장음표시 사용
11쪽
Alexandri Philhellenis aetatem, si eum non ante a 438 vel 43 mortuum esse statuerimus, ad ultimos vitae humanae fines produci, quem constet iam a. II adolescentem fuisse Herodot. 5. Is sqq. , neque tamen quod fieri non oluerit quidquam inest. Sed haec eo tantum consilio explicavi, ut ex obscuritate historiae macedonicae commendationem hoc commentariolum ducat, quo inscriptiones complures quae ad res Macedonum illustrandas faciant emendare et explicare studui. Atque rima quidem ad erdiccam M pertinet.
Huius anscriptioni. Athenis in ruderibui theatri limnensis Inveniam tria 'pographa
sum videtur certissimum esse, sed dubitationem tamen iniicit, quod hic, ut numerus iterarum expleatur, THITI Scribendum est, cum v. 29 et 34 sit THZI. 11. ἐαν μου S. s. v. o. uuae' posuit
12쪽
certum es' eodemque iure cribi posse τετρα ισχιλίων, τακισχιλίων, ἈτακισχιλIωv, vvεακισχιλίων mollet L. eo ΦΥ i. iE R 'ΥIAIE . , sed . 27 ΦΥΛΑΚΑΣ . ita hi loci se invicem Satis tuentur. φυλακος et zi, λακα legendum esse etiam' Vidit. 26. γραψαμένους A. mulem δραχμαχι 'Eκαστος γρα μενος δε '
uui frumentum ex Hellesponto Meihonen vecturus esset, custodibus Iellesponi scripto indicare debebat . qualitam vim Duinenti navi imposuisset Similiter γραῖεσθαι dicitur a Xenoph. Oeconum.
simi nihil nisi duae literae . . v . . SuPerSunt. Haec explicaturi Primum de tempore quaerendum esse intelligimus ad quod iopuliscita ertineatit, et quando in hoc lapide inscripta esse videantur. Atque scitis ipsis accurate perlectis perspicimus Perdiccam eo tempore non hostem fuisse Atheniensium, meque enim cum mosim aperto cita agere iotuissent, sed ion satis certum viSum esse socium: v. 18γυα Iam iγasac MEOυσι περὶ Δυτου 'Aθηναῖοι, Ἀα - Societate vero cum Atheniensibus Perdiccas iuncius erat usque ad a. 433 Thuc. I, T), deinde er aucos menses a. 432
i. d. . I sqq. . O. Abelius d. d. l. IT, sqq. accurate et copiose omnia inarraVerint. Neque vero ante aestatem a. 431 ea ad quae taec lebiscita pertinent incta AESSe lossunt, cum a. 433 Athenienses ipsi hilippo erdiccae fratre adiuti inimicitiarum rauciores fuerint neque illo tempore de exercitu, qui Potidaeae esSet, commemorari Potuisset, si e sum undetricesimum recte redintegravi. De m. 432 quominus cogitemus et revitas tem-Ρoris et Potidaeae commemoratio prohibent. Restac igitur ut aut annis 429 - 424 aut PoSt nucium num a. 423 haec mota esse existimemus am postquam vere a. 429 Oii-daea athenienses potiti sunt colonisque permiserunt, haec urbs iis sedes belli et iropugnaculum illis regionibus erat. Neque vero traditum invenimus quinque trioribus annis 429 - 424 multa in Chalcidice finitimisque regionibus gesta esse, cum de AEXpeditione anagna ut cogitemus i iubeant, quae v. 34 sqq. recte videmur aestituisse. fervenimus ad a. 423 cui Omnia optime convenire iam A. Schoellius et A. R. angabes intellexerunt Neque tamen im nix Satis accurate exposuerunt Schoellium aenim minus rectes de anno belli octavo 424 3) antequam Perdiccas cum Atheniensibus in gratiam aediit, cogitavisse ex eo intelligitur quod hostem Perdiccam quo trimum ilebiscitum Tacium est tempore esse non lotuisse supra monui Rangabes vero, quanquam hiemem ranni noni i. itelligendam esse aecii vi iudicavit, clamem plebiscita ad diversi tempora tertinere
13쪽
Lacedaemoniorum copiae se Thessaliam ad Brasidam troficiscerentur Paulo ante vero Nicias Iethonensium auxilio 4n ende expugnanda usus erat Thuc. 4. I 29) Veri simile igitur est Methonenses cum sic de rebus Atheniensium bene meruissent et debitorum remissionem tributique in tosterum imminutionem letivisse rogavisse, Perdiccae iniuriis defenderentur Atque Athenienses ea decreverunt, quibus et ethonensibus gratificarentur et sibi amicitiam urbis in regionibus in stissimis vidissimae iii losterum firmarent et te. Perdiccae debiliores redderent. Intelligimus rigitur trimum plebiscitum hieme a. 423 2 factum esse, nam Perdiccas et ethonenses, ni Si inter utrosque convenerit, iubentur proximis Dionysiis. h. e. rim Vere anni 22. legatos Athenas Mittere. Sed jecundum scitum ad illud aempus pertineat necesse est an cum Me Iis qua' urbibus conducere videantur ut in iviani secunda rugatur Populus constituerit. h. e. los. diem secundum mensis Augusti, in quo in 422 irytania secunda incepit cf. deleri chronol. I p. 38 ), cogitari non potest ioc sopuli scitum multo ante inem ranni attici. h. e. ante Inem mensis Iunii. factum esse. Et cum simpliciter de Utania secunda dicaturo etiam maiorem veri speciem labet modi scitum ad ipsum initium anni tertii l. 9 referendum esse. Ita mihi videor etiani duas degationes, quae ad Perdiccam missa' esse dicuntur sv 33: οἱ μετα Μεγιστio και οἱ μετα Λεωγορου accuratius indicare losse. Prior egistia rincipes missa videtur esse . quae in rimo scito commemoratur, l0Steriorem cuius Leο-goras rinceps fuisses dicitur eam esse uto. de qua Thucydides dixit 5 s. και πω νας
ἡσυχ ε Maec enim ad aestatem 4 422 reserenda sunt legatos vero priores diutius apud Perdiccam commorato. esse memo mirabitur qui acerbitatis meminerit, qua AriStophanes Acharnensibus iv 65. I 36 hanes legatorum consuetudinem Irridet quidni homine. illoc callide in Perdicca retentos esse existimemus p Leogoras vero non dubito quin Andocidis oratoris ater fuerit: iam hic ipse or. 24. II ait: vτο μοι Αρχελάου
Eεvo πατρικου, et in legationes ad reges hospites eorum, in civitates Peregrina Proxenos
earum mitti solitos esse constat cf. Meter de proxenia l. a sq. Tertium fenique Plebiscitum, cuius rima tantum verba in lapide supersunt, tum demum factum esse coniicio, cum degati illi rediissent, vel 4 ea extinere quae In secunda illa irytania anni Proximi opulus decrevit. Quae si rectes disputavi, AEliasi illud facile intelligitur Phaenippum Phrynichi F. qui in secundo versu huius inscriptionis mominatur. distinguendum esses ab io. qui in formuli induciarum, quae vere a. 423 in annum Inter Athenienses et Lacedaemonios iactae sunt, apud Thucydidem mominatur IIS ceri' non se eodem illius hominis munere cogitari iosse, quod Schoellius et Rangabes spinati sunt. Cum enim ibi de scriba prytaniae ictavae anni primi Ol. 89 cogitandum sit. is, qui in lapide commemoratur. ad Ol. 89 annum tertium pertinet, meque videtur de scriba Prytaniae. sed de scriba senatus, qui decretorum inscribendorum curam habebat cogitandum esse . Quatuor igitum tempora distinguenda esse rapparet cita ut rinium plebiscitum ad hiemem a. 423 2, secundum ad mediam aestatem a. 22 tertium ad finem fere eiusdem
aestatis reseramuS, denique non multo post ethonaeos curasse existimemus, ut haec decreta, quibus beneficia ab Atheniensibus in se conata essent, in uno lapide coniuncta publice
Beneficia cilla primum id aributorum rationes tertinent. Ac irimum quidem cuni Diopithes topulo optionem dedisset, utrum methonaeis tributum certum in Ῥοsterum imperare vellet in decernere ut Methonaei non enderent in Osterum misi iam artem tributi proximis superioribus anathenaeis impositi, quae inervae offerretur, Opulus hoc posterius methonaei tribuit Quod multo maius ira beneficium, quanquam Diopithemetiam cum prius illud proponeret de imminutione Summae, quam ethonae antea endere iussi fuerant, cogitavisse apparet Quanta illa summa uerit non conStat, iam quanquam ea quae A. Oeckhius in libro de oecon pubi Atheniensium I i. 430 sqq. testimoniis veterum scriptorum diligentissime collecti. des tributis sociorum exposuit . nuper inventis haud laucis lapidibus dapidumque fragmentis, quae ad lationes tributorum ertinent, et augeri valde et corrigi iossunt. tamen AEasi factum est ut ethonaeorum nomen in illis titulis uno tantum loco compareat. de quo extemplo dicendum erit. ilenissima vero collectio illorum fragmentorum habetur in A. R. Rangabis libro p. 236 III) CLI. Fran- Eius elem epigr. . 20 sq. et 12 sq. Quod sciam artem tributorum ceriam Minervae oblatam esse ex hac primum inscriptione quam tractamus cognoscitur, sed ad eandem rem
existimo etiam eum locum ertinere, quo uno ethonaeos in rationibus tributorum comit emo
πολεων αυτ ... ἡ;3 -παρχὴ απηγω,ου. l .... M. Ocυvαῖοι vi III. σωιιοι vi Δικαιοπολῖται 'Ερετρια quae Rangabis i. 288, αυτε παγγελτοιJ legendum esse arbitratus, sic interpretatur, ut α παρχὴ tributum sit, quod Methonae sponte Atheniensibus ependerint. Atqueverunt quidem est aΡud Thucydidem illius vocis hanc significationem esse. 6, 20 Συρακοσιοις ὁλ καὶ Ἀπο βαρβαραν τινα v 'ri ρα η Ἀσφερεται, meque enim iubitari iotest quinita . . legendum sit Sed di fragmentis illis rationum tributariarum vox quae est φορος SReΡissime mSurpatur, metra ρχ non usurpatur, meque verisimile est eandem rem diversis nominibus dictam esse, iam ne apud scriptores quidem qui des hoc instituto tributorum
saeΡissime commemorarunt, ullum huius vocis Vestigium est, cum φορος solenne Vocabulum
sit, quo illae pecuniae denominentur Neque enim munes de primitii. illis, de quibus isocrates Q. 31 conlimemorat, agendum est Contra παρχὴ ea dici quae diis offerantur
14쪽
ὁσου rhi tatur 4 πω τοῖ φω, ἐγίγυετο of το α προτε οις Mava si1vo se in ἐτεταχατ φερει v. Quae igitur ars tributi erat ab Atheniensibus in Ρositi, iam , hic videmus blando nomine donum dici, a Methonaeis Minervae oblatum Quod Vero angabes Osuit αυτεπαγγέλτοι serri non potest . quanquam quid substituendum sit mon perspicio. nam quod aptissimum foret 'Aθηυαία. 41 cum vestigiis iterarum quae in lapide Rangabes exstare tradidit parum convenit. - Hoc igitur primum beneficium ab Atheniensibus in Methonaeos collatum est ut in posterum non tributum enderent, sed quotannis certam summam inerVae offerrent. Cum vero methonaei tributi quae intes hoc tempus imposita uerant tantum Parte solvissent. debita iis Athenienses non remiserunt, sed onus alio modo levius reddiderunt. Hoc enim iis ab Atheniensibus ermissum est, i ut commodo suo dies constituerent, quibus ratas partes debitorum numerarent. Hoc illud is quod . I sqq. scribitur τα ὁ ὀφει- ληματων ἐπιτρεπει τάξιν περὶ τῆς 'rράειους 'Asηυαίους suo a debita attinet, Athenienses Methonaeis permittunt, ut exactionis modum et ordinem constituant. Demosth. or. 244. 46s Ἀλλος χυτος Λωος χυ ἐῶν περὶ ἀυ χτἱlatori οἴὁm sui. ὀφειλόxτω- λέγειvoDὁε χρηματἱζειυ περὶ ἁφεσεως Θαυ χέι ληριαταν Ου δὲ ταξεας. βαπι μὴ τῆς ' ὁ εἰα. ὁοθεισης.
eundem modum identur explicanda esse. am quanquam etiam de ex consuetudine aliquis cogitare ossit, qua φορο ταρασθαι ea urbes dicuntur, quae quantum tributum lendere velint ipsae sibi definiunt cf. . esseling. ad Herodot. 3. 9 ), tamen illud raeserendum isse demonstrari iotest. Inter urbes cillas ταξαμ ἐυας harbelli reseruntur et octo drachmas duos obolos numeravisse dicuntur Sed clidem Pharbelli multis annis ante I3 p. 254 et I 564 25sy voce illi quae est ταξαμευαι non addita sedecim drachmas stquatuor obolos numeravisse dicuntur semel ISI p. 264 ΔΠMILI Φαρβί1λιοι 'τας τοι scriptum est Haec ita tantum videntur explicari posse, it Pharbelli modo diebus laciis duabus octona drachmas binosque bolos, i modo una pensione sedecim drachmas et quatuor obolos numeravisse putentur Quae si recte disputavi, πιτακτο sunt qui cum Pi
rumque diem numerandi ter tortiones tributi lepigissent inliquando hoc non fecerunt, quanquam dissicultatem residere fateor in iis quae tit. I92 p. 265 leguntur: τακτο πολις. Sed veniamus ad alia. Quod . si et o scriptum est v τοῖς προτεοοι Παυαθηυαίοις ετετο χατ φερειν, id videtur comprobare illis temporibus quinto quoque anno de magnitudine tributorum Athenis deliberatum esse neque ad alia tempora Pertinere quae in Xenophontis illo libello de re publica Atheniensium c. q. 5 scripta sunt: τὸ ὁ μεγιστοι εἴρηται πλh αἱ ταξεις του φορο τοῖτο ὁ γιγυεται θ τα πολλα δι' τους πεlaπτου. Atque hoc iam M. Mei erus intellexit comment an loci l. 4. 19, sed diebus festis ana thenaeorum de his rebus deliberatum esse adhuc incognitum fuit. Quodsi recte supra statuimus hoc lebiscitum anni Ol. 9, 2 hieme, extremo fere anno 23 a Chr. n. factum esse, apparet hic Panathenae a. 426 Ol. 8, 3 intelligenda esse. Νοvum etiam illud est, quod . II sq. scriptum est ut legati mitiantur lus quinquaginta annos nati neque enim Diopithes videtur hoc uno tempore illud rogasse, sed morem Atheniensium secutus esse. Quocum M. Meteriis de diaetetis Ath. . II bene comparavit et aetatem legitimam ephetarum cs. Hermanni antiqv. ubi. r. I. I 03 12 et veterem illam legem, ex qua in contionibus Atheniensium primum ii cives verba sacere a praecone iussi sunt, qui lus quinquaginta annos nati essent cf. Schoemann de comit. P. I 05. antiquit. ubi Graec. . 223). Veniamus ad alterum lebiscitum. Ac primum quidem valde dolendum est numerum medimnorum, quos ex Hellesponto etendi Methonaei veniam in Petrant, incertum esse. sed multa tamen sunt, quibus cognitio antiquitatis atticae Per hunc laΡidem augetur. Atque illud quidem ridem notum erat et Athenienses et reliquos Graecos magnam rumenti vim ex Ponto advexisse cf. quae de re frumentaria Atheniensium praeclare A. Boeckhius exposuit de oecon. ubi Ath. I . 4 sqq.), sed et illud novum est Athenienses eloponnesiaci temporibus belli Hellespontum ita clausum tenuisse, ut nisi quibus ipsi veniam dedissent rumentum nemini exportare liceret, et ByZantium emporium frumentarium fuisse nunc demum certo cognoscimus. Quanquam quanti illa urbs ad hanc rem momenti fuisset iam ex Demosthenis or. IS . SI colligere oteramus: ορα δ' Phi
πίας κυριος γενεσθαι - Βυζαvτίους - πολιιρκει. s. r. 20 . 60 et qui quam ΟΡΡortuno loco FZantium situm fuerit accurate exposuit Polybius 4 44. Sed quinam sunt illi custodes Hellesponti Θ Hic quidem cogitari non potest de iis magistratibus, quos ab Harpocratione commemorari videmus . 83, 2 πολλα γαρ κάλλιον κατά γε
τὴν του ovo λατος θεσιν in οἱ Λάκωνες , αρμοστὰς φάσκοιτες εἰς τὰς πολεις πεμπειν.
ου επισκμους ου ὁ φυλακας α 'As,1vαῖοι ut hucydides Euclem Amphipolis urbis dicit custodem fuisse, Cononem Naupacti 4, 10 et , I). Sed de ea consuetudine Atheniensium cogitandum est, qua sicubi angustiae maris essent in urbe PPOrtune sita ducem cum classe stationem habere voluerunt, qui fretum obsideret et naves hostiles prohiberet Sic Naupacti classis erat, quae mare corinthium custodiret: CL Thu-
15쪽
haec ut Euripum obsessum teneret Sic Nicias ex Sicilia naves Rhegium mittit, quae ne Syracusani. auxilii ex feloponneso mitterentur impedirenti Thuc. T. I et exir et inii si Hippocles circa Leucadiam insulam speculabatur, me Siculorum naves Lacedaemoniis auxilio venirent: huc. I3 Similiter in inscriptione AEttica ab . Curtio repetita inscript ait duodecim. Berol. I 8434. I scriptum est: ΕρμJοτιμος - καταστα εις ἐπὶ τὴ του Ευρίπου φυλακῆς. Eodem modo, ut Hellespontum in lotestate Sua tenerent, Abydi stati, videtur fuisse et cum haec rurbs ad iacedaemonios Hefecisset Sesti classis attica erat, quae Hellespontum custodiret Thucydides S, EP καὶ ά ούτε προσεχώρου v
τουὶ πολεμιους intelligendum est itaque, custodes Mellesponti In inscriptione, quam tractamus, commemorato. ducem navium isse, qui in urbe aliqua Mellesponti, Jortasse Abydi. stationem taberent, ut fretum illud atheniensibus gravissimum sustodirent. His ducibus ii, qui frumentum mygantio Methonen vehendum naves imposuissent, scriPio indicares debebant. quantam vim frumenti exportarent, me numerus modiorum ethonen
apparet non posse referri nisi ad luce. illos stationis, quanquam Magnitudinem multae iure mireris Obscuri Vero sunt etiam riuac deinde scripta sunt oc: ὁ εο ui ori isαυς , ἐξάγουσα. Atque mihi quidem citi tantum videntum explicari posse, ut etiam aliis quam ethonensibus ipsis licuiSse existimemus frumentum ethone exportare, fuminudo Methonensium illud esse robarent. - Restat ut de iis dicam quae inde a v. 34 leguntur. motum est senatum quingentorum Athenis summam aei navalis curam habuisse Vid. . oecis de re navali Ath. . 63 Quare et hoc verisimile est eos paulo os muneris annui anitium Hes omnibus rebus quae id laves tertinerent accuratissime quaeSiVisse si deliberasse, et illud rei accommodatissimum videtur esse, ut senatum de his rebus deliberaturum an iraeum Hescendissae et in navalibus consedisse existimemus lam cum rimam
Ath. . 25 I sqq. , facile fieri potuit, ut in secunda demum Utania rei navalis tractatio locum haberet. Ita nihil in his videtur relictum esse, quod dubitationem iniiciat. Nam incerta quidem esse concedo, quae v. 34 addidi ο τι ὁ ὁεῖ τῆσι πολεσι, neque tamen quidquam excogitare otui quod magis conveniret cum rei tum his spatii angustiis. Ne quis vero dubitet quin ita dici potuerit, meminerit exemplorum quae . atthiae gr. gr. q. 39I, 2 collegit, quibus collatis hoc quoque apparebit ro eo quod est o m etiam
του scribi Otuisse. ulta vero fuisse, quae ad rationes earum urbium, quae in fide Atheniensium manserant, tuendas deliberanda et ordinanda essent, facile apparet. Quod suΡra mirabar, in Voce τῆσι modo η, modo η scribi, id in titulis eiusdem fere temporis saepius inveniri A. Boeckhius docuit com inscr. I P. Ius. Vocabulum vero προχρηε1ατίσαι adhuc incognitum erat. Denique de ultimis sephismatis secundi verbis Videndum est: εα μιη τι οἱ στρατ γοὶ θεαυται. In ea enim sunt sere homines docti Ρinione, ut strategos putent potestatem habuisse populum ad contionem convocandi cf. Schoem de com P. I sq. antiqv. ubi. iuris Graec. . 220. Hermann antiqv. ubi. r. q. 28 6 153 9 . Quod si statuimus, fieri non oluit quin ordo rerum publicarum magnopere turbaretur. Suo iure igitur G. Droysenius in commentatione de legibus et sephismatis Demosthenis Orationi de corona
additis . 0 in immerm diurn antiqv. stud. 839 p. 800 negavit alio modo astrategis contionem convocari potuisse, quam ut Prytanes adirent ab iisque ut contio indiceretur eterent. Haec sententia et loco Thucydidis , II extr. εκκλησίαν ὁ ποιησαντας τους στρατηγους καὶ τοδε πρυτάvειις - commendatur et huius inscriptionis testimonio e
Fragmentum tabulae marmoreae corona ornatae, octo Pollices alium, septem et
dimidiatum latum, dimidiatum crassum, in ruderibus veteris Olynthi inventum est a Milano-Vico, Thessalonicensi, viro nobilissimo, proxen publico Austriacorum, qui a ISM Uindobonam transferendum curavit. Utrumque latus inscriptum est. Primus publicavit . Arneth, in libro cuius hic uulus est Beschreibun de Eum K. . ung und Antiliet
16쪽
moniis devictis amicitiam istiani inter illos et Amyntan reconciliatam esse coniiciat, ne ad hoc tempus inscriptionem reseramus. Amphipolitanorum et mendaeorum commemoratioiinpedit neque enim tum has urbes inimicitias cum Olγnihils exercuisse cogitari Otest. Νοn opus est multis gravitatem et utilitatem huius inscriptionis commendari, sed de atre
Amyntae pauca monendi sunt Cui cum lustinus T 4 et Aelianus . . II, 'R Menelao Diodorus 15, ω harruleo , Dexippus . 500 Dds Aridae nomen fuisse dicant,
hoc lapide primum de vero nomine edocemur. ac Iustinus quidem et Aelianus vel eorum auctores Amγntan alium, rivos in gente aegia Macedonum ermultos fuiSse constat, sum hoc videntur commutasse, riclaeum vero, Erriclaeum, et Arradeum nihil iis diversas eiusdem nominis forma fuisse dixerim. am hoc nomen quod est Arradetis apud Diodo rum puto restituendum esse, ut legatures 'Aμύυτας Aρρα ὁ εο βασιλεύω τῆς Μακε- ὁουία es ετελευτησε Ἀρξας ετη Ἀ&οσι καὶ τεττana cum munc scribatur 'Aμύντας μἐν Θαρρα- λεου Sic ni scriptores nomen Arrhibaeo fuisse narrant, regi Lyncestarum, eum titulus Ran-
-αι AI A. αλκιδέα χωρὶ S. item ea quae deinde uncis circumscripta sunt. De iureiurando hic addito L Thucyd. , IS et 4 et Rangabis it 253.
gabis 251 v. 9 et 1 etiam Arrabaeum nominatum esse testatur. Eiusdem Erridae vel Arridae nomen etiam apud Aristotelem olit 5, Io . 3I Bh excidisse conii
posse aliter intelligi quam ut Amyntan aut regis Elimeorum aut Archelai ipsius filium fuisse putemus. Quorum cum neutrum ferri posse . Abelius . . . I95 sq. recte intellexisset, la ad eum qui antea nominatur, Arrabaeum referri voluit, hunc enim Arra-haeum eundem esse, qui ab aliis Arridaeus nominetur. Sed irrae et Arrabaei commemoratio ad filiam natu maiorem pertinet neque dubito quin Sirras Elimeorum Lyncestarum Arrabaeus rex fuerit bellum igitur ab his regulis sibi illatum ita composuit, ut irrae filiam in matrimonium daret. Cui minorem dederit et cur dederit, iis EXΡlicatur, quae Sequuntur Amyntan enim Cleopatrae, Perdiccae I viduae filium fuisse coniicio, ita ut eam antequam Perdiccae nuberet Erridae uxorem visse putem. Ne igitur Amyntas a Cleopatra matre instigatus caedem fratris uterini quem septuennem Archelaus interemerat Plat. Org. p. 70 ulcisceretur, Archelaus ei filiam natu minorem collocavit Aristotelem igitur τά PEορι ὁαίου υἱεῖ Scripsisse uto, in iis vero quae sequuntur κεῖνο ad irram, το εκ τῆς Κλεοπάτρας ad Amyntan referendum esse. Ita quid Archelaus in utraque filia collocanda secutus esset Aristoteles accurate indicavit.
E. Curtius inter Inscriptiones atticas nuper repertas duodecim Berolini IS 3 p. 2 sqq. duos titulos edidit, a Pittali Graeco in ephemeridis archaeologicae sol. 40 Iet I primum publicatos, quorum osteriorem etiam A. Schoellius in commentariis de itinere graeco . . Militerio . S repetiverat. Sed utrumque titulum fragmenta unius eiusdemque inscriptionis esse ego docui in diurnis literariis tenensibus, a. IS 5 p. 23 sqq. Hi Vero repetiVi, ut tota inscriptio uno tenore legi possit, et quia, quae in diurnis illis
et similibus scripta sunt, fere a paucis leguntur. Marmor est entelicum, a. IS O Parthenone ad meridiem versus repertum, Cuiu nunc quadraginta quinque VerSu SuPer- sunt iterarum vicenarum singularum. In infimo lapide tres coronae laureae et sub his
17쪽
De rebus, ad quas iae, inscriptio tertinet, cum copiosius Iu diurnis academiae tenensis exposuerim, hic breviter explicabo, ita ut quaedam quae illo loco iam minus recte disputata esse videantur corrigam. eoptolemus et Arybbas, filii Alcetae, regis olossorum. Post Patri mortem Primum regiam otestatem communiter habuerunt. deinde discidio orto regnum inter se artiti sunt, neque postea concordia eorum turbata aesti Pausan. I. II, 3. eoptolemo ver, immatura morte oppresso AObbas tuto liberorum. Olympiadis et Alexandri. fuit: Iustin. a. s. Iam cum Philippus, macedonum rex. Olympiadem a. 35 in matrimonium duxerit, issicitur, ut quod Diodorus Is narrat A b-bam a. 42 Post decem annorum imperium obiisse ita interpretari non Ossimus, ut Ub-bam a. 352 demum aegiam tigilitatem adeptum esse existimemus. Intelligimus Alcetam non multo Post a. Tu mortuum esse osse. Quod vero Diodorus decem ei annos tribuit, hoc ita explicamus Alexandrum, Aeoptolemi filium, Philippo in Macedoniam arcessi-lvm et ad tellum orybhaes inferendum cincitatum esse, Iustinus a. si et S. se narrat. Iam cum Demosthenes or. II. I Philippum nuper Aobbam. Molossorum regem, bello petivisses dicat coniicio rybbam a. 352 4 Philippo coactum esse Alexandro fratris ilio
non tantum eam regni Portionem, quam Neoptolemus habuerat, tradere sed intiam suorum ipsius finium artem cedere Ab hoc igitur anno regnum illud decem annorum computatum esse puto. Atque ad hoc ipsum tempus, quo obbas partes imperii sui a Philippo rivatus est, etiam hanc inscriptionem referendam esse existimo. Cum enim Avbbasse Athenai contulisset et auxilium civium suorum implorasset, duces Atheniensium iussi
sunt curare Avbbas et filii quantum Patre Alceta hereditate acceperant recuperarent. 'eque enim videtur I quidquam aliud 'uam κοριiJσωνται POSSe suppleri, cum quod ipse trium Ponendum esse tutabam Ἀκσωσαυται communi dicendi consuetudine nimis alienum sit. Atque fortasse quod Iustinus i. d. Arybbam a Philippo regno pulsum esse tradidit, etiam ita explicari potest, ut eum aliquando imperio aterno rorSu exutum esse . deinde Atheniensibus radiuvantibus lartem Unium recuperassae existimemus. Philip-Pum vero perpetuo animum ad illas regiones attendisse et illud stendit, quod Hegesippus or. de Halonneso g. 32 narrat tres urbes Cassopiae Alexandro in hilippo in. 344 3 traditam esse quod Diodorus Is post orybbae mortem m. 342 Alexandrum omnis Iolossidis imperium occupasse tradidit Ita etiam haec inscriptio ad historiam Macedonum illustrandam aliquid conferre visa est . Quae vero inde a v. I scripta sunt similia sunt Iis, quae Memosthenes ab Aristocrates in Charidemi a, aliis in aliorum honorem rogata esse tradidit Or. 23 g. dicit in plebiscitis eius generis haec plerumque scripta
ritur quod , qui Charidemum occidisset non eodem modo poenas legitiinas Aristocrates intenderito sed extraordinarias minitando et auctoritati degum et splendori honorum aliis de Atheniensibus men in meritis mominibus decretorum detraxerit. cf. s. 220D εἰ et το τῆς
Quartam hanc addidi inscriptionem, quanquam in A. Oeckhii corp. inscript graec. vol. 2 . 3 legitur, numero his millesima octava, et in I. FranZii elem epigr. gr. p. 18si, quia in apographo eo, quod Boeckhius et FranZius secuti sunt, Versus quartus καὶ ἰὴ γῆ τα 'Aias: prorsus exciderat. lenius apographum et Ousinerius itin maced. t. I. p. 28 et M. Leakius dedit in itinerum per Graeciam septentrionalein actorum οI. 3, tab. XXVI, 25 cf. . ISI. Ex quo apographo quae corrigenda essent quanquam A. Boeckhius in iis quae vol. 2 addidit . 994 sq. accurate notavit, tamen quod titulum gravissimum hic repetivi multis spero gratum acceptumque fore. Nam hoc unum extat decretum exilii, deinde hic titulus facit ad illustrandam Demosthenis orationem Olynthiacam rimam, cuius I. S idem iratocles commemoratur, denique docet hic titulus, Amphipolitanos maximam partem Iones fuisse Versus sunt Viginti quinque, quos Praeter ultimum omnes senarum denarum literarum esse Leakii apographum ostendit. Verba haec sunt: o
18쪽
Quod hic v. I et v. si scriptum est φεογει et βεογετω r eo, quod dici solet φευγε ιυ φευγετα, Xemplis confirmavit A. Oeckhius. Idem optime de tempore inscriptionis exposuit. Hoc unum addo, videri Philonem et Stratoclem rebus Atheniensium studuisse et ob id ipsum urbe a Philippo expugnata XPutSΟ8 8Se.