장음표시 사용
11쪽
ἐγώ op ἀπείργω, δυσφόρους ἐπ ἄμμασι
γνώμας βαλουσα, της ἀνηκέστου χαρὰς, και πρός τε ποίμνας εκτρέπω συμμικτά τελείας ἄδαστα βουκόλων φρουρήματα ἔνθ' εισπεοῶν ἔκειρε πολυκερων φόνον κυκλω ραχίζων ' κἀδόκει μἐν goy οτε δισσους τρείδας αυτόχειρ κτείνειν εχων, δτ αλλοτ αλλον ἐμπίτνων GTρατηλατῶν. ἐγώ δἐ φοιτῶντ' ἄνδρα μανιάσιν νόσοις ἄτρυνον, εἰσέβαλλον εἰς ἔρκη κακά. κἄπειτ επειδη του δ' ἐλώφησεν φόνου, τους ζῶντας αυ δεσμοῖσι συνδησας βοῶν ποίμνας τε πάσας εις δόμους κομίζεται, ως ἄνδρας, ουχ ως ευκερων ἄγραν εχων,
και νυν κατ οικους συνδέτους αἰκίζεται.
δείξω δἐ και σοὶ τήνδε περιφανη νόσον, ὼς πῶσιν υργείοισιν εἰσιδὼν θρο&ς.
θαρσῶν δἐ μίμνε μηδἐ συμφορὰν δέχου του ἄνδρ' θῶ γὰρ ὀμμάτων ἀποστρότους
αυγὰς ἀπείρξω σην πρόσοφιν εἰσιδάω.OυTOς, σἐ τον τὰς αἰχμαλωτίδας χέρας δεσμοῖς ἀπευθυνοντα προσμολεῖν καλῶ 'Aἴαντα φωνῶ ' στεῖχε δωμάτων πάρος. ΟΔΥΣΣΕΥΣ.
τί δρας, Αθάνας μηδαμῶς op ἔξω κάλει.
μη προς θεῶν, ἀλλ' ἔνδον ἀρκείτω μένων.
12쪽
ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΟΔΥΣΣΕΥΣ. ἐχθρός γε τ*δε τἀνδρὶ και τανυν ετι. ΑΘΗΝΑ.ουκουν γέλως ηδιστος εἰς ἐχθρους γελαν; ΟΔΥΣΣΕΥΣ. ἐμοὶ μεν αρκεῖ τουτον ἐν δόμοις μένειν. ΑΘHNA.
μεμηνότ ἄνδρα περιφανῶς ὀκνεῖς ἰδεῖν;
πῶς, εἴπερ ὀφθαλμοῖς γε τοῖς αυταῖς δρα;
εγῶ σκοτώσω βλέφαρα καὶ δεδορκότα.
13쪽
τί δητα τον δυστηνον ἐργάσ5 κακόν;
χαίρειν, Αθάνα, τἄλλ' ἐγώ s ἐφίεμαι 'κεῖνος δε τίσει τηνδε κουκ ἄλλην δίκην.
14쪽
μηδ' ἄγκον ἄρp μηδέν , εἴ τινος πλέον ὴ χειρὶ βρίθεις η μακροῖ πλούτου βάθει.ώς ημέρα κλίνει τε κἀνάγει πάλιν
Tελαμώνιε παῖ, της ἀμφιρύτου ζ Σαλαμῖνος εχων βάθρον ἀγχιάλου, σε μεν εί πρῶsaoνT ἐπιχαίρω 'os δ' oταν πληγὴ Βιὸς η ζαμενης λόγος εκ Λαναῶν κακόθρους ἐπιβI, μέγαν ὁκνον πω και πεφόβημαι πτηνης ώς ὁρμα πελείας.ώς καὶ τῆς νυν φθιμένης νυκτὸς μεγάλοι θόρυβοι κατέχουσ γὰς ἐπὶ δυσκλεία,
15쪽
εις ώτα φέρει πῶσιν υδυσσευς, καὶ σφόδρα πείθει. περὶ γὰρ σου νυν ευ πειστα λέγει, και πας ὁ κλύων του λέξαντος χαίρει μαλλον τοῖς σοῖς ἄχεσιν καθυβρίζων. των γαρ μεγάλων φυχῶν ἱεὶς Ουκ ἄν ἄμάρτοι κατὰ δ' ἄν τις εμου
καίτοι σμικροι μεγάλων χωρις σφαλερὰν πυργου ρυμα πέλονται
μετὰ γὰρ μεγάλων βαιὰς ἄριστ ἄν και μέγας ὀρθῬῖγ υπὰ μικροτέρων.
ἀλλ' os δυνατὰν τους ἀνοήτους τουτων γνώμας προδιδάσκειν. υπὼ τοιουτων ἀνδρῶν θορυβῆ, χὴμεῖς Ουδἐν σθένομεν προς ταυτἀπαλέξασθαι σου χωρίς, ἄναξ.
παταγουσιν ἄτε πτηνῶν ἀγέλαι μέγαν αἰγυπιόν ' ΓυποδείσαντεςJτάχ ἄν, ἐξαίφνης εἰ συ τανείζς, σιγῆ πτήξειαν ἄφωνοι. Ηρά σε Γαυροπόλα Βιδς Αρτεμις, ω μεγάλα φάτις,
μῆτερ αισχυνας γῆς, - 145150 155 160 165 170 στρ
16쪽
ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ175 ωρμασε πανδάμους επὶ βους πελαίας;- που τινος νίκας ἀκάρπωτον χάριν, η ρα κλυτῶν ἐνάρων νευσθεῖσα δώροις εἰ et ἐλατα- βολίαις 'η χαλκοθωραξ οι τιν 'Eνυάλιος 180 μομφὰν εχων ξυνου δορος ἐννυχίοις μαχαναῖς ἐτίσατο λώβαν; ἀντ. Ου ποτε γὰρ φρενόθεν γ' επ' αριστερά,παι Tελαμῶνος, εβας
ὀρμὰτ εν ευανέμοις βάGGαις,199 πάντων καγχαζόντων
205 νυν γὰρ ὁ δεινός, μέγας, ώμοκρατύς
17쪽
λθ ἐπεί σε λέχος δουριάλωτον στέρξας ἀνέχει θούριος Asας'
θανάτω γὰρ ἴσον πάθος ἐκπευ sy. 215 μανία γὰρ ἁλους γιν ὁ κλεινός νυκτερος Aίας ἀπελωβηθη. τοιαυτ ἄν ἴδοις σκηνης ἔνδον χειροδάῖκτα σφάγι αιμ0β FV, κείνου χρηστήρια τἀνδρός. 220
Oῖαν εδήλωσας ἀνδρῖς στρ. αἴθωνος απαγγελίαν ἄτλατον ουδε φευκτάν, των μεγάλων Βαναῶν υ πο κλIζομέναν, 225
Otaοι φοβουμαι το προσέρπον. περ αντος ἄνηρθανεῖται, παραπλήκτρο χερὶ συγκατακτὰς 230 κελαινοῖς ξίφεσιν βοτὰ καὶ βοτηρας ἱππονώμας.ΤΕΚΜΗΣΣΑ. Οι ' κεῖθεν κεῖθεν ἄρ ημῖν 233 δεσμῶτιν ἄγων ηλυθε ποίμναν
ῶν την μεν εσω σφάζ ἐπι γαίας, 23bτα δε πλευροκοπῶν δίχ ἀνερρηγνυδυο δ' ἀργίποδας κριους ἀνελῶν του μεν κεταλην και γλῶσσαν ἄκραν
18쪽
ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ριπτει θερίσας,240 τον δ' ὀρθὰν ἄνω κίονι δήσας μέγαν ἱπποδετην ρυτηρα λαβὼν παίει λιγυρα μάστιγι διπλy, κακὰ δεννάζων ρημαθ' . a δαίμων 244 κουδεὶς ἀνδρῶν ἐδίδαξεν.
τοίας ἐρέσσουσιν ἀπειλὰς δικρατεῖς Ιτρεῖδαι καθ' ημῶν ' πεφόβημαι λιθόλευστον ἄρη
257 Ουκέτι ' λαμπρὰς γὰρ ἄτερ στεροπὰς ἄξας ὀξυς νότος ως ληγει,
19쪽
ξυμφημι δη σοι καὶ δέδοικα μη θεουπληγη τις ηκy. πῶς γάρ, εἰ πεπαυμένος μηδέν τι μὰλλον η νοσῶν ευφραίνεται;
ώς ὐδ' ἐχόντων τῶνδ' ἐπίστασθαί σε χρη.
απαν μαθησs τουργον, ώς κοινωνδς ών. κεῖνος γὰρ ἄκρας νυκτός, ηνίχ ἔσπεροι λαμπτηρες ουκέτ5 ν, ἄμφηκες λαβὼν ἐμαίετ ἔγχος εξόδους ἔρπειν κενάς. κἀγὼ ' πιπλήooω καὶ λέγω, τί χρημα δρας, Αἴας; τί τήνδ' ἄκλητος ου θ' υπ αγγέλων, κληθεὶς ἀφορμας πεῖραν Ουτε του κλυων σάλπιγγος; ἀλλα νυν γε πῶς ευ δει στρατός. δ δ' εἶπε πρός με βαί, αεὶ δ' υμνουμενα 'γυναι, γυναιξὶ κόσμον η σιγη φέρει. κἀγὼ μαθου o ἔληξ ὁ δ' εσσυθη μόνος. καὶ τὰς εκεῖ μἐν Ουκ ἔχω λέγειν πάθας' ἔσω δ' ἐσηλθε συνδέτους ἄγων ὀμου
20쪽
ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ταυρους, κυνας βοτηρας, ευκερῶν et ἄγραν. και TOυς μεν ηυχένιζε, τους δ' ἄνω τρέπων ἔσφαζε κἀρράχιζε, τους δε δεσμιους ηκί θ' ωστε φῶτας εν ποίμναις πίτνων. τέλοe δ' υπάξας διὰ θυρῶν σκια τινὶ λόγους ανέσπα τους μἐν Aτρειδῶν κάτα, τους δ' ἀμφ υδυοσεῖ, συντιθεις γέλων πολυν,
καπειτ ἐπήξας αυδὸς ἐς δόμους πάλινεμφρων μόλις πως ξυν χρόνω καθίσταται, και πληρες ἄetης ώς διοπτευει στέγος, παίσας κάρα θώυξεμ εν δ' ερειπίοις νεκρῶν ερειφθεις g et ἀρνείου φόνου,
κόμην ἀπρὶξ δνυξι συλλαβῶν χερί.
ὁ δ' εὐθυς ἐξωμωξεν οἰμωγὰς λυγράς,
υπεστέναζε ταυρος Aς βρυχώμενος. νυν δ' ἐν τοιαδε κείμενος κακΓ τυχ ἄσιτος ἀνηρ, ἄποτος, εν μέσοις βοτοῖs σιδηροκμησιν ησυχος θακεῖ πεσών. και δηλός ἐστιν Aς τι δρασείων κακόν. τοιαυτα γάρ πως και λέγει κώδυρεται.