Orationes adjectis demadis qui fertur fragmentis

11쪽

num fuisse statust mn Inamam Vim Variae loetionis inis vel inter versus Vel ad marginem lubscriptam scisse asilii impedi quominus credamus. Veram quum idem conector etiam spiritus ac mtusque passim correxerit, prosecto etiam suo ingenio usus est, et fortasse a rem gesseres, ut ubi

offenderet ne liue ipse quicquam inveniret Ministum codicem inspiceret, non singula huius e ba cum singulis pom aphi conferret. Hoc enim si fecisset, futurum erat ut saepius vera lectiones ab Oxontonsi servatas in C psiano restitueret. ΡMuliarem ibi sisputationen stainiare videntur traiectione Vectorum, quae in Oxoniensi, si rip-psianum conferas, non pauca reperiuntur. Andr. enim I id mas eis paene omnes eo modo Xplicandas esse putavit, ut interpolata vecta toclerversus in re adseripta, diversis locis recepta esse atatueret. Ρrimum igitur non est veri simile, vitium hoc traiectionis omnibus locis eadem de causa proVenisse, cum plures cootari possint. a me casu atque enore in transcribendo facillime ordo inter ortebatur, et interpretandi Watia ordo naturalis G INH adscribi solebat, quem non raro Videmus pro artificios oratorum in ipsa eorum vecta se insinuasse Deinde etiamsi vorbum aliquod supe scriptum in causa sit, minime necesse id inter'

polatum fuisse; nam etiam quae male omissa erant eadem plane ratione addebantur. Itaque quamVis

Varium ordinem pro interpolationis luodam indicio

non immerito habere soleamus, minime tamen e

tum id indicitu est. Apud Dinarchum adiuvante

12쪽

concedens hanc etiana pluries causam varii ordiessareaal uram 8Se, I luando nova nobis milia

codicum venerint. Sed delere οἰκτρος I, 24, quia sedes inus voeabuli variat in litaris, est scriptorem mutilare, et delere εἶναι I, 9 ad δοκεῖν appositum Violare est constantem usum, quo ad δοκεῖν infinitivus requiritur. Quid autem singulis locis faciem dum sit, quos in hoc scriptor XL numero, sinollatim primum exputandum, dehine, ubi Vera lectio non si in propatulo, Oxoniensis ut dux minus infidus se luendus. Namque in collocatione verborum hunc in universum potiora praebere et in Antiphonte dudum intollectum est et in Dinarcho Lycurgoque vel inde colli fur, quod ordine eo qui est in multo a pius hiatus tollitur quam insertur. )Αd hiatus autem fugam luod attinet, cura quidem eius rei non mediocris in hoc scriptore conspicitur, et mirari subit quam raro etiam leves hiatus, quislidendo statim tollantur, apud eum appareant Iis' que profecto M avis hiatus semper suspectus videri debet, et ego ex exemplis paullo plus sexaonta Maae consensu libromni tra sta sunt aliouo comiectura sustuli. Neque difficile est pro A AMqναῖοι insequente vocali reponere o ἄνδρες, et recte, credo, fiat. Sed cum exstent loci qualis est I, 20 καὶ του στρατηγο αμῖν Ἀστύλου νίου δωτος, cum tri bus hiatibus continuis, nimia altilax videtur omnes tollere velle ne ipsi inferamus diligenter cavendum. Multa sine dubio vulnera huic scriptori illata sunt; num et lacunosa habemus inlitariam eius

V. me in praef. Antiph. p. XXIII sq. - Loco Din. II, 16 o lectione Α pr. cognoscitur κατα τῶν πονηρων supra V. in archetypo additiam salsas.

13쪽

PRAE UO. IX verba et traiectiombus immutata et interpretamemus vel aucta, vel adulterata. Nam de litteris consemutatis omissis additis, quod est genua maxime coniectura sanabile, nunc non dico. Interpolationiunaudacissimus indagator exstitii lenitus Batavus; ipse id tenvi ne quod verbum ideo dolerem, 1 sis abesse potest vel posse videtur. Nimis facile est in quovis scriptore invenire quae recidere possis; sed non est ratoris qualis hic est quam paucissimis ubique verbis uti inretur aliquis, quod retinuit 111 πὲρ Κτησίππου καὶ Φορμίωνος καὶ ἐτέρων

πολλον, quae vecta identidem dixi dolenda esse; Verum nonne sinissilier dictum est σου καὶ τέρων πολλον, et 38 πο Κεφάλου καὶ Θράσωνος . .

καὶ τέρων ἀνδρον ἀγαθωω2 Interpres, credo, scripsisset οἷον αὐρ Κτησίππου καὶ πάλιν Φορμίωνος Neque hercle propter huius scriptoris εstimonium credenditan erit Demostinenem re Vera illas fetustas causa. ipsum Grasse. FOrinas Ocia taloriam eas restit si quas Atticorum illa aetate fuisse compertum habemus. Etiam si γνεσθαι γιγνώσκειν scripsi, quamvis saepe γίνεσ-αι

γινώσκειν tit in utroque codice. Ubi libera optio

erat, Velut inter σεαυτου et σαυτου, ἐαυτο et αυτου, ἐάν et ἄν, ἔλεγεν et ἔλεγε, Oxoniensem sine secutus sum; ne lue enim intererat ut a Matus crificus his minutiis oneraretur.

Adieci autem sis vino aeri detractis integram varietatem N codiciam, praeterquam sicub in accentu vel spiritu vel ι ulscripto vel deniquo iura

punctione ab iis peccatum erasti. Etiam consensum

codicum N contra ceteros et vulgatani ad 1ana notandum putavi, ut appareret quantopere Behsemas collationibus suis Din cho profuisset. Cetem in conferendo C psiano ille non pauca neglexeraa; Oxoniensis ei nondum innotuerati tosi Belcheruin

14쪽

Cmpsianum excussu obsonus editor Britannus, Oxoniensem in editoriam Τuricensium usum Fr Τlaaditandus, alia eius collatio aetanero praesto t. Ipse quoque utramque codicem manibus Versan, et sunt quae in amiotatione critio mea fido nitantur; sed quo minus omnia accurate excuderem temporis anmstiis prohibebar. Sed exstiti qui laudabili opera, hanc provinciam administravorii Disod Τhal-heum, per quem de plurimis rebus minutis maioribusve et maxiIII de Is quae a pr. m. in his codicibus uomani plene docti sumus. Editiones quae ante Behhemam prodiorim prae

commemorandae sunt, post em qui Dinarchum

15쪽

In universum Dinarchus, nostro certe tempore, at usi honi iun doctorian minus exelanis, neque id cuiquam inimi videri potest. Senescentis haec eloquentiae Atticas monumenta, habemus, retinentis etiamnum antiquam forinam neque in Baan abeum iis, sed vimro pristino natiVoque robore InaMR X pari; destinutae. Figuris quibusdam oratoriis, Velut ἐπαναλήψει, ἀποστάσει, vas ast sui coniunctione et dirempta ast in viae prorini praecedunt sententia infertur inra, modum orator abutitur, luippe quius tradita a prioribus aeceperii, non ipse sponte sua inveniat, et expilat Aeses eui, Demosthenem Isocratem' ), excita sis Τhebarum mentione facta comsert ea quae a quoquam de ea re Meos dicta videbantur. Accedunt ada Inain. etiam Viti Veditenda, quod emis certun alis iuem in naremulo probandoque ordinem sequinii et licenter errat et Omnia contingens amulodum pauca conficit, et smodest ammatur potius quam aecusat neque probat ma smaam. Reectis convicia ingerit. Confer Hyperidis in Demosthenem framenta, hominem conspicies mPdentem rerum alicarum, moderati nescio quid et humani invenies. Quae dum Maia reputant quidam in eam sententiam viati sunt ut sophistas

16쪽

XII PRAEFATIO. cuiusdam recentioris opera haec nos habere a btrarentur adiuti illi quidsm Demetrii Magnetis auctoritate, qui orationem in Demosthenem a Dinarcho abiudicaviR. Equidem praestare non ausim, quod probare nequeo, Dinarchi potius orationes esse quam alius cuiusdam ex istius aetatis oratoribus; sed cum Mati pinus illius nomine infimii ae fuerint et Demetrii iudicium ceterorani omnium maximeque Dionysu contraria sententia elevetur, Dinarchi esse credo; nam conficta a Optista non esse certum milii indubitalitii lite est. Ea autem litoriindam dubinati mihi vel maximo causae fuit, cur a dicerem Demadis personati fragmentum istud περὶ δωδεκαετίας, ouo luculento e emplo appareret quaenam in indoIes talium orationum, quas sophista recentioris aeri ex antiquor moratorem personis confingere solebant Quod rapmentum et ipsum multis fraudem fecit, ut eius oratoris ingenii monumentum se habere crederent,

quem antiquiuus satis constabat seripti nihil oliquisse; at post Sauppu expositionem Orat. ΑM. IIp. 3l2 dubitandi materia nulla relicta est. Admodum longam autem hanc rationem misso nunc persperimus, postquam excerptas ex ea sententias

Herm. Haupi in eodies alatino inventas publici iuris fecit Herm. XII p. 489 silm); longe enim

maior pars earum in hoc fragmento non reperitur.

17쪽

excepta, quae prim ioco in eo indice commemoratur, temporis beneficio ablatae sunt. Fuerunt autem pleraeque omnes singulae inmiis Demosinenicis orationibus oppositae: si Demossienes περὶ των ἐν χερρονήσω scripsis, hic Demades προς χερρονησί- τας, si Demosthenes vel emas vel creditus demalonneso, pro Olynthus, adversus Philippi epistulam, hic homo λόγον ἐναντίον Ἀλονησίταις, κατὰ της εἰς υλυνθον βοηθείας, πὲρ της Φιλίππου ἐπιστο-

λης. EMutem agitur fabricam facile agnoscinius, putandumque pariter ubique istum hominem vel istos homines ingeniose et exquisii; lo luendo ea, tuae de Demadis indole oratoria fando acceperant X-primere auusos esse. Quae cum ita Sint, Veniam facile me impetraturrem per quod non nimis in hoc scriptore perpoliendo elaboravi. Codicibus tra situs est satis multis, eisdem fere iam a Antistiisessorationes et Alcidamantis altera sed ceterorum fontem esse alatinum X eum liquido perspectum an huius unius ratio habenda erat Excerpta tamen Haupti ex alio exemplo desumpta sunt; nam in Palatilio numquam plus hoc agmento exstites . Lectiones inus post Belcheriam diligenter enotaverant

' et Sohooll. l. c. p. 28 sqq.

18쪽

1. DIONYSII HALICARNASSENSIS.

Λείναρχος ὁ ήτωρ υἱις μὲν ν Σωστράτου, Κορίνθιος δὲ τ γένος ἀφικύμενος δ' εἰς Ἀθη-

νας, καθ' ὁ χρονον ηνθουν α τε τον φιλοσοφων

καὶ ητόρων διατριβαί, Θεοφράστ τε συνεγένετο κά μητρίω τῶ Φαληρεῖ. εὐφυὴς δὲ περὶ τοὐς

πολιτικἡ λύγους γενύμενος, ἀκμαζύντων ἔτι τον στερὶ Θημοσθένην ηρξατο λύγους γράφειν καὶ προ- ηει κατὰ μικρον εἰς δοξαν μάλιστα δ' ηκμασε μετὰ τὴν Ἀλεξάνδρου τελευτήν, Λημοσθένους μὲν καὶ - ἄλλων τύρων φυγαῖς ἀωίοις καὶ θανάτοις περιπεσοντων, οὐδενις δ' πολειπομένου μετὰ τοὐς ανδρας ἀξίου λύγου καὶ διετέλεσεν μῖν πεντεκαίδεκα χρειον λύγους συγγράφων τοῖς βου- λομένοις, ως Κάσσανδρος τὴν πολιν κατεῖχεν ἐπὶ

D1onys Diniarch. c. 2sq. Innititur Dionysius, quemadmodum ipse exponit c. 3, Dinarchi contra roxonum oratione et praeterea Philochori scriptis, in ius ua laniennominatim inarchi mentio facta non erat; ipse autem omnia collegit, quoniam prioriam nemo de Dinarchi vita Orationibusque quicquam accuratius scripserat c. 1), id quod 1 quae apud Demeinum agnotem de illo lego-

19쪽

VITAE DINARCHI. XV δ' Ἀναξικράτους ἄρχοντος, ἐφ' οὐ κατέλυσαν τὴν ἐν Μουνυχία φρουρὰν - Κασσάνδρου πια--σταθεῖσαν οἱ περὶ Ἀντίγονον καὶ Θημήτριον βασι

λεῖς, αἰτία, ἔχω αμα τοῖς ἐπιφανεστάτοις -- ναίων, καίτοι ξενος αὐτος - καταλυσαι δν δημον,

δρον ρεθισμένους τοὐς Ἀθηναιους καὶ μάλιστατ πλοωτεῖν εαυτιν φορώμενος, μὴ διὰ τουτοπάθη τι δεινόν, εἰ ψεῖν μὲν εἰς δικαστήριον Οὐχ οὐπέμεινεν, ἐξελθε δὲ της πολεως καὶ ἐλθών εἰς χαλκίδα τὴν ἐν δ ια τον ἀπ' Ἀναξικράτους

χρονον εως Φιλίππου πεντεκαιδεκαετη γενύμενον

ἐκεῖ διέτριψεν, εἴ τις αὐτ γμοιτο διὰ Θεοφράστου καὶ G ἄλλων φίλων κάλοδος. c. 3 ais γχωρήσαντος δὲ του βασιλέως μετ' ἄλλων φυγάδων κἀκείν κατελθεῖν, ἀφικύμενος εἰς Ἀθήνας καὶ καρένὶ - φίλων Προε,- καταχθεὶς χρυσίον πολλύει γηραιος - ηδ καὶ τὰς ψεις ἀσθενής. λιγώρως δ' ἔχοντος του Προξένου προς Ui ζήτησιν

δίκην ἔλαχεν αὐτ περὶ των χρημάτων, αὐτb οὐδεπώποτε προτερον εἰς δικαστήριον παρελθών.2. E VITIS MORATORUΜ LUTARCHO ADSCRIPTIS.

Θείναρχος Σωκράτου Σωστράτου, ἰς μέν τινες ἐγχώριος, ἡ δε τισι δοκεῖ Κορίνθιος, φι-- Κασσάνδρου Sytb. ἀπ Κασσάνδοου. - . ΔίππουJOl. 122, 1. - πεντεκαιιδεκαεπε et cum Syls R. t πεντεκαιδεκα ἔτη. Praeterea R. anto hoc . καὶ αὐτιν addicinal. In cap. 4 Dion aetatem oratoria ita constituit, ut cum reduxiniacido oro sopis 'narietini eum fuisse ponat uriquΘnistum esse circiter ol. 104 4 a Chr. 36vo. De mores

Dinarchi des omnino dicit. 2. Iutarchus. Haec vita ex eis quae Dionysius com

20쪽

XVI VITAE DINARCHI.κόμενος εἰς Ἀθήνας ἔτι νέος, καθ' et χρόνον Ἀλέξανδρος Aia mi Ἀσίαν διέβαινε), κατοικήσας αὐτόθι ἀκμανὴς μὲν ἐγένετο Θεοφράστου του διαδεξαμένου τὴν Ἀριστοτέλους χιατριβήν, Ἀμίλησε δὲ καὶ Θημητρίω τῶ Φαληρεῖ. μάλιστα δὲ . . . . - πολιτεύεσθαι μετὰ τὴν Ἀλεξάνδρου τελευτήν, τον μὲν Wyρημένων ητόρων, τον δὲ πεφευγύτων. φίλος δὲ Κασσάνδρω γενύμενος ς ἐπὶ πλεῖστον

προεκοψε χρήματα Φν λόγων εἰσπραττόμενος, ους τοῖς δεομένοις συνέγραφεν - ἀντετάξατο δὲ προς τοὐς ἐπιφανεστάτους τῖν ητύρων, οὐκ εἰς δημον παριῶ - οὐ γὰρ Id τ ην - ἀλλὰ τοῖς ἐναντιουμένοις λύγους συγγράφων καὶ ἐπειδὴ 'Αρπαλος διέδρα, πλείους λύγους συνέγραψε κατὰ τον αἰτίαν ἐχύντων δωροδοκησαι, κὰ τούτους τοῖς κα- τηγύροις ἐξέδωκεν - χρόνω δ' στερον αἰτιαθεὶς εἰς λύγους παραγίνεσθαι Ἀντιπειρ κώ Κασσάν-

δρε παρὰ τὴν κατάληψιν της Μουνυχίας, ηνίκα

gessi minimam partem contexta est, additis paucis quae

Caecilio ortasse debentur. Sod quae apud istos dilucide exposu erant, hic scriptor male coampi et obscuravit. Ρlutarcho marsus Photius cod. 267 sua deprompsit - 1. ἐπὶτην σ. διέβαινε διέβη R. ex hovo es,ach. ἐπηειτεν υσίαν A Uestem. ἐπὶ τὴν σίαν v. - . μάλιστα δὲ προσρει τω πολ Wyttenti. Ivestem. Dionys habo μάλιστα δε ηκμασε Photius ἐδείχθη πολιτευόμενος - λεξάνδρου

Nestorin cum Dionysio: ντιπάτρου V. t liouus. - ῶς ἐπὶ πλεῖστον προέκοψεν ἐπὶ πλειστον εοδαιμονίας ἀφίκετο Ρhol. - . Haec ex in auctor male scriptor interposuit. πλεί-. πλείστους hol. - συνεγραπε acripsi: συν γραφε. - . ντιπάτρω καὶ In Photius. f. ad 6 2.

παρὰ περὶ canii JUssiem. διὰ es R. Haec autem omnist

usque ad ἄρχοντος in Phot., credo qui sensu carere videbat. -