Dissertatio de origine lingvae anglicae et hispanicae ..

11쪽

Anglos Saxonos septem regna constituerunt, quae tandem anno Christi octingentesimo in unius Angliae nomen et sceptrum coaluerunt. Elapso Prope Saeculo Sexto Augustinus Monachus a papa Gregorio M. ad eos missus Ethelbertum regem lentia ad majorum superstiones abjiciendas et aera christiana uscipienda impulit.

Beda Histor Eeeles gentis Anglorum lib. I. e. XXIII. cavo Maior ait eis. T. a. P. Sas.

metiristianis doctoribus Anglos Saxones certam literarum I. mam et seriem accepisse videntur, ita ut nunc demum in chartam conjicero cogitata inciperent. Alliedus rex, qui ad exitum properante saeculo nono regno Anglorum praefuit, ad restituendas literas atque excolendam linguam vernaculam omnia fecit. Ipse auctoris partes suscipiubat et apud Jonmotuum l. l. exemplum Paraselirascos,m imitationis Boethi in lingua Anglos Saxonica extat. CL --,nes viis Aasma Regis inon avd aras in lingvium anoteam hie

s. VII.

Dan sub exitum saeculi octaui Angliam uaserant, occuparunt, atque, uti semper seri solet, verba sua cum Anglos Saxonicis copularunt.

. Anno IVLxvI. Normanni, duce Guillelmo Expugnatore, qui in Normandi in Gallia sedem suam posuerat, nauibus Angliam obierunt, magnamque hujus terrae partem ditionis suae fecerunt. Hinc expectandum erat, inguam, qua Normanni utebantur, cum Angi Saxonica uisse conjunctam minimo tamen hoc ex monumentis illius temporis, quae ad nostram usque aetatem Peruenerunt, elucet.

12쪽

A Johnsonio exemplum profertur ex chronica Saxonica ab mino croxxxv. usque ad annum carer . ubi nulla adhuc verba Gallicae occurrunt. At apud nobilioris ordinis hominos lingua Anglo- Saxonica a miniam

nica seu Gallica sensim ensim tuo depellebatur, dum ineunte mo-culo decimo tertio medii ordinis hominos ad majorem ueherentur auctoritatem et ita lingua Anglos Saxonica jura sua recuperaret. C. F. h. acres AEnglisebo praehleta sue illo Deoiulim, a m

achmelabsis. in introduetione s. ai.

s. IX. o varium virtusquo populi, Galloruinime Anglorum, nexum lingua gallica multa verba cum anglica communicauit et nunc demum lingua Anglorum incipit adpen ii Anglica, Non satis perapectum est, quando haec mutatio linguae euenerit ante decimum quartum

tamen saeculum factam esse vix concesserim. Obertus Gloucester enim, primus Anglia Poeta cujus opera majora extant, in scriptis suis, saeculo decimo quarto exaratis, modio quasi inter utramque linguam, saxonicam atque anglicam, sermone utitur. In carminibus

duobus a sit sonio iugatis haec observanda sunt. In mutu vocum mepissimo litem, adpositae est, ubi nunc deest; v. c. lando proland ende pro end Dde pio good lawe pro law. Eodem modo, quo hodie, scribuntur voces placo, graco sed medom scribitur pro ingdom. Propria literarum forma sunt 3 prori et I pro v. c. Is pro right nys pro night Iio est articulus the fates that. In oppribus Ioannis VANDRvir te qui eodem scripsit saeculo, literae eandem penitus formam , quam hodie, ah nt: at voles singulae diuerse scribuntur, v. c. Ion Pro land hegonde Pro beJond.

Hic uni tantum exemplo rationis scribonili locus siti Eut meri se another terre me onerarie to iam that iam Q in uuine, that ices triaab antiquo verbo to vos viali For,hio causo men may uerum reme, stat the una

13쪽

Primus scriptor Anglicus jure dici potest Ioannes GowRR, non, mi quibusdam videtur, discipulus ejus ii Aucxi in carminibus illius lingua anglica ad magnam jam Perfectionem promota est, ita ut haud immorii a Johnsonio pater Poeseos Englicae adpellaretur. 11AUCRA ,

qui sub exitum saeculi decimi imiti florebat, magnum numerum alienorum, in primis gallicorum verborum in linguam vernaculam translarebat, eo non in carminitari simili exitu audendi voibare ritissimus erat. vnoon, monachus Buriensis eodem tempore scripsi quo Chaucer Librum exarauit, qui est de lapsu principum, ex

quo Johnsortius versus quosdam citavit. Ionaescio schie justico oftho common Pleas, anno IDCCCCI REI. librum conscripsit, cui nomen: Mifferen 'etween an absoluto an limite Monarchy. In

orthographia ejus hoc peculiare obseruandum, quod participi di im- γertacta, et tertiae personae Fraesentis exeunt in id, iii, seu aeri in pro ed, in seu s. omnino litem, Foriscuo saepissimo utitur in mediis verbis, pro qua nunc Hadhibetur. v. c. Whych thynchedy not, ut oppressy the eopte by Myght, and thortat o was

a turant anil calli Primus Lyrannorum. In scriptis Thomae Mon Rad hodiernam diae ne formam linguam angli tam excutiam inverrimus.

De Iorvso N. Ehahespearii aequalis, exemplar purioris stili Thomam More adpellat. Prae potioribus hi versus citetur: Wyso me alWay Assyrme an say, Thalaestris laris man: Diligentiy, For o pPiy, Tho busines that he can. s. XLIneiplente saeculo decimo sexto RELTo florebat poeta lauis reatus regis Ienrici VIII. Scribendi ratio ejus Proxime ad illam

Thomae Moro accedit, si respicias ad verba hi mimographiam. Sub Disiti red by Cooste

14쪽

ejusdem regis imperio coemi de Sure murima inter aequales auctoritato valeba si minus i. t. non ua carmina eius,uis . Circa medium saeculum decimum sextum alius auctor extitit inter Anglos, BAMLAv. Praestantissimum ejus opus inscribitur in inmos Mola, ex quo hi versus seligatur: vo mo in laias, ibat in concreta Cior, Prouae devisin Gota punition: Taherio example hy Cham the sontio of NoyWhic Iaughed his father uni derisiora. Whichoim alio cursed for his transgressi D. And ad him servant to ali his II ne an stoche.

Sio ex antiquissimis inde temporibus, inprimis ex istedi M.

aetate derivatam linguam anglicam saeculo decimo septimo, regnante Elisabetha, ad firmum deniquo statum advectam conspicimus, ita ut perpauca tantum, duobus saeculis Praeterlapsis, mutarentur in ea.

15쪽

DISPUTATIO IL, ne origine linguae hispanicae.

II ispania, terra insignis atque fertilis, ex antiquissimis inde temporibus Graecis sub nomino Hesperiac si illi splendidi e veribdurum horti nota fuit Primi limiis terea incolae Cantabri atquo Celtiberi adpellantur, quorum hi in meridionali Hispaniae parte, ilii in optemtrionali degeban Linguas utriusque nationis partim

inter se disrrppa se partim conspirasse, veri videtur esse simillimum. Ceterum nostro adhuc aeuo gens Pyrenaeos montes adcolens, quae hascica seu vascica nominatur, Sermone vititur, qui magnam Partem cur verbis antiqui Cantabriensibus comPositus esse dicItur.

Huic aboriginum sermoni ex lingu punica seu carthaginiensi voeabula adjecta fusis ob multum inter utrumque populum initum commercium dubitatione vacat. Tuin hoo inprimis ad utramque limguam inter se commiscendam valebat, quod Carthaginienses magnam Mim terrae partem potestati mota iecerimi. immi. v. Disiti a m Cooste

16쪽

ias. III. Primani imperii sui fines usque ad ultimos orbis terminos sub quibus saepissime fretum Gaditanum intelligitur extendebant. In IIispania secundo Punico bello principium datum est. Liv. XX. II. vietis atque ex Europa pulsis Cartilaginiensibus, per longam annorum seriem Romani Hispaniae, in prouinciam redactae, seges atquo tributa indixerunt. Iino sermo romanus in oppidis maxime, in foro atque cathodra, valebat. Iaud pauci, iique praeclari scriptores latini in hac terra extiteium inter quos Quinctilianum dicero satis erit

Theodoricus, Ostrogothorum rex, sublato odoacro, factus Italiae dominus imperio romano in hac torra finem posuit Pari modo in Hispania a estrogothis nouo regno Gothico incipiente sacculo quinto, ortus datus est. Tota nobilitas Ilispanica Itodie origini in suam derivat a Gothis. Iino Gothorum lingua in tota ero Hispania

pervaluit et immiscondo es latinae ille, quom dicimus Romanam sermo exoriebatur vitimus rex Gothorum in Ilispania iit Boeoti cus, sub quo regnum Goliticum a Saracenis ex Africa venientibus

ruit destructum a soccxvii. Granada seu illiboris, uti antea dictum oppidii erat, praeclarissima Mauro um sedes erat, cui Mahomed Athamar rex Primus praesuit. CL Historia de Maii a civiles de Granada Gothaidos Tona. I. P. r. Ita tota Hispania usque ad Pyrenaeos in potestatem Saracen rum peremit, miseris Gothorum reliquiis hinc inde in montibus delitescentibus. Por rosi annos Saraceni IIispatriam Paeno totam occuparunt, dum anno millosimo quadringentesimo nonagesimo secundo penitus expellerentur. In tam longo annorum spatio lingua arabica, qua i Iauri utebantur, cum victis communicabatur, ita ut per nanes Paene regni artes Mauri aeque o Hispani illamioquerentur.

17쪽

a Saracenorum potestato liberata regna cum victoriis ex Mahanim danis reportatis redire videbatur. Ad summam inter haec regna potestatem Castilia uehebatur, Inde factum est, ut hujus prouinciae dialectus maximam Prae ceteris auctoritatem sibi assumeret. Uuot enim regna Christianorum in Hispania extiterunt, tot dialecti

linguae, quam nommm a bellant quom istina tandem superiore oris decederet Castiliae regina habella principi Ariagoniae I ex

dinando inbento anno ciIccccx xxx et Saraceni uncti viribus ex Hispania expetierentur, lingua castiliensis sola victrix remanebat. s. VII. Ahsquo dubio lingua quoque usitan a castiliana Vppressa. esset, nisi propria ciuitas lusitana facta esset, quae castiliensi semper parem sese gerebat unde huic dialecto vivoluendae fines positi sunt.

s. VIII

Iuno nomen castilianae linguae hispanicae pia ceteris tribu batur et optimi gentis hispanicae scriptores opera sua in hac dimelecto exararunt. Grauitas et nauitas intimo in hac lingua odit,onjunctae summa copia atque euphonia verborum, ita ut ad quamuis speciem Poeseos, maxime imili exitu clausae, sit aptissima.

18쪽

I. In innita malarum omnis geniemia aegra ex Ea mero, emis, multige, in utrumque orbem redundavit. II. Romorati in crurenda historia Graecis Parea, in eteris arti a V in diem Graio rum, em coturnim urinterim nostram aevum H, ere, erum eat. Iv. Arabaetor anthio renoubi ena emerseboitur, quam mutpopulo Christiano . v. visque poetae lieni eurmina in limum ve me iam bene rabulaturus

VI. Si qui verint, qui voluntatem simanam liberram es/e Omnino negent, vae H ina quisque retinum eat. m. In Shoi ea morsit Pagoeata, em heroa bulae nam, nomen dedit, Aet. I.

IX. Narratione inureae, quae rixoriaborantur, barmini meo ortu mento potio, quam dedecori Dint m in iam hi rex iraim inqua me meum, coron. XI. De mes ea veteraim uberii diei, a xii M ura, qui pugnant 'o Aeniamin a a tque focis emper ortiores aes miratabo Cur, v pro honore uinum preminet.