장음표시 사용
11쪽
Gellius noci attic. XIV b, 2 Nam IVVS et IVVS fCLIVVS nono syllaba torminantur, sed ea quae per duo
scribenda est, propter cuius syllabae sonum declarandum reperta erat nova litera quae digamma appellabatur.' Ad eandem literam a Claudio inventam Quintilianus etiam XII 10, 29 his verbis respicit Aeolica quoque literae qua SERVUM CERVVMquo dicimus etiamsi forma a nobis repudiata St, ViStamen nos ipsa persequitur.' Rationem quam digamma a Claudio inventum liabeat lauddimello indagat os Nam Romanis similiter atque decimi septimi saeculi philologis maximopere hoc videtur incommodasse, ut consonantis et V vocalis discrimine carerent. Qua molestia Claudii aetate multo magis quam antea in oculos incurrebat et tanquam adspectu sentiebatur, quod cum superioribus temporibus o vox ante et post V consonantem scriberetur, velut VITROVIVS VOVGVS, indo ab Augusto sero aetate V vocali uti coeperunt, velut VITRUVIUS VULGUS. Idcirco Claudius ad eam cogitationem deductus est, ut novam Ormam inveniret quas consonans significaretur. Atqui cum F digammon qua apud Graecos relicuosque Italos illi sono serviebat iam olim commutata significatione Romani recepissent, prudentiSsimum Caesar hoc consilium secutus est ut inversam F induceret. Quam Quintilianus quidem Aeolicam litoram per eloquendi circuitum vocavit, verum digamma appellatam esse diserto Gellius affirmat. In posterum igitur doctos viros peram soro destituros digamma usurpare Aeolicum, quod nomen et per se salsum est neque auctoritate sulcitur nisi M. Valerii Probi quem
dicunt do notis pag. 150 Pesseh. pro V . ut SERA US. . LGUS . AIXIT . pro servus . Vulgus . vixit . et digamia Aeolicum appellatur et Petri diaconi nota litorarum p. 1587 P. Item digamma Aeolicum A, ut in multis sepulcris . SER VS A GV . . ME MIXIT.' Sed fidem his notarum commentariis propterea denegamus quod OmmSenius nuper ex inscriptionibus Latinis collectos ab eis esso demonstravit qui per medium aevum epigraphica ludia Xercebant. Quasi Claudius forma digamma finxerit, haec quaestio quanto ad hunc usque diem in errore versata sit inde elucet, quod ex
quattuor is figuris quibus Cliter ad perpendiculum dirigi potest modo hanc modo illa digammi Claudiana suisse voluerunt. Qua de ro verbosius monachi dixerunt S. Benedicti collegio adscripti qui librum Nouvea trali do diplomatiquo lacerunt II p. 47 F sommam Quintiliani et Gellii verbis librarii et editores inseruerunt cf.
Spaldingius ad Quint. Ι 7, 2 et tonus ad Geli. XIV b, 2 .d figuram Gorius mus Etrusc. II p. 41 aliis praeserendam iudicavit usque ad id temporis propositis. Tertiam Linitterus ad M. ann. XI 14 et Zellius et i c. lat. n. 1392 expresserunti Atrevera Claudius digamma finxit sic Κ, cuius sormae non Priscianus solus testis est, sed maximo Latinae inscriptiones, in quibus quae exempla repperi, collecta et in literas digesta subscribam i
Numeri post singula vocabula positi ad eas inscriptiones Metant quas capite octavo componam. In salsis titulis quae I literas exempla sunt ea OmlSi.
12쪽
Praeter pergrandis A figura in plumbo reperitur quod infra in septimo capite describemus. Quo anno ut digamma Claudiano coeperint et quando desierint, cum relicua Claudii inventa enarraverimus, peculiaribus tum capitibus agemus Verum hic Iocus est ut de C. L. Schneideri sen tentia mentionem faciamus non esse omnino a Claudio iteram istam inventam existimantis Quod ait intelligi si praetor inscriptiones quasdam quae non in Claudiana tempora incidere viderentur aliquot veterum grammaticorum locos diligentius inspiceremus. Titulos ante Claudium inscriptos in quibus ct digamma legeretur neque Schnoiderus neque alii attulerunt nec vero ego repperi Grammaticorum autem veterum locos quibus Schnoidorus utitur quo tacilius vobis hac de reddatur iudicium cunctos perscribam. Diomedes p.
416 . Huic inquit, id os V literae rite digamma scribi solet
ut cum sibi ipsi praeponitur, ut ser Fus Fulgus . nam cliteram geminari in una syllaba posse plurimi negant. Quae verba ex maXima parte a Donat p. 1736 repetita Sergius p 1827 planissime Sic interpretatur Praeterea et hoc proprium V habet ut digammon 'one. i. e. pingue quiddam cum sibi ipsa praeponitur ut seruus uulgus . est autem digammos dicta Graecorum ioquod character eius ex duabus ammis sit c. q. s. Donatus ad Terent. Andr. I 2, 2 Et Davus non recte scribitur, Dau OS scribendum quia nulla liter vocalis geminata unam syllabam tacit. sed quia ambiguitas vitanda est nominativi singularis et accusativi pluralis, necessario pro hac regula ligamia utimur et dicimus Da Fusser Fuscor Fus.' Gledonius p. 1882 Huic V scilicet, interdum digammon adscribi solet alii sic volunt esse digammon. In geminata V gammae duae Graecae literae ponuntur hoc modo . . Fh ut non intelligantur separatae sessi iunctae, me uulgus dicamus hoc ab Aeolicis processit. Annaeus Cornutus apud CaS-
siodorium p. 2282 Est quaedam liter in F literae speciem figurata
quae digamnia nominatur quae duos apice e gamma litera habere videtur Ad huius similitudinem soni nostri coniunctas vocales digammon appellare voluerunt ut est uotum uirgo itaque in prima
syllaba digamma et vocalem oportuit poni, totum Firgo, quod et Aeoli secerunt et antiqui nostri sicut scriptura in quibusdam libellis declarat. Hanc literam Terentius Varro dum vult demonsior ita perscribit VAV; qui ergo in hac syllaba sonus est, idem litera erit. Nos hodie V literam in duarum literarum potestatem
coegimus, iam hodo tres digamma Scribitur modo pro vocali. vocalis est cum ipsa peri se S hoc enim cum ceteri quoque vocalibus patitur). si cum alia vocali, digamma est quae St On-
sonans c. q. s. Ex his locis quippe qui ad Claudianum omnes inventum pertinere non possent, Schneiderus A digamma collegitanto Claudium exstitisse. Quamquam enim grammatici ita loquerentur. quasi F liter V consonantis vicem praestitisset, tumen quoniam tunc V o F voces permutatu inter se forent etiam istos figuram cogitasses inversam it pro mor Fus Fulgus Dab iis o tum Firgo esso sordus cet. scribenda videri At veteres grammaticos parum Schnoideriis intellexit, cum quae Verba apud illos sinit V digammon sonat vel N litera item digamma scribi solet vel alii sic volunt esse digitumion vel similia, cis aliud nil significari appareat nisi V litora item consonans est. Atque Diomedes Donatus Cornutus cum ex Fus Fulgus et Scriberent id egerunt ut in huiusmodi vocabulis V iteram eandem prorSus vilia
habere explanarendi quam apud Graecos digamma. Ceterum Schnoiderus Cornuti verbis maximes hisce videtur deceptus esse itaque in prima syllaba digamma et vocalem polluit poni, Otum Firgo, quod et Aeoli socerunt et antiqui nostri Sicut Scriptura
quibusdam libellis declarat', o quibus equidem non officio an ante Claudium Aotum trairgo scripta 8Se, Sed hoc OimS, antiquiS-simos Latino F litora moti modo ri sonum expressisse Italariim gentium proprium sed etiam eam vocem quam Graeci nota ignabant et Latini V litora posterius comprehendebant. Quam opinionem manifesto Priscianus I 4, 12 p. H Hortet. confirmat F colicum digamma quod apud antiquissimos Latinorum eandem in quam
13쪽
apud Aeolis habuit Acceduntque cum aliorum quorundam nominum duplices sormae ut Asillius et Avillius, Marius et Avarius, Falerius et Valerius, Festinius et Vestinius, illius ut Villius, Folia et Volia, sanius et vanius, Osius et Ovius, Osinius et vinius, Prisernas et Privernas, tum figulini peris Velleiatis auctoritas in quo orghesius Act. Instit archaeol. 18414 141 hunc essu titulum
Ludi Naevi consulibus ruanio Aemilio Lucio Volcatio ' a. u. c. 688) Nec dubito quin hac ratione explicanduin sit quod in multis
vocabulis olim Latini aeque atque Aeole F litora pro adspiratione utebantur velut in sordeo et laedis et aliis quae Mommsonius inser. Ital dialeci. p. 359 congesSit. Sed ut ad id unde egressi sumus revortamur, in similem ut Schneiderus errorem ipsius ad Tac ann. XI 14 inductus cst qui Varronem figuram in literarum numerum adscribi voluisse probaturus testem producit Annaeum Cornutum . d. hanc litoram
Terentius Varro dum vult demonstraro ita perscribit VAV; qui ergo in hac syllaba sonus est, idem litera erit. Quibus Cor utus verbis idem quod Priscianus I 4, 20 p. 15 Ieriκ signisicavit,
Varronem V ostendisse V literae nomen SSe.
Alteram litora a Claudio inventam tanta intercepit oblivio ut unus e veteribus grammaticis et longe inserioris aetatis scriptor Priscianus I 7, 42 p. 33 Ieriet certum de ea testimonium perhibuerit Iule S praeponitu rio loco Graecae fungitur, pro qua Claudius Caesar antisigma C hac figura scribi voluit. Di
crepat quidem omnino cum Prisciano Marcianus Capella, segm.
24 exlx Uuie S litera divus Claudi adiecit aut C propter
et in Graecas literas, ut ripsalterium, ut C sacta. 1 Sed cum prope in omnibu externam fidem si spectamus, gravior
' saesa scripturam quae Marciani senisntias unies eonvenit oppius Vetustas editionρ secutus pro hae saxa quae in codicibus est recte restituit.
Marciano certiorque auctor Priscianus sit, tum qua de Claudio Capella scripsit tantum abest ut recte se habeant ut sint inopia. Nam cum quem Marcianus XScripsit grammaticus quemadmodum una litora Romani a Graecam Xprimerent item unam notam pro U Graeca excogitasse Claudium tradidisset, ipso re malo intellecta sententiam hane proposuit utique contrariam, singulis Graecis litoris divum Claudium Romanas substituisse binas ut pro scriberetur
P o C pro S cs oppius ad h. l.). Quamquam scire debebat
in vocem Romanos PS aut B literis declarasso semper, solitosesso pro Graeca usurpare X notam. Itaque quia Marciani errorant oculos OSitus erat vi excusari Bumannus ad Suet. l. XLI poterit confusis Prisciani t Capellae verbis scribendum sorte apud Marcianum saoca et illud antisima non in m Graeca quaerendum, sed in EI Opinatus nam exempla quae Priscianus adducit, ubi Soti sunt, Arabs caelebs Pelops, nullum dant locum antisigmati, quod est in saxa, si scribatur Claudii more saoca quare sol Prisciani locus corruptus est vel ille non recte cepisse videtur.' At qua de causa pro E Graeca Claudius invenerit antisima, cum iam exstaret qua illam vocem Romani signabant X figura, hoc aut celavit Bumannus aut ignoravit. Verum tamen huius opinionis levitas, modo dilucido de Marciani verbis dixerimus, satis consutata
latiorem orationem mon desiderat. Qui ver, librum Nouvinutrali do diplom. scripserunt ipsi viderint quo iure in sol. V. p. 49 antisima fortasse etiam pro S atteris valuissae addiderint quippe quarum in Latina lingua usus latius pateret quam PS ct B vocum. Quam in coniecturam i figura osso inducti videntur qua antisi a Claudianum fuisso codicos Prisciani secuti existimabant, etsi aliquanto Graecae linguae teritiores scirent antisi a non esse duplex sigma Alios denique qui Graecam literamantisigma aequasso allucinati sunt cf. Nouv. r. d. dipi l. d.)praeterire silentio praestat. Iam Marciani testimonio reiecto ad Priscianum redeamus cui
plena verba haec sunt Huic S praeponitu rio loco P Graecae iungitur, pro qua Claudius Caesar antisigma C hac figura scribi
Voluit sed nulli ausi sunt antiquam scripturam mutare, quam Vis non sine ratione haec quoque duplex a Graecis addita videatur,
14쪽
nam multo molliorem et volubiliorem sonum liabet quam PS vel BS. Hae tamen, id est BS, non alias debent poni pro F, hoc est in eadem syllaba coniunctae, nisi in fine nominativi, cuius genetivus in bis desinit, ut urbs urbis, caelebs caelibis, Arabs Arabis.' anti sigma in Amienensi et Halbei stadiens libris esse OxHerigi consequitur silentio. Parisinus 7496 antisima exhibet, Bambergensis Caroliruliensis 223 Parisinus 7496 sec. m. anti- sinima, Sangallensis antissimma, Lugdunensis antisima. OCfiguram Parisinus 7496 cc. m. tradidit, idem pr. m. Amionensis Halberstadiensis, Bambergensis. His igitur Prisciani verbis Romanam literam Claudium invenisso Graecae parem puto intellectum. Nec minus apertum erit quapropter illam notam Caesar literaturae addiderit. E tribus cnim
litoris duplicibus quibus Graeci utebantur ateram quoad Latinam
linguam longissime possumus respicere una X figura Romani notabant. Deinde Z vocem quam primo a Graecis adsumptam OSte literarum ordine expulerant antequam e populi libertate respublica in Caesarum dominationem veriit iterum receperunt. Idcirco etiam tertiam duplicem quam Graeci habebant in Romanarum literarum numerum adsciscere Claudio visum est. Alteram rationem a Prisciano adlatam quod se multo molliorem et volubiliorem sonum in haberet quam P vel S me sateor non esse adsecutum, et videtur Prisciani commentum, nam .in ' dipo Apsus' et ψένθιον absinthium' quis diversi soni unquam suisse credet
Quaenam Claudius verba nova hac itera scribi voluerit cuquaerimus, non S modo vocis vice antisigma lanctum S cenSeOsed etiam S, quam ad sententiam Schnoiderus quoque grammat. lat. I p. 219 se inclinavit. Non quidem mirer si quis o Prisciano colligat B voci antisima non serviisse nisi in no nominativi, cuius genetivus in bis desinit, ut urbs urbis', quoniam non alias debeant pro W poni S in eadem syllaba coniunctae. At inoptivisse Priscianus videtur cum non in urbs et caelebs et similibus tantum, Verum etiam in abs et abscondo et id genus aliis vocabulis metra una syllaba copulata ν voci respondisse inde liceat coniectaro quod aps et apscondo et huiusmodi scripturas
rum inscriptiones et optimi quique codices tradiderint tum veteres grammatici velut Curtius Valerianus apud Cassiodorium p. 2289 P. praeceperunt. Haec de B et Scin eadem syllaba coniunctis. Sodeo progrediundum est ut omnia verba in quibus B tra inter socohaerent antisigma liter Claudium scribi voluisse contendamus. Nam cum eodem vocis sono S et S pronuntiarentur os Schnoidorus p. 218 factum est ut apsens Opsequium supSisto formae
tantum non perinde atque absens' et moris esSent. Iam vero
illa si antis ma liter exprimebantur, id quod nemo negabit, nonne etiam absens obsequium subsisto ceteris vocabulis quae per B tra scribuntur omnibus antisima adhibitum esse per so intelligitur Quare ne necessarium quidem est ad exemplum quod imitus Caesar est Graecorum provocare qui nota et C et IIC
In eis quae supra dixi antis ma alteram literam a Claudio excogitatam appellare non dubitavi, quamquam et de nomine et do figura nam haec in unam disquisitionem concurrunt dissensio exoria est. Schneiderus i enim p. biot apud Priscianum antisigma 'lectionem Secutus sic scribendum esse coniecit antisigma O hac
sim a ' O nota in insigni locum substituta quia i facile cum itera confunderetur et, quod est maius aliquid hac o figura abigidoro orig. I 20 11 aliisque doceremur antisigma apud Graecos suisse, quod cur Claudius mutaret nullam fuisse caussam. His Schnoidero in adnotatiuncula verecundius propositis Metilius ed. Priscian manat. p. 10 extr et Ephem. it. Us. 1821 n. 62 p. g96 ita repugnabat ut antisima vocabulum quod in nullo librorum
a se collatorum legeretur editorum errore in Prisciani orationem inlatum esse adseveraret. Ipse autem ex antisima antissima anti-simma lectionibus hanc expiscatus est αντισιμα quo Verbo e αντι
et σιμος vocabulis composito intelligi vult characteres lunatos aversis eornibus compositos. itaque C figuram sive G Holdelbergensi suo codice traditam tanquam veram defendit At contra retilium
multo ante Schneiderum vi eoniecturam audetotius de Dalrva praeceperat in libro de utilit de voyages quo per Ialinium uti mihi licui tom. II p. 13 sed Rotomag. 1727 , ubi praetor inepta multa qua reserre Piget
15쪽
annus Miscest crit. d. Fricdem CSeebod vol. I saso. 1 n. p. 3 ct necdo Rom. p. 159 sententia a Schnoidoro do huius litera nomine figuraque aperta patrocinium suscepit, nam multaorationes simul concurrunt quibus retilii Opinio redarguatur. Ut
graviora tantum recenseam, primum tot νιμος vocabulum eum in literariun monumentis non reperiatur non videtur exstitisse. Deinde
ut apud Graecos exstiterit, num cogitari potest prorsus insolentio inusitato verbo eam Claudium iteram significasse quam in obgari esse usu voluerit Tum quod per vocem σιμός intelligi signum vel characterem sive notam lunula formam reserentem' roldius dixit id neutiquam verum est neque ἀντλμα sunt characteres
lunata. Quibus argumentis alia sannus et qui Metilianam Prisciani editionem in phem sit. Ien. 1822 n. 236 p. 429 iudicavit addiderunt Quae cum ita sint optime ad Schnoide coniecturam nos rettuleranus qua Prisciani verba sic mundavit antis mam hae figura. Nam quod in tu mis libris ipsum antis may verbum non distincte expressum legitur id habendum pro nihilo os quo-mam sinania scriptu am pro 'sima voco per medium aevum
usu receptam Juisso arrenius glossari ad scripti med. et insLat in v. simma' ostendi Hae vero O figura antisima suisso ut ex Isidoro aliisquo testimoniis qua commemorata videtis apud Osannum necd. Rom. p. 157 ita in ipso apparot nomino. autem nota quemadmodum in Prisciani orationem inrepsint satae perspicum' Ut enim antisima explanarent sima osso in contrariam partem emina, O figi ae adscripsorunt C sigma, quae notae post
in unam i , D in Q confundebantur. Ceterum cur U Graecam Claudius non servaverit dissesso quidem ad indagandum est, tamen haud absurdo existimem affectasse ivin O itera inducta
Quoniam PS et B voco in Latino sermone haud ita semquenla usurpantur, hoc mirandum non est quod nullum antis ma audiani ad nostram memoriam exemplum mansit Vestigia tamen
eius inventi deprehendisse mihi in una inscription videor quam in septimo capite describam. Nam cum in publica tabula o qua Ueutulus transcriptus est DVSCVRTO nomen bis si DIOCVRΤΟ legeretur, is qui transcripsit iis DIOPSCVRTO ita videtur in
seulpsisso ut es O notam quae in archetypo crat o PS consonantes qua O nota significabantur exprimeret, quo facto postea figuram inter I et cliteras interpositam erasit. Neque enim aliam rationem habeo qua lacunam unius litera in codem vocabulo bis repetitam interpreteri Pariter atque R digamma iam anto Claudium institisse Lipsius et Schnoidem putarunt, Scylarius gram lat. I p. 137 antisi aliter quosdam Statuit usos esse temporibus Augusti Cum enim tradidisso aliquos Suotonius Octav. LXXXVIII narret imporatorem Augustum legato consulari successorem dedisso ut rudi et indocto qui ixi' pro ipsi verbo scripsisset, Se ortus Ix legati manu scriptum ita osso arbitratur ut O figura P vocem expresserit. At nequo figura antisima orat nec propter novatam literam sed quia vitioso X pro P voce scripserat legato munus abrogatum L Nam lai verbum quod in tantam cecidit Augusti offensionem indo ortum esse conicio quod litora ut apud Oseos ita in Latino sermone saepius cum et insonis commutabatur es. Schwenckius N. Mus Rh. I p. 444 et Mommsonius infestat dial. p. 23). Itaque potest accidisso ut plobo et rusticani homines non ipsi sed iesi vo ixi distorent, quod homo urbani sermonis ignarus etiam scribendo imitatus ab Augusto expulsus osse potestate
Do tortio Claudiani ingonii exemplari superiores inde a renatis literis grammatici supra quam credibilo est ariolati sunt. Non sugerunt quidem ipsi ad Tae ann. VI 14, ossi Aristarch. I. st, aliorum sagacitatem corrupta olii Longi verba p. 235 P. de vim vero es vinulo ubi I scribitur et aenos enuntiatur, unde Ti. Claudius novam quandam litoram excogitavit e. q. s.', Sed cor ruptum eum compellasse locum ossius satis habuit, ipsius in prioribus do Aeolico digamma saltem Velium egisse se scire dixit,
nimiium VI et VIRTVS exemplis a Longo adlatis inductus ut
16쪽
non de incognita novaque liter Claudiana istis verbis otium narrasse Xistimaret sed do A digammo per quam AI et AIRTUS scriberentur cf. Schneiderus p. 6 not. . Quid quod ex codem Velii loco M. Vertranius Maurus excogitasse Claudium quandam literam conclusit qua R vox mitigaretur et molliretur cf. Nouv. u. de dipl. l. d. not. 1) Unus nescio quis inscriptiones Claudianao
aetatis in auxilium vocavit, in quibus quod ANTONIA CAISAR OCTA JIAI similia legerentur AI diphthongum invenisse Claudium
credidit quam sententiam infra videbimus haud omnino vanam suisse,
etsi recte ipsius et ossius et Torrentius ad Suet. Cl. XLI hanc
A diphthongum cum in monumentis multo ante Claudium factis reperiretur non inventam a Claudi esse animadverterunt Plerique autem et Velio Ilongo et inscriptionibus prorsus neglecti quaenam esset tertia liter adsequi coniecturis tentabant. Erant qui Mitteram in Latinum sermonem a Ti. Claudio inductam esse vellent perperam
Pomponium ut videtur interpretati Ctum qui Dig. I 2, 2 sem. 36 do Appio Claudio ipsum illud tradidit ses. Nouv. u. de dipi 'coli Schnoidero p. 341). Nec minus Curius ancilotus asius do arte gram lib. III c. 6 salsus est cum Z litoram quam Augusti
tempore a Graecis Latinos mutuatos esse Papirianus narraret, alios
inventam a Caesare Claudio prodidisse diceret cf. Seysertus gram. lat. I p. 14). Lipsius quia e libro quem de grammatica Varro scripsit apud Cassiodorium p. 286 P. haec proseruntur Literarum pariis sunt et dicuntur ut A et B partim dicuntur et non sunt ut H et X partim sunt neque dicuntur ut fp. ut cita . quae literae Varrone teste necessariae fuissent excogitasse Claudium duxit, Vossius nullum H litera quod uti pronuntiaretur apud Latinos usum fuisse opinatus aut X aut . Verum inepte Robbigius in codico crit. I. I c. 6 tres sibi litora deprehendisse has videbatur digamma tota au cf. Bumannus Suet L .), cum
digamma in locum a consonantis substitutiun esse manifesto appareret. I autem consonans ab eis quoque pro Claudiana litera habita est qui librum Nouvea trait de diplom. conscripserunt, at recte Vossius I consonanti figuram ideo non quaesivisse Caesarem ObServavit quia a Graeci carerent. Burmannus quod antisigma Vicem E Graeco praestitisse contendit praeter antisima et digamma cana
Atatuit notam Claudium invenisse qua Miso declararetur. E contrario alii qui in cliterae vicem adsumptum antisigma esse cognoverant X tanquam tertium inventum Caesari adseruerunt ses. Nouv. r. ipi.'). Denique indiligentia eorum levitasque perstringenda est qui quamquam tertiae literae vis et natura iam dudum patefacta erat tamen non satis de ea liquid constare caussabantur. Indagavit teritam literam Claudianam primu Omnium ac perivestigavit Taylorus marmor Sandvicense Cantabrigiae anno 1743 commontatus p. 46, deinde post aliquod temporis spatium G. Brotierus cum ad Tac ann. XI 14 e literis a Claudio inventis' scriberet et Seysertus giam lat. I p. 99, suo ut videtur uterque iudicio usus, quibus quartum adiungas Schneiderum gram lat. I p. 6 qui cum Brotierus et Seysertus Velianis verbis in errorem quem
postea commemorabimus inducti essent Taylorum omnino secutus est.
Velius quibus do tertio hoc Claudii invento rettulit verba apud Putachium p. 23 haec sunt Aurifex melius pero sonat quam
per V ut aucupare et aucupium mihi melius videtur sonare per quam per I, et idem tamen aucipis malo quam aucupis, quia Scio sermonem et decori servire et aurium voluptati, unde sit ut saepe aliud scribamus, aliud enuntiemus, sicut supra locutus sum. De viro vero et uetute, ubi I scribitur et paene V enuntiatur, unde Ti. Claudius novam quandam litoram excogitavit, similem ei notae quam pro aspiratione Graeci ponunt, per quam Scriberentur eae Voces quae neque Secundum exilitatem litora neque secundum pinguitudinem literae sonant, ut in viro et virtute, neque rurSus Secundum latum literae sonum enuntiarentur, ut in eo quod est
legere scribere. Itaque audimus quosdam plena omni syllaba qu0iet tibet pro cui et tibi, quod multo vitiosius est, quam si tenuitatem
I litora custodirent. Haec ad emendanda Verba quamquam S. libros speraveram mihi operam suam commodaturos esse tamen in eis prope nil erat auxilii. H. enim Keilius a Fr Ulachelio rogatus qua est humanitato certiorem mo secit in cod. Vaticano 340 quo- eum non modo alterum exemplar Vaticanum exacte Sed universe etiam relicua exomplaria congruerent nullam scripturae Sse dis- erepantiam nisi hanc ut ebrio et metuto, ubi I scribitur, verba legerentur adscriptumque in margine esset T. viro. Qua re luculenta
17쪽
Taylori confimiatur haec emendatio sicut supra locutus sum do viro et virtute, bi', nam respicit haud dubio ea Longus quac supra p. 2219 . locutus erat Nam quibusdam litoris deficimus
quas tamen sonus enuntiationis arcessit, ut cum dicimus virtutem
et virum sortem consulem Scipionem esse, pervenisse si Schnoidorus p. 21, inscitius periisse' sere ad aures peregrinam litoram id est T Graecam invenies. Idem Taylorus neque Secundum cxilitatem iterae neque secundum pinguitudinem litorae verbis Iet V literas vidit inserendas esse, etsi parum recte sec. exit literae I et sec. ping. iterae V Taylorus et Schneiderus scripserunt, quoniam talia Velius ita consuevit collocaro I liter ' et V litorae Praeterea Schneidem p. 22 pro unde sit ut correxit fit et pro
quae neque - Onant neque, enuntiarentur' sonarent.'Iam levioribus his expeditis maxima est in postremo enuntiato difficultas a sententia. Quasnam per novam literam Claudius scribi voces voluit quae nequo secundum exilitatem id clitera ncquo secundum pinguitudinem V literae sonarent, ut in viro et virtute,
neque rurSus Secundum latum litera sonum enuntiarentur, ut in
eo quod est legere scribere. . Proxima verba cum Taylorus D tasse maculosa esse adnotasset, cichnoiderus pro legoro' censuit dicere restituendum esse vel similo vocabulum in quo I vocalis esset producta. Vt enim scribere Velius tanquam memplum proposuit in quo latus inesset litora sonus, cita logero' librarii in eius locum: vocabuli substituerunt , quod secundum latum litorao sonum enuntiaretur Atque cum in priore totius sententiae parto neque secundum militatem Pliterae neque secundum pinguitudinem literae sonarent L et V literas Longus ut duas res aequales composuerit, latiun literae sontun non modo ad iroductam Ispectare mihi persuasi sed etiam ad productam V vocalem. Quaro posteriorem enuntiati illius partem sic emendo 'neque rursus Secundum latum litora sonum enuntiarentur, ut in eo quod est lugere Scribere', ut eadem existat sententia quam Sergius Donati interpres
p. 827 . proposuit nam invenimus ubi I et V sonum explicent
Suum ut Virus et rumor. Haec verba postquam restituimus, ilico ea quae antecedunt ut in viro et virtute perspiciemus non posse ferri. . Nam aequata inter me sunt respondentque ut in viro et lvirtuto ct ut in eo quod si lugere scribere. Atqui Hugero et seriburo' secundum latum literae Sonum enuntiabantur nec per novam literam Claudianam Scribebantur. Itaque pro vir et virtuto vocabulis quae Velio quidem ambiguum inter I et V sonum habere videbantur a portet restituantur quae secundum exilitatem Plitera et secundum pinguitudinem V iterae enuntiata sint. Tota igitur verba Veliana non omnibus purgata corruptelarum sordibus esse verum aliquant tamen emendatius sic legi iudico unde Ti. Claudius novam quandam iteram excogitavit similem ei nota quam pro aspiratione Graeci ponunt, per quam Scriberentur eae voces quae neque secundum exilitatem I literae neque Secundum pinguitudinem V litora sonarent ut in eo quod si bibit pudetJ, nequc
rursus secundum latum literae sonum enuntiarentur ut in eo quod est lugere scribere.'
Apparet igitur e Velii verbis novam quam Claudius invenit
litoram modiis inserviisse inter I et V vocibus quae neque Secundum exilitatem I litora nequo secundum pinguitudinem V litorao neque secundum latum I aut V vocalis sonum enuntiabantur. Nam satis multa apud Romanos verba erant in quibus I et V vocatos non XpreSSum suum sonum haberent Sed T Graecae, qualia sunt optimus . Optumus, libido s. lubido, Xistimatis. Xistumat, clipeus
S. chipeus, alia. s. Velius Longus p. 2219 P. v. pag. 16 et Marius Victorinus p. 2465 Sunt qui intors quoque et I litoras
Supputant deesse nobis voces, Sed pinguius quam Ι, exilius quam V sed pace eorum dixerim, non vident Tateram desiderari: sic enim Glam myserum syllabam proxymum dicebant antiqui' o alii grammatici quorum diligentissimo Schnoiderus inde a p. 19. testimonia congessit. Ipsam autem T vocalem germani ingenuique Romani cis a Graecis quoties illorum nominibus utebantur Olebant mutuari, in Latinis tamen verbis loco V aut literarum ubi Graeca sonum haberent poni quaedam quasi religi incessit
es. Quintilianus 1 10, 27). Iam vero Claudius id egit ut medium hunc I et V litora id est T vocis sonum qui erat in Latino
Sermone ignaret et exprimeret, verum non notam qua Graeci utebantur servavit, sed aequo ac o figuram in Graeca locum 8ubstituerat novam quae r Graecae par esset iteram excogitavit.
18쪽
Qtia litora non Latina modo vocabula quoruni aedius Mot intor et V sonus scribi voluit sed etiani Graeca nomina quibus antea ΥGraccam adhibuerant, id quod et ex re ipsius natura conficituro inscriptionibus Latinis adeo comprobatur ut nullus restet scrupulus undo quae apud Schnoiderum p. 24 legunti ire perperam patet disputata SSe. Nomino quo tertiam hanc iteram Claudius appellaverit non traditum nobis est, qua autem formaverit figura his Voltus orbis significat iteram mille ei notae quam pro aspiratione Graeci ponunt. D vero nota aspirationi Graecos usos esse sexcenti lapidos
numiniquo dcclarant ubi LAVEDENTES IE IANIT&ὸ μυ- Ius2N TLIEP similia leguntur. f. Frangius clem epigr. r. p. 43 o fusius hac do ro disputans Taylorus i. d. p. 44. 1 tandemque I situram tertiam suisse a Claudio inventam luculenter Latinis inscriptionibus consi natur, in quibus haec sunt Xempla:
' artorus p. 48 signum' inquit non ab Aeolensibus mutuo sumptum, ρrum a communi Graeeorum adspiratione F sciliet i, quam etiam notam quasi verbis mel non satis de esset adhuc elaboratum in antiquissimis otii codd. haesisso his verbis audio. In codice a Keilio collato v. p. 16 non exstare nota videtur. Taylorus quosnam intellexorit libros Velianos noscio sortasse Vertranti auri commentarium ad ac ann. I in animo habuit qui so egisse narrat Romae apud Velium Longum in libro de orthographia MSC. apud Strossium literam novam a Claudio excogitatam, similem ei notae, quam Pro Spiratione Graeci ponunt P. cs. Funccius do immin Lat. ling. senect p. 2).
Ceterum pro aspirationis signo etiam in Latinis et libris et Ialinius prol0g. Flor. p. XXXII et inscriptionibus velut Omms. I. N. 6303, s
NIM PHIVS 8 id est Nymphius PILADES 21 Pylades ZOPI RVS 23 Zopyrus
quibus alia eum additurum Oro confido si cui contingat ut Claudiana aetatiis omnes inScriptiones accumate iubeat Oxpressas. 1 adnot. ad tit. 16. In isti autem nominibus praeter bibliotlioeamo gubernatorem Omnibus per P notam Xpressa' Graeca est.
Cum vero et in ea inscriptione ubi s logitur bis bibliothoe sieBY notata sit et in aliis titulis haud paucis Oroll. 40 4 Hengen.
m. ol. Oroll. 627 627 6273 6282 30 6307 bybliothoea pro
bibliotlicca exstet, etiam in I appareta literam vicem praestare vocis. Item in eo quod iam unum restat gubernator' vocabulo GPBER nota declaratur solitos osse medio inter I et V vocales
sono gybernator pronuntiare, quod cum Graeco κυβερνητης verbo
tum inscriptionibus potiSSimum cis comprobatur in quibus ipsa GYBER. o GYBERX scriptura exarata est Oivius. I. N. 2699
Restat ut palicis errorem redarguamus Brotieri ci Scyserti, qui cum apud Longum vulgo haec legerentur ut in o quod est legero Scribere', non modo ad medium inter sed otiam ad medium inter sonum exprimendum P literam adhibitam Se Statuerunt, ueni in errorem O poterant magis induci quia Velius p. 235 modo huc modo illuc vagatus non Solum de Ocibus inter V cta ambiguis agit sed etiam nonnullas dei et Pliterarum vicibus observationes commiscet. Soysertus ipsam P figuram vocavit in auxilium ut qua Utotam ct pariem mitterae complexa media inter incta voci accommodatio quam media inter V ct Iesset, potuitque Subicere eadem I litera scos reapse conSueviSSemedium inter Mota sonum i significaro. At tota mehercule via Brotiems et Scylarius erraverunt. Nam ut omittam quod et Velianae conteXtus enuntiationis prorsus isti opinioni repugnat neque illis secundum latum litora sonum mota litora indicantur quod sibi Seysertus persuasit nec fieri omnino potest ut in legendi et scribendi orbis medium mota litora sonum fuisse cum Scylario eSilatimemus, ut taceam doniquo inscriptioncs in quibus vocem inter et D mediam nota expressam saepius videmUS, nunquam 2.
19쪽
mediam inter E et I lio unum libet quaerere num cogitatione possit compreliendi duas voces e omni parte diversas nam ecquae voces magis inter se disserunt quam a quae est inter E et Ivocales ambigua et ea quae est inter V et Ire duas igitur has voces Claudium scribi liter voluisse una et eadem Simile igitur aliquid
antequam commonstretur, OStro credo iure hac re poterimus Supe
sedero ut pluribus Brotior Seysertique opinionem consulemus.
Tres litora Claudium Romana litoraturae addidisse Tacitus et Suetonius memoriae prodiderunt, tres literas grammatici commemorant a Claudio inventas, quarum prima et tertia in compluribus adhuc inscriptionibus conspiciuntur, alterius non apparent nisi in uno titulo vestigia. Quartum autem tribus istis inventis hoc addendum est quod AE diphthongo Claudius abolita A et I litora substituit, cuius rei non Tacitus Suetonius grammatici testimonium perhibent sed inscriptiones. Nam quod primum est in publicis titulis quibus Claudiana literarum formae inscriptae sunt omnibus
ubique A syllaba, Λ nusquam reperitur. Sic in titulis rarator AISAR et in titulis 9 10 11 qui cum unam inscriptionem efficiant non debent seiungi, haec leguntur:
Sic in inscriptione 6 a Vespasiano vel Tito renovata es instaurata tamen . 1 CAISAR scriptura servata est Quod vero in titulo 1 v. 4 QUAE asseius legi tradidit, in hac re ne erraverit subvereor, nam in ipso lapide codem modo QVA insculptum esse opinor quemadmodum in versu inscriptionis 1 octavo es Sin autem re et veritate QUAE in monumento reperiri declaretur, id certo scio non minus quam PRAEF. quod in titulo 18, 3 semel iuxta ter repetitam PRAIF. Scripturam incisum est lapidarii adsignandum 8Se imprudentiae. Verum non publicis modo sed etiam aliis Claudiana aetatis monumentis non nullis A diphthongum adhibitam esse haec Oxempla ostendunt ij
Qua cum ita sint A et' vocales in AE diphthongi locum
subrogasse Claudium patet. Qua in re cum exquirerem quid secutus esset, haec primo coniectura animo me obiecta est, priscum Sermonem imitando offusum in antiquitatis studia Claudium
20쪽
exprimere voluisse, qua sententia praeter alios suisse Zollium video in Onchiridio pigr. Rom. II p. 220. Post autem aliam rationem qua quidem verior osso mihi videretur Quintilianus instit orat I7, 18 liis verbis suppeditavit A syllabam cuius Secundam nunc ponimus vario per A tra offerebant, quidam semper ut Graeci, quidam singulariter tantum ima in dativum vel genitivum casum incidissent unde pictai vestis et aquai Vergilius amantissimus vetustatis carminibus inseruit.' Graecam linguam magna Claudium admiratione celebrasso et Suetonius docet Cl. XLII pr. Nec minori
cura Graeca studia secutus est umorem praestantiamque linguae Occasione omni prosessus e. q. s. et novae tres litora quas
Graecis sumpserat, nempe digantina Claudianum Graecae , anti- signia Graeca in tertiam D literam Graecae T respondere cognOvimus. Quid igitur veri potest Similius osse quam quartum quoque inventiun o Graeca lingua Caesarem repetivisse Atquin eam vocem quam coniunctis A tra litoris Latini declarabant Graeci iam antiquitus Motes vocalibus Xprimebant. s. Molithortui grammatica graeca a. 184b p. 22. Qua re Graecis Chaudium quorum potiorem linguam praestabiliorumque habebat auctoribus usum ΛΙsyllaba ut pro A et E literis Scriberetur praecepisse Suspicor. Potestque ut Quintilianus quidam semper ut Graeci AE per clo offerebantJ ipsum hoc Claudii inventum in animo habuerit. Tacitus vero et Suetonius quod non montionem nisi de tribus secerunt iterarum sormis a Claudio inventis, id nemini puto mirum fore. Nam novas prorsus insolentesque litora notabiles habuerunt dignasque historia, neglexerunt AI diphthongum a Claudio inductam utpote tua et ante et OS Claudianam aetatem saepius
Natus sum Franciscua uocholer Rhenoboreae a. d. III.
nonas Iunias anni CIDIDCCCXXXVII patro Antonio apud Go-ehcnses nunc iudico, matre Orothea Hobostreitia. Fido addictus sum catholicae. Ingenuarum elementis artium a Iosepho rumpio, viro in primis colendo, imbutus gymnasiis quattuor per annos Essendiensi et Cliviens utebar, ubi quos praeceptores doctissimos integerrimosque patronos Xpertus sum, Bauor Cadonbachii Floi- gelior Holnihil Tibusi Wilburgi nomina grato semper animo prosequar. Anno CIDIDCCCLII Xeunt humanitatis studiis atquc literarum antiquarum me traditurus in Rhenanam hanc academiam migravi, philologicarum copiarum quasi arcem Per Septies autem sex menses operam dedi ornaysio Brunni Callicro Dolio IIo socilii Ialinio n0odsi Loobelli Monnard Ritscholio litoro Selimidii Schopono cichoro. Quos viros egregie de me minritos esse non mediocrem animo voluptatem cepi quod publice testandi nunc mihi potestas tacta est. Maximam vero gratiam tum Wolcher et Ritscholio habeo qui ad regii lsilologorum seminarii sodalitiitem duobus annis abhinc eximia me benevolentia adscripserint, tum Seliopen et Ialinio qui propensa voluntate et auctores consiliorum et adiutores mihi exstiterint.