장음표시 사용
242쪽
243쪽
Kαι To αυτοῖ θερους τελευτῶντος Ἀριστευς Κορίνθιος και --67κεδαιμονίων πρεσβεις Ἀνηριστος και ικόλαος καὶ Στρατόdημος καὶ Tπεάτης ιμαγόρας καὶ Ἀργεῖος di Πόλλις Πορευόμενοι ες την Ἀσίαν ς βασιλεα, εἴ πως πείσειαν αυτον θημα τά τε παρεχειν καὶ ξυμπ0λεμεῖν, ἀφικνουνται Σιτάλκην πρῶτον τ0ν ηρεω ες Θράκην, βουλόμενοι πεῖσαί τε αυτόν, εἰ δύναιντο, μεταστάντα της θηναιων ξυμμαχίας στρατευσαι επὶ την Ποτίδαιαν, ου ην στράτευμα τῶν λθηναίc0ν Πολιορκουν, καὶ si Περ θμην ro, ι' κείνου πορευθηναι Περαντο Ἐλλησπόντου ς αρνάκην τον Φαρναβάζου, ς αυτους μελλενώς βασιλεα ἀναπεμφειν παρατυχόντες ε Ἀθηναίων πρεσβεις, εαρ-2 χος Καλλιμάχου καὶ Ἀμεινιάδης Φιλημονος, παρ τω Σιτάλκη Πει- θουσι τ0 Σάθοκον τον γεγενημενον Ἀθηναῖον, Σιτάλκου υἱόν, τους ἄνθρας εγχειρίσαι σφίσιν, πως μη Ῥιαβάντες, βασιλεα την κείνου
244쪽
πρὶν σβαίνειν ξυλλαμβάνει, αλλους ζυμπῖμφας μετὰ του εάρχου καὶ
τον Ἀριστία μη αίγις νῆς τι πλείω κακουργῆ ιαφυγών, ὁτι καὶ
246쪽
αναγκαίας καί τινες και αλληλων γ γευντο, υτω ὁ λόγους προσφε- ρουσι περ ξυμβάσεως τοῖς στρατηγοῖς των Αθηναίων τοῖς επὶ σφίσι τεχ αγμενοις, Ξενοφῶντι τε Tis υριπίδου και στιοδωθω Tm 'Αριστο-qκλεέθου και ανομάχω τω Καλλιμάχου ο δε προσεδεβαντο, ὀρωντες με της στρατιὰς την ταλαιπωρίαν εν χωρίω χειμερινω, ἀναλωκυίας τε ὁ της πόλεως ισχίλια τάλαντα ες πολιορκίαν. επὶ τοῖσδε υν
ρους ξυν εν ἱματίω, γυναῖκας δε ξυν δυοῖν, καὶ ἀργυριόν τι ρητον
247쪽
καὶ 7 καστος δυνατο Ἀθηναῖοι δε τους τε στρατηγοις π ζτιάσαν-3το τι νε αυτῶν ξυνεβησαν, νόμιζον γαρ αν κρατησαι της πόλεως η βούλοντο, καὶ στερον π0ίκους αυτῶν πεμφα ες την Ποτίδαιαν καὶ κατώκισαν ταυτα μεν εν τω χειμῶνι γένετο, και τοJ εύτερον
Παυσανίας γαρ Ἀλεομβρότου, ακεδαιμόνιος, ἐλευθερώσας την λ- λάθα απὸ τῶν Μηδων μετὰ Ἐλληνων τῶν ἐθελησάντων βυνάρασθαι
ἀγορα ι ελευθερίω ιερὰ καὶ ξυγκαλέσας πάντας τους ξυμμάχους
ἀπεδίδου Πλαταιευσι γην και πόλιν την σφετέραν ἔχοντας αυτονόμους οἰκεῖν, στρατεῖσαί τε μηδίνα ποτῖ αθίκως ἐπ αυτους μηδ' ἐπι δουλεία, ε δε μη ἀμυνειν του παρόντας ξυμμάχους κατα δύναμιν ταδεδμεν μῖν πατέρες οἱ μέτεροι ἔδοσαν αρετης νεκα και πρ0θυμίας της εν κείνοις τοῖς κινδύνοις γενομένης, μεῖς ὁ τἀναντία ρῆτε μετα
μάρτυρας ε θεους τους τε ὀρκί0υς τότε γενομένους ποι0υμενοι και Ους
υμετέρους Πατρω0υς και μετέρους εγχωρίους, λέγομεν μῖν την ην