Poikilē istoria, sive, Novus historiarum, fabellarumque delectus: ex Æliano ...

181쪽

τασιάσαντες, πάντας πολεμίους κεκτημένοι , τὸναλ - τῆς Α εως πεισθέντες, καινοῖς mνἐδυνοι τὴν παλαιαν των προγόνων - την μιμησάμενω τῶ ἀντων ψυχαῖς κοινών τὴν πολιν η τοῖς ἀλλοις κτησά με , Θάνατον με ἐλευθεμας αιρουμενοι, nisu μετὰ δουλείας ουχ δττον τάῖς συμφορα ς αἰσχυν, νου,

visi ἐχθροῖς οργιζομDO' ἄλλον βουληθέντες ἐν τῆ

αυτων ποθνησκειν, ὴ ζῆν τὴν αλλοτρίαν μουνυς, συμμάχης ἐν ρκους a miνθηκας ἔχον-ς, πελεμ σς δὲ τους πρὸ Ἀρον πάρχόντας ἐτους πολίτας τους ἐαυτῶν. in μως λαὸ πλῆθος et ἐναντίων ούηθέντες, ἀλλ' ἐν τοῖς σωμαι- ο 44- των κινδυνευ αντες, τρόπαιον μὲν ων πολεμίων ἔς ται, μάρτυρας δὲ τῆς αατῶν αρετης ἐγγυς οντας τουδε τοῦ μ άματος τὰ Λακεδαι- μομων ταμυς παρέχονται. και γαρτοι μεγάλην μὲν ἀντὶ μικρες απέδειξαν την πόλιν, μονοουσαν δὲ τις ασιαζίσνης πέφηναν, τείχη δὲ οἰ τι τῶν καθηρηριενω, ανέςησαν. οἱ δὲ κατελθίντες αὐτῶν, δελφοὶ τὰ βουλευματα ποιὰ ἔργοις ποῦ ενθαδε κειμένων επιδεικ- νυντες, η επὶ μωρίαν τοῦ ἐχθρων, ἀλλ' επὶ σωτη- μενοι, υτ αυτοι πλεον ἔχειν δεόμενοι, της μὲν αὐτῶ

182쪽

οὐ κακία τη- των δ αρετῆ τῶν πολεμίων πρότερονεις την αυτων οἰοι τε ἐγινοντο κἀτελθειν, δῆλον τε ραδ,ως αν ὁμο-ουτει πολεμεῖν αυτοῖς ἐδοναντο Ἐκεινωμεν ου διὰ τους εν Πειραιεῖ, κινδυνους υπὸ παντων της μετέρας σωτηρ α μαχόμενοι, πατρίδα τῶν

τας ἀυτὰς τιμ α τῶ - οῖς. Οι δὲ νοῦν ἀπτόμενοι, βοηθδε αντες Κορινθίοις υποπαλαιων φίλωναδικου λέγοις, κοινοὶ σύμμαχοι γενόμενο πω την ἀυτην γνωμην Λακεδis γονέοι ἔχοντες, οἱ μὲν ἄρ τῶν γαθων αυτοῖς φ, ουν, οι δὲ ἀδικουμένους αὐ τής λεουν ἔτε τῆς προτέρας ἔχθρας μεμνημένοι, αλλὶ τη παροῦσαν φιλια περὶ πολλο ποιέμενο ,πασιν ανθρώποις φανεραν την δευτοῦ α ρετὴν πιδε ἐξαντο. ἰόλειησαν γαρ, μεγαλην ποιώδε, τὴν Ἐλλάδα, st μοι ν περ της Ποῦν σωτηρία συνδυνευειν, αλλὰ ψυπερ τῆς των πολεμέων ἐλευθεριας αποθνησκειν. οῖς

γαρ Λακεδαιμονιων συμμάχοις πιρὶ τῆς ἐπιένωνελευθεριας ἐμάχον, ψικάσαντες μὲν γὰρ ἐκεινους

186쪽

' 'rrini δε ρον Ἐλλην-ου, e. Leriter adi Mim intestimi orareonam i a perstringit, irae tamen, gravissima erant M iraima, teste hucu fide. Sed existimare se et apium pudore eri-hibitiam maximas meorum inter ipse clavis mae re assi M

187쪽

την ἀλλοτρίαν παντάσαντες, τρόπαιον ἐχέσαντες καλλιςου μὲν ἀυτῶ ἔργου, αισχίς δὲ τοῖς πολεμιοις,

έ ρέος η τάτων αρετ πασιν ανθρώποις παρεῖχεν mi

188쪽

τηρια. Ἐτέρων γὰρ ἡγεμόνων γνομένων, νικησαν μὲν ναυμαχουν τε τους Ἐλληνας ι π, τερον εις την

Κου προς--ed Προς- ax erat sive praefectus qui rei filicui praeerat eamque administravit. X EN ell. i. Πασ- ηg' λάδος προς-- εισι. aed. - Προπατη - πολεμου. . Illi qui perigrinorum astinorum injuria suscipiebant, eosdemque tutabantur, tam προς αται dieti erant, quam πρόξενοι Sic Plutarehus inmario. Κειρασθαι, c. o lues la caput radebant Graeci, nec non pro-

Iixiores forinosioreώue capillios i πλοκαμω, sive ἐς ρυκον vel tumulis imposueruat, vel injecerunt in guem Eustathius 1 Iliad. mΛέγοντι τὸν μεν ἄλλο πάντα χρινον κομῶ a 'Eλλη- Ἐν Aπένθου καιρι κείρεσθαι, - De more hoc vide QCic ERON3M lib. iii Tusculain. Quae, p. m. aa. Echlae opinione sunt illa varia

189쪽

τασιασαντες, πῶτας πολεμίους κεκτημένοι, ς τὸν Πειραι κατῆλθον, χ ω νωου αναγκασθέντες, αλ - τῆς φύσεως πεισθέντες, καινοῖς λεινδύνως την παλαιαν των προγόνων - την μιμησάμεν- ταῖς ἀντων ψυχαῖς κοιν τὴν πόλιν η τοῖς ἄλλοις miσά με , βάνατον με ἐλευθwας αιρουμενοι, η Ιον μετὰ λυλείας ου ηττον ταῖς συμφορα δε αισχυδεομενου ητοῖς ἐχθροῖς οργιζόμενοι μαλλον βουληθέντες ἐν τῆ

συμμάχους ἐν ρκους a miνθη ας ἔχον-ς π εμίους δε τους προτερον παρχόντας ἐτής πολίτας τους εαυτων. Ἀλλ' δμως ς et πλῆθος τῶν ἐναντίων ούηθέντες, ἀλλ' ἐν τοῖς σωμασε τοῖς ἐαυτων κινδυνευσαντες, τρόπαιον μὲν ων πολεμίων ἔς ησαν, μαρτύρας δὲ τῆς αατῶν αρετῆς εγγυς ἔντας τοῦδε τοῦ μνήματος τοῦ Λακεδαιμονίων τάγυς παρέχονται. και γάρτοι μεγάλην μὲν ετ μικρῆς πέδειξαν την πόλιν, μονοουσαν δὲ ἀτιά -ησαν οἱ δὲ κατελθίντες αυτων, δελφὰ τὰ βουλευματα τῶ ἔργοις των νθάδε κειμένων επιδεικ- νυντες, η επὶ τιμωρίαν τοῦ ἐχθρων, ἀλλ' επὶ σωτη- μενοι οῖ τ' ἀυτοι πλέον ἔχειν δεόμενοι, τῆς μὲν αυτῶν

190쪽

ου κακία τη αυτων ὐδ αρετῆ τῶν πολεμίων πρότε ον - δυς ὐχησεν η πόλις. E γα ς ασιασαντες προς ἀλλά au την αυτων οἰοί τε ἐγIνοντο κἀτελθεῖν, δῆλον τε ραδ ἰως αν μονούπις πολεμίῖν αὐτοῖς ἐδυναντο. Εκῶνοιμὸν οὐ διὰ τους ἐν Πειραιεῖ, κινδυνους υπὸ πάντων κειμένοις ἐπαινεσαι, οι τοῦ πληθε βοηθήσαντε , ψ περὶ τῆς μετέρας σωτηρί- μαχόμενοι, πατρίδα τῶν ἀρετην ἡγησάμνοι, τοιαυτην του βίου τελευτὴν Ἀποιδ- δη λασία, ψ ἔδωκεν ἔχειν αυτοῖς τον παντα χρόνον or δι νοῦν θαπτόμενοι, βοηθ/ αντες Σορινθίοις υποπαλαιῶ ν φίλωνα κου Aένοις, κοινοι συμμαχοι γeγόμενο ηα την ἀυτὴν γνωμην Aa κελαιμονέοις ἔχοντες, ο μεν γὰρ τῶν Ῥιθων αντοῖς φθόονουν, οι δ' ἀδικουμένους αὐτοῦς λεουν ἔτε τῆς προτερας ἔχθρας Θρονημένοι, ἀλλὰ τὴν παροῦσα φιλιών περὶ πολλου ποιέμενοι, πασιν ανθρώποις φανερὰν τὴν φυτοῦ α ρετὴν πιδ ιξαντο. ἰόλε ησαν γαρε μεγαλην ποιῶδες τὴν Ἐλλάδα, - μυρον περὶ της αυΤῶν σωτηρῶας συνδυνευειν, αλλὰ ψὐπὸ τῆς των πολεμιιον ελευθερίας αποθνησκειν. οῖν