De fibulae fractura : positiones anatomicae et chirurgicae

3쪽

FIBULAE FRACTURA.POSITIONE SANATOMICAE ET CHIRURGICAE.

ET ANATO MI A.

GRAcitr os , solidum tamen & fistulosum , ad externum tibiae latus adstans; ipsi quidem crastitie, non vero longitudine cedens, Graecis ni .rii, Latinis fura, Abula, sociis minus, arundo minor,

canna minor cruris, Vocatur.

Interior fibulae in foetu structura varia est; in medio cava, Versus e1 trema reticularis,nec-non in epiphysibus cartilaginea est.Pro-

4쪽

gressu vero aetatis, post pubertatem, scissura, qua antea epiphyses ab ipso trunco distinguebantur, in totum obliteratur, & tunc quidem fibula utrinque unum os refert , ejusque corpus, initio cylindricum, nunc angulosum fit. Superior ipsius extremitas, sursum & Jeorsum oblique acu minata, exterius dc posterius gibba ac prominula, interiori latere sinum levem & circularem insculptum, lubrica in recenti sceleto incrustatum cartilagine , ostendit , cui laterale tibiae appendicis tuber coarticulatur. Sub fibulae parte interna de posteriori adnotatur quaedam tuberositas, unde pars musculi se i tendinosa originem ducit. Fibulae truncus sive corpus, inaequale, initio teres & gracilescens, in medio paulatim crassius, extrorsum recurvatur,. quodaab actione musculorum praecipue pendet , unde quoque ejusdem. ossis triangularis figura. Per totam tibiae longitudinem desce dens fibula, plus minus-ve ab illa distat. Angulus fibulae acutissimus est anterior: in uno eiusdem latere profunda , sed inaequalis ossis depresso animadvertitur, a plurimorum musculorum vel ibidem nascentium, vel super fibulam

sese moventium parte carnosa nata, quod certis & conspicuis per aetatem relictis vestigiis demonstratur.

A parte superiori ad inferiorem, peronius dictis,

oblique deprimitur facies fibulae externa. Facies interna inaequaliter dividitur , mediante obliqua eminentia , a parte anguli anterioris superioris progressa usque ad an 'uli interni extremitatem inferiorem. Huic lineae inseritur interosseum ligamentum , quod inter duo ossa tenditur. Pars, an terior superius strictissima est. Ex ea originem ducunt musculi tum pollicis longus extensor, tum digitorum longus extensori Haec anaetior facies inferius amplior fit, & in ea impresso quae tam obstruatur musculo usiriosi peronao delineata. Posterius:

5쪽

amplior est facies, 3c huic adhaeret tibiaeus posterior. In angulo

interno reperias membranam tendinosam a qua nascuntur fibrae

musculi longi flexotis digitorum. Facies fibulae posterior laevis est & unira. Superius musculo solaeo deprimitur e inferius cavatur adhaesione musculi longi sexoris pollicis. In hujus faciei medio conspicitur transtus vasorum medullarium, infra serpentium. Extremitas fibulae inferior praecipue efformatur capite oblongo, paululum convexo, & spongioso in parte interna: ibidem saepe adnotatur facies etspera in tibi se cavitate externa locata, & huic ita annexa ope cartilaginis intermediae tenuissisimae validorum necmon ligamentorum, ut minimus sit in hoc loco fibulae motus. Infra hoc caput, extrorsum progreditur fibula, α apophysim coronestiam efformat. Quae quidem laevigata , cartilagine incrustata, contigua est parti externae primi ossis pedis, nempe tali : malleoli externi nomine salutatur haec apophysis. In huius parte inferiora & interna cavitas spongiosa detegitur, quae est receptaculum glandularum mucilaginosarum. . . . Ex apice extremitatis inferioris nascuntur plurima ligamenta quae tum in talo , tum in ossibus calcaneo & naviculari dictis, finem inveniunt ; in parte posteriori sinuositas adest pro duorum musculorum peronaeorum tendinum transitu. Connexio fibulae cum tibia fit per arthrodiam. Praecipuus huic usus est, originem & insertionem praebere pluribus musculis. Praeterea pedis articulationem & firmiorem & tutiorem reddit.

IcTu , lapsu, vel alia quiaumque causa externa & contum dente , frangi potest fibula, integra remanente tibia. Eamdem fracturan; producere potest repercussus sis contra coin)

6쪽

in ipso pedis ciam crure articulo sa). Fibulae enita extremitas m-ferior lateraliter percussa in lapsu supra pedes, reluctat, dum ejusdem ossis pars fragilior cedit & frangitur , etiamsi pedis

luxatio in latere non eveniat

Dissicilius quam tibiae fractura dignoscitur fractura fibulae

1'. Partes fractae in carne sive musculis profundius reconditae se sum tactus acutiorem non-nunquam effugiunt , praesertim si jam partes laesas invaserit quaedam tumefactio. 1'. Quoties sola fibulae frangitur , levius plerumque assiciuntur aegri, usque adeo' ut interdum ne ab incessiu quidem penitus impediantur,. licet maximum progressioni impedimentum afferat musculorum tractio, tum in fibula I, tum in interomeo ligamento adhaerentium..3'. Pedis, paululum internae converso , vel a ligamentorum, inordinata extensione, vel a diastasii quadam produci potest , dc fibulae fractae tamen signum non esse. Partes fractae in fibula fere semper e loco suo excidunt; quod oritur non solum ab ejusdem ossis naturali curvatura, sed etiam ab interosset ligamenti elasticitate, dc a peculiari digitorum e tensoris ramen musculi structura. Fibulae si actura ut apprime dc sine dubio detegatur , optimum est altera manu hanc cruris partem , ubi a tibia remotior est fibula H altera vero pedis plantam prope talum comprehendi. digitis supra malleolum externum positis. Tum hinc inde, a dextra in sinistram partem , dc vice versa , pes comm OVetur. Dum hoc fit,i partium fractarum auditur quandoque crepitus, signum fibulae fractae pathognomonicum. Fracturae etiam locus

certo certius determinatur.

His motibus rite & caute factis, os quod integrum est suba

a Vide Differria celeb. Rotille de repercussu, Pris de l'Aca..de chirur

7쪽

rernentibus digitis consistit de renititur, fractum vero os iisdem cedit. Praeterebi illud ligamentum , quod inter ossa medium est, os fractum ad alterum adducit. Nunquam vel b cora venit, adnotante Platia ero siet , fibulae fracturam tactu explorari , nisi aeger in lethalo vel, loco collocatus sit, ubi fracta in sedem suam compelli, de membrum deligari commode possint. Melius coeunt partes fractae transverse, quod alterum os alteri innititur. Pejor est obliqua fractura fibulae , praecipue si ollis capita acuta carnes vulnerant. Os etiam collisum, re si ejusdem plura fragmenta sunt, dissicilius committitur. Si haec fragmenta non inter se colitarent , sed undique resoluta non suo loco sunt illa cum caeteris non glutinabuntur ; unde gravis in-sammatio, de febris, & stippuratio sequvndur , atque nonnunquam gangrenae periculum b). Gravius adhuc est malum , cum ossis fracturae carnis quoque vulmis accessit , maxime si ex his ossis membrana instam matur. Si fibula juxta articulum fracta est, callus nimium increscit, quo articulus impletiar, & ossa ita jungunt , ut unum super alteram moveri nequeat ; unde morbusanob sis dictus, in sola amborum ossium, non vero unius, ει praecipue fibulae, fractura locam habens. In hac fractura curanda, sicut in aliis , tria observanda sunt Goportet enim , I ea quae suo loco non sunt, committere , atque fragmenta in suas sedes compellere. 2'. Membrum impositi; pannis & super accommodatis ferulis, si necesse sit , deligare. Pericula quae incidere possunt, avertere & praecavere.

Si, ut plerumque sit , in suis sedibus remanserint partes fibulae

a J Inst. Chir. n . I 2244 ό Vid. Frider. Christ. Iunker & Roch, Differt. de Inflammatione pedisti abscessu semoris sub curatione fractura: fibulae orais. Hall. I 7s . in--

8쪽

fractae ., non opus est ut committantur: si vero suis sedibus motae sunt, oportet protiniis membrum manibus amplecti, fragmenta Leponere,& repol: ta fasciis continere. Si jam membrum occupaverit inflammatio , dissicile& periculose tunc vis muscul is adhibetur: quare membrum non lacessendum est : sed expedit sanguinem

mittere atque imponere epithemata , quae adversiis inflamma tionem maxime valent, donec ab iis haec solvadur. Maxime pr.

sertim necessaria est sanguinis detrachio , ubi cum ossis fractura xulnus accestit, vel ubi majori vi vexatae carnes fuerunt. Quando fibulae fractura cognoscitur, ea reponenda. Plurimae verb adhiberi debent cautiones tum in extensione, tum in deligatione. Saepe saepius enim introrsum propellitur fragmentum fibulae inferius. Ex ensio vero ut sit apta & rite facta , Chirurgus debet pedem

introssim convertere , & digitis valide comprimere malleolum externum , donec reponantur partes fractae, donec etiam membrum deligetur. Haec si omittatur attentio, e suis sedibus semis per dimovebuntur fragmenta : vacuum quoddam remanebit callo per longum temporis intervallum adimplendum ; dolo rificis praeterea divulsionibus assicientur musculi ,: nonnullae etiam horum partes calloso succo amplecti de ab aliis separari poterunt, dc in crure difformitas remanebit.

Partibus fractis prope- propius adpressis , hae in stoc stata continendae ; quod pannis , spleniis & fasciis obtinetur. Pra

cipua vero & maximi momenti observatio tunc adhibenda , nempe fasciationem circularem in fracturae locum non applicari ; sc enim versus tibiam propollerentur ossea fragmenta :quod certe vitandum. Ea e contra in sua ab hoc osse naturali dimotione retinenda.

Ad hunc finem adimplendum , duae ferul e longae sed an-

, una externe , altera interne , vino vel spistitu vini

9쪽

stactae , si per duorum imponuntur 2 ata sescia circularis , quae deindE & immediate super ferulas applicatur: anc necessariam inter tibiam & fibulam carnium copiam recalcat , ut hujus ossis fracti fragmenta in sussicienti rutibia distantia perstent. Fascia supra malleolos ter voluta , &minime supra fracturae locum, sursum Versum serpit , & miris

deinde finitur. Per totum curationis tempus pedem introrsturi converti necesse est. Membrum it1 deligatum continendum est ut, per quietem partes fractae , increscente callo , glutinentur. Pes collocetur, si velis , in canalem ligneum excisum , chiilibet homini ejulque membro accommodandum , seu potrus in linteum valens quod

utrinque duo bacillae habet, stramine linteoque Obvoluta gallice, tis fanonsia Habere debet linteum a planta moram , quae pedem sustineat, cui, ne offendat, insternendus est densior mollior que pannus. Calci submittitur calcitellus in medio depressior &sutura divisus , vel habena mollior in duo capita parum ad

stricte, sed remissius glomerata ; nam necesse est ut calx molliter cubet. Super membrum collocatur arculum quo stragula ,, ne membrum premant, sustinentur. Deligato collocatoque sic membro , sanguis longius inde ubi noxa & metuenda instammatio est , mitti debet. Fascia ante vigesimum diem non resolvitur , nisii accidentiae quaedam superveniant. Quod si autem fascia resolvi debet , opus est duo-bus ministris, qui in diversa contendunt , & os non tam ex tendunt, quam in sede sua continent.

Interdum membrum minsis dolet quam prurit ; id quod ori-riir, si emplastra super data fuerunt,uel unguenta' adhibita , ne

non si impositi panni sordidi , aut seruta nimis coarctanturi. His , si origo non ignoratur , facile occurri potest.

10쪽

HAS THEs Es , Deo juvante, o Praei de M. PETRO SVE, fecundo , antiquo Collegii Praeposito O nunc O siore , antiquo Scholaram Practicarum Anatomia o Chirurgia Profusore, Regia Academia Chirurgia Consiliario O pro commercio extraneo Secretario , in generati Pari lenis Praefectiaria Chirurgo ordinario, nec-non Societatum Academicarum Monoellienseas , Rothomagenisis , DAPronensis , Lugdunensis , Burdigalensis O Aurelianenses Socio itueri conabitur IOAVNES-PETRUS GRATEREA N , Tussonaus in alma Universitate Parisiens Attium Uberalium Magisennae Veneris, 2I mensis Julii, anno R. S. H. t 86, a δε quis fecunda pol meridiem ad septimam.

IN REGIIS CHIRURGORUM SCHOLIS. PRO ACTU PUBLICO,

MAGISTERII LAUREA.

Typi, MICHAE LIS LAMBERT, Regii Chirurgia Collegii, iiecnon Academiae Typographi, via Cytharea M. DCC. LXXXVI.