτερον ἐς Βρεττανιαν διέπλευσεν. Ω Καισαρ έποστρέψας ἀποχρεττανίας τοις Γαλάταις αυθις ἐπολέμησεν. c. - 11.)γὶς Κράσσος Πάρθοις πολεμειν ρξ ατο. o. 12-13.
o. Λομίτιος Μ. I. Καλουινος, Μ Ουαλέριος Μεσσάλας. . Πομπηιος Γν. τί το ν Καικίλιος Μέτελλος Σκιπίων μεικου I. Σερουιος Σουλπίκιος R. I. Ῥουφος, Μ. λαώδιος Μ. I. Μάρκελλος. A. Αἰμίλιος Μ. I. μῶλος T. Κλαύδιος Μάρκελλος.Tάδε ἔνεστιν ἐν φ τεσσαρακοστῆ πρώτφ των Βίωνος ' -
Ως Καῖσαρ ἐς την Ιταλίαν λθε καὶ Πομπηιος ἐκλιπὼν αυτην ἐς Μακεδονίαν διέπλευσεν. c. 1-17.ὶ Ῥὶς Καῖσαρ γβηρίαν παρεστησατο. c. 18-374 ne Καῖσαρ ἐς Μακεδονίαν ὲπὶ Πομπηιον διέπλευσεν. c. 38-46.)γὸς Καῖσαρ καὶ Πομπηιος περὶ Λυρράχιον ἐπολέμησαν. c. 7-51.)ουὶ Καῖσαρ Πομπήιον περὶ Φάρσαiure κησεν. c.