장음표시 사용
11쪽
Praefatio 11 et ros papyri in Oroeli Papyri in thes Britisti Musoum vol. Ieditae, quarumb papyrus n. 130 p. 132 s. saeculo I p. Chr. n. Xeunte Scripta est,c papyrus m. p. 126-130 horoscopum hominis cuiusdam a. 9 vel 1b nati continet,d papyrus n. 110 p. 130-32 horoscopum a. 138 p. Chr. n. Ompositum erunt. 13. nonnullae imaginos, quae suis locis proferuntur.
12쪽
Zodiacus ὁ ζωδιακ0ς κυκλος vs signifer in omnibus seriptis astrologicis ea caeli regi nominatur, per quam duo lumina φωτα), Solet Luna, set quinque Stellae Vel planetae αστερες πλανηται), SaturnuS, Iuppiter, Mars Venus, Mercurius cursus suo dirigunt.' In utraquo pari obliqui solis circuli is situs sest eiusque restentae exaginta partes μοῖραι Vel graduS), quarum singulae exaginta minuta λεπτα complestiuntur, in duodestim aequales partes divisae sunt. Cum eis haec duodecim Signa coniuneta Sunt Libra - Ζυγος Scorpius O9brιος Sagittarius - Toξύτης Capricornus - Αἰγοκερως quartus - Γδροχοος Pisees 'Iχθυες Hae nomina escenties invenis, Sed conferas imprimis:
Paul MeX AV-Α4V. Partem id caeli spatium esse, quod Solis et Lunae orbis complectatur, Thrasyllus Tiberii astrologus ), et Firmicus II 5 p. 46 tradunt.
Cum Aries apud Omn0s astrologos initium serie signorum faciat δ)eorumque Omina apud Omnes inveniantur, etiam Neeh. Petosiridem eis
1 Hunc planetarum ordinem, qui intervallis eorum a terra exstantibus nititur et πτάζωνος nominatur Sat Iupp. a. Sol e. e. u.), Omnes astrologi sequuntur. Nonnumquam Sol et Luna lumina illa praeponuntur cf. Bol P. -W. VII 567 Cat. VII p. 213. Zeitschr. f. Assyriol. 25 1911 374 sq. 28 191 3 3404s. 2 ef Cat. VIII 3 p. 99 7, ubi Συγ κεφαλαίωσις του προς Ιεροκλε Θρασυλλου πίνακος edita est Significo eam Thrasylli Sum. 3 cf. initia capitis Hephaestionis primi p. 464. et prooemii Antiochi-Rhetorii Cat. I p. 142. Schol. Αrat. v. 45. P. 446. Ptolem P. 8 7.
13쪽
I. De Zoiliaco uiusque duodecim signis 3
usum esse certum est. Tamen nihil minia pro certo habeo eum praeter nomen ζυγου etiam nomen χηλον in Septimo Si O attribuisse, quamquam apud plurimos scriptores pedestres ut Vettium Valentem, Sextum Empiricum Firmicum, Paulum Alexandrinum id frustra quaeresset Catalogi volumina perscrutans id in uno tantum capite nonymi cuiusdam in volum in VII p. 1294s edito invenies. Neque ver praetereundum est sigiis pro odiae partibus iam pridom adhibitis fieri potuisse, ut genuina memoria in hac re obrueretur. Sed hoc ipsum caput, quo de Solis set Luna dolaetionibus agitur, ex Nech.-Petosiridis opere fluxit. Cuius capitis partem priorem Hophaestio apite II p. 82 'Aπο
Nech. et seg. p. 3 4 eXeerpserat, e quo rollius N. J. p. 574ss.)a0tatem Aegyptii illius conclusit Anonymus et Hephaesti non ad
verbum inter Se consentiunt, sed Anonymus, qui totum caput eXcerpsit, exemplum accuratius exhibet.* Nomina ignorum sunt ea, quae etOSiride esse supra probavi atque etiam apud Hephasestionem idem ordo Signorum Servatur, cum ΑDOnymu Ordinem mensium anni Romani Secutus a Capricorno . . signo Ianuarii initium saeiat In ambobus capitibus nomen χνὶ λων praeter nomen ζυγου Servatur p. 137, 19 ), praeterea ab nonymo solo p. 139,1,9 147, 32, 148, 32, cum Hephaestio exemplaris textum brevioribus verbis reddat et posteriorem capitis partem consulto omittat l. l. p. 129). Similiter Hephausti in capit sequent 22 περ ι τον εν ταῖς ἐκλείη εσι σημεία)ν, quod ipSum quoque ex Nech. - Petosiridis libris sumptum est cf. rg. p. 3404S.), nomine η'λco Utitur p. 90,15 εν χηλαῖς δε . . .), ubi in codice Parisino 250leorre tum Si εν Ζυγω δε . . . Cat. VII 2 p. 5b).
Ptolemaeus septimum hoe signum saepius ' χηλας v, 27 9 15 10, 11 II, 15 29, 32 11 V, 1; 2, 11, 14 24, 16 24, 26 38 3 quam γόν 11, 28 18, 10;19, 20 48, 34h nominat. yy Ratio accurata numerorum constitui non potest eum 1 Astronomos Graecos ut Eudoxum, Aratum, Hipparchum cum Babyloniis antiquis undecim tantum astra vel constellationes in duodecim odiaci partes ita distribuisse, ut septimo signo chelas scorpii, octav Scorpium reliquum attribuerent, notum est. cf. 8.-Erat p. 9. Ol Sph. . 186 2. Rie Ρ. - V. H. 1808. Teuc.-Rhet Cat. VII p. 204, 15 συνγὶντηκε i. e. Ortus est δὲ Ζυγις π των του
3 es etiam eod. Paris. 2501 Cat. VIII 2 p. 53 85. 24. 4 Unde Bouche-L. p. 142, 1 Ptolemaeum χηλα la Oustellation ασυρ1G- μός et Ζυγος te igne ζφδιον, appellare cognoscat, intellegere non OSSUm. 5 Cum ergo tolemaeus in Tetrabiblo ambobus nominibus usus sit neque Nech.-Petosiridi nomen χηλῶν ignotum fuerit, de Magna Syntaxi potius dixisse videtur librarius qui in cod. Paris. 2501 ad signum Librae ab Hephaestione in capite I descriptum haec protulit Cat. VIII 2 p. 43 57, 1 ὁ ε ετα τὴν Ἀρ-
14쪽
14 II De signorum qualitatibus
saepissime in oditionibus signum L pro nomine positum sit e. g. p. 11, 11;16, 16). Poetas rei metrica aut dictionis poeticae causa variis nominibus ignorum usos esse mirum non est. Ita Chelae occurrunt apud Manilium e g. II 179, in Manethonianis II 136, III 15, VI 385 praeter ζυγον IV 25, in Dorothoi ' versu 54 p. 94. Ceteras omnes variationes afferre longum est, pauca Xempla rem illustrant Apud Manilium Aries compluribus locis fit Laniger cuius verbi casus melius ad metrum aceOmmodari possunt, Virgo est Erigone, filia Icarii, Sagittarius est Arcitenens vel Centaurus, quartus est iuvenis aequoreus II 558 . Pro χηλαῖς πλάστιγγες scit του ζυγου ponuntur a Dorotheo v. 55, a Manethone II 137, IV 242. Dorotheo Κριος ρνεῖος 98 Uίδυμοι Κασίγνητοι 323 dicuntur. Pro incommoda voce LIαρθένος' aut Παρ θενικη' 66, 9 etc. aut Κουρη 78, 288)legitur, I ξοτης locum dat 'Oιστευτηρι 290 vel οξευτὴ 77, 209 vel Toξευτηρι 334 , quod verbum etiam in Manethonianis invenitur II 139 .
Mathematici, ut de satis singulorum hominum totorumque populorum, de bello, pace, pecudibus, tempestate Omnibusque rebus ad vitam
hominum spectantibus praedicere possent, duodecim signis quam plurimas qualitates attribuerunt, quae, quo erant magi Variae, eo maiorem variolassem vaticiniorum efficiebant. Neque re magni laboris erat, nam alia e solis circuitu fluxerunt, aliae e specie forma, nominibu SignOrum ductae sunt, alia aliis rationibus inventae sunt.
A DE CLASSIBUS SIGNORUM CAUSIS PHYSICIS INTER SE CONIUNCTIS
Cum Sol per signa currens quattuor anni tempora distingueret, astronomi et astrologi Zodiacum in terna signa verna ἐαρινά Ar Tau.
ποιουνται τοδε , ὁ δε Λολεμαῖος χηλα καὶ τὸ γημεῖον αυτου τοιονδε Cf. de Ptolemaei ratione Boii Sph. p. 186, 2 et edit Helbergit, e g. I 2 p. 106.1 p. 7, 5 legis: των δε χυλῖν του dictione permixtiu του Ζυro Om codd. Bollii Si fori recte: του Σκορπίου scribunt L et Heph.
2 In duobus Dorothei versibus 70, 2 vocis ζυγος prima et brevis v. 157, 246, 289, 331 syllaba eis locis usurpatur, quibus Jllaba longa metri causa postulatur. Fieri potest, ut in codicibus ibi signorum characteres exstiterint et hic quoque formas vocis χηλαί' poni oporteat Sed etiam alibi syllabae incertae
inveniuntur Do v. 3, 35 etα, ἶσος v. 10 14 te. υργὶς V. 11, 21, 37, 99. v. 32, 35; haec tamen poetis epicis sollemnia.
15쪽
0em.), aestiva θερινα Cane , Le. Vi.), autumnalia μετοπογρινα Li. Sco., Sag.), hiberna χειμερινά Capr. Aqu. Pi. diviserunt. Ab hac disciplina altera separari non potest, qua quaterna Signa tropica τροπικά , solida στερεά), duplicia δίσωμα diseernuntur Signa tropica sunt prima uniuscuiusque illorum ordinum solida media, duplicia ultima signa. - Haec tabula ordines illustrat:
Nech.-Petos. οἱ παλαιοι -Heph. Cat. VIII p. 113, 10 it. )Serapion. Cat. I p. 100, 12, 164. 101, 14s. 102, s. V 1, 180, 348. Thrasylli Sum. Cat. VIII 3 p. 99,6 100, 2 cit.
Teuc.- et Cat. VII p. 94, 16-211, 4. Brit. U. 130 lin. 83 it Tau. στερ. Ptolem. p. 7 V. περι τῆς των ωρῖν καὶ δ γωνιῖν δυνάμεως. p. 8 V.: περι τροπικων καὶ ἰσ3ὶμερινον καὶ 3Iτερεῖν καὶ Ῥισωuων ζωδιων. Volt. Val. cap. I p. 6, 20 5, 23 - 13, 1. Doroth. v. 2994s. it. Sext. Emp. cap. 10,11 p. 730. Antioch.-Rhet Cat. I p. 143,94s es Antioch.-Isag Sum Cat. VIII 3 p. 112, 74. 14 S. Maneth. IV 275 cit Ar ειαροεντα II 382, III 41, 144 it tr0p. Ι359 s. it tros. Ol. Firm fragm. II 10 De moribus signorum et natur p. 52, 14, 20 SS.,b3, 16 cf. p. 70, 20SS. Paul. l. περὶ τον δωδε κα ζωδιων Αv-Α4 V. περὶ τροπικῖν ζωδιων Α 4 v. Heph. cap. Ι1 περ τῆς των δωδεκα μοριων ν0uασίας τε καὶ δυνάμεως p. 47, 9 i5, 27. Ad Leon. nomen στερεόν et in Engelbr. edit. p. 53, 30 et in cod. Par. 2501 Cat. VIII p. 4 omissum est.
1 Saepissime auctores de singulis doctrinis et ordinibus non fusius agunt, sed eis locis, quibus de aliis rebus agunt, eis uti intur et Signa, quiue cum ei coniuncta sunt, omittunt vel partem quandam citant. mos auctores significo cit. 2 Serapion hic Antiochenus vo Alexandrinus Hipparchi discipulus fuisse videtur cf. at V 1 p. 179, 2. Fragmenta eius vide Cat. I p. 99 101, V 1 p. 179, VI p. 87, 96.
16쪽
16 II De signorum qualitatibus
Tropica signa ea esse, in quibus Sol tempora anni mutet γροπας ποιεῖ , auetores nostri tradunt Ptolemaeo excepto, qui l. l. p. 8 v. 214s. verius duo tantum signa Cancr. et Caprici tropica esse affirmat' quod in eorum initio si Sol cursum suum in contrarium dirigit et aestatem vel hiemem facit, reliqua duo signa, Arietem et Libram, aequinoctialia nominat 26 , quod Sole in eorum initiis constituto dies et nocte aequales sunt. Ei autem, qui quattuor tropicis signis utuntur, Arietem et Libram aequinoctialia tortu ερινά nominant et ipsi cf. supra testeS). Unde cetera et signa in quaterna solida et duplicia divisa nomina duxerint, Ptolemaeus ibid. l. 14s. et Antioch. - Rhetorius Cat. I p. 143 16 sq. tradunt. Quamquam ei soli fere de his rebus fusius agunt tamen etiam Nech. -Petosiridem similibus rationibus ordines constituisse existimo. In eis signis mune στερεά-Ominantur, aeris temperatura in signis tropicis vel aequinoctialibus ortae constantes et quasi stabiliores fiunt et Ptol. στερεωτερον p. 9, 2 Ant.-Rhet. ταθερώτερον l. l. . Signa, quae dicuntur δίσω uce inter signa solida et tropica vel aequinoctialia sit itaqu0 duplicis qualitatis solidae et tropicae participia esse artificiosius quam verius scilicet ut rem physi ea quadam ratione explicet Ptolemaeus statuit, quem Antio hus sequitur Quamquam enim nec Signa δισωμα, quae Ο- 1 Iulianus Laodicensis saeculos exeunt floruit et librum fecit qui 'Eπισκεψις αστρονou ικη inscribitur L Cat. V 1 p. 18 D. 1, IV 994S. BOll, .-W. S. v. 2 Palchus i. a. 500 opus astrologicum composuit et Cat. V 1 p. 171. 3 cf. imprimis Antioch.-Rhet Cat. I p. 143, 12. Sext. mp. R9. 11 p. 730.
4 cf. Thrasylli Sum. Cat. VIII 3 p. 99, 5 καὶ τα με ἰσηuερινά, τα δε ροπικὰ sc ζφδι ἔστιν - 2 et 2).5 De partibus, in quibus anni tempora incipiant, astrologi et astronomi es Boli, Sph. p. 62, 4, 1, 247, 319, 338 non consentiunt a In parte prima praeter
Ptolemaeum initium ponunt Firm. . 53 11 ver enim tunc initiZtur, cum primam eius signi partem Sol fuerit ingressus. - Paul. lex. qui ad signum Geminorum haec verba facit v. εν ταντη δὲ τ τριζφθία απαρτίζεται ' τλις ἐαρινῆς ορας τροπ1ὶ, ῆτις καλεῖται ἔαρ ut tempus veris odiaci parte Arietis 1 usque ad Geminorum 30 complectatur. Cf. signa Virg. Sag., i se ibid. - Teuc. 3- Rhetor Cat. VII p. 219 19: Io ἐν Καρκίνω μὲν ὁ Ηλιος ποiεῖται θερινην τρο- πην πε0ι μοι 2αν πρωτην κτλ. - Manil I 6104s qui colurum aequinoctialem inter arctos et chelas transire v. 10 dividit arctos i et iuga chelarum et fines' V. 16 i. e. primam partem Arietis notare, colurum solstitialem Geminos et Cancrum Sepiurare v. 622 . . . geminis cancrum dirimit et Capricornum in prima
parte 'tangore' v. 25 dicit. cf. III 6814. - Praeter hanc doctrinam anilius III 680 s. duas alias novit Aliserius, secundum quam initium fit in octava parte testes sunt Manilius ipse III 257 , aequalis eius Thrasyllus es Sum Cat. VIII 3P. 99,64.), Vettius Val. qui aequinoctium vernum in hac parte Arietis ponit
Cf. etiam praeter alia quae in Sphaera l. l. citavi Mart. Cap. VIII 8 24 828; Colum IX 14 12. F. B. - Alterius qua decima pars laudatur, Xemplum praeter Manilii l. c. non inveni; neque tertiae, quae duodecimam praefert Achiil.
p. 54, 18 M). - De initiis a Manilio in mediis duplicibus signis constitutis
17쪽
De genere signorum 17lida sequuntur Latine melius non biformia B.-L. p. 153 , sed duplicia' nominanda sunt, Omnia haec signa ne Virgine quidem missa δίσωμα quoque esse inhavidebis p. 33). Neque tamen Ptolentaeum haec invenisse testis est Manilius poeta qui IIv. 159-96 de signis binis i. e. biformibus Geminorum, Sag. Capr. Pisc. disserens addit v. 175 quin etiam Erigone binis numeratur in astris nec lacie, ration duplex nam desinit aestas incipit autumnus media sub Virgine utrimque. Manilium, solum ex Omnibus astrologis, tempora anni iam in duplicibus signis mediis incipientia facere II 17o-96, 265-69 facile intellegi potest. Nam haec signa non ad unum tempus anni, Sed ad duo spectant. In libri autem tertii versibus 18-82 tempora anni in signis tropicis instipere exponit.
B. DE SIGNIS MASCULINIS ET FEMININIS
Cum omnia animalia et di ipsi masculino et feminino sexu inter se differant, mirum non est astrologos signa masculina et seminina discre
I. Itaque sunt Signa masculina Ar. Gem. Leo Li. Sag. AqU. feminina: au. Canc , i. Seo. Capr. Pi. Cuius ordinis testes Sunt
OXyrii Pap., in qua genu quinque ignorum profertur
ddsignatur. Ρtol. p. 9 περ αρσενι κῖν καὶ θηλυκων ζωδίων.
Vett. Val. cap. I p. 5, 23-13, 1. Sext. Emp. cap. 6, 7 8 p. 7294. Antiooh.-Rhet Cat. I p. 144, 23-25 περ αρρενικον καὶ θ γηλυκων ζωδίων καὶ αρρενουμενων καὶ τεθηλυμμενων τοπων - καὶ αστέρων. f. Sum Cat. VIII 3 p. 105, 54s et Antioch Isag Sum ibid. p. 112, 18.1 Firmicus signum iscium II 10 duplex nominat p. 3.16 et alibi signa duplicia una cum tropicis et solidis profert f. p. 70, 21.2 Fieri non posse puto, ut auctor huius horoscopi alio quodam ordine usus sit. Signa masculina cum signis diurnis feminina cum nocturni aequari infra videbimus Cisum. I . 3 Astrologi qui post Nech.-Petosiridis tempora floruisse videntur cf. Ptol.
mage et fem traditas eum duodecim locis coniunxerunt et aut loca I, III, V etc. masculina, cetera feminina cf. Ptol. l. l. V. 23 aut quadrantes I, III masculinos, II, IV seminino esse Ptol. l. l. Antioch.-Rhetor. l. l. Paul lex σέ v. docuerunt.
18쪽
18 H. De signorum qualitatibus Porph. p. 194 περ αρσενικον καὶ θ γηλυκων ζωδιων )
Heph. cap. I 1 p. 47, 8 eod. Par. 2501 Cat. VIII p. 38 -65, 27.
Signa mage et fem ei tantur in
Thrasylli Sum. Cat. VIII p. 99, 5. Manethon. saepiuS, ut III 3664s. VI 283 IV 5094s. 5154s.
Sexu animalium ipsorum, quae in signis collo eata sunt, ordinem non esse decretum facile intellegi potest, sed auctores rationibus quasi philosophicis usos esse iam Bouehe-Lecleroqius 9 154 statuit Ptolemaeu masculinum et ποtητικον, femininum et παθητι κον aequans masculina signa initium facere exponit t. l. cum ποιητικω maior Vi quam παθητικα sit. Quae doctrina Stoicorum' et imprimis Pythagoreorum est, qui ut e numero impari et pari omnes alios numeros compositos esse docuerunt, ita hae contraria in Omnes res transtulerunt. Tum autem impar et par cum perfecto et imperfecto aequantes haec opposita tu omnibus mundi contrariis ut in diebus et noctibus masculinis et femininis et inesse iudicaverunt. Quo laetum est, ut signa imparia fierent masculina, signa paria feminina. ε)H. Tempore quodam alter ordo constitutus est, quo Orotheus usus est teste Hephaestione II 1 περὶ τέκνων Cat. VIII 2 p. 88, 32 et Cat. VI p. 99 35 :
lina et fem distributa essent, nusquam inveni, sed id concludi posse infra demonstrabo cf. p. 22). III. Astrologi non solum signa mage et fem discreverunt, sed nonnulli singulorum signorum partes in masculinas et feminina diviserunt. Duo ordines, qui iniser se differunt, traduntur. a Vettius Valens capite I 12 p. 274. περι αρρενικον καὶ θηλυκων οἱ ρῶν et Sextus Empiricus cap. 9 p. 730 ordinem quendam servant, quo SeXu binnrum 1 Etiam hoc caput es infra append. II Porphyrium ex Antiochi Isagoge SumpsiS8 ei verbis, quae tu Summario Isagoges traduntur, verisimile fit: Porph. p. 194, 44 i Cat. VIII 3 p. 112 18T αρσενικα ζωδια καθ' αιρεσίν ἐστιν Antioch. περι τίον ζωδ. di αλαμβάνει. . . Ηλίου, Σιός, Κρονο ἔστι δὲ ρσενικα αρσενά τε ποῖα καὶ ποῖα θηλυκα, καὶ ως τα πιπν του ριου ἐν παρ' 4ν ta δὲ l τὰ μεν αρσενα της ηλιακῆς εισιν αἱρεθηλυ γ ὰ Σελ, νης, Ἀρεως, Αφροδίτης ἔστι l σεως, τὰ δὲ θηλε τῆς σεληνιακης. ὁ τὰ πωπαυρου ἐν παρ' εν κτλ.
19쪽
De signis diuinis et nocturniu
partium t dimidiae Val. vel duodecatomorti Sext. Em p. mutatur. Cum vero
in unoquoque signo signum ip8um primum locum obtineat, primum duodestate- morion ignorum musculinorum maSculinum, primum semininorum semininum est Haec tabula ordinem illustrat: Signa muScul. signa femin.
b Ordinem singularem Firmicus praeter illam doctrinam supra expositam p. 174. capite IV 23 p. 27 14s tradit Quem cognoscis ex his exemplis:
Quando hae doctrinae inventae sint, cognoscere nondum OSἰSUmUS. URS Neeh.-Petosiridis libris non fluxisse pro certo habeo.
C. DE SIGNIS DIURNIS ET NOCTURNIS
Hac doctrini in angustias adducimur, cum nonnulli uetores ut Vettius Valens Antiochus, Firmicus, aulus Al0X. vel nihil se obseura praebeant, quamquam iam Manili temporibus tres ordines in usu astrologorum erant cf. II v. 203-22), et ei, qui Signa diurna et Octurna adhibuerunt, inter se vald dissenti0bant. δ)I. Tamen iam Nech.-Petosiridem ordinem signorum diurnorum et nocturnorum constituiSSe credo eum, qui et eum Ordine ignorum maS- culinorum se feminitiorum illo Nech.-Petosiridis es supra p. 17 congruit itaqu0 isdem rationibus philosophicis es tot supra p. 18 atque is nititur, et eum doctrina Nech.-Petosiridea, quae ad planetas in trigonis collo datos spectat et infra cap. X), arte coniunctus est. Ceterum haec concinere cum Posidonii doctrina et Theon Smyrn. p. 43αὶμερα με γαρ καὶ νυξ, ῶς φησι Io Iειδωνιος, ἀρτιο καὶ περιττου φυσιν εχουσι monet Bouehe-Leetereqius p. 155, quem citat arrod, Manil.
astron liber II p. 85 ad . 203.
1 cf. B.-L. p. 301SS. 2 In Maneth signa d. et n. citantur I v. 83, 167.
20쪽
Manilius eum ordinem his vorsibus libri II 2214. tradit: sunt quibus Sse diurna placet, quae mascula surgunt feminea in noctem tutis gaudere tenebris. Itaque sunt signa diurna: r. Gem. Leo Li. Sag. A qu. tio et urna: au. Canta, Vi. Seo. Capr. Pi. Praeter Manilium eue0r-Rhetorius eum ordino servat Cat. VII194, 16 211, 3ὶφ 0 Ptolomaeus capit illo περ ἀρθενικων καὶ γηλυ-κ63ν ζ 'διων p. 9, 10 s. de eo disserit. Sud etiam alios eum noviSSe Oncludi posse puto. Val0ns in capit IIIp. 5b περὶ τριγωνων haec tradit l. 12): μὲν γαρ Ἐλιος. . προσωκειώθη ΚριωΛεοντι οξοτη, περ αυτο τρίγωνον προσωνομάσθη et μερινύν. Cum hoc trigonum I diurnum nominetur et in trigono III Gem , Li., Aqu. planetae diuini, in trigonis II Τau. Vi. Capr. et IV Canoe, Sco. Ρi. planetae noeturni constituti sint, signa ipsa, quae ad trigona
singula diurna vel nocturna spectant, diurna se nocturna nominata esse concludo.
Idem ex eis Verbis elucer puto, quae inveniuntur in Thrasylli Summari Cat. VIII 3 p. 100, 24 sq.: Thras. διαλαμβάνει ως κεκλνὶρωται καθ' κάστην αιρεσιν ὁ Ἐλto μεν τα ρσενικὰ των ζωδιων, Σεληνηδε τὰ θ γηλυκά, καὶ ως δυο κεκλγήρωται γ Σεληνὶ τριγωνα, τό τε του Tαυρου, φημί, καὶ του Καρκίνου adde: Ηλιος δε τύ τε του ριου καὶτῖν ιδυμων.)ot in Antiochi Isag Sum ibid. p. 112, 18 auetor διαλαμβάνει δες τὰ μεν ρσενα τη γ λιακκὶς εἰσιν αἱρεσεως, τὰ δε θὶ λεα τῆς σεληνιακῆς.
H. Manilius ipse huic ordini eum praeseri II 203-17 , quo bina signa finitima eodem sexu coniuncta sunt, ut tria paria diurna et tria nocturna habeas: Signa diurna Pi.-Αr. Cnne.-Leo. SCO.-Sag. nocturna: au.-Gem. Vi.-Li. Capr.-Αqu. Cf. figuram.)Hoc modo signa trigoni Arietis Ar. Leo, Sag. et Cancri Canc. Sco. i. diurna ef. 21 1 14) signa trigoni Librae Li. qu. Gem. et Capricorni Capr.,1 Nomen tu ερινόν ad Ariel. p. 194, 16 in codd. V et , ad agiti. p. 206, 23 in cod. , quem editor sequitur omissum est. De cod. R, in quo totus ordo deest, confera infra p. 21 Um. V. 2 De hac doctrina ipsa conferas infra cap. X.