Rerum geographicarum libri 17; graeca ad optimos codices manuscriptos recensuit, varietate lectionis, adnotationibusque illustravit, Xy in Greek]

21쪽

LIBER DECIMUS QUINTUS.

notata ad lib. 2. p. m. 37. Et si alibi Nos er Quod sequirit τε δἐ Mola omittit δὸ corura Medi c. 3. 4. illud promovendi post 'sδικες. 3 Sic nanes Libri Sic phantis tamen eoisse videriar rδαρκας, quod et tribuit Straboni ortelius in thes Geogr. h. V. Ininus recte. Utrumque corruptrum putat Migno suries anciens philosophe de Prande ii Merno tres, de Paris T. 3I. P. 96. et legendum 'Oξυδράκας At Stephantis Hydarcas Baccho in expetatione Indica restitisse dicit Oxydarcas autem Strabo palillo post Bacchi progeniem facit, quae

vix iii ter se coniungi possunt. lumnas pervenisse, quous nena pervenis Semiraque etiam ea onem: il min, priusquam egredere-lum tarnen eXerei turn ex tur, ibiisse. Et a Persis Hispania in tu ac iam Pon Hydracas ex IIIlli a merce

tu inque duxisse. Idaia tityr de accitos fuisse illos ausum ricvlliam. Tactic in tena copias suas in Incti an

Asiam excursionibus, arii duxisse nunquam: propegisse etiam AegVptum, ad tamen accessisse, cum Cy- Indiam vero eorum ne mi , us duceret in Massagetas.

s. 7.

22쪽

τρια υτ νεανιευετροι

Ἀσίαν τε πασαν

Medi c. q. παρ' Ἱλλησι9. In versibus Eli ripideis Imri haec obiaciunt: d. Ainste loci ex operaria in oscitandi a Bάκτρυα et δυχειμου. Codd. Oscov. Me dic. 3. 4. πηλθον, nempe neo lecta ratione Ormm, quae in Euripide sequuntur. Upost Ἀραβία inferit ex Euripide ed. Anastelo d. quod priores cui MSStis inittrunt Tantum Paris 'AeaβIa δὲ ex-

. V. pater apud uti pidem iii

Baeclai rex gestas mega-sthenes cuin paucis quibus D Ar m ab uridans auro dana cie dit Alior una naa peragravi fotum gna lais, e quibus est Phr 'gramque, et foti ca- Eratost laenes , sabulosa et Maria plana Pe=sidis,mininae credenda arbitran Et Bactra modo ν uinquetur, tu et quae apud Irae frigidam plagam cos iactantur. main Liber Asiamive istam.

23쪽

2 Ante Calati boniim κατιδὼν cuill emendationem probant collices, ct si iam a Scaligsuo ad ed. Xyl. erat pio posita. una ' en. I. Medi c. q. βεβακχευμένην, pro εβακχιωμένη , quod probant reliqui collices cuin editionibus et ipsum metriini, etsi rarissiana est haec forina , quam uti anxignorat Schneideri exicon. Jallia ad Oppiani Cyneg. 4, 38 P. hoc forte notus coniiciebat βεβακχευομένην. At a11- dein forinam reddit naetri causa Iussγravius Euripidi in Orest. v. 338. tibi vili π legitur αναβακχευει, susseagante Porsono. Post pro κλεινὴν Medi c. q. κλειναν, quod his non probora Moscov. Ut priores edd. αυτα pro μαῖα dissem c. 3. μοῖραν. caliger in notis Xylandi e litionis exemplar a litis malebat τραῖαν. Uulgata in fabularis historia tuetur. Denique κλαγγα ει in κλαγκάζει corrumpit Messi c. 3.3 Verba καὶ μηροτραφὴ o λέγεται desunt in Medi c. s. Ceterum. μηροτρα sustinent nanc libri et vetus interis

pres.

Est etiam qu dam apud So iucundam sibi nutricempla oclem, qui Nyssan de colis,

cantat, ut montem Bacelao Vbi ales non angit. ac Iuri'. Et caetera Dicitur etiam, irae conspiciens Dacua Baecluas in sena Ore ituri. ra in mortalibus claram tus. TOcta autem de L. t.

suam corniger iaciatu

24쪽

pres Diversa tamen Hic legisse, aut omnino sectatus esse videtur Eustathius, quippe qui ad Homeria in Il. 2, 37. p.

m. 234, 3 I. adfert μηροτραφη et ad Dionys. V. II 53. μηρορ- αφ e, quod et hic praefert Casaii bonus et Schneideriis in I .ex. r. h. V. Prius tamen hic tuetur Politus ad Eustath. in Homer Tom. 2. P. 66O. quod potior sermo sit de monte Mero , qui et ipso, ut urbs , lictus est Nysa , ut adfirmat Arrian in Ind. c. 29, 9 in eoque nutririlni ferunt Bacchum Diodor Sic a 38 et L, 4 q. 4 Medi c. 3. non male μαινομένας Tum idem et Me- dic. q. Διονυσοι , de quo L Heyne ad Homer. l. , 32. Paris vitiose Διοι ος ο τι λ. Vulgo Διωνυσο οιο , in quo geminatana litera in ca Itigat Hoyne, uti deinceps in voce Nυσ-σήιον, quam simplici efferunt Medi c. 3. Paris Moscov. V. post Ante iovi σου articulum addit Me lic. . Tum φa κάτερα reposuit Calaunonus, adsentientibus libris, Cum antea legeretur ἐφ' κατέρων.

i quondam in fani iuga dam ara durit sim adve aper, Via Bacta parte tantuni suisse usque

f. 8.

25쪽

1 Fluctuantii in hac criptura libri Medic 3 praesert simplex , ut priores editiones. Alii a gena inant. Illud probaII viri docti ex libris Optimis, et ipsum liacchi nomen, de quo fracta iniecte ad Arrian in Ind. c. I, 5 et quae notavi ad Melas V. . . . p. 229. In mu Μηκρον pro M ηρον male en 2. Una Tionente Tyr vhiit p. m. 53. ροην mutavi in ὀουν. Sic lib. . p. m. 3II. lib. 2. P. m. a II. f. I. racemus, priusquam matu rescat, deri t. propter in is

Ex his autem Nysaeos bri una abundantia ira Digentem quandam Orna laeti cunt praetctrea, O Xudracas runt, et γέana urbem, a Ilacciti esse genus, propter Baccho conditana, et non vites quae Pud eos natem urbi imminentem no seuntiar, et Bacchicas porri mine meriam, es e pas sumtuosas, et Ioptermur, denominaverunt ar ea, quod eo in rege ca-gumento hederae ibi a strensem appa Iatarim t. e. scentis et vitis, quam quani teros exitu cuna panis

snactum ad cinaturitatem et stola floricti coloris Bacis haec non Perducita mani hi in ore faciunt: quoletiam

26쪽

et Ita ex MSStis et nexu reposuit Casa ubonus pro ἐλύν ετα. In terni inatione Σίβας consentiunt libri omnes, quibus sustra satur Vetus inscripta aptu Reine sum p. 3 7 et Doni tui p. g. etsi Diodoros Sic. 7, 96. Σίβους vocat, ubi plura dabit IVesselinuius Σίβαι recurrit nacta p. 7CI. in in

Strabone.

3 'erba καὶ ἐπικεκαυσθαι - ρίπαλον omisit Medi c. g. Tvetur illa etiam Arrianus in Ind. cap. 5 Ia. Itile salssit ducta Antea Paris prave σκυταλειφορεῖν.

etiam apud Indos ceteris profectos volunt Sibas, ge- usitatum est. Cum Alexan ne tis signum servantes,der peta anu quandam n O quod pellibus amiciantur, ni in Aomaum primo ador quemadmodum Mercules, tu cepisset, cuius radices et quod clavas gerant, eas- Indus non pi oculis sonte ques botius it mulis Imsta altilat, gloriose dixe nota inurant. Manc Orara ruiri, Herculem ter peta ana sabulam e iis confirmant, ad Ortiana, aer inde reput quae cie Caucaso ac Pro sum suisse. An sis autoni, mellae mena Orantur, quae

qui cum eo militaveJsnt, ipsa levi ansa aixepta huc

27쪽

LIBER DECIMUS QUIN TU .

ε Medi c. 3. Παραμισάδαie Medi c. q. Paris. Παροπαμισάδαις, hiod et reddit Vetus laterpres; laosco U. Παραπαμισάδαις in edd. ante Xylan cloim Παροπαμησίδαις , deinde Παροπαμισσάδαις. In altera a principio syllaba a et o variari pleruinque solet in auctoribus. Stephantas anaen praetulit ,

quod et alibi in Nostro cernitur. Sed cf. de his ad Melana clinia I, 5, 2 et 3 7 6. 5 Sic Messi c. 3. 4. et edd. priscae. Vulgo τοι o. Ipsa

verba καὶ τοὐτον - Προμηθέως Exsulant a Ven. 2.1 Medi c. q. πλάσμα. Post transpositis verbis Mosc. a. ris. Messi c. 3. 4. ἴτως , δοξα. Vocem σψετίρa in ἐκεινων mutat Venet et Medi c. q.

α Ponto transtuleriant. Nam sum, in quo Graeci vino cum sacram quanda in spe .crian Prometheum cliadiis uncam apud aio pana in deriant. das viderent, in ea dixeri runt vincitam suisset ni e S S. theum: atque Heleule in , Quae omnia eorum , ut illum liberaret, huc e gmenta es , qui Alexandronisse et hunc esse Cauca adulati studebant, primum

28쪽

ἄφιξιν γενεσθαι τοῖς περ τον Διονυσον ἡ τ

re non concordant, sed alii ea re seiunt, alii noullam quidem aetationem faciunt. Neque vero probabile est res adeo illustres et ambitione pleia a non esse auditas et si sunt auditae, non videtur verisiis naile , non fuisse existimata. lignas memorarit, laesertim a fide dignissimis eorum. Deinde per quos Herculi et Bacchio ad Indos transeundum erat, ii nullum certiri signum halbent, quo ostendant, illos

per an teletam transivisse. Practerea eiusmodi ei culis liabitus, multo posterior Troianarum reriam memoria, figmentrum Oisrum videriir, qui Heracleam de Helculis rebus Poenia iam pserunt, sive id Pisander fecit, sive alius AH-tiquae enim statuae hoc modo apparatae non sunt. S. IO.

29쪽

γαρ η Sy τῆς Ἀζιανης πολλην σχον οἱ Ἱνθοὶ λαβοντες

I Most qui ante τοιούτοις inittit τοῖς, ii plenitis dat τῆς πίτεως. Post Ven. I. Me dic. . . ἐκεί οις γὰρ pro ἐκείνοις τε, et δοξα pro δίξοι deni cui Paris et Uen. di fine

g. Io. quod tunc proposui talus, ea Quare in lais id tenen praesertim certissima vide-d una est, quod ad fidem bantiar, quae scinimatim ab proxime accedit. Nos et Eratost laene tradita erantii superioribus Geogra in tertio creo ei aptatae li-phiae libris de lais sentcntiam tulimus, quantiam 1eri potuit, diligenter, Et Iaunc etiam iis in promptu suis utennur, et alia adHelernus, quantrum videbitur ad evidelitiam Oppo I tuniana Arbitrio nostro, Strab. Geogr. T. VI.liro, de ea scilicet, quae tunc Initia pluabadilr, eum ea in Ale Xander invasit, et Indiu unaeti eius limes erat, et Arianae, quam deinceps ad Orientem sitam Persae tenuerit Iaz. Post ea enim magnam eius par-B tem

30쪽

ζόνων

1 Quod post ατο se Paest a tur δὲ auctoritate Medi c. 3. q.

Most omisi. Tum Paris. μωδῶν et μίον, posterius etiani Messi c. 3. q. et Mosco v. truncatum prima litera. Post pro προσεώου Medi c. 3. εμον Paras Medi c. q. Ven. I. 2. προς ω. et In Medi c. 3. . ad hanc vocem depicta est in Ianargine figura rhoinboides, adscriptis ad ejus latera his ver-l IS: εμον, νοτιον δυτικον, βόρειον Eadem conspicitur supe-r1us in Moscov. ad verbum περιωρικεν Sequentia tamen trapezii, quod vocant, sauram ficiunt.

teni Indi tenuerunt ama indig0nae siet gulatina Pacedonibus traditam. Sunt Opamisi, modi, Iniat, et autem haec, quae ab Era aliis nominibus adficiunt: tosthene 'adiantur. Macedones vero Caucasum vocant . ab occidente n-

θ. II. dui fluvius Australe et Indiam a septentrione orientale latus, quae sunt

Tauri extrema terminantes longe aliis maiora, in At- ab Ariana usque in orien lanticum pelagus Io cur- tale mare montes, rivos manta clande regio rhombi

similem