Dionysii Sandelli Patavini De Danielis Concinae vita et scriptis Commentarius ..

411쪽

8s E P I s T. ream , qua viaticum pro urbe sebac adeunda , mi, re inυfuro largiantur. Me Iane ad benigniorem fomrunam aliquando, eυectum , non urbis imus magni centia, non Templorum 1plendor, non viae munimen-νissma, non rurres , sed tui fama, desideriumquae hue perducet s septuagenaria aetas , in qua vivis , servari te inque eo non perm ferit, Deum opsimam Maximum supplex oro , o quidem flagranrisme, usonorum meorum partem minuat, tuis illam adjecturus. Id si impetraυero , maximum certe universe , noπmori litterariae , sed o Chrsianae Reipublicae munus contuli se me gloriaboria Inculta haee episeoia, s non dicam gratiam, sed sudulgentiam apud te ita in nerit , ur responsi dignam incias , nihil sane mihi tam gloriosum, tam iucundum, tam splendidum deinceps esse poteris, quam solam tuam, unico quamvis versculo absolutam, perlegere , fervare , eustodire. Illam quippe auro, cedroque a me donandam, inten pretiosores margari ros, s quae apud me sint, referam, re adnumerabo Ieamque Nepotibus seis sur liberis fim decessurus,urpore sacro caelibatus vinculo paucos post dies jam obstringendus veluti gemmam perpetuo custodiendam,,

Moriturus commendabo. Vale.

t Camerini Prid. Non. Aprilis I75 -

412쪽

mo amico dei P. Concina , da tui amato, e sima νο at segno maniore. Posta questa verita incontra flabile, io maneherei essenxialmente ali' uno, e atraltro ritolo , ehe mi pregio di aυere , e cho in qu

presentarie, vale a dire,eb' ella afflitta e tormentatadalla sua nota malattia non rixorni pili a Roma. Dique so rifcontro, che portano molle lettere di Firen. xe, io laseio a Di a considerare, non dirὸ solamenteil pubblico trionso, ebe in rutti i eantoni di Romano fanno i suoi nemici, e i hoi poco amor oli, matutio quelio, che possono meditare , e vanno meditan

conis venete, funeso alia sua ripulaetione , alla sua sima, e alta sua quiete. Tenga per infallibile quan-ro io te avanαο , e Denti eoι suo rixorno la machina , che costoro si vanno preparando. Non δ certa, mente ella renuta di rimanere in Roma ἰ puo prendere ii partito di an arsene, e ritirarsi a goder D

413쪽

88 Ε P I s T. fua quiete e ma non giammai. per ι' amor di DIO , neue presenti congiunture, e contingenete. Eua m intende molio bene, e molto meglio di quello , ebe issapus mai Diegarmi, non permetiendo la cana, ebeio mi aυanκi, e mi dissonia in alare particolarita. Lena, e rilena, mediti , e rimediti Uni parala dique sto mio caritatiυo, e onorarissimo innio, uel qum ιe non vi δ una sillaba, fu cui eua , mestio ae Uni altro pratica di questa Corte, non possa fare un amplissimo eommento. D mi fono Diegato abbastanaea,

e non aυrὸ da rimproυerarmi di non aver partito in tempo opportuno. L' abbraccis teneraminte, e fonrutro tuo. Roma 27. Settemb. I II. D. Card. Passionei.

BENEDICTUS PP. XIV. Dilecte Fili, salutem & Apostolicam Benedictionem. ΡEr te mani dei P. Maesro dei fero Palanxo ria

414쪽

AD P. CONC. ' 89buora culmo. Pregbi Udio per noi , ese n Mnro Iediomo I Apostolica Benedinione. , , Datum Romae apud S. Mariam Maiorem die 29. N membris I 733. Ponti arus Nostri anno decimo sexto.

i EPISTOLA ENCYCLICA

In Funere P. Danielis Concinae.

Reverenda admodum Pater praeses.

SI quando cum Divo Hieroumo exclamare licuit: O mors, quae a filiis Patrem dividis, & amore sociatos crudelis, ac dura dissocias, nune profecto vel maxime decet, dum pro officii nostri munere funus

Reserendi admodum P. F. Danielis Concinae υobis de more nunciamus. Ecquis, tam claro , ac celeberrimo.audito nomine, dignum Mane lugendi argumentum, in eius obitu starim non agnoscat, o fateatur P M- , rum enim ereptum dolemus Congregationis nostrae δε-i tus, ordinis ornamentum, verbi Dei praeconem exisnetium, morum doctrinae acerrimum assertorem, ac vin-

. dicem , Ecclesiae Adelem miniserum, re de uia Chrisiana R epublica optime meritum. Hic adolescentiam egressus , mundo in quo ob ingenii praestantiam re indolem ad omnia comparatam non modicos sebi pr gressus polliceri poterax nuncium remixtaeus, Congri gationi nostrae nomen dedit, in eaque receptus, o υ-rocinio , sudiorum curriculo feliciter obito, arres,

415쪽

so EPIs T. IN FUNERE ct ibraligkum doeendi gradum obtinuit. Iamque hoειυ fladium plures annos in coenobiis nostris decurrens, coeperat inclarescere, cum repente, diυina Providentia se disponente , qua in uis sibi peculiarem miniserum ad animarum falutem delegerat, munus praedicationis aggreditur. Haud facile dictu es, quanrum divina suffultus gratia in hoc ministerio valueris, re quam tiberem inde messem in horreum Domini comporta-νit. Vix tilla es en celebrioribus nostrae Italiae urbi. hus, quae ipsum quam enixe non efflagitaverit, aυλdissme non audierit femel o irerum, o summis audibus non eoncelebraυerit. Roma septies in augu-sioribus eius Basilieis per integras quadragesmas con-rionantem excepit, o frequentissima semper adivit, octava etiam vice hoc eodem anno auditura , nisi modibus intercessifer. Ubique vero tanrus fiebaν popul om concursus, ux ampliora templa multitudini empiendae vix sincerent; re ne diuturna, ae inutili prorsus fatigatione consuentis populi turba detiner

rur, horam pravenire quandoque cogeretur. Nee asoditoriam animos aut exquisito verborum lenocinio δε- mulcebat , aut sententiarum acumine, vel figurarum

industrios eollocatione rapiebat; sed spretis persuasibilibus humanae sapientiae verbis, in ipse fortissmum

contra vitia declamatorem , frenuum diυini Uerbi praeconem, o Derorum oraculorum fidelem interpre- rem suspiciebant omnes, ct admirabantur . Nec immen νudiori plebi se denegabat, quinimo per plures annos eatechieandis rudibus adeo studiose, amanterque se addixis , ut, oblato in celeberrimo templo concio. num babendaram bonore sub ea conditione , ut m- .rarim ab ilio demissore, ut reputabant, ministerio

416쪽

P. C O N C. s rabstineret , mallet nuncium remittere, quam ab humili raritatis incio cessare. Verum praedicationis labor nonnisi certis diebus mel in hebdomada, vel in anno recurrebat, multum proinde temporis utilius infumendum supererat viro adeo otii inimiso, o quistis impatienti , uν vin eorporis levamini , re nec ratibus

indulgeret. Cibi re fomni parcissimus, rribus postremis ferme Iustris duodecim fere boras in singulos dies sudio impendebat. Nil mirum proinde, si ad quadraginta de rebus Theologicis volumina iam aetate maturus edere potuerit; re ea quidem vere profecto auro cedroque digna, sive utilitatem 1 pectetis, sive dignitatem . In illis quippe purioris .ersices dogmatarraduntur, laxitatibus bellum indicitur , erronea op

niones deteguntur, incredulorum insania profligatur, monastica disciplina ad primaevam formam instauratur, Eecissasticarum legum vigor sustinetur, Pontificum δε- ereta explanantur, re quidem omnia summo ingenio, eruditione fumma p xeis insuper exarata plane mirabili , re coelesi quadam unctione perfusa , qua cor emollit, re quae asperiora carni, re sanguini midem rur , incaeis e fuadet. Sed quid immoror in comfodistis noseri doctrina vel evovenda , veI commemdanda P Eius volumina fludiose eonquisita, summo plausu femper excepta, summis praeconiis concelebrata omnium versentur manibus, omnibus aeceptissima s-mul re utilia, adeo ur reperitis typis communibus votis fatisfacere necessum fuerit. His itaque ingenii, doctrinae , cT Eeli Di argumenris toties exhibitis immortalem sibi famam , o quidem non mendacem, comparavir; magno proinde femper in pretio habitus non a Theologis solum, ceterisque eximiis totius pene Em

417쪽

EPIST. IN FUMEREropae Viris, ae ordinis nostri supremis moderatoribus; verum etiam Regibus , Principibus , Eecissae Proc ribus , Purpuratis Patribus earus , acceptusque suis: quorum plures absentem amplissmis litteris hones runν, plures ejus opera re studio in arduis negotiis,

Hi sunt, plures denique, postremis annis Romae versaretur , sbi familiarem esse voluerunt , suaque amicitia dignari funt. Vuinimo supremus ipse Eccle- sin Pastor Benedictus XIV. P. M. qui pro bu-manitate hste se nominari parietur quanti faceret

confodalem noserum non obscuris argumentis restatum voluit, dum ad scros pedes accedentem beni gne , humanigerque excipiebat, diutius cum ilio sese fabatur, in arduis di ultatibus Congregationi Camdinalium Theologum is consultorem adiunxit, prium

iis benigni mis epistolis , ct in publico diplomate

commendavit; ρο quod maximum , tantoque Ponti ce dignum, nullaque unquam obliυione delendum, in summo discrimine constitutum miri honorificentissmi nomen ,summa sapienria , o suprema sua auctoritate in tuto collocavit. Verum his , alii sit e cumulatus

amplissimis faυoribus, numquam se se extulit, nun quam quidpiam sva digniratis, sue sublimioris gradus vir fui contemtor ambivit: quod adeo certam omnibus , exploratumque erat, ur quicumque eum in Urbe noυerant so quis Concinam non noaeerat P communi voce testarentur, caeteros quidem in spe fructus arare, unum Concinam suis stipendiis, omni abiecta , ne militare ἰ quinimo ipse quoque repetiris vicibus , sve amicis laborum praemium.exoptanxibus , s-ve aliis callide merfureque animum pertentantibus , reponers consueGerar, vultu ad indignationem contι a-

418쪽

cto, s Urio daretur, malle se ad abiectissimam com

ditionem detrudi, quam aliqua dignitate , vel Ecclesiastico munere onerari. Muod o facto quoque eomprobavit : nam collatam a Generali Magistro supremam Congregationis nosrae .praefecturam modeste re favit. Ita quidem dum de femexipse ageretur: ve rum pro verirate sυe tuenda , βυe vindicanda fem per stetit infracitus, nee pectoris sui constantiam, re fortitudinem vel lamiter dimουere potuerunt calum. nis , contumeliae , debonestamenta, queis haud Ieυiterfuit lacessitus - immo nec sublimis illius animi trau-quillitatem vel uno momento perturbarunν , quippσqui unice Deum contuens, re cauta cuncta deo, eiens seti erat, qui nec benedictione moυeretur ,

nee maledictione. . . ..

Dum tamen carissimus noster se splendebat in fincula, non minus vir utibus, ct exempla refulgebat incla yro. Summa erat erga Deum ejus pleras , o devorto, in eumque tanto. iritu ferebatur , ut quoties eumque vel de eius implenda voluntate , vel de us formidandis iudieiis, vel de ea carum rerum contem ru fermonem, sive cum suis Concellitis, si υe eum ex-rraneis eum habere contingeret conringebat autem

fuissime praefertim postremis mensibus ubertim s

rex Ufe, re alios ad , collac rmandum eomρelleret Confodales suos honorifice, blande, comiterque tracta. bat, fumma caritare prosequebatur , ac ad regularem

disciplinam sedulo custodiendam , aur fuscipiendam semper adhortabatur , π urgebat , nec irrito lobore. 'non pauci siquidem rigidioris vitae studio vel eo hoν-rante, υel suorum voluminum lectione ad Congregationes conυolarunt. Ipse υero ejusdem regularis ob fer-

419쪽

s4 EPIST. IN FU NE R. fervantiae tenaci simus custos, ct promoror legum no 'arum apices fideliter cussodiebat , perpetuam ear. nium abstinentiam nunquam sanus nec praedicationis ea sa intermist; eo uera septem mensum ieiunia etiam itineribus fessus fer υit; quinimo illud affirmare vere possumus, ab istis postremos viginti ferme fuae vitae annos perpetuo ieiunio fui erransa tot emes enim in die modicissima, ct quidem communi, ac viliori eontentus esca protritas longo sudio vires Gix resarciebat, quin ullo uiserius cibo, vel potu se r

crearet , modicae aquae usu ad medicinam duntaxarencepto; νantumque corporis, σ valetudinis suae curam negligebar, ut nervorum dorsi , brachiorum, ac manuum tabe conrracta per integrum annum nec me dicum ad curationem acciveris , nec medicinae auxilia adhibuerit, donec usu talium membrorum pene privatus , fero nimis proinde incassum balneo adiυerit factus jam infanabilis. Verum ob urinam bis constitisset eari mi nostri adinia valituris adfue gratissma eius praesentia frueremur . Sed sub finem men sis Septembris

pronime elapsi, dum ad nos Florentia reverteretur, virios rheumatis ad pectus affluxu correprηs est. a quσ

diligentia pene ex integro Levarum gratulabamur I eum inopinato die mige sma butus menss novo abscessu inυadente , re respirationem intercipiente intra paucas horas de caris i Confodalis nostri vita actum doluimus. Via ipse imminere vitae discrimen perfemsν , statim Ecclesiue Sacramenta enixe efflagitavit . Sacro itaque viatico media subsequente nocte munitus ,re oriente sole Dero oleo delibutus, Ecclesue preces pro in agone constitutis sbi reeitari petivit , quibus

420쪽

P. CON C. PIesara voee , promtoque Diritu respondis . Reliquum vero vitae rempus, quo semper integris sensibus , σιucida mente a Deo donatus fuerat, a quo gratiam hane quotidiana oratione exposcebat , in fervenrioribus

virtutum actibus infumsex; cupiensque dissolvi, σesse eum Christo, diem hane felicem appellabat, cito

ad Deum rapi expetebat, dirum agonis cruciatum linuem nimis appellabar, maioresque sibi dolores ex ptabat , ur Cbristo, re mari ribus τοnformior fieret, interim viri pietatem , fortitudinem a Lrantibus, uberrim flentibus; donee randem ἐν se non semel monente, ut consueta ad De param amriphonae pro more Rellionis nostrae tantus inciperet, sub Hus finem erectis in coetum luminibus piacidis sme obdormisit an Domino hora decima sexta, aetatis anno sexagefmo nono iam a quatuor me bus incepto, ab habitu Religionis suscepto quadrage fimo nono. me Iunx Confodalis nostri virtutum exigua , σobscura lineamenta e longe enim plura , ct sublimiora dici possent, quae de ranti viri obitu nos iure tri- flari compellunt : fed haec eadem flantur nos maxioma Adaeia iniecta Carissimum nostrum laborum, αγιi, re mirtutum suarum amplissima retributione perine ta iam parrem habere cum Christo. Nihilo tamen

minus si quidquam eluendum forte superesset, coram Deo qui iustitias iudicar, o in Angelis suis reperirpraviratem , essetiramus ardenti me, ut vesris i sum precibus, o sacrificiis iuxra nostrarum legum

praefripta subleveris p π s quid etiam pie spere-

rogandum ranti viri meritis videtur, quantocius prinflare non dedignemini. Valere noseri quoque in vestris