Vios kai erga ...

172쪽

νυποῆ, φέρουσον ἐπὶ του τραχηλ- τώτως λελυμένην τὴν κύμην, δρυπτουσαν διὰ τον νυχων τὰς σωρειὰς καὶ δωλείπτως ποτὲ μὲν κaetaφώουσαν ην γῆν, ποτὲ δὲ κλίνουσαν δ τίον ἐπὶ του μνημστος κἄὶ σανεὶ κρωζομένην της φωνης του τεμεμος, ο νειν ἐμυ- τον συντετριμμένον, καὶ καταληφθεὶς αδ φήτου συγκινήσεως ἔμεινα ἀσκεπὴς καὶ ωλος πέναντι του μητρικον πάθους, μὴ τολμῶν τὰ

τον μετέρων μοιρο λογίων καὶ ἔμεινα μέχρι τέλους ποθύοφῶν

τὰς νο μιησεις της νεκρικῆς ἐκεινης ποιήσεως, ἴσως προαπι νύμε

173쪽

χεται, λέγω πάλιν ν μὲ συνοδευσο κατὰ τον νέον διώλουν, δν ἐπεχείρησα.

174쪽

τους τὸ βλέμμα, διακρίνω νοερος ἰχνογραφημένην τὸν λωνακα, ἐν καθεύδει η καρδία του τροπαιοφόρου μεγα μ αυρος. οὐδεμία λοιπον ἀμφιβολία περὶ τῆς νησιότητος του βροχυτειον, ἀλλ' περώτου ἐκείνου θρήνου πιναι βαρύτιμον κληροδιτηρο μετα βιβασθὲν παρὰ το Λι - εἰς τοὐς ποιητὰς τῆς νέας ' madως, εἶναικεad μα ἱκανω ν συγκινηση τους νυδροτέρους φθαλμους καὶ τὰς τραχυτέρας καρδως Κατέστη δὲ τοσουτον δημωμόν, στε πανίως παραλείπεται σύκις στενῶτατός τις ἐκ τῶν οἰκείων acta ἄντιτου τεθνεοτος καὶ μέμφεται τὴν μοῖραν, τις θέλησε - τὸν φαρ--ση ἐν μόλις σφριγῖν καὶ νέος ἔθετε δ πόδα ἐντὸς των νοῶ - νων τῆς ζωῆς καὶ του κόσμου. 'AH ῶς να-ψλτον τι ποιητὴς αὐτοσχέδιος τῆς μυροβλήτου στροφῆς πῆρξεν ὁ Λιάκ- -τω καὶ ληθὲς τι φύτου εὐτύχημν' κ σω τι νεκρωσιμον σμα ἐγεννήθη ἐν τῆ διανοί μου ἰδέατο ἔπομένου σειχουργήματος , ουδ' ἔπαυσα πιλογιζόμενος τίνι τρόπων ἐξυμνήσω ἐπαξίως τι γίγαντα τῆς Λωρίδος κά πῶς ν τελέσω μνημήουνον σὰ ψυχῆς, πληρούσης π δκρου εἰς κρον τῆς φαντα- σω μου τι στερέω .d ἰδέα αυτ μ' ἐβαodνιζεν, σχολούμενον περὶ τι καταρτισμὁντου μετέρου ἐθνικολ-ρτυρολογιου. Σῆμερον δέ, τε παρίσταμαι νακαταθέσω ἐπι τῆς γῆς, τις ἔπιε τι-ω του δειμνήστου--τος, ὁ

τω araιγίδων του χειμονος εὐαρεστηθεὶς ν συμβιῶση μετ' ἐμου, ἐπὶ μῆνας ὁλοκλήρους ἐπισκιήσας τιν υπνον μου, ὁ παρακολου -

176쪽

ποιήσεως των γεννήσεων καὶ τῶν νει-.

177쪽

Mad καὶ πῆρξεν η σφαλεστέρα σανίς, ην ἐνηγκαλίσθη a M' ς