He Hagia kai oikoumenikē en Phlōrentia synodos, dia Monachou Venediktinou

293쪽

'o ΕΦΕΣΟΥ. Ημει διότι κανως εδεἰξαμεν και ευ ό ω την προσλεκην se αμφιβολέας κεινης γε γενημένην, και τούτο ἔχειν νεαοτοῖς τοὐς παρόντας παντας, o ἱκανως ἀποδέδεικται καιομένα προστριβεται μωμον τῶ μεγάλω Βασιλει ἡ προσΘήκη της ἀμφιβολιας ἐκεινης, καθὼς ἡμεῖς - δωκαμεν, ἐξοησαμπω ο ρητον κατ' ἄκρίβειαν, οὐδαμῶς δὲ προσέχοαεν τοῖς πα- τῶ σῶς πιδε- σιμότητος υρ--οις λόγοι ει την του μετέρου βιέλιου σιστομήν, νολλοῖς τε Ουσι, καὶ ψω εω και τῶν προκειμένων εἰρῆσΘαιεικοῖσι και τι το παῖτα ποιεῖν ἡμἁς, και πολογέαις τὼς ἁ-ο- λογίοις δέχεσΘαι, προς το απειρον - προχωρήσει διυ τούτο παραλιπόντες ἐκεῖνα, καὶ μηδεν ωρος αυτοῦ σκεψάμωροι, τοσουτον /-ον

εἰπειν ἔχομεν, τι το τῶν ἡμετέραν βωλον ληθέ τε εἴναι κώακριβῆ μαρτυρεῖται καὶ παρδι οὐ πλήθους καὶ ς - μότητος τῶν βιβλίων και παρ' αὐτῆς τῆς ααολm ια τῶν ἀμνη-- ως παρ' ἐφων ἀποδέδεικται και αν έονα τούτων ει το ρητον λέγειν ἐκεινοούτε ί ιομεω, Μύτε βουλόμεθα. Ο ΙΩANNΗΣ. Ἐπειδὴ κύριε Ἐφέσου, περὶ το τέλος εἶπες, οὐ κατέχειν ἐν τῶ μνηριη τοῖς παρ' ἐμοῖ ρημένους λόγους, ἀνάμ απο μέρους εἰς μνήμην των εἰρημένων, ῖνα δυνη ς ἱκανοπωῆcαιτ Θυ,ήματι του γαληνοτάτου κυρiου του βασιλέα ς, τουωρηκότος σε ae παπιν ἀπολογιπομενον , ο εἴπαc, ἐν οἶς φαινεται μοι πινα 'Io ὁσα δἐ .Lερον σε πολογια ἐν τοις ἐπισκεμμένοις, πο κεφαλαιου εἰς κε φαλαιον βούλομαι σω πανάριστα κανο ποιηjαι. καὶ Ara οπαγγέλλ' παφόντος του γαληνοτατο κυριου του βασιλέως προήσειν επὶ τ ὰλιβ . , si αυτο ἱκανοποιήσω πασι τοἰς ωαρα σου ἰρ,-μένοις , μετα πλώονος προγυμιας προχωρήσω ἐπὶ το λυρα τα παρασου ειρημένα. ειπες ἐνταυθ α περὶ την αρχὴν ουτως' τι νικα εὐ- ρισκομεν μεταβολήν τινα ἐν ταῖς βιβλοις. ἡ ἐναλλα Μεν, ὀφειλομεν παρα ι πιι τας βιβλους ἐκείνας, τος ἐχούσας ἐν σαυταῖς τας ἀει- φιβολιας, καὶ μεταβαίνειν επι τους Θεμελιους τῆς λιας γραφος.οῖτος δ' 1ν ιη πονηρός τε κα δῖεστραμμένος τρόπος ις- όσαπις 1ν ιρι- σαι ναλλαγα εν ταῖς βίβλοις, ἐκεινας καταλιμ-άνειν. τουτο οὐ γίνεται παρ σοφῶν ἁνδρῶν, ἀλλ' ἐπονται τῶ σκοπῶν

τῶν βιβλιών, κώ κα-- ηγούμενα καὶ ἐπόμπα ἐπιχειρουσιν, 1στε ἀρεῖ τάλογου και τὼ ψευδη ούτω και ἐν τῶ προκειμένω

296쪽

ομολογουμένων 'μολογεῖ το ἀμφιβολον, οὐ το αμφιβολον βεβαιῶ, ἀλλ τυ καΘ' .όΘεογν. ει οὐτω καΘ'ἰώθ εο ιν εχει, κνάγκη αἰτο κόλουειν ουτον ἔχειν, , - εκοινων των προειρημένων ἐστι. Θαυμάζω οἶν, παρατρέχει ποντο τὴν σὴν τιμιότητα, τι τὰ καθ' μό-ιν οπα διδό/ιενα , ομολογούμενα προιστωμεν, μαλλον δε εξ ἀνάγκης αὐτ α ποδώκνυμεν δια τούτο Θαυμαστον οὐδὲν ει διι τῶν μολογουμένων αὐτοι ποδώκνυμεν. us ANNΗΣ. Πολλα is ανας, των ' Eria o ἁρχιεροῖς, αλλ' οὐδεν εἰρηκάς τῶν προς την ἡμετέραν διάλεξιν παγόντων. ἐνώ. γαρ ζώτημά τι εἰχομεν εν ἡ παρ θούση συνελεύοι παγκαῖον

ἄν, εἰ με βούλω ἐξετάζειν τα προκώμενα ζητήματα ἡμῖν, παρ τωσαν, μέσον, πως καὶ πέρας λάβωσι ταῖτα οὐτα, γαρ ἡμῖν

ένος ἔν αρξωμεΘα ἐτέρου ει δὲ οὐκ εχεις τι ειπεῖν ἐν ἐκείνοις,

299쪽

οτι ὀριολογοῖσι ει Λατῖνοι μιαν αἰτιαν - πατέρα si τε και

ποιουντας του πνευματος σφοῦ αὐτους--δειξαν μια γαρ σασιν οἰού καὶ πνεύματος νον πατέρα αιτιαν, του μὲν κατα την γέν-ν Μουν, του δὲ κατα τὸν κωόρευτο ἁλλ' 1να και δε αυτο προ Πναι δηλωσωσι, και ταύτη το συναφὲς της οὐσιας και παραλλακτον παραστήσωσι. ης οἶν ἐπιστολῆς ταυτης ἀναγνω- εώ νς, τὼ γραφέντα παρα τῶν Λατινων ἁφέντες, καὶ πάντα καταλιπόντες , ντ επιστολὴ το αγιου αξιμο τον νουν ἐμβάλομεν, καὶ πομππαντες ειοῖ 'M ο Λατῖνοι ταυτη ἡ ἐπισπολη πειθωνται, μεις