장음표시 사용
1쪽
VENERABILES FRATRES SALUTEM, ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM
Qui pluribus jam abhinc annis una Vobiscum, Venerabileg Fratres, episcopale munus plenum laboris, plenum sollicitudinis pro viribus obire, ac Dominici gregis partem curae Nostrae commissam pascere nitebamur in montibus Israel, in rivis, et pascuis uberrimis, ecce ob mortem clarissimi Praedecessoris Nostri Gregorii XVI, cujus certe memoriam, atque illustria, et gloriosa facta aureis notis inscripta in Ecclesiae fastis semper admirabitur posteritas, praeter
omnem opinionem, Cogitationemque Nostram, arcano divinae Providentiae consilio, ad Summum Pontificatum non sine maxima animi
Nostri perturbatione ac trepidatione evecti fuimus. Etenim si semper grave admodum et periculosum Apostolici ministerii onus merito est habitum, atque habendum, hisce quidem difficillimis christianae reipublicae temporibus vel maxime formidandum. Itaque infirmitatis Nostrae probe conscii, et gravissima supremi Apostolatus ossicia in tanta praesertim rerum vicissitudine considerantes, tristitiae et lacrimis Nos plane tradidissemus, nisi omnem spem Poneremus in Deo salutari Nostro, qui numquam derelinquit sperantes in Eo, quique, ut potentiae suae virtutem ostendat, ad suam regendam Ecclesiam infirmiora identidem adhibet, quo magis magisque omnes cognoscant Deum ipsum esse, qui Ecclesiam admirabili sua providentia gubernat, utque tuetur. Illa etiam consolatio Nos vehementer sustentat, quod in animarum salute procuranda Vos socios et adjutores habeamus, Venerabiles Fratres, qui in sollicitudinis Nostrae partem vocati, omni cura et studio ministerium vestrum implere, ac bonum certamen certare contenditis.
Ηinc ubi primum in sublimi hac Principis Apostolorum cathedra, licet
immerentes, collocati in persona Beati Petri gravissimum munus ab ipso aeterno Pastorum Principe divinitus tributum accepimus pascendi, ac regendi non solum agnos, universum scilicet Christianum populum,
2쪽
verum Ptiam oves, hoc est Antistites, nihil certo Nobis potius, nihil optabilius fuit, quam ut intimo caritatis affectu Vos omnes alloqueremur. Ouamobrem vix ilum ex more institutoque Decessorum Nostrorum in Nostra Lateranensi Basilica Summi Pontificatus posscssionem suscepimus, nulla interposita mora has ad Vos Litteras damus, ut eximiam vestram excitemus Pietatem, quo majore usque alacritate, vigilantia, contentione custodientes vigilias noctis super gregem curae vestrae commissum, atque episcopali robore et constantia
adversus teterrimum humani generis hostem dimicantes, veluti boni milites Christi Iesu, strenue opponalis murum pro Domo IsraPl. Neminem vestrum latet, Venerabiles Fratres, hac nostra deploranda aetato acerrimum ac formidolosissimum contra Otholi eam rem universam hellum ab iis hominibus conssari, qui nefaria inter se sol cietato conjuncti sanam non sustinentes doctrinam, atque a veritate auditum avertentes, omnigena opinionum portenta e tenebris eruere, eaque totis viribus exaggerare, atque in vulgus prodero, et disseminaro contendunt. IIorrescimus quidem animo, et acerbissimo dolore conficimur, cum omnia errorum monstra, et varias multiplicesque nocendi artes, insidias, machinationes mente recogitamus, quibus hi veritatis et lucis osores, et peritissimi fraudis artifices omne Pietatis, justitiae, honestatis studium in omnium animis restinguere, mores co rumpere, jura quaeque divina et humana perturbare, catholicam religionem, civilemquo societatem convellere, labefactare, immo, si fieri umquam posset, funditus evertere Commoliuntur. Noscitis enim, V nerabiles Fratres, hos insensissimos christiani nominis hostes, caeco quodam insanientis impietatis impetu misere raptos, eo opinandi temeritato progredi, ut inaudita prorsus auda in operientes vi avum in
blasphemias ad Deum (l) palam publiceque edocere non erubescant,
commentitia esse, et hominum inventa sacrosancta nostrae religionis in steria, catholicae Ecclesiae doctrinam humanae societatis bono et commodis adversari, ac vel ipsum Christum et Deum durare non extimescant. Et quo facilius populis illudant, atque incautos praesertim et imperitos decipiant, et in errores secum abripiant, si hi unis prosperitatis vias notas esse comminiscuntur, sibique Philosophorum nomen arrogare non dubitant, Psirinde quasi philosophia, quae tota in naturae veritate investiganda versatur, ea respuere debeat, quae supremus et elementissimus ipse totius naturae auctor Deus singulari
3쪽
beneficio et misericordia hominibus manifestare est dignatus, ut ve-rain ipsi felicitatem et salutem assequantur. Ηinc praepostero sane et fallacissimo argumentandi genere numquam deSinunt humanae rationis vim et excellentiam appellare, extollere contra sanctissimam Christi fidem, atque audacissime blaterant, eam humanae refragari rationi.ouo certe nihil dementius, nihil magis impium, nihil contra ipsam rationem magis repugnans fingi, vel excogitari potest. Etsi enim fides
sit supra rationem, nulla tamen vera dissensiο, nullumque dissidium inter ipsas inveniri umquam potest, cum ambae ab uno eodemque immutabilis aeternaequo veritatis sonte Deo optimo Maximo oriantur, utque ita sibi mutuam opem ferant, ut recta ratio fidei veritatem d monstret, tueatur, defendat; fides vero rationem ab omnibus erroribus liberet, eamque divinarum rerum cognitione mirifice illustret, confirmet atque perficiat. Neque minori certe fallacia, Venerabiles Fratresisti divinae revelationis inimici humanum progressum summis laudibus esserentes, in catholicam religionem temerario plane, ac sacrilego ausu illum inducere vellent, perinde ac si ipsa religio non Dei, sed hominum opus esset, aut philosophicum aliquod inventum, quod humanis modis persici qucat. In istos tam misere delirantes Percommode quidem cadit, quod Tertullianus sui temporis philosophis merito exprobrabat , qui Si eum, et Platonicum, et Dialecticum Christianismum
protulerunt sane cum sanctissima nostra religio non ab humana ratione suerit inventa, sed a Deo hominibus clementissime patefacta, tum quisque vel facile intelligit, religionem ipsam ex ejusdem Dei loquentis auctoritate omnEm suam vim acquirere, neque ab humana ratione deduci,
aut perfici umquain posse. IIumana quidem ratio, ne in tanti momenti negotio decipiatur et erret, divinae revelationis lactum diligenter inquirat oportet, ut certo sibi constet Deum esse loquutum, ac Eidem, quemadmodum sapientissime docet Apostolus, rationabile obsequium exhibeat (2 . ouis enim ignorat vel ignorare potest, omnem Deo loquenti fidem esse habendam, nihilque rationi ipsi magis consentaneum esse, quam iis acquiescere, firmiterque adhaerere, quae a Deo, qui nec falli nec fallere potest, revelata esse constiterit pSed quam multa, quam mira, quam splendida praesto sunt argumenta , quibus humana ratio luculentissime evinci omnino debet, divinam esse Christi religionem, et omne d malum nostrorum principium
sit Tertull. de Praescript . eap. VIII.
4쪽
radicem desuper eae eaelorum Domino accepisse (l), ue propterea nihilii de nostra certius, nihil securius, nihil sanetius extare, et quod si rinioribus innitatur prine ipiis. llaec scilicet fides vitae magistra, salutis index, vitiorum omnium expultrix, ac virtutum secunda parens et altrix, divini sui auctoris et consummatoris Christi Iesu nativitate, vita, morte, resurrectione, Sapientia, Prodigiis, vaticinationibus confirmata, supernae doctrinae luce undique refulgens, ac caelestium divitiarum ditata thesauris, tot Prophetarum Praedictionibus, tot miraculorum splendore, tot Mart rum constantia, tot Sanctorum gloria vel maxime elara et insignis salutares proferens Christi leges, ac majores in dies ex crudelissimis ipsis persecutionibus vires aequirens, universum orbem terra marique, a solis ortu usque ad occasum, uno Cru-
eis vexillo pervasit, atque idolorum profligata saltaria, errorum deripulsa caligine, triumpliatisque cujusque generis hoStibus, omnes Populos, gentes, nationes utcumque immanitate harbaras, ac indole, moribus, legibus, institutis diversas divinae cognitionis lumine illustravit, atque suavissimo ipsius Christi jugo subjecit, annuntians omnibus Pacem, annuntians hora a. ouae certe omnia tanto divinae sapientiae, ac potentiae fulgore undique collucent, ut cujusque mens et cogitatio vel facile intelligat christianam fidem Dei opus esse. Itaque humana ratio ex splendidissimis hisce, neque ac tirmissimis argumentis clare aperteque cognoscens Deum ejusdem fidei auctorem Existere, ulterius progredi nequit, sed quavis dimicultate ac dubitatione penitus abjecta, atque remota, omne eidem fidei obsequium praebeat oportet, cum pro certo habeat a Deo traditum esse quidquid sides ipsa hominibus credendum, et agendum Prοponit. Atque hinc plane apparet in quanto errore illi etiam versentur, qui ratione abutentes, ac Dei eloquia tamquam humanum opus existimantes, proprio arbitrio illa explicare, interpretari temere au- deni, cum Deus ipse vivam constituerit auctoritatem, quae verum legitimuinque caelestis suae revelationis sensum doceret, constabiliret, oinnesque controversias in rebus fidei, et morum inhali bili judicio dirimeret, ne fideles circumserantur omni vento doctrinae in nequitia hominum ad ei reum ventionem erroris. ouae quidem viva, et inficillibilis auctoritas in ea lanium viget Ecclesia, quae a Christo Domino supra Petrum totius Ecclesiae Caput, Principem et Pastorem , cujus fidem numquam defecturam promisit, aedificata suos
5쪽
legitimos semper habet Pontilices sine intermissione ab ipso Petro ducentes originem in ejus Cathedra collocatos, et ejusdem etiam doctrinae , dignitatis, honoris ac potestatis haeredes et vindices. Et
quoniam ubi Petrus ibi Ecclesia (I , ac Petrus per Romanum Pon tisicem loquitur (2 , et semper in suis successoribus vivit, et judicium exercet (a, ac praesint quaerentibus fidei veritatem (i , iccirco
divina eloquia eo plane sensu sunt accipienda, quem tenuit ac tenet haec Romana Beatissimi Petri Cathedra, clune omnium Ecclesiarum
mater et magistra (5 fidem a Christo Domino traditam , integram
inviolatamque semper servavit, eamque fideles edocuit, omnibus ostendens salutis semitam, et incorruptae veritatis doctrinam. Ilaec siquidem principalis Ecclesia, unde unitas Sacerdotalis exorta (6 , haec pietatis metropolis, in qua est integra christianae religionis ac Pe secta soliditas (II in qua semper Apostolicae Cathedrae viguit Principatus (8 , ad quam propter potiorem principalitatem neeesse est omnem convenire Ecclesiam, hoc est qui sunt undique sideles (s , cum qua quicumque non colligit, spargit. (lo . Nos igitur, qui inscrutabili
Dei judicio in hac veritatis Cathedra collocati sumus, egregiam veStrum pietatem vehementer in Domino excitamus, Venerabiles Fratres, ut omnisollicitudine et studio fideles curae vestrae concreditos assidue monere, exhortari comitamini, ut hisce principiis firmiter adhaerentes numquam se ab iis decipi, et in errorem induci patiantur, qui abominabiles facti in studiis suis humani progressus obtentu fidem destruere, eamque rationi impie subjicere ac Dei eloquia invertere contendunt, Summamque Deo ipsi injuriam inferre non resormidant, qui caelesti sua religione hominum bono atque saluti clementissime consulere est dignatus. Iam vero probe noscitis, Venerabiles Fratres, alia errorum monstra et fraudes , quibus hujus saeculi filii catholicam religionem, et
6쪽
divinam Ecclesiae auctoritatem, ejusque leges acerrime oppugnare , et tum sacrae, tum civilis Potestolis jura Conculcare conantur. Iluc spectant nefariae molitiones contra hanc Romanam Beatissimi Petri Cathedram, in qua Christus posuit inexpugnabile Ecclesiae suae fundamentum. Illic clandestinae illae sectae e tenebris ad rei tum sacrae, tum publicae exitium et vastitatem emersae, atque a Romanis Pontiscibus Decessoribus Nostris iterato anathemate damnatae suis Apostolicis Litteris (i, quas Nos Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine
confirmamus, et diligentissime servari mandamus. IIoc volunt vaserrimae Biblieae Societates, quae veterem haereticorum artem renovantes, divinarum Scripturarum libros contra sanctissimas Ecclesiae regulas vulgaribus quibusque linguis translatos, ac perversis saepe explicationibus interpretatos, maximo exemplarium numero , ingentique expensa omnibus cujusque generis hominibus etiam rudioribus gratuito impertiri, obtrudere non cessant, ut divina traditione, Patrum doctrina, et catholicae Ecclesiae auctoritate rejecta, omnes eloquia Domini privato suo judicio interpretentur , eorumque SenSum pervertant, atque ita in maximos elabantur errores. ouas Societates Suorum Decessorum exempla aemulans recol. mem. Gregorius XVI, in
cujus locum meritis licet imparibus suffecti sumus, suis Apostolicis Litteris reprobavit (2 , et Nos pariter damnatas esse volumus. IIuc spectat horrendum, ac vel ipsi naturali rationis lumini maxime repugnans de cujuslibet religionis indisserentia Ustema, quo isti veteratores, omni virtutis et vitii, veritatis et erroris, honestatis et turpitudinis sublato discrimine, homines in cujusvis religionis cultu aeternam salutem assequi posse comminiscuntur, perinde ac si ulla umquam esse posset participatio justitiae cum iniquitate, aut societas luci ad tenebras, et conventio Christi ad Belial. IIuc spectat foedissima contra sacrum clericorum caeli hatum conspiratio, quae a nonnullis etiam,
proh dolor i ecclesiasticis viris fovetur, qui propriae dignitatis misere obliti, se voluptatum blanditiis et illecebris vinci et deliniri patiuntur; huc perversa in philosophicis praesertim disciplinis docendi ratio, quae improvidam juventutem miserandum in modum decipit, corrumpit, eique fel draconis in calice Babylonis propinat; huc infanda, ac vel ipsi naturali juri maxime adversa dei Clemens XII. Const. In eminenti, Bened. XI v. Const. Proetam, Pius VII. Const. EMIesiam a Irati Christo, Leo XII. Const. Ouo pratiora. 2 Gregor. XVI. In Litteris Enesesicis ad omnes Episcopos, quarum initium
7쪽
Communismo, uti vocant, doctrina, qua semel admissa, omnium jura, res, proprietates, ac vel ipsa humana societas funditus everterentur; huc tenebricosissimae eorum insidiae, qui in vestitu ovium, cum intus sint lupi rapaces, mentita ac fraudulenta purioris pietatis, et severioris virtutis, ac disciplinae specie humiliter irrepunt, blande capiunt, molliter ligant, latenter occidunt, hominesque ab omni religionis cultu absterrent, et dominicas oves mactant atque discerpunt. IIuc denique, ut cetera, quae Vobis apprime nota ac Per- Specta sunt, omittamus, teterrima tot undique volantium, et peccare docentium voluminum ac lihellorum contagio , qui apte compositi, ac fallaciae et artificii pleni, immanibusque sumptibus per omnia loca in christianae plebis interitum dissipati, pestiferas doctrinas ubique disseminant, incautorum potissimum mentes , animosque depram vant, et maxima religioni inserunt detrimenta. Ex hac undique serpentium errorum colluvie, atque effrenata cogitandi, loquendi, scribendique licentia mores in deterius prolapsi, sanctissima Christi spreta religio, divini cultus improbata majestas, hujus Apostolicae Sedis
divexata potestas, Ecclesiae oppugnata atque in turpem servitutem redacta auctoritas, Episcoporum jura conculcata, matrimonii sanctitas violata, cujusque potestatis regimen labefactatum, ac tot alia tum
christianae, tum civilis reipublicae damna, quae communibus lacrimis una vobiscum stere cogimur, Venerabiles Fratres. In tanta igitur religionis, rerum ac temporum vicissitudine de universi Dominici gregis salute Nobis divinitus commissa vehementer solliciti, pro Apostolici Nostri ministerii ossicio nihil certe inausum, nihilque intentatum relinquemus, quo cunctae christianae familiae bono
totis viribus consulamus. Verum praeclaram quoque vestram Pietatem, virtutem, prudentiam summopere in Domino excitamus, Venerabiles Fratres, ut caelesti ope laeti una Nobiscum Dei, Nusque Sanctae Ecclesiae causam pro loco, quem tenetis, pro dignitate, qua insigniti estis, impavido defendatis. Vobis acriter pugnandum esse intelligitis, cum minime ignoretis quibus quantisque intemerata Christi Iesu
Sponsa vulneribus uiliciatur, quantoque acerrimorum hostium impetu divexetur. Atque in primis optime noscitis, vestri muneris esse catholicam fidem episcopali robore tueri, defendere, ac summa cura vigilare, ut grex Vobis commissus in ea stabilis et immotus Persistat, quam nisi quisque ins ram, inviolatamque serue eris, iasque dubio in
aeternum perihu (l). In hanc igitur fidem tuendam, atque servandam
8쪽
pro pastorali vestra sollicitudine diligenter incumbite, neque umquam desinite omnes in ea instruere, confirmare nutantes, contradicentes arguere, infirmos in lide corroborare, nihil umquam omnino dissimulantes ac ferentes, quod ejusdem fidei puritatem vel minimum violare posse videatur. Neque minori animi firmitate in omnibus foveie unionem cum Catholica Ecclesia, extra quam nulla est salus, et obedientiam erga hanc Petri Cathedram, cui tamquam firmissimo iundamento tota sanctissimae nostrae religionis moles innititur. Pari vero Vonstantia sanctissimas Ecclesiae leges custodiendas curate, quibus profecto virtus, religio, pietas summopere vigent et florent. Cum autem inviqirei sit pietas prodere latebras implarum, et ipsum in eis, evi ser-eiunt, diabolum debellare (l), illud obsecrantes monemus, ut omni ope et opera multisormes inimicorum hominum insidias, sui laetas, errores, si audes, machinationes fideli populo detegere, eumque a pesti seris li-hris diligenter avertere, atque assidue exhortari velitis, ut impiorum sectas, et societates fugiens tamquam a facie colubri, ea omnia studiosissime devitet, quae fidei, religionis, morumque integritati adversantur. oua cle re nurnquam omnino sit, ut cessetis Praedicare Evangelium, quo christiana pletis magis in dies sanctissimis eliristianae legis praeceptionibus erudita crescat in scientia Dei, de linet a malo, et faciat bonum, atque ambulet in viis Domini. Et quoniam nostis Vos pro Christo legatione tangi, qui se mitem et humilem corde est Professus, quique non venit vocare justos, sed peccatores, relinquens nobis exemplum, ut sequamur vestigia ejus; quos in mandalis Domini delinquentes, atque a veritatis et justitiae semita aberran-los inveneritis, haud omittite eos in spiritu lenitatis et mansuetudinis paternis monitis, et consiliis corripere atque arguere, obsecrare, increpare in omni bonitate, Pallentia et doctrina, cum saepe plus emcteorrigendos Mai henet Olentia, quam austeritas, plus exhortiatis, quam commisiatio, plus caritas, quam potestas (23 Illud etiam totis viribus praestare contendite, Venerabiles Fratres, ut fideles caritatem sectentur, Pacem inquirant, et quae earitalis et pacis sunt sedulo exequantur, quo cunctis dissensionibus, inimicitiis, aemulationibus, simultati-hus penitus extinctis, omnes se mutua caritale diligant, atque in eodem sensu, in eadem sententia persecti sint, et idem unanimes sentiant, idem dicant, idem sapiant in Christo Iesu Domino Nostro.
9쪽
Debitam erga Principes, et potestates obedientia in ac subjectionem christiano populo inculcare satagite, edocentes juxta Apostoli monitum (i non esse Potestatem nisi a Deo, eosque Dei ordinationi resistere, ade que sibi damnationem aequirere, qui potestati resistunt, atque iccirco praeceptum potestati ipsi obediendi a nemine umquam citra piaculum posse violari, nisi forte aliquid imperetur, quod Dei et Ecclesiae legibus adversetur. Verum cum nihil sit, quod ullas madiis ad pietatem, et Dei eultumiassidue instruat, qvcim eorum ritu et exemplum, qui se dieino ministerio dediearunt (2 , et cujusmodi sunt Sacerdotes, ejusmodi plerumque esse soleat et populus, pro vestra singulari sapientia Perspicitis, Venerabiles Fratres, summa cura et studio Vobis esse elaborandum, ut in clero morum gravitas, vitae integritas, sanctitas, atque doctrina eluceat, et ecclesiastica disciplina ex Sacrorum Canonum praeseripto diligentissime servetur, et ubi collapsa suerit, in pristinum splendorem restituatur. Quapropter, veluti praeclare scitis, Vobis summopere cavendum, ne cuipiam, juxta Apostoli praeceptum, cito manus imponatis, sed eos tantum sacris initiolis ordinibus, ac sanctis tractandis admoveatis in steriis, qui accurate exquisiteque explorati, ac virtutum omnium ornatu, et sapientiae laude spectati, vestris dioecesibus usui et ornamento esse Possint, atque ab iis omnibus declinantes, quae Clericis vetita, et attendentes lectioni, exhortationi, doctrinae, eaeemplum sint fidelium in Perbo, in eon perstitione, in earitate, in fide, in evilitate (3I cunctisque asserant venerationem, et populum ad christianae religionis institutionem singant, excitent, atque inflamment. Melius enim prosiecto est, ut sapientissime monet immortalis memoriae Benedictus XIV Decessor Noster, pauciores habere ministros, sed probos, sed idoneos, ctique utiles, quam plures qui in aedi eationem Corporis Christi, quod esι Ecclesia, nequidquam sint valituri i). Neque vero ignoratis, majori diligentia Vobis in illorum praecipue mores, et scientiam esse inquirendum, quibus animarum cura et regimen committitur, ut ipsi tamquam fideles multiformis gratiae Dei dispensatores plehem sibi
Concreditam sacramentorum administratione, divini verbi praedicatione ac bonorum operum exemplo continenter Pascere, juvare, eamque ad omnia religionis instituta, ac documenta insormare, atque ad salutis
10쪽
semitam perducere studeant. Intelligitis nimirum Parochis ostieii sui ignaris, vel negligentibus, continuo et populorum mores prolabi, et christianam laxari disciplinam, et religionis cultum exsolvi, atque convelli, ac vitia omnia et corruptelas in Ecclesiam lacile invehi.
Ne autem Dei sermo, qui risiis, et escuae, et penetrabilior omni plodio aneipui (i ad animarum salutem est institutus, ministrorum vitio infructuosus evadat, ejusdem divini verbi praeconibus inculcare, Praecipere numquam desinite, Venerabiles Fratres, ut gravissimum sui muneris ossicium animo reputantes, evangelicum ministerium non in Persuasibilibus humanae sapientiae verbis, non in prosano inanis et ambitiosae eloquentiae apparatu et lenocinio, sed in ostensione spiritus et virtutis religiosissime exerceant, ut recte tractantes verbum verita tis, et non semetipsos, sed Christum Crucifixum praedicantes, sanctissimae nostrae religionis dogmata, praecepta juxta catholicae Ecclesiae et Putrum doctrinam gravi ac splendido orationis genere populis clare Aperteque annuntient, peculiaria singulorum ossicia accurate
explicent, omnesque a flagitiis deterreant, ad pietatem instaminent, quo si deles Dei verbo salubriter imbuti atque resecti vitia omnia declinent, virtutes sectentur, atque ita aeternas poenas evadere, et Caelestem gloriam consequi valeant. Universos ecclesiasticos viros Pro Pastorali vestra sollicitudine et prudentia assidue monete, excitate, ut serio cogitantes ministerium, quod acceperunt in Domino, omnes Proprii muneris partes diligentissimo impleant, domus Dei decorem summopere diligant, atque intimo pietatis sensu sine intermissione instent obsecrationibus et precibus, et Canonicas horas ex Ecclesiae praecepto persolvant, quo et divina sibi auxilia ad gravissima ossicii sui munera obeunda impetrare, et Deum christiano Impulo Placatum ac propitium reddere possint. Cum autem, Venerabiles Fratres, vestram sapientiam minime fugiat, idoneos Ecclesiae ministros nonnisi ex optime institutis clericis fieri posse, magnamque vim in recta horum institutione ad reliquum vitae cursum inesse, pergite omnes episcopalis vestri Eeli nervos in id potissimum intendere, ut adolescentes clerici vel a teneris annis tum ad pietatem solidamque virtutem, tum ad litterasseverioresque disciplinas, praesertim sacras, rite insorinentur. ouare
Vobis nihil antiquius, nihil potius esse debet, quam omni OPEra, sollertia, industria clericorum Seminaria ex Tridentinorum Patrum