장음표시 사용
551쪽
φων καὶ Φωκέων, ηνίκα πέτησαν τους Δελφοῖς
μόνιοι, καλὲ πέτρεψαν ' καθ' αὐτοῖς πολιτεύεσθ P. et . τινὲς δε Ἀνεμωλειαν καλουσι ' εἶθ' 'Tάμπολις 'μετα ταυτα ' εκληθη πό τινων, εἰς ν ἐκ Βοιωτίας
i omiti: hanc vocem Stephanus, qui sub Avεμύρεια nostium locum, etsi subpresso Strabonis nomine, repetit Acis curatius, hic quiuem, versatus est Eustathius ad Holner Ιl. a.
α Minus vere reddit Stephantis Κατοπτήριον χωρίου Eustainthius cum nostro in hac forina congruit, et ii reliqua suo more et cunn auginent eis lassit: Κατοπτηριο χωρίον, ἐξ οὐ δι ἡμέρας καὶ νυκτος καταiγιζεται πανταχοθεν ita vero diicitur, ex quo sente in Xylandri versionem manaverint verba dies no gessere, quae nunc expuli. 3 AIoscov. Δελφῶν τε κν Φωκέων. MOLov. κατ αυτους. Sed cf. in. g. p. 33 o. s. 74.s Casailbon n. Vatic Paris Moscov. μωλειαν Alterum cum Eustathio, uarino et ecticionibus habent reliqui. 6 Vatic. τα μετα ταυθ Osc. α μεταῖθ'.
et Casaubonn. Vatic Paris Mosc. subnectunt υτ σινων. f. Is quo telnpore Lacedaemonii Anemorea nomen tabet Delphos a corpote lio cenis ab eventia: aiana It Ocellae sium separaverunt, et seorsum ventorum in eam decumbunt rem trahere suam iusserunt: a Catopteri : quod est prae sunt, qui Anemoliam appel-eipitium lane a Palmas per letu: postea Hyampolis at ingens Is locus finis fuit libris iam nominata est, Phocensium et Delphorum, eiectis in eum es Boeotia
552쪽
γαία. quod vulgo abest, sed a uarino etiam additur. Pro ἐκλου -
, Eulta ibi ius ad Homeri . . interpretem, non teste in , agens hinc refert μετωνομάσθη. At totius loca fidem ini pugnat non solum, sed G mutilam narrationem censet Schoeneinanisnus de eo graphia Homeri p. a. Primum enim, ita fere in qu t, quorsu na referendum εἶθ' Deinde 'Aνεμώρεια serius adeo nomen videtur, quia vantes dixi ante Homerui a diri eis expulsi sunt. Cf. Strabo supra p. o . . Nec reliquias aliquas Strabo in te ligere potuit post Cadincorum adventu na, expulsas deinde a Boeotis ex Thessalia redi. uncibus, cuin utrinisque loci Homerus iam aeminerit. Hinc forte sicle posse vilicat εἶθ' , μετέπειθ' 'Tάμπολις ἐκλήθη i. e. uti ' explicat Hyantiis πόλις priarii in adpellata. Cf. Pausan Io, 3s, 4. ει η φαμεν. Eς με κα ἐν τη μεσογαία τις αἱ πιεδ πλησίου - Υαμπόλεως. Ca ala bonus etiam suspectae fidei codices esse iudicat, Iaec melioribus usum esse Eustat litum. Pinedo ad Stephanum p. a. putat, Strabonem miscuisse, quae ab Honi ero secernantur, atque hinc illi gravem errorem in re manifesta admissum obtrudit Eustathius colatra tres ex hoc loco Hya inpotes excitat, a monaericana, a quae prius dicta suertit Anemorea, 4 Parnasia in Quod quidem non patitur Positus in Eustathiuni Tona. a. p. 6 s. sed vincere stil det, utramque a Strabone secerni et duas on nino coismenrorari,
quarunt Parnassia sit Homeri ab Hyant: bus con sita. Cf. Strabo p. o l. s. Nempe Hyantas ex Boeotia expulsos non omnes in unum Phocissis locuna convenisse, sed alios Anemoream, quae hinc Hyampolis nautato nomine dicta fuerit, concessisse, alios amaasiam condidisse V utriusQue etiam civersum situ ni monstrari. At cuni prolixior sit eius de hac re visputatio quam ut haec area capiat, adeant eam ipsi, qui plane cognoscere velint, si forte magis iis, quam mihi, persuadeat. Duas etiam contra Eustathium Hyampoles agnoscit alnierius in Gr. ant. 6, Is P. I . ita tamen, ut artius inliaerens Strabonianis
ΗΠntibus, sicut dictum est ita in in maxime medite
553쪽
nianis verbis una in citatri de nemore Iiitelligat, tiae uapost vocata fuerat, vel adeo Vicina, ut cui ea coaluerit; sitiit Parnastile dissiculter Oristit ii posse ob atum Parnasi spatiun existi naat. Neque laincia, quae de utriusque situ exauctorii us congestit, ad dirin tendan dubitationem comparata sunt. I ciaiorem medelam ct in posteriora quidem parte estis caciorein aditiove Schoenem annus; nam prior pars parum huc valet, ne alia dat mutatis verbis, ac Strabo habet vulgatus. Ut paucis, quac Iandri nunc videantur, complectar, Strabo aperte duas eiusdem nominis urbes facit, Parnalia nUnam, in vicinia alterana. Ex more, quo do situ de Icriptioncm subnectere solet, verba, ς δ καὶ τέρα, spectant Anemoreana etiam vocatam , caque Hyantipolis etiam litiscatur prope 'ara potantios ab Icrodoto 8, 33. I et Hlua diversim Hyampolin in ipso Parnaso itam. Tum star potest distri inen inter nemoream et Hyampolin ab Homero factum. An vero recte de Anemoreae inutato nomine exposuerit, disquiri lii ultertius et prolixius nequit. Ipse tamen error,
si quis subest, a Strabone depellitur, si cuna Iibris adieceris υπό τινων, quod feci. Tum in sequentibus praeeunte Uen. et edis ante Casaubonum abesse hic possit Οὐσα. 8 Moscov. Παροποτάμων Pro Ταμπόλaω Casauboian Paciis. Ταμπείας. Vatic Ῥάμπεια.r Articulum addunt Uatic et Moscov. Post pro ἐκείyos Vatic Moscov. Uen substitiiunt ἐκει νης. Neque tamen movenda est vulgata. raneis, ea lenique pro S. 6.pinqua Parapo tam sis alii Elatea vel maxima Phoebes, ad Parnasum Hyani dis urbium est, Homero igno-Posis. Iata: mana post eius demum
554쪽
της ' Θετταλίας εἰσβολάς. Δ λο δε την εὐφυίαν ταύτην καὶ Δημοσθενης, φράζων τον Θόρυβον τον
γενηθεντα ΛΘηνη ν αἰφνιοίως, πει ἡ ηκε τις ἁπαγγελλων ως τους πρυτανεις, ως 'Eλατεια κατείληπτα .
α Paris edd. Aldi, Hopperi θαλάσση: Vatic θαλάττης, et
sic Guarinus vertit contra marit Anas incursiones. Reliqui Θετταλίαr, uti Casa ut onus reposuit, vel, ut Xylamser, εσσαλίαο. Ex crribendi compendio visi iam subnatum esse, patet. Procul en in nimis distabat a nari, quatri Ut hunc usum praestaret. Immo in Moditerrancis sitam fui si doce vicinia Parapotamiorum , quana noster supra p. 27. aperte ad soli Parapotainios autem paullo ante ἐν τῆ μεσογαί positos declarat. Cf. etiani de situ lausan Io, 3 iri et Ptolernaeus 3, Is qui diserte messiit 'rraneis adtritiuit. Acceitit denique He-3 odotus , II. qui Iaarrat, Thessalos facta irruptione iuxta Cephisiram arniae in pera ora si e lasciuem et urbes finitiinas devastasse Cephissus autem per Phlocidem delapsus Boeotiam petebat et in Copaide ni lacuna iniciebattir, ut supra docuit Strabo p. or. n. Eadem via Phocidem ad otius Philippus Elatea in cepit. Cf. Demost h. pro corona p. 278 Lips. Quam vero saepe nomina propres in adpellativa transeant,notrum est, et in Mela plurirna exempla probant. Ita croincta p. Io pro Θετταλιῶτις codices dati θαλαττιῶ ς.
aetatem condita sui op narran tumultuan subito portune id modiana sua est Athenis ortia n, cilio ad Pry- ad vesius impresssiones, quae tanes nuncius venisset,
etiam Demosthenes expressit, Parapoianasi x icus est in lipa
555쪽
I Ca Luboniani quidam et Uen. Κηφωνι edd. ante Casili-honuin Κητισσωνι, qui ex relictilis suis codicibus, quibus et Practer Venet inci adsentiuntur, ipsa re comprobatu et stipra P. z7. Strabone reposuit Κηφισσι .a Paris. Nost DV τεσσαράκοντα Vel τετταράκοντα Σοίους. 3 Paris Mosc. me 'Aμβρυσίας. Xylandri editio 'Aμβρουσέαe. Post Moscov. Πανοπῆας, quae forma laic aliena est. Inserui ca, quod ex editionibus emuxisti videtur, adiutus Vsstis Paris Mosco . Uen et Guarino.s Hic in omnibus libris hiat s patet, quo montis nonaen ab sol pturn esse tacite luelligitur, etsi uarinus et emtriones ante Casa utronum continua haec serae connectunt. Maior conspicitur ii Veneto, qui ceteris omissis κοψ ιαιρειν tantum servavit Palinerius in exerciti in Gr auctor . P. Isto Inter του et ρους subplet Δαυλίου, quia, cum scribat postea το .
Δαυλιον παρατείνειν φη Strabo, se lana eius montis mentionem
fecisse, indicet. Contra Politus ad Eustathium in IIo inertini T. a. p. 6 p. melius inserat δυλίου, uti idem paullo post legit το δὲ Hδύλιον, laae vox male transierit in Δαυλιον, in
556쪽
οέ ων, quo posteriora loco praeivit Holstenim ad orte una p. 66. et I Ad parit prius qui dern, nam Datilium in sequentibus hoc sensu dii Puni est luculenter ex Plutarcho in Sullaeap. 6. ubi graphice Para potami orut situs triticatur, et λόφος πετρωδης κω περίκρημνος vocatur, qui nostro est λος σομετρίως ψηλος. Quodsi me sequam De in ost lacnem de falsa legati p. 337. Ibi ps Theopompum apud HarI3ocrationern h. V. et Suidarn h. v. re Et ius scribendum videatur δύλειον. δυλιον tamen leo itur etiana in Polyaeno I, 3 s. quod et dedit Leopolaus in Plutarcho, cuna antea leni spiritu produxissent Reificius et ut tenus. Plinio , a. s. 7. oli in erat θIdus, quod in I ad ilius, Dorrica dialecto, mutavit Harduinus Eunt ea vero montem in fine enacridationis Daulium Strabonis et Hedylium Plutarcii non solum agnos ei Palinerius, sed et Plutarchi fidem in Boeoticis potiorern fatetur. Cuna Uer Idem in Gr. ant. 6, a. p. 6 o. Δαυλιο in sula: ecta Strabonis narratione de Dauliorum ditione explicat, aperte sibi advers. satur, et falso ad hunc nexum o ους transtulit Equidem, etsi recte sic lacunam expletana esse credo, eam lainen sine libris autorre dubita Vi. 6 Alia an hie lacunar tulerunt libri omnes, in cuius exitia Pro οριων pdices Casau bonia exhibent χωρίων. ain; crius
in exercitati. c. l. eam ita resarcit: ταν γα μέσον χωρίων, loco - πιιm, qui sunt in me io, Vel των κνα ευc χωρίων, Acomim, qui
sent ι angustias, ut hiasus fuerit, Para pota natos non in ipsis angustiis ni isse, quae duos imontes no ini natos intercedant, sed iustare ab illis quinque stadiorum spatio. Pro απολεῖτον, quod Praecessit, cum non adsit, cui avia aerere queat, corrigit idem
titus c. l. ex Plutarchi loco ante adlegato, tu ippe qui λοφου jlluna etiam οὐ δυλέου δ α ρωθαε ρου scribit. At quac c- inceps mutila 'nspiciuntiar, sic complet ν τα αυτῶν ζωου
557쪽
διαιρεῖν, c. collis ille, in quo a I ara potamia , s sere stadiis ab iisdem montibus, Parnaso et c dylio, clis atri eos aute in montes sirimi a Cephiis 3 ducent lam Plutarchus c. l. et Polyaetatis , 3 s. Sed litra in hanc causam disputata, nunc ex ipso Polito cognosci debent, ctitiis quidem conicetura inagis adridet, quam quas proposuit alim cuius, cuin certe angustiae illae pol demum commemorentur. Nempe collis ille secti rutum superiores iactores a Parnaso diri imitur Cephisso amne, hinc ab Hectylio Assi alveo. At sine codicum luce partim illa certo gressu incedunt. Ucnct. Κιψινον. 8 Ita pro Δαυλιο scripsi et Mose ut etiam legitur in Po-subio es, et cimoni antino Porphyrogen de Themat et s. Hi qui dein de urbe, quae aliis est Δαυλὶς vel post etiam Δαύλεια teste Stephano a. v. non de Dauliorum ditione, uti intelli 3 lint etiarn Palmortius in Gr. ant. 6, a. p. 6ΑO. erBerkelius ad Stephantina p. 9o. Tum vero frustra hinc montem Daulium ad explendam superiorem lacunam petebat Palmeritis. At si vel Δαυλια hoc sensu non offendat pro
Δαυλία c. χωρα, et Δαυλις πολίχνιον uti ante p. 4ώ3. l. vocavit vix agrum tanti lonae patentem habere potuit nai ruin taloen minue acclidit, qui an subito et praeter rem ad
Datilius delabatur, cum Theoporripi narratio ad Para pota intorum stum declarandum unice pertineat. Non tu itur vana est emendatio Potiti antea memorata, qua reponit 'Fla λις Ne in po
Uri inque praebens ci an sinum, phio fontibus aptam:
ortu e Lilaea Phocidis the es in lacuna copaidem Toquod et Homelus ostendit, effuniates Daulium oramen
558쪽
Nempe τὶ δ' Ἐδυλιον transiit in το δὴ Δυλιον et hinc In το ὲΔαυ λιου Ceterunt haec verba το δὲ Δαυλιον omisit Gem Pletho et v o post παρατείνει proiecit. 9 Vulgo εφη. At cum ein pus illud deficie retiar, ad quod revocari possi, age haec lectio errat. Recte supra i σὶ, quod et hic respicit. Non igitur conterianen lana putavi lectionem Moseo v. et Gem Plethonis huic narrationi aliquanto aptiore in ἐφ' ἰξήκοντα, quam etiam expressit uarinus: Daulium sane tro δὴ Δαυλιο legisse videtur aὶ sia. tia sexas irata potendit M'. Pro sάῖια V. tic et Mosco v. dant, ut alibi, io Haest in hoc non , In Palmerius, et curia supra P. I 6. in Orchomenum Strabo ad Acontium monte in posuerit, nisi το Ἀφαντεῖον pars sit οὐ κοντίου, in altei utro loco niendum latere suspicatur. Malit tamen hic reponere Ἀκοντίου, cum mons ille etiana commemoretar in Plutarchi Sulla c. 9. Plinio , c. s. r. id eius exerciti in Gr auctor P. 319. At nihil inuto contra codicos, in primis cun Hyplianti linposis esse locus Boeotiae, ut etiam putat Ortelius in thesauro Geogr. h. v. cuius situm a celebrior Orclionaeno notat. Tuin ἐπὶ sit iuxta, prope versus, ut alibi in Strabone.
a Deest haec vocula in Paris et Mosc. hic etiam subiicit παρ' ἐκ .a a Moscov. Παροπιδια et supra οή . Me in post Diuit uni Medi c. extendi ait ad L stadia ad alveo, per totam eum fluere Hypia ante luna usque, ad quod monstrans Plio eidem Oblique iacet tela omenus Hesio et anguis in moren .
luso quoque de . Cephisso u ui praeter Panopen, et amne copioso scribit eiusque purrueram Gleconein
559쪽
Messi c. λήχωια Guarinus Gechoneni, Hereshachius Glechonem. Alia vitia irrepserunt in proxi init in versu na in Theonis schotiis ad Arati hae nona. v. s. qui ita ibi producitur: κα τε δ. ερχομενος ἐπειγμένο ε σὶ in aliis scholiis legitur ἡπειγμέ9ec εἰσὶ δράκων e. Probanda Strabonis leo io. Sed vid. Herita gain observati cap. a. p. 8. et qui eum etiam laudavit Rulin. Icen in epistola crit. I. p. 68 Paiticulam et instrii xi accen-rit, quo carebat.13 Ita ex suis codicibias adfert Casaut onus, curri vulgo legeretur, quod et ipsum ille recinuit, ποταμους. Probat ide incuri asaia bono in nota Holsten ait Stephan. P. 3. et apertoc ducunt sequentia. Non enim, cuni de uino fluvio atrie dixerit Strabo, ποταμου recte subiicere poterat Parapotmnios habet tiam in critone Guarinus. Erroris fons non longe quaeri debet. Verta του ποταμους si forsitan ne inepta adtineret Straboni, omisi Gena. Pletho, uti eadem de causa sequentia γεταμ γαρ ἀμφετίζως. I in pati uin vacuum, ii hiant omnes estiones, nullo codex expler, adeoque extendunt en et Gena Pletho, qui in aditu eius et exitu mittunt lv et μιαν. Pro εἰσβολὴ darItuna, quod icve est, VatH . 74. Paris. Mosco v. subiti tuunt ἐμβολέu Vatic. I7 I. sic: Ἀπῆρξε ἐυτ μίαν ἐχ
Repit et O chonielintnase is semper contentionibus In
560쪽
is Hopperus praeposuit ἐυ, quod in hac forma redundet. Io 6 Scripti Σαλαμῖνι, quod in edition iis erat ante Casa uis
ir Ira Vener. Paris Moscov. cuin edd. Aldi, opperi, Xylamici. Guarinus etiam in 'lino, quod ad legit linam forma in L Iino revocavit Herest acta ius. Ceteri codices, quod Casa ut onus recepit, aut negli Genter operae dederunt, Viden tu habuisse Σικυ D. Eustathius ad Homer Il. 2, 22. p. m. zoll. m. tibi ex nostro Cephissos recenset, hunc nominatim praeteriit, etsi septer etiam coinnae in orati notat, ut Omnino ad Dionys. v. o. I rustra autem, Σικυρ quid sit, quaeri, trione Palmerius in exerciti in auctor. r. P. ao nec in Σκύρω insula, nec in Κιχόρω Thesprotiae, nec in Σικύ, insulauit in se novisse omnino Cephissum. Equidem una usis quam occurrat Sicyri mentio, nec ignotuna aliis locum in notando huius Cephisis situ ponere potuerit, reduxi Σκύρω, tui etiam hunc locum repetit Obertinius ad Vibi una p. 99. et qui cum ex prioribus editionibus me talorant.18 Paris Moscov. una Aldo, opper Λυρκίου. Sed cf. ad lib. 8 p. 37O. I9 'Eπιδάμω vitiose e s. a Casaist et Anastelo lam. et o Ge m. letho Κηφισσίδα, en Κηριον. Hoc perte cor. ruptii ni est, ut supra ipsum fluvii nomen, de illo clisputari possit. Ut enim λίμνη Κηφισσὶς apud Homer. II S, Cy. Pausaniam , II, a. et alibi, nostriam eciain supra P. II in a
Athenis, et alius in Salami denique Apolloniae Epi- Ite, nec non ierone et in canino vicinae fons os apud Scym, atque etiam Igis, gymnasium, quem Cephi cuius sontes sunt in I. r eos sum nominant.