장음표시 사용
2쪽
TER , nec vana fides, inde potissimum, ad devexum praeteriti Seculi, novoque iam iam adventante, Te unum in supremunt Nostii εμ Ascetici ordinis Prssidem , omnium votis , aperta acerra exposcentibus , amatu potius, quam scrutinio, electum, proclamatumque; ut sic in te unod probatissimo solidiorum perfictionum, vindice, omnes no-i si rae Coenobilicae AErae, recogitarentur anni. Annum , sa-
ne maximum, ad novi cuiusdam Seculi primordia , iam dili' pollicentur Amononii, in quo , Coelectes Sphaeras, si quid 'ν per longaeuum circuitum , a recto deflexerint axe , ad idem . randem , unde primo , moveri caeperunt, puuctum reditu- ω αr ras vaticinantur. Cito credant hoc leves corde : cordatissi- mn mus tamen quisque fateri non ambigit, ut cum tu, primum ὸ nostii Monastici Coeli, factus es Mobile, iam post duodeci- SE, rnum sere seculum a primo, nostiae indictionis Cyclo , am x et j num nunc reducas maximum ; iam enim omnes , nostiorum θοὶ regularium muniorum , orbitas , quae a primae institutionas A Polo
3쪽
Polo, vel ad unguem , per trepidationis; et tepiditatis
morulas, discesserint, nunc iterum circa eumdem ad amus sm, circumvolvis. Iamque Te Duce nostrorum, quondam iustorum, et sapientqm, recitant Satures Regna, quia de spiritu omnium Iustorum , Sapientumque , quo primus no
ster Athleta BENEDICTUS repletus fuit, abunde accipis,et vj das nobis: Pium enim Patris dirumque agens Magistri, ut ille praecipit, ad pressorem, Fanctimoniae, Solidioremque,
doctrinarum , normam nos attrahis placidissime. Imb nec est quisquam nostrum , qui tuum intuens Supercilium , Oc- , culta quadam animi, concussione, ad illustria, non excitetur facinora st quandoquidem , fateor , ut in te , ad haec 'i
Claustra , vix appulsum , avidum , direxi obtutum , illico mihi aliquid audendum , quo me quoque possim tollere ab , , humo, satagebam ; quapropter erubui, quod in Theologica Palestra, semper Ego auditor sim , et nunquam, de eadem quidquam a me ipso reponam. Theoremata haec igitur sub tuis Auspicijs in lucem edete, non dubitavi : sic etenim ca- 'tuebit sibi quisque genuinum frangere in illis , quae tam venerandum insgnet, tarentia , melius, quam C aris Cerva, Epigraphen illam, , in uolue proe serunt. Q iid- v ni Θ ubi te, hanc meam , Aventem opellanal, ne dumici go, preclarissimoque D ORIA DUM Procerunt sanguine censeri prospicient , sed id potius , ita quom supra Te , esse
dixerim , per septorem, nempe Coenobilicae disciplinae, do- 2 ctriusque, semitam scessisse , ad eamque nos modo, no- , strum Ducina, i t Lucem, prudentissima, manuducere vigilantia. Verum cnim vero, rude hoc opusculunt, et informe, tua nimium , ne Rbutatur , vereor , patientia, tantam sibi
auspicans Clientelam. Haud equidem par est. Te igitur,ciusdem Censorem prius agere , deprecor , ut inde sortiar,
t. et Patronum: nec enim, te decere, nec mihi, arbitror expedire , ut harum. Thesum iunctura , licet meos saepe de morsos sis piat ungues , tuo munimine sulciatur, nisi tuos saniori S antea Criter νj, exactissimos effundat ungues. Posthac utique nemo, emunctis pollens naribust, erit qui easdem LIVel hic legens , exaratas , crispanti aspiciat naso , vel a me A is audiens propugnatas, cubito tangat socium. Quod totum,
4쪽
in denique ut praestantius assequar , utque , faustissima nobis zI Te Praesule, huius Seculi , inchoatio, optimo mihi caedat M Gomine , diesque una sit, quq ne .d una a mea, hac luce ineunda dissertatione es nigrum averta vicensuriae Theta, sed al- , bo prorsus signetur lapillo, tuo, illi interventu,'faveas opta- Muu tissimo. Si etenim Tullium , e Rostris quo hJa in pro Mi- αελ lone dicentem , teterrimoque , astantium militum, aspectu Dr: pavidum Cn. Pompei facies , ut ipse li uitum recreabat, in reficiebatque ; iure sane potiori , idem tua mihi impertie- tur , praesentia : quandoquidem ubi meam incultam , pe- et neque rusticam minervam , sophismatum laqueis , senseris, irreticam , facile ab ijsdem, instar nostri Patriarche , cuius
In meritissimas geris vices , BENEDlCTl , qui ligatum Rusticum , solo enodavit intuitu , ab ijsdem , inquam laqueis,
tua ' ivsua Oculorum acie , nescio quid Virtutas , doctrinaeque incitamentum, spirante, illico poteris extricare. Sicque cub. tuis ne dum Auspicijs , sed auxilijs, mea haec sacrarum p sitionurn stabilita exaratio , et propugnatio , virtute non
relicta superabit invidiam. Vale. fe
6쪽
Heologia nostra, quae habet pro obiecto, quidem, materiali, Deum, de omnia aliquo modo ad ipsum conserentia , pro sermali, vero eumdem, de haec alia, ut per lumen fidei manisestata, est vere scientia partim practica, partim speculativa: Et tunc bene in suis Syllosilmis procedit, cum conclusionem, ςx una saltem praemissa. revelata, deducit. v Eadem methodice accepta, licet non sit simpliciter necessaria, est tamen Ecclesiae utilissima, eo vel maximh, quia omnibus contra fidem argumentis, aliquando positive, aliquando, negative occurrit: si au- tem sumatur pro habitu quodam etiam acquisito, saltem, quoad principaliora fidei Mysteria, est singulis adultis ad lalutem necessaria, devia ordinaria. In patria tandem per Iumen gloriae, evacuatur.
His verissima propositio, deus est, est quidem per se nota secundum se , quoad nos vero non cuicumque , sed tantum lapientibus. Quare, licet Dei existentia non possit a priori probari, bene tamen aposteriori, est demonstrabilis: Et ita eadem est de conceptu divinae essentiae, ut hsc nullo modo sine illa sit conceptibilis. i V. Constitutivum metaphysicum Dei in Aseitate reponimus. Nullam omnino distinctionem ex n. r. agnoscimus inter essentiam, seu naturam divinam eiusque attributa, & Relationes, sicuti neque inter ipsa-met attributa, quae tam inter se, quam ab essentia , luiscienter distingui iudicamus virtualiter extrinlece, quamvis intrinsecam virtualem distinctionem admittamus inter esentiam, & Relationes .
7쪽
Deus per suam immensitatem est quidem in 'embi loco, ison Getamen in spatiis, quae appellant imaginaria : sicuti, & Usia,erkctissuba , in
competit aeternitas; non inde tamen deducendum est sutura habere.& semper habuisse esse, ut dicunt plusicuti in kadem aeternitate, preter purum esic obiectivum in divina mente.
Visio Intuitiva Dei est ita supernaturalis, ut neque eius possibilitas sit naturaliter demonstrabilis. Ad hane tamen eliciendam, ita de facto intellectus creatus indiget auxilio intrinseco, seu qualitate aliqua ipsum intrinsece elevante. ut nullo modo posset, neque de potentia Dei absoluta elevari per auxilium mere extrinsecum. Haec au em qualitas intrinsech elevans, benε dicitur lumen gloriae, quod sive, ouaevis alia qualitas, ipsi squi valens, nulli in ellectui etiam possibili, de potentia Dei absoluta, potcli ella connatui ale. vll. Speciem aute impressam creata, ad videndum intuiti v d Deum, nori solum de possibili, sed de facto admittimus, ut indistincta tame a lumi. ne gloriae, quod effecti vh concurrit eum intellectu ad vilionem in qua vere intellectus elicit suam speciem expressam, seu verbum mentis tamquam medium incognitum, leu rationem qua; & ita quidem, ut sine hoc verbo neque de potentia absoluta posset videre Deum. vi II. Per Visionem beatificam ita videntur omnia. quae sunt is Deo se
maliter, ut repugnet videri essentia sine attributis, & personis, vel unum attributum sine alio vel una persona, ct non aliae . Inaequalitas postmodum visionis beatificae, licet moraliter,& remote proveniat ab inaequalitate merito um , phylace tamen,& proxime provenit tantia in ab inequalitate luminis gloriae, ita ut si ante equali lumine maior per- factio entitativa intellectus non conferat ad persectiorem vilionem. i X. Comprehensiva. autem Dei vilio, quae creaturae concedi non potest, non consiliit in cognitione adaequante extensive omnia quae sunt in Deo formaliter, & eminenter, sed in eo, quod haec omnia cognosiantur quantum sunt cognoscibilia, quoad substantiam. & modum, Vilio denique corporea divini obiecti per nullam potentia haberi potest.
Inter paucos illos viatores , quibus ex speciali Dei benignitate. visonem Dei Intuitivam concessam fuisse licet ad modicum tempus Multi ex Patribus , preter Nonnullos Scholasticos , probabiliter , docent
8쪽
docent, . Divum etiam Nostrum Patriai cliam BENEDICTUM adnu. merandum ella non dubitamus, ut ex scolasticis testantur salmaticenses , Cariusianus, Phasolus, dc alii ex Patribus D. Bernardus in sermone super illud. Aadram quid loquatur iis me Dominas meas Ruperistus Abas super illud Mattei 4. Ostendit ilIi omnia Regna Mun i & pre cipue. nei omnes enumeremus, D. Gregorius Magnus in suo lib. a. Dialogorum.
in baxI. Cum immaterialitas iit radix intellectionisi ex summa Dei imma. terialitate eius sum num intellectionem . oc scientiam naturaliter pro bamus. Deus igitur principaliter se ipsum cognoscendo , habet pro obiecto primario non solam suam esses, i iam . sed etiam Omnia attributa , & Relationes pro secundario, vero possibilia, quae in se ipso,&in se ipsis attingit. Suffcienter dividitur Scientia Dei in simplicem intelligentiam . per quam simpliciter prospicit quidquid cst possbile,
ct in Vitionem , pet quam certo , & in fallibi litvr scit omnia futura contingentia libera tam absoluta , quam conditionata , non nisi tamen subsequenter ad suum decretum absolutum , vel condit Ionatum. XII. Omnem postmodum aliam scientiam , quam mediam appellant , quovis modo explicatam , inter duas assignatas , omnino refutamus. Idaee denique omnium creaturarum . tamquam formae vel Causae Exemplares . non alio sensu infitiente divina lunt admitterdae . nisi prout sunt Eadem Divina Essentia diversimode ad extra participabilis.
Amat Deus se ipsum omnino neeessario amore tamen non propriὲ amicitiali, sed hoc ei ninentiore. Creaturas autem possibiles nec ellario quidem amore pruiequitur, sed complacentiae. Non habet Deus libertatem contradictionis, ut possit neque velle, neque positive nolle : suus autem actus liber supra necessarium, non addit aliquod tam maliter , vel modaliter distinctum a necessatio, sed solum diversam attingentiam bonistatis divinae.
XIV. Ex nulla necessitate neque morali vult Deus ad extra quod melius est ex parte obiecti t bene tamen ex parte sui modi volendi. Admittenda est tandem disti hctio divinar voluntatis in Escacem, & Ines-cacem absque periculo laetionis libertatis creatae.
9쪽
Praedestinatio fuit facta ante quamlibet praevisionem meritorum sive absolute, sive conditi nate suturorum,& perconsequens ante quod- Iibet decretum conserendi gratiam tam absolutum, quam conditio
l XVI. I D Z A ... Inter effectus praedestinationis non sunt adnumerandae naturales persectiones. Permisso tamen peccati etiam gravis non est excludenda ab essectibus praedestinationis in Electis. Reprobatio autem negativa suit ante praevisam culpam particularem, non sie Politi va.
DE ALTISSIMO TRINITATIS MYSTERIO. XVII.
In Mysterio Trinitatis, quod nulla ratione naturali est cognoscibile , duae dantur procelliones passivae filiario , & lpiratio passiva , &duae aliae activae generatio nempe . di spiratio activa ; quare tres tantum relationes realiter distinctae consurgunt, Paternitas nempe Filia. tio , & spiratio passiva ; licet n. activa spiratio quartam videatur constituere relationem, nullo tamen modo ex. n. v. distinguitur a Patre, es filio. XVli I. Dictae autem Relationes nullam per sectionem de suo conceptu sor- mali per ess e ad superaddunt essentiae. Tres Personae postmodum, &s realiter inter se dilii octae non dicunt triplicem exiliantia in relativam distinctam virtualiter ab absoluta. IV I . . GXIX. Prcxima principia productionum in divinis sunt intellectio, &υ litio, ita ut Verbum formaliti r procedat per intellectionem, & ideo ut si ius, Spiritus S. autem per voluntatem, & ideo, ut Spiratus non genitus. Ratio autem principij sumpta, ut id, a quo omnes personae producuntur soli Patri conveniti; sed filio etiam Ii concipiatur ut ratio , a qua aliqua profluit persona. XX. Intellectio Divina in Patre secundum id , quod formaliter per se requirit ad generationem Verbi. debet esse terminata ad omne sor- in aliter in Deo exiliens sive absolutuni sive relativum . Procedit etiam divinum Verbum ex cognitione creaturarum postibilium . secus ero futurarum . Nomen Verbi est perlonale , & proprium secundae Personae , non tantuini Jodo appropriatum .
10쪽
XXI. MSpiritus sanctus, qur 1 Patre , & filio tanquam ab uno principio
unam spirationem activam habentibus procedit. ex vi suae prc.prietatu perionalis petit sic procedere quare si per impossibile a filio non procederet, deberent Greci concedere quod ab eode non distingueretur. Quinque admittendi sunt in Divinis Nationes nempMnnascibilitas
Paternitas, Filiatio Spiratio communis, & Processio . Ex his autem illae tantum realiter distinguuntur, quae in diversis personis reperiuntur. Convenit omnibus, tribus persohis mutua circumsessio , quae non explicanda est tantum per ii, separabilem earundem in omni icco pretentiam a sed vere quatenus una quaeque periona si in alia tanta aequalitate ut non excedantur ad invicem. Mitti denique de duo sepe loquuntur scripturae benε competit tantum secundae, & tertiae non
Angelorum existentia naturali ratione 1 posteriori est demonstrabilis ex sua natura sum ab intrinseco indestruibiles, de tantum per extrinsecam Dei potentiam possunt amittere esse . quod semel ab eo' perceperunt. Non solum de possibili, sed defacto dantur plures Angeli sola numero divers sub una specie specialissima r probabilius sentimus dari plures ipsorum species , quarum unaqueque suos solo numero discrepantes contineat.
XXIV. imia esse Angelorum est immaterialla seu spirituale preei se ex hoe
sunt intellessivi; quare non possum omni prorsus intellectione carere; intelligunt postmoduin seipsos absque speciebus ab ipsorum substantia distinctis, quibus;indigent pro eosnoscendis alijs oblectis. Dictas autem species impressas acceperunt a Deo in primo instanti suae creati nis ad ea omnia, quae sun psa naturaliter cognoscibilia. Ita quidem in mutua sui tognitione se eomprehendunt, ut hoe niverum non solum de superioribus respectu inferiorum . sed etiam 1 contra. Secreta autem, seu actus liberi sive Angeliei . sive humania nulla creatura. sive humana sivi; angelica eognosci possunt sine revelatione vel divina , vel humana. Venet loquntur ad invicem perolam voluntariam directionem proprii eonceptus ad intellectum auterius. Illuminantur stiam sed tamum inferiores a sumtioribus.
XXVI. Angelus, dequevis substantia spiritualis, proprie Ioquendo non habet locum neque intrinsecum neque extrinsecum: physice tamen, oc