De Polybi elocutione

31쪽

Etsi αρχῆ λαμβανε ι απυ t o iam ap. Arist. 1β8 836h21 invenitur, tamen olybius secundum Romanorum usum dicere: αρχὴ Totato ναι πό ι, o sinitium facere ab aliqua re volui

Cio Reip. p 1, 19; Agr. 2, 29 79; hil. 14, 14, 36 et 5, 7 203

ausus est 2, 37, 2 6, 30 1 etc. Contra L huc. 1, 12, .ut πτει et αic ἐλπtot 1, 87, 1 o Latino illo spe labi aut 0ici aut cadere ei Caes. B. G. 1, 8 5 55 3 fluxisse

δι' m s. 15 25, 25 typo Latino olybium dixisse censeo. πελ π ζει est desperare Loci autem sunt l, 19, 2.

'Εκχωρει eundem habet Sensum, quem decedere, moris vid Cic. Att. 1, 6 e vita decedere Rei 2, 14 fin. Caes. B. G. 6, 9, 13 Liv. 1, 34 9, T). CL 0l. 7, 2, 1 22 8, 10;

Num aic , , a V ινυ ἔρχεσθαι , 9, 2 in cognitionem alicuius rei Venire velut p. Quint. Inst. 7, 2, 20), προεμβαλλειν et υ χαrελπισμόν , 2 8 spem inicere alicui Cic. Att. 3, 22, 1 et al.), ει μυημη, Ιει 2, 35 5 7 in memoriam reducere: Cic. InV. , 5 etc.), πυταμος φερεται , 47, 3 et persaep. pro et flumen fertur Caes. B. G. 4, 10, 3 8 40, 3; mult. l.), καιρουδοθεντος 2 8 6 tempore dato Nep. et Tac. occasione data Cic.

32쪽

quam num e linguas Latinae usu profectum sit: πο sici λιμουου varo με vos iobtat αλλγ tu 1, 84 9 cf. Stich. p. 147 aut: υπὸ φ ελπιδος Io μενοι διπλασίρος παρωξύvovet 2, 29, 9. Restat, ut afferam: 'O μυιυς και ueto 6 45, 1, quod nihil aliud sibi vult, quam par atque idem Velut p. Cic. ur. 9.Denique de collocatione Vocabuli χάριν pauca dicam. Cum apud Atticos perpauci inveniantur loci i), quibus χαριν genetiV0, quem regit, anteponitur, olybius exemplum Terenti, qui gratia cum genetiV pariter usurpavit, secutus centies genstivo illud anteposuit, septuagies sexie postposuit.

33쪽

De observationibus, quae attinent ad Syntaxim. De Oe quidem capite etsi tam multumi disputatum est, ut aliquid novi afferre difficillimum esse mihi videatur, tamen, quae pauca mihi Ροlybi historiarum libros legenti momoratu digna

sunt visa, hau dissertationis meae particula exposituru Sum. Ρrimum autem commemorabo eas res, quae Spectant ad casu geneti Vum, accusativum, dativum. Sequitur casus geneti Vu S. Ροlybium in verborum structura plurima novavisa iam

doduit Stichius λ). Hoc loco placet addere verbum σκηπτεσθαι, quod SoluSPolybius isque uno loco 28 8 6 cum genetivo infinitivi

Ut olybius παρ' ο λι ω ἔρχεσθαι cum genetivo infinitivi coniungere non dubitat velut 2 55, 4 33, 3, 1 contra L 33, 1, 4), ita etiam παρα lat κρυ ἔρχεσθαι του cum inf. seq. I 1, 7, 1 ponit, cum scriptores Attici infinitivum solum adhibuerint, velut Isocr. p. 367 B Eur Heracl. 295 cf. etiam Ol l 43 7 12, 20, 7 Luc. Tox. 61.

i CL Stich. p. 151 s.; aether. p. 261 S. 8 cf. Stich. p. 151. ' CL aether. p. 254 et 302.

34쪽

Jam pauca dicam de verborum quorundam participii i)geneti VO.Ρolybius verborum personalium impersonaliter usurpatorum semper adhibet geneti Vum participii, nunquam accusatiVtam, cum Verborum impersonalium semper parti

Contra compost torium verbi esse adhibet accusati-Vum ei. Mipti, 4, 27, uaπερ πάρχου 2, i, 3. Genetivi absoluti' etiam sunt quodammodo et ob μὴ

Ab his diversi sunt loci 2 34, 1 3 96, 12 4, 1l, 4; 5, 2, 7. Nonnunquam olybius adhibet genetivum, ubi Attici

i Contra L Atticorum usui ap. uehitur. r. 486 adn. 2 et g 487. 8 Verbum δοκεῖ iam multo ante Polybi aetatem personaliter adlii bitum est.' Qui haud Iacile aliter interpretandi sunt nisi iocabulis χαρtv Vel ευεκα non positis; cf. 6, 2, 11 8, 26 6 persaep. ' De accusativo temporis me hi ea. Gr g 10, 5. o De hac re Schenhelium. Burs. Jahresber. vol. I, p. 238 et lini. dissert. p. 35 init.

35쪽

Nam olybius omnibus locis, quibus per hiatum de hiatuci Benseterum licuit, i, πολλυ, χ'ovm aut εα πολλο iapovo dixit. Sunt autem loci 4, 17 4 38 7 8; item , 68, 9 ἐκ πλειοvocχρργου); 2 69, 11 2, 3, 3 quippe cum scriptor elisionem in particula δε adamare Videatur. Πυλλιῶ χ povio aut γωλυ. o os o ' o i solum posuit 4 a-tus evitandi causa velut 3, 5 9. 90, 7 11, 18, 9

Denique liceat mihi duorum verborum mentionem facere, quibus Attici cum genetivo coniunctis utebantur, dico G tuus valvet ara et wδixo t. Κυιυο νει Tas t et Uum; cum hae structura et significatione: eon Seiu sum alicuius rei legitur apud unum Olybium 31, 27 6 κε, utv Ουηκέναι περὶ τῆς aetto ciet οἱ a εο, καὶ Uzυλεμ ιυντυ Συμτεetfotu item p ε αδ δονα τι, περ et voci id est delibero

eum aliquo de aliqua re t 19 6 20, 2 21, 7 38 2, 1;

ef περτιν , 29, 27, 4. Venio nunc ad casum a ceu Suti Vum. De hoc casu nihil novi afferre possum, nisi avet ρεπεοθα et i, id Si re Vereor, veneror aliquid, quod nemo scriptor

ante Olybium dixit; of τὶ 2 49 7 21, 48 6 33, 6, 3; τινα:9, 36, 10 30 9, 2; item Diod. Exo. p. 96, 3; lut Inst. Lae. 253 C sit 337 D. Neque vero casum genetivum, quem Scriptores Attici ponere solebant, velut en Η. r. 2, 3, 33; lat Crit. p. 52 C; thaedr. p. 254 Α, repudiat olybius velut 9, 31, 6.

Relinquitur, ut pauca dicam de dativo cum passivo genere coniuncto η). Hac struetur et usurpatione praepositionis Vetto cum passivo coniunctae Olybius a scriptoribus Atticis adeo differt, ut loci, quibus, si agitur de rebus, non de personis, dativum usurpat, iis locis, quibus utitur praepositione AEt ό genetivo addita, quasi obscurentur et obruantur δ). Cum enim praepositionem Tu cum genetivo coniunctam ad centies scies adhibeat, casu dativo rarissime utitur velut 9, 27, 4 6 10

27, 3 16, 2 8 31, 8, 2.

36쪽

Attici, a quibus uelinerus' pauca exempla petiit. Sed intermisit grammaticus doctus afferre Ροlybianum illud:

47, 7 3 19 4 4, 3, 3 5, 24 9. 62, 1. 6, 7, 5 8, 11, 2 18, 1. 20 4 35, 0 9, 5, 11 12, 254 4 20 4 4 2I, 24, 6. Non hic numerandi sunt loci plerique, quales 1, 7, 4 59 8 5, 87 6. Contra λ ea dicit quoque olybius 12, 25 7 λεIει ταυτα,

Ut ipsi Attici etsi rarissime pronomine sueto usi sunt ita δ), ut vel subiectum vel praecedentem rem obiectam illo repeterent, velut huc 5, 36; en Hier. 1, 7 Comm. 1, 2, 24, Sic Polybius eorum persaepe secutus est exemplum velut 3, 21, 2:τας Iὰρ R Λ00zartor Iaboluavet συνθήκας ευ ο πυλέμ 1 τω περι Σαελια , ταυτας ἔφαGχυβδη υ, ωμυλ67ημευας eth. 6, 31, 2. 56, 7 9, 12, 7;

30, 3, 2 cf. etiam 4, 20, 3. 44, I et , 15, 8 8, 3, 4 10, 28 6;1l 9, 2 12, 264, 3 16 18 8 21, 2 l, 2 24, 7 3 28 6 6;

30 4, 16, ita quidem, ut eo pronomine sententiam quoque praecedentem significare non dubitaret. Cf. hos locos 6, 13,

7 9, 12, 4 1l 2, 2 4, 1. 6, 2 12, 4 4. 15 5 ut 2, 1, 4;li 2, 3 16, 8, 10.

Restat, ut verba faciamus de particula, cis ad participium addita st de nuntiatis ellipticis: et δε δε ιυότα et ου, et ἰδ' Toχα-

adverbii Latini circitor adhibuit velut 1, 46, 3. 67, 13:

37쪽

- 29 iuncta quadraginta fere quattuor locis etiam significavit rem miram non esse, cum hoc illudve esset aut fuisset i).

Exempla sunt 1, 48, 5. 56, 9 2, 28, 9 3, 2 5 4 71, 1035, 14, 1 6, 26, 4 9, 1, 2 20 9, 11 32, 7 8. Neque tamen

Atticorum illudis et eodem sensu eademque structura vitaVit;

cf. 1, 49, 5 14 9, 5 18, 18, 13 3l, i, 8 33, 1, 6.

Ut autem causam ex sententia alicuius profectam significaret, olybius usus est particula o participio addita. Ad

hanc rem illustrandam L 1, 78, 15 88 9. 2, 68 7. 4, 10 4;6, 4l 5 14, 6, 10 23, 1, 12 31, 27, 3 37, 2, 5 38, 4, 14;39, 10, 2. Quae particula a olybio simul cum Arist. r. 3. 72 ακ. 803h 5; α 804 25 adhibita est tiam ad dicendum idem, quod Latine significatur particula quasi velut 2, 22 8 3, 41, 3 5, 48 7. 10, 6 14 2 4 16 11 4 23, 3 8 35, 2, 14;39, 2, I 2.

Enuntiata elliptica et δε με Ita et o v et δ δει, υτ ατο v, et δ' aχατο, a olybio nonnunquam cum participi aut cum infinitivo coniuncta esse quod commemoremus, dignum esse nobis videtur. Cf. 18, 5 5 et δε δη παυ , δε IozazOv, t Tot 0υυ τε ἐαυτου ἐφαμιλλους Pωνια υις και κελευovet ες ἐκχωρεlv Μακεδόυας άπάσγης τῆς Ελλαδος 35, 4, 6 et δε tartaro τους νέους διακλtvειν ac κατατραφαὶ Attamen Atticorum quoque more

es huc 1 142 2, 1 posuit indicativum velut l, 2 8 5, 12, 4 6, 31, 4 aut optativum cum particula a coniunctum Velut 1, 65, 8.

Jam transeamus ad observationes quasdam inter se non coniunctaS. Primo loco quin scribamus de adiectivis verba libus, facere non OSSumus.

Cum enim scriptores Attici adio oliva verbalia ab iis Verbis, quae regunt casum accusativum, derivata et in τε occadentia, et personali structura et impersonali tractaVerint t), velut Xen. . Socr. 3, 6, 3 ο φελητε aut a TOλις a rivaut An. 6, 4, 12 etai πυμ σι α , , λικε, πεζρ Totaretam v Soph. Ant. 678. lolybius constanter. id est sexagies quinqui e S

38쪽

structura impersonali utitur. Exempla autem sunt 1. 37, 3:

1, 64, 6 81, 10 3, 0 4 6 21, 7 4 42, 5 5, 21, 4 6, 3 7 9;9, 13 8 10 47, 11; 2 8 l 18, 13, 4. 45, 9 23 12 5 35 2, 0.

Νihilo secius unus locus invenitur p. olybium diversus a ceteris 3 36 5: πυδε veta ori αυ εἴη Tm c. At cum x ceteris locis omnibus olybium constanter itavisse personalem structuram appareat, hanc falsam lectionem , in dubio scriptoris inconstantiae tribuendam esse arbitror. Quum res sic se habeat, cur olybius a personali structura abhorruerit, quaerere haud alienum a re esse mihi videtur.

Qua in re equidem censeo Polybium linguae Latinae usum, qui tum erat, imitatum esse. Nam Olybi temporibus Romanos dixisse oppugnandum est Athenas et alii Volut Draeger us hist Synt. et Woelfflinus, magister maxime honorandua in scholis de linguae Latina grammatica historica habitis exposuit. Non minoris momenti esse puto olybium saepius hi n-d i a d yrus quandam adhibuisse. Loci autem praecipui sunt: ύπεροχη καὶ δυvotoetει 6, 9 4 57, 5; contra of υπεμυχη της δυυα aetatας 1, 2, 7 et 5, 45, 1; τα δὲ υ αμει καὶ Πυρρου κβαλυυτες , 6, 7 Pyrrhi copias);

βύβλm 1, 15, 1 res secundi libri);

vehemens impetus); contra vid 1, 31, 6 51, 6 67. 1. 2 68, 9; et παραδυξον κα ἡ υλμη 2, 3, 3 subita audacia); contraci 1, 1, 4 3, 4, 13; ἔντευξις και ouataot 1, 78, 2 cf. 1, 1, 4 9, 1, 3 sane alio sensu); τόλμr και πρῆξις 5, 81 1 facinus audax);

significat initium velut 1, 12 6 2 40, 3;

i De eiusmodi erroribus cf. aetho p. 239. 8 cf. Stich. p. 209.

39쪽

aptarV a I0όμaus et ae αμφοι επιστασιν καὶ θεα i 3 I, 7 duplex initium contomplationis contra Luetigium, qui p. a ἐπιστα at hoc loco nostro vertit substantivis attentio, animadversio, diligentia. Nam Olybius duplex facit initium contemplandi. Res universas iam initiis libri I. significavit et definivit item ab singulis quoque rebus exordium Sumpturus est, cum et bellum sociale et secundum bellumlunicum bellumque de Coelisyria gestum describat. Ipse enim dicit

δtαπρεοβεtα καὶ vetευξει 5 67, 11 colloc inversa: legatorum colloquia); ἔντευξις substantivum idem esse, quod colloquium, resp. 2 8 6 et saepe; αλor et καὶ μεμψις 5, 107, 7 idem, quod ἀλ07ία μεμνεο ς est;

10, 22, 7 studium exercitationis sive exercitandi);η διήὶησυ καὶ α πραξε et 3 3 7 enarratio rerum gestarum); τεματεια κα διασκευα 15, 33, 13 colloc inversa: exornatio rerum mirarum); contra L hilostr. V. Soph 2 p. 590;χρόνυς α πυιος 29, 17, 4 pugnandi tempus); cf. etiam 1, 30, 5. Huc etiam conferendi sunt illi loci, quibus, ut ex verbo modus infinitivus aut participium pendeat, tantum abest, ut contra duo Verba particula πιαι coniuncta sint. Sunt autem: κazατολμο πιε κα πλευveta 1, 47, 10 navigare conantes); contra cf. 3, 103, 5 Maccab. 2, 3, 24 5, 15;

i Iniuria S44 cl. p. 20 contendit haec vocabula ita coniuncta eandem Vim habere. Nam πιστασt significat hoc loco initium interdum sano etiam contemplatio velut 6, 9, 12 4 θεα est contemplatio.

40쪽

labores diutius perferre); contra L Theophr. . l. 1, 103 p. 53 D et ΡοL 3, 4, 11 5, 48, 3 60, 2 8 36, 7 29 8 8 24, 8;

Nun transeat oratio ad Olybianum illud: υχ μὴ οἱον

Elocutionis olybianae proprium est Atticorum illud: υχυπ ως - αλλὰ και Dem. 53, 3), μὴ ποις - ἀλλ' υδε Xen. Cyr. 1, 3, 10 omnino evitare eiusque loco semper, id est: quadragies sexies ponere: υχ μὴ ti Io - δε και τουv- αντιυv, et Urivavet ou, υδ etc.), quod uelinerus ' plane neglexit

velut 1, 20 12 67 1 3, 47, 9 5, 1, 4 23, 11, 8 31, 5, 2

Contra dicit: ουδου - μή et 12 8 6 et Atticorum more: υμυ,6 - αλλά δi velut 30 4, 12 cf. etiam Schol. r. an. 757 Phryn. cl. p. 372. Quamobrem fieri non potest, ut Polybius 1, 26, 9 ου odio v

ἀH και eodem sensu, quo Romani dixerunt: non solum sed etiam adhibuerit, sed nos quidem sine ulla dubitatione scribimus υ μόνου - Lλὰ καt. Hoc loco de asyndetis quaedam exponere placeat. Haud facile rerum scriptorem Vel prorsus scriptorem Graecorum inVenias, apud quem tot asyndet et ' quattuor

partium ei. 3, 36 6 6 5, 8. 13 4 11, 19 4. 25, 2; 2 8, 2;14 5, 12 16, 7, 1. 8, 9; 8, 38, 3. 44 4 28 6, 23 et 8 36, 4, 3 al. et quinque cf. 5, 48, 9; 6, 34 9 18 45 5 36, 3 8 et sex es. 29, 12 8 si septem 5, 13, 3 et Octo 18, 46 5 leguntur, quot apud olybium.

i Ρost . . λεIoveto non erat supplendum est, quod Henricus tephanus p. 121 et Schweighaeus erus suspicati sunt, sed est tractura olybi propria. 8 CL Gr. 525. . Contra underer coniectur Polyb. p. 22. CL huius dissert. p. 33 med.