Centum arcana politica ex omni historia selecta per centum casus centumque disquisitiones quibus insertæ sunt Boxhornianæ proposita ubi de singulis variæ sententiæ ac decreta variique eventus observantur & exactum de iis judicium fertur autore Johann

501쪽

Ex Gallica usoria d

no seculi hujus vigesimo nono Casaiam, Mantuae ur=lbem, tenebant Hispani,quam ex petito Mantuani iberare 'Gallus attentabat. Itaque imoto ad arcem exercitu, obsessi petunt ad tempus inducias. Missus ad Regem mancius, qui Hispanorum desideria exponebat, de quibus non omnibus una sententia fuit in consilio Regis.

SENTE IAE. 1. Quidam Regi suadebant concedendas esse Inductas, quippe quae ii σterdum principia pacis esse soleant. H. Eas spacium deliberandi obsessis largiri, ut eo melius pareant necessitati suae &se dedant. III. Item & militi sessis esse benes clo, quo requiem capere possit viresq; V sume

502쪽

sumere, non loco interim accepto, invadendi arcem de novo, eamque acrius expugnandi.

IV. Hispanorum honori etiam albquid tribuendum esse, & celebri eorum Duci Spinotae. Nam Gallicam gentem ex obsidione Rupellana sat gloriae reportasse, Alii dissuadebant haecce consilia, dicentes pergendum esse in expugnando. Hoc enim obses s ad deditionem posse cogi, cum induciarum petitio indicium mala causae & oertissimae necessitatis sit. Breve deliberandi spatium magnas in terdum res corrumpere. Fraudem e

iam praesumi in armistitio, quo hosti tempus largimur ad periculosa ubsidia

comparanda.

. DECRETUM. Triduae induciae sunt concessae. AVENTVS. Triduum induciarum aIiud tridu

um contraxit, quo cuncta hostilia intermitterentur ; & tamen recideruncis

503쪽

in antiquum. Igitur exercitus ad exis pugnandum iusius urbem & arcem vi armis longe dissicilius cepit, quam si statim in ipta angustiae puncto obses s ex pugnasset

Movemur interdum asse su inutili, quo nobis commoda eripimus ipsi& ini- mico nostro largimur.Casala certe,nega tis induciis, se dedisset propter angustiarum conscientiam, ut Gallus , non uno milite percusso, domare potuisset obsesilas; cumin contrarium, datis induciis, noVisq; viribus in ultumSanguinis miliς tum suorum tandere coactus. DIS VISITIO. Euapraeteream, quae exposita est, cauti ne insuper in sancienda Amnesia opo fit, quomodo Jeciatim crimina, q Amnestia abolita volumiis, exprimenda fini: rinique ad quae in iversum, quδiuriores Amnes laesint, si an ima H iendum,

504쪽

CASUS LXXVIII. Historia Italica deprom

ptus. Ediolanenses , postquatit an 'quandiu rebelles exstitissentis i Ludovico XI I.Galliarum egi honesta & stibi tuta conditione reconciliari voluere. Sancita itaque generalisAmnestia est omnibus,nemine i excepto. Ludoviso tamen post Decretum id iactum, Medsolanensium civitatem ingresso e civium potioribus plurimi supplicio capitali assedis,quibus atrocia quaedam crimina & caeterae multitit . dinis culpa majora , ut supplici causas impingebantur. Quaesitum proindo inter Gallos & Mediolansnses r An id liceret, an non Amnestiae beneficium In cuiuscunque tandem flagitii compertos

extendi oporteret. M

Mediolanenses id iniquum esse, rnaigno animo testabantur. I. Ob-

505쪽

L Obiiciebant, pubes. fidem , Sex ejus praescripto impunitatem iis, quibus semel sit data & promina , servandam

esse. II. Si non accuratiores initorum pactorum, & aequitatis Galli sint custodes, futurum ut Mediolanentis populus existimet , non se. etiam teneri illis legibus pactisque , in quae cum Gallis prostabilienda eorum Dominatione con-

Ventum erat.

Cont, Galli alia omnia a pete

x regesAmnestiae temporis eius esse, quo decernuntur, non auten cu)usvis temporis postquam sunt decretati Decernendarum illarum necessitatem saepe principibus subditorum contumacia imponi, quam cum sequuntur, videri arbitrium suum aut 3us sequutos, Itaque ejus causa decreta, data occasi

506쪽

4 o Ex HisTORIA ITAIICA II. Addebant , qui e Mediolanens bus supplicio assiciebantur graVissimo nim criminues os esse, ac proinde ar- quali beneficio Amnestiae eos cum caelesris uti non oportere; qui minoribus culpis operti & alios secuti, veniam potiusquam poenam merebantur. Enormia flagitia speciatim non expressa, quan- quam generali Amnestia sancita, semper puniri posse. Neque id contra fas

este: non enim praesumi, aequitatis stu-

diosos Principes vcniam illis sagitiis

praestitisse, quoru m impunitas salva Ic pubI. este non potest. Amnestia non quaecunque commissa sunt, sed quaecun que condonari possunt, contineri ι ac omnem ejus liberalitatem ad id quod ae- quum est, & salva aequitate possibile, restringi oportere. III. Sed S ius ipsum, Ieges, atque ipsamRempubl. habere mas Qrmulas, semperque illas etiam non expressas, in

telligi, quibus quasi a praetore, quod vi

aut metus causa gestum est, restitui possint in integrum. Ita ha publicarum rerum

507쪽

rum administratione, quae constituta suntin pace, bestiam plerunque abrogat quae ha bello , Pax: non aliter ac in navis gubernatione alia usui sunt in secunda, alia in adversa tempestate. DECRETVM.

Iulia igitur suos licia esse Galli decrevere, & in vanum ad Amnestiae Legem populum Mediolanensem provoca

censebant. .

EVENTUS.Ita sectum est, ut modici admodum usus inter sediolanenses fuerit beneficuum Anmestiae sancitis. IVDICIUM.

. Finiendorum civilium beIIorum se- Iuberrima Lex est, iniuriarum oblivio. Hanc ejectis Tyrannis Thrasibulus primus Atheniensibus persuasit, quae sola

508쪽

Iex concussum ac labentem Statum Rerump. ad pristinum splendorem post civilium bellorum motus, potest revocare. Nam quae ut loquitur Tertullianus o mala bellis civilibus eveniunt, vice

eorum obveniunt,quae Diluviis ac grandinibus accidunt. Itaq; ea perpetuo ubcisci, perpetuo meministe, alere est ac so vere. Et sicut idem loquituri ut pueri sic utiliter castigantur , si plura dissitatu. Iaverimus, si pleraque alioquin Vera pro falsis habeamus, si denique multa etiam placeat oblivisci: Sic post civiles dissen siones, unusquisque ita optime ad ossicium revocatur , si praeterita non modo

in ius non vocentur, sed & neque liceat reminisci. Interim sciendum est inubta crimina in pacificatione publica con donari, majoris mali imprassens evitandi causa,quae post pacificationem pro gravi: tate & inhumanitate repetita puniuntur aut dimittuntur. Quod quam frequenter accidat & licere sibi arbitrentur Prinicipes, vel sola Historia cordati alias pospuli Romani testari potest.

509쪽

Sylla quanquam lege lata de sicariis ac verescis eos excepi set qui Marianos occidissent, vel ob relata Civium Romanorum capita ex lege proscriptionis pe cuniam de aerario accepi dent: &quamvis acta diiunia Syllae Senatus probasset, Figulo tamen & Lucio Caesare Coss. Julius Caesar in exercenda quaestione d Sicariis nonnullis, etiam qui tres pro scriptos Syllae jussu occiderant, numero habuit Sicariorum. Quid enim tam inhumanum quamis eorum scelerum praestare impunitatem, qua ex praescripto aequi iurissumma poenarum severitate persequi oportet. Ita existimant Principes prudentiae es , specie Amnestiae veniam illis impraesens praestare : interim auris & autoritatis suae esse, ubi tempus&occasiones seru n L.

debita illis supplicia decernere. Nec ita olim tantum, sed &nostra aetate judVcatum est fere.

In Gallia inter tot civilium bellorum praecedenti seculo motus, sicet Edictis pacificationum omnia ante act abo1ξ-

510쪽

rent, nonne nihilominus pro rei cujusque qualitate partamenti Procepes multa Pronunciaverunt; Edictis contineri &nori contineri Θ. Cumque Paria menti proceribus non nunquam obiiceretur ,

fidem publicam hic esse omnino conservandum, respondendum sibi puta verunt, servandam esse, sicui data si praeolse: sed generaliter datam , ex eo interpretationem accipere, quod Vero similest, neminem seu harum seu illarum partium, quocunque tempore vetire excusare aut defendere atrocissima illa flagitia, propter quarettain post sancitam Amnestiam nonnulli supplicio assciuntur. PCum igitur hic tantum liceat prsiacu pibus rerum, atque ea quae hac ratione qadversus praescriptum Amnestiae agunt, aequitati quidem inniti videantur: profectb summa cautione opus est,quo ne

specie Amneriae decipiantur poti Sub diti , qui Principi suo volunt reconciliari, quam vero ejus beneficio utan

tur.