장음표시 사용
261쪽
μεντελὴς κινένης μετὰ σιδήρου, καὶ φωσφορικο οξέως πεπερίνης υπὸ πυκνην κατάστασιν γράν, λαμβανομένη ανὰ 20 στάγματα πρω καὶ ἡ πέρας θεραπεύει ς ἐπὶ το meta
4 ανθρακικῆς μαγνησιας st , διαιρεσον εἰς ξηρία ἔν μετὰ παν φαγητόν. τὸ δηλητηριῶδες των ἐμετικῶν καρύων ἐμποδισε την παρήμων χρῆσιν τοιούτου φαρμάκου.
O στόμαχος εῖν ἔν των κυριωτέρων οργάνων της ζωης' ἰδίως προώρισται προς την εργασίαν της πέφεως των τροφων' κεῖται επὶ του ἄνω μέρους της κοιλίας του καλουμένου ἐπι--
262쪽
δης, πλατὸς προς τὰ ἄνω του στόματος, καὶ αγει, στενούμενος προς τὰ κάτω, ἔνθα ἐνουται μετὰ της καρδίας, , του στομάχου πι καρδι αἴτηκεῖται ἐπὶ της σπον
σου του στήθους,ωστε του στομάχου ἔν περιπου τριτον κεῖται
προ τ αριστερά, καὶ τὰ δύο τρίτα προς τὰ δεξιὰ κάτωθι καὶ ὀπισθεν του πατος. Η δὲ ἄλλη πή, , ὀνομάζεται. πυ λωρος, ςτις συνέχεται μετὰ του δωδεκαδακτύλου εντέρου, τ οποῖον. συνέχεται μετὰ των λεπτων ἐντέρων 'δὲ εἰκόνα ε σελι διχεκα δέ του A . τους Φοίβου . o σημειον, 5, δεικνύe την κοιλότητα του πυλωροὐ. v στόμαχος φέσταται πολλὰ πάθη τὰ συχνότερα εἰσὶν ἀπεψία δυσπεφία, πύρωσις, καρδιαλγία, γαστραλγια, δυσθερμασία του στομάχου κλπ. οταν ὁ στόμαχος νε γεματος, στρέφεται πρὸς τὰ ςω, ωστατο μικρὸν τόξον αυτοὐ, 6, ερχεται πρὸς τὰ πέσω, τὸ
δὲ μέγα τόξον, , πρὸς τὰ εμπρός. Τὸ ἐμπρόσθιον μέρος του στομάχον πρὸς τὰ δεξιὰ καλύπτεται ἀπὸ τον λοβὸν του -
πατος Προς τ' αριστερὰ κεῖται προσηρμοσμένος επὶ της καροτω ε πιφανείας o σπλήν.
263쪽
εὐθεράπευτοι, ἀλλὰ συχνοὶ ἐς τὰς ὁσπερικὰς γυναῖκας, εος τὸ χλωρωτικά κοράσια καὶ εἰς τοὐς άναιμικούς ώς ἐπὶ πολυ. Aλλοτε γίνεται νοσολογικὸν βλάβη ἐντος της καρδιας α ὶ τὸ πάθος λεγεται ἐν δ o καρδιτης, 'ἔστις ηπιφέρει λά- βας ἐς τὰς βαλβίδας καὶ ἀταξίαν εἰς τον ρυθμὸν της κειρ- διας, καὶ ἡ ον διάφορον, καὶ ἄλλα συμπτώματα Ἀπερχεται συνηθως' τοιουτον πάθος εἰς τους πάσχοντας χρονιωτυπ ἀρθριτικων ρευματισμων Εἶνε μως θεραπευτόν, ἐὰνε- ιρως γειν θεραπεέα προσηκουσα Ῥώταξία των ρυλμων της καρδιας και μάλιστα του σφυγμοῖ ἐπισυμβαιι ει καὶ εἰς αλλας περιστάσεις χωρὶς να πάσχη ἡ καρδία. Γίνεται νίοτε καὶ πάθος οὐ περικαρδίου, - μι- α δ ιτη ς eγόμενος, ξ δ γινεται ἱδροκαρδιτης διότι διαχύνεται ὐγρον εντος του περικαρδέου, ἀλλὰ καὶ τουτοδύναται να θεραπευθῆ. Η, καρδία ἀναλόγως του σώματος κάστου, χει β ρος
κοτα πασαν στιγκῆν κατὰ τὰς θικὰς καὶ νοσολογικὰς δια θέσεις του ανθρώαου εἴς τινας πάρχει κατά τι μαλλον γ- κωδεστέρα, καὶ εἰς αλλους λιγώτερον. οἰ χοντες μεγάλην καρδιαν καλουνται κοινως μεγαλόκαρδοι, εἰσὶν πομονητικοι, καὶ γενναῖοι οἰ χοντες μικρὰν καλοῖνται
με κρόκαρδοι, καὶ εἰσὶν δ ε ιχοὶ καὶ ἀνυπόμονοι. Ηχ ρά, ὴ φαιδρότης, καὶ λευθυμια εὐρύνουσι την καρδίαν δὲ λύπη, καὶ ἡ μελαγχολια μικρύνουσι ταύτην. Ἐν τῆ χαρμκοινως λέγουσιν ἔτι ἀνοίγουσι τὰ φύλλα της καρδίας, ξογκοῖνται δηλαδη τά τέα ἐν δὲ τῆ λυπη τι κλείουσι ταυτα. Υπάρχουσι και λαι πενεργουσαι ιδικώτερον ἐπὶ της καρδίας, δι' ἄν διαστελλεται δε συστέλλεται τοιαῖται ἰσιν η δακτυλιτις, τις βραδύνει τὰς κινησεις αυτῆς, το πεπεροωσαύτως, τὐβοράκινον λαχανικον κηπευτικον , περι υελεχθη εν τω προηγουμέν φύλλw σελ. 47. πην καρδιαν
264쪽
δ-στέλλει καὶ ὁ κρόκος σαφράθ, ςτις καὶ εὐθυμιαν πρακαλεῖ ωσαύτως τα δὲ σπαραγγια, το βρωμουχον κάλι, αλτr. βραδύνουσι τρὸς παλμους ταύτης.
εντος θαλασσίου δατος, Ἀμβραχῆ μετὰ βράζοντος οδατος
καὶ εἶτα ἐκφλοιδωθὴ Τ λευκον πέ περ εἶν ἀδυνατώτερον του μαυρου διότι εν λύδατι ποστερεῖται οὐ πρασινου ἐλαιον αὐτου, καὶ του φλοιοῖ, τὰ οποῖα εχουσιν ιδιαν δύναμιν. To πέπερι χυμικως ἀναλυομενον ευρίσκεται ετ εμπεριέχει ἔλαιον δριμύ, λιγον πτητικόν, o ποῖον εἶν κεντιστι--κον, καυστικον, καὶ ἀρωματικων, εὐτούτου προέρχeται δρυμεῖα καὶ καυστικὴ διότης του πεπέρεως, καὶ αλλο πτητικο βαλσαμωτικον, μυλον, κικιδικὸν καὶ τρυγικὸν οξώ,
ἴλας κομμιούχας χρωματισμένας, κα ἴλην ἰδέας ψώσως,
Η πεπερόνη ἰν κρυσταλλώδης, ἔχει χρῶμα κιτρώνωπόν, ως το λεκτρον 3ταλὴν πολλη μου Ἐὰν ηνε λιγη, ἔχει χρωμα λευκόν γεῖσιν Ουδεμίαν εν λύδατι μένει ἀδιάλυτος, καὶ πιτν αἰθέρι διαλύεται μως ἐν ν ἐνοπνεύματι και ἐν τρο οξικν ξύ. ια του θειικου ξέος λαμβάνει χρωμα
κιτρινοπράσινσν, καὶ κατοπιν κατ λέγον καθέσταται ἐρυθρόν. ια των χαρακτηριστικων τούτων δύναται ἔκαστος αδιακρίναντην γνησιότητα της περρρίνης.
φύλη αύτη δοκιμάσθη ἰατρικως κατὰ τοὶ διαλείποντος
265쪽
πεπερινης. Aια οὐ- ιν προτιμητέα ἡ χρησας της κόνεως os πεπέ-μεως ως ἰατρικόν, παρὰ ἡ της πεπερένης διότι ἐν τῆ κόνει ταύτη πάρχει κa τὸ ἔλαιον Προτιμαται μως η πεπερίνη διότι στερεῖτινι δυσαρέστου γεύσεας, καὶ eυκολως λαμβάνe- ται εἶν δέ καὶ ἀξιας μικροτέρας της κινίνης, καὶ διὰ τοὐτοπροτιματα αυτῆς.
Υπάρχει εἰς το ἐμπόριον καὶ χλο ιδος πεπερεως, νέον αγνωστον παρὰ τοις αρχαίοις, καλουμενον κοινως μ ηαo- πόα ε ρον τουρκιστὶ - νὶ π χἀ μι, περ eθερμη - νευόμενον σημαινε νέον καρύκευμα Οἰ κοκκοι του εἰσὶ μεγαλείτεροι του πεπέρεως λιτότερον μελανοὶ προς oξανθον κλίνοντες, ἀριτίδοτοι, εύοσμοι καὶ ποστερούμενοι της δριμύτητος οὐ πεπέρεως Ο Εὐρωπαῖοι γνοοῖσι τοὐτo διότι μόνον χρήσιμόν ἐστιν ἐς τους ἀνατολικοῖς προς χρῆσιν διαφορων μελιπήκτων τονικων ἀναμιγνυόμενον μετὰ τοὐπεπέρεως παρέχει εὐώδη οσμην, και καθιστησι τονικώτερον του-το Προστιθέμενον εἰς τὰς κράμβας ἀφαιρεῖ την βαρεῖαναυτῶν σμήν.
λων καὶ σκληρῶν νων, διότι αυται ἐσὶ δύσπεπτοι. Ἱν ωσιν εὐπεπτα πρέπει πρὶν μαγειρευθῶσι ν κοπωσι
266쪽
Εἰσὶ δύο εἰδῶν σέλινα τὰ μὲν κουσι κεφGλὸς μεγάλας καὶ βλαστάνουσι φύλλα τρυφερώτατα καὶ eυκά το εἶδος τοὐτο εἰν εὐχρηστον ἐν Ἀγγλίμ, καὶ ε ἄλλαις υρωπαῖ- καις χώραις Τὰ δὲ εἰσὶν τραχέα καὶ ς αγρια, παρέχοντα μικροτάτην κεφαλην καὶ φύλλα πράσιν καὶ ἔχοντα σκληρὰς μας το εἶδος ὐπάρχει παρ μῖν πι τοιαύτη διαφορὰ ἴσως προέρχεται ἐκ τη μη καλῶς παρ' μῖν κηπευτικης καλλιεργέια των σελένων. τὰ σέλινα ησαν ἄχρηστα καὶ ις μεγάλην ηπόληψέν τοπάλαι, καὶ φαινεπαι - διέφερον των νυν Ἀσων ησαν ὁμοια μετὰ των Εὐρωπαίων. ιὰ των σελινων εἰς τὰ ἴσθμια --
νους, οὐ oetroloυς ἔθετο ἐχὶ τῶν τάφων ἐν νυν ποιουσι τούτους ἐξ αμαραντου. ἐξένθέων. ο αρχαῖοι -οληπτόμενοι ταυτα εἶχον ἐστινοήσει καὶ διαφόρον τρόπους προς καλλιέργειαν αυτῶν.
'Eὰν σκαφθῶσι πέριξ α ριζαι βαθέως, καὶ ριφθὴ πέριξοντῶν κριθὴ μὴ η πεφριγμένη καβουρτισμἐνη , 'Αριστ.
πρ K. D και εἶτα ἐπικωματισθῶσι, καὶ ποτισθῶσι προ --κώντως βλαστάνουσι σέλινα μεγάλα, καὶ κεφαλὰς μεγάλας ποιοῖσι Γίνονται νοστιμώτερα, ἐὰν ποτίζωνται καὶ δι' ἁλμυ- ρου ὁδατος.
εἰσὶν ουρητικά, καὶἰφελοὐσι κατὰ της στραγγουριας ωσαύτως καὶ ἐὰν ποθῆ ό πος αὐτῶν, ὁ σπόρος αυτῶν εἶν -μη-ναγωγός, αἰ δὲ κεφαλαὶ τῶν ριζῶν εἰσὶν ὐκοίλιοι. To ὐχος καὶ δέως ὁ παγετώς του χειμῶνος ποιεῖ νοστι- μώτυα καὶ τρυφερώτερα τὰ σέλινα διὰ τουτο ἐν Ἀρκαδιεταυτα εἰσὶν εὐαρεστώτερα και τρυφερώτατ - ο Ῥμηρος ἐκπονομάζει σέλινον λεόθρε αττον' ἐν λειψυόμενον ἔλεινον, o παρ' μῖν νεροσέλινον καλούμενον, τοοποῖο μελεῖ εἰς τους στραγγουριῶντας πι δὲ στραγγου-- ρία συμβαινe εἰς τοὐς ἀργοῖντα ανθρώπους, καὶ θροους.