Brevior notitia litteraturae graecae in primis scriptorum graecorum ordini temporis adcommodata

21쪽

De origine linguae graeca C. I

videtur i/ si an in commentat. Ora thes rimes liangu es of man in E in Transactions of thesroFiat risu Academ1 v l. . , IbitratUS, VGE-cam Ii1iguam fuisse primam linguam et matrem reliquarum, ut cognoui ex actis diurnis Desr r- res on Ont ou uisii Dctutichland a. 8o7.nr. 2 r. Vulgaris tamen et antiqua est sententia, Graecos per Cadinum a Phoenicibus accopis e litteras saltem magna 1 conuenientia figurarum et litterarum Phoeniciarum a Priscarum YReCRTum, prout hae in antiquissimis adhuc reperiuntur O- numentis. Quando autem de ortu ipsius i. gr. sermo est, non e spiciendum est ad antiquissima Ioniae et totius Graeciae primorumque inColarum

tempora, sed ad ea, quibus Coepit lingua Grae-Coriam esse peculiaris propriaque nationis Cuius-darii, discreta a linguis reliquarum gentium ac nationUm. Atque cum Hemsterhus1 iudico, inguam gr. ex suo solo enatam, deinceps Commutatam, magis magisque Cultam esse atque exornatam, et pro diuersitate coeli et terrarum aliis quod caussis varias formas, pronuntiandi flectendiscribendique ratione, adsumsiste. Atqui, quum antiquiores Graeci es pluribus gentibus atque familiis orti auctique essent, plutesque peregrini vel praedae vel mercaturae caussa confluxissent, et tamquam coloni fixistent sedem, facile fieri po-tUit, ut ex mixtura veluti diu riarum linguarumi et dialectorum et illo Confluxu hominum noua exoriretur lingua, et vestigia sermonis , quo utC-bantia peregrini, praesertim orientis incolae, in

lingua gr. Temanerent. Atque hinc intelligi o est in iis maxime vocabulis, quae primi homines

excogitaru11 ad ea, quae necessitas CorpoLis, Consuetudinis Cum Aliis, erumque, quae Primum incurrerent in sensus, potissimum poscebat, indicanda discernendaque variarum linguarum harmonia antadfinitas cum aliis At multa quoque, quae in hanc

22쪽

Itanc rem disputata sunt a viris doctis, ut in coniectura tantum sunt posita, aut etiam lusus ingenii. Meam aliorumque multorum sententiam et argumenta pluribus exposui in Prolegg. ad Introduci. g. 4. P. II - 23. et in SHPPlem. I. 3 7 sqq. nec non ad Fabrici B. Gr. Ol. I. P. O sqq. not. g. ibid. cap. 7. P. I 6 sqq. ac Vol. I. pag. 685 sq. Add. sensorem libri inscripti Graesca linguas inalescit rescognitas Uctra Mich. Maillairo, post Jo. Fred. Rei trium . totum pias IECensuit, mendauit, auxit Erid. Guil Sturatus, Lips. 8G7. . tu Ictu al*Em L Z. I 8 Io. r. 24 et 5 de origi De Graecorum, gr. linguae et diuersarum diale-Ctorum acute disserentem. Conf. quoquo I. A.

giae, in qua miranda unitas et harmonia lingua -xum totius orbis terrarum Occulta e litterarum, syllabarum vocumque aliara et recessibus eruituretc. Norimberg. 74 I. . ab Hebraea, omnium matre, reliquas omnes linguas descendisses, statuit p. 35. et saepius: p. 82sqq. agit de litterarum gr. T- tu etc. M. Car. Frid. admoti in Destilichor Monat christ, M. Mai Lipsiae 799. . . 7 sqq. copiose quidem atque ingeniose, ne Taro

tamen Contorte Udacterque, onstrare Conatus est, quomodo vocabula graeca ex alia lingua, aut ex graecis vocabulis latina et germanica per transpositionem litterarum orta fuerint. Multos libros, in quibus o litteris graecis et de cognatione lin-GNarum et C. Vario modo iudicatur, enumerat

23쪽

infa/itia et Pti Eritia graescas lingua atquct

philosophias. I. Ante Homeriam viguisse poetas haud ignobiles,

et poeseos natura et Britiqtaitct testatur, atque Catalogum illorum collegit Fabricius in B. r. voI. I. in quo etiam de iis, quorum Per aut fragmenta vel ficta vel mire adulterata, ne genuina hodies circumferuntUr, et ego II hac sectiono memorabo, abunde agitur. a. Sibylla. Num una, an Plures et quot fuerint, antiquis ima quidem, OrninAta, ti e

hibetur, Sambesitis, dicitur Sibylla Hebraea vel Persica atque Sibylla Cumana ob oracula Tarquinio oblata est notissima; an nomen generale

mulierum fatidicarum, ambiguum est videtur viris doctis. Certius tamen est, oracula, quae hodies sub nomine illarum circumferuntur et octo constant libris ficta esse aeuique multo serioris. Principem collectionis et integri corporis oraculorum Sibyll. editionem debemus insto estulesio, qUR graeCE Um eius adnotati prodiit Basil. apud porin. 545. In Latinum conuertit oracula et adnotationes in eadem scripsit Sobns. Castalio Basil ex ossic. Oporin. 546. . Graeco cum versione at Sebast Castalionis, et huius in interpretationem suam, atque Xysti Betulsi in graeca Sibyllina ora cola adnotati ibid. 1555. . ut alias mittam editt. - lenissima, quamquam nondum Optima, carminum Sibyll ex

Vett. Codd. emendatorum a restitutorum, diuersorumque commentariis illustratorum editio parata

esst

24쪽

est a fruatio Gallaeso, gr. et lat. Amstet. 689. 4. a quo etiam sunt editae Exercita tr. XXII. do Sibyllis earumque oraculis. instet. 1688 4. Germanice illa vertit . . Chr. Vcthri/aς, Essen. 7o a. et Halae 7 I9 8. - ρ. Gressu II dist . de Sibyllis. Mitteberg. 1662. . Huc etiam Oferri potest Zoroasser, de cuius

Betate, et num unus an plures fuerint, Mari ratione disputatum est a viris doctis Zorouser PHrfomades vixit secundum axium in Onomast. Olymp. LXIV. I. antes Chr. nat. I9. eique Varia scripta et Magia in Porside inuentio tribui solent. Oraculor/ιm Zoroastris, siue potius Zoroastreorum oraculorum menti oroastris adcommodato- Tum, quae a Platonico quodam philosopho T1cta videntur, duplex exstat collectio minor Constat versibus X. haud integris quos cum scholiis grascis emisti Plorhonis edidit 1ι dou Tilestantis, Paris. 558 4. - Postea studio Io. Ο ορο ei gr. et at clam scholiis lethonis et selli nunc primum editis, Paris. 589. I 599. 6Ο7 8. - TeC. in opsopo ei et Seruati Gallae edd. oraculorUm Sibyllinorum, atqus in nitiatres Miscellaneis

graecorum aliquot scriptoriam Londin. 722. 4. Maior Collectio, aucta trecentis viginti plus minus versibUs oraculorum ex libris iuniorum Platonicorum congestorum, pro adsimitate argumenti coniunctorum et in undecim di Disorum sectiones,

gr. et lat. edita est a Francisco Patricio in libio: Nola de uniuersis philosophia, libris quinquaginta Comprehensa Ferrarae 59t sol et Venet. 1595. sol Lond. 6 II sol parte V. - Graece et lat in Thoma Stauisti littoria philos anglice, Lond. 687. 7ΟΙ. fol. - oracula oroastris, gr. Et lat. multis mutationibus atqDe accessionibus sactis, a Io. Clerico, cum huius notis, Amstet. 69o.

8 ct in Opp. Clerici philosophic lom. II. d. 1695. item in Stanteii historia philos lat. versa a Godo-

25쪽

De re toribtis ante Homerum ISynodo Dario, Lips. 7II. . cum Clerici notis

in oracula Chaldaica . I 178 sqq. 2C. Venet. ITO I. si tom. III. p. 3I 8 sqq. - Ad eum quo ID iam Olim referebatur opus sacrum famosum, En - 1 est dictum. Praeter Fabris in B. r. I. Ap. 36

P. So sqq. cons. o. Iahn D. et . . Vindob. in ististicho Archiaesologies, pari. III. Vindob.

I 8o5. m. 8. BP . . p. 14 sqq. qui de Zoroastre, eiu aetate, doctrina . scriptisque docte disserit, arbitrans, eum vixisse sub Cyaxare . Medoruin rege eiusque scripta est graeca, multa tamen eum ab Israelitis mutua sumsisse. Enimuer argumentum eius doctrinae suit Felis hismus aliquanto politior hinc similitndo disciplinae Zoroastreae cum Molaica admitti non potest. Add. Hih- Eor de oraculorum graecor origine et indole. Berol. 79Ο. . 3. Hesrmos, Trismegistus, s kotti, qui ae-gysii a carum litterarum et sapientiae parens fuisses Perhibetur, Circ. a. m. 2544. et CuC. Bnte Ch. . 1459. De eo, eiusque scriptis, at fictis, quae hodie sub eius nomin circumferuntur, tali in Vtramqrae partem disputata sunt. 6 cimitis filius Aesculapii et Hermetis discipulus fuisse dicitur. Praeter Fabricium aliosque vide etiam Car. Frid. ornes desu series hctori Eur Arklariιnς de griochi ho My thologis etc. Gottingae I 8o a. 8. r. VII. 4. LOGIS, Orus, norvollo, Horras Apollos Horvolio nomen os ex duobus, idem significantibus, IIorus enim sit Aegyptiorum Apollo, compositum Is quidem probabilius videtur uis o

Aegyptius nec tamen, quis aut uias fuerit, aut quo vixerit temporΡ, omnino Certum est. Hiero-gst hic autem, quae hodie sub ius nomine vulgata sunt, et ad cognoscendam veterum theologiam symbolicani, quamquam ne plene e Bd- curate traditam, quodammodo Possunt conducere,

26쪽

Philippus quidam in epitomen reduxisse et graeces vertisse dicitur vel potius ab homine, nec sapientiae aegyptiacae nec linguae graecae satis Perito, Prose Cta videntur. - rinceps est editio: Fabulae Aesopi et Gabriae gr. atque lat Phurnutus, alaephatus, Heraclides Ponticus, rus Pollo, Collectio prouerbiorum arrhaei et Didymi etc. Venetiis apud Aldum 5o5. min. sol. o.

Mesrcesmi primum Una interpretatione lat. Atque

obseruati Paris. Apud Chri sititin. echel. 548. . dein e sua recensione, ibid. p. JoaCh. eruer, excud. G. Mor lius 155 1. . edidit ori Pollinis Hieroglyphica Posthaec Duid. mychestius

nouam initituit recensionem, fide cod. Augustani textum emendauit, suppleuit, et cum obseruati. Jo Merceri suisque notis, gr. ac lat. odidit Augustae Vindel. 595. 4. - ec quibusdBm Utalis, ib. 6o5 4. - Hoeschelii recensionem reddidit, et ora poli hieroalyphica in lucem emisit

Io. Corn. E Paus gr. et lat. Cum integris obseri Att. et notis o Merceri, et Dau. Hoeschelii

et selectis Nicolai Caussani suisque, in quibus sae-Pe, at iusto audacius, contextum corrigere sustinuit, at a viris doctis grauiter est castigatus,)Traiecti ad Rhen. 727. 4. - Gallice vertit Is Baptist t. Resquier Paris I 779. I 2.5 PalaePhiatus, Athesraicnissis, secundum alios Aegyptius. - Quinque libros περὶ aevo τις υν, se incredibiliBus, quorum prim Us restat, Conse-cisses dicitur. Enimuero auctorem, quisquis ille fuerit, philosophum multo iuniorem fuisse Homero, ex scribendi ratione atque fabularum explication facile perspicitur. Nec immerito metuit uor. o. Voptus de historicis graecis libr. III. p. 183. om. IV. Operum no a Uida dii a Consundantur alaephati, quorum unus fuerit Aegyptius, grammaticus, niter Atheniensis, philosophus Libellus , tilis est alioqDin et Propter sacilitatem atque

27쪽

que simplicitatem orationis non minus quam gratam Terum varietat in E intelligentiam antiquitatis ac mythologiae licet argutius explicitae scholis commendandus. Princeps editio est Aldina, in praecedenti laudata pars grapho, Venet. I 5o5. in fol. Aldinas ecleiones saepe, ne raro temere deseruit Cornestius Tomus, idem qu in latin sermonem Vertit, Ot3sque et duo ex chronico Alexandrino fragmento, Vae tamen alium Palaephatum habere videntur auctorem, adiecit, Amsiel. ap. Ludou ElzeVir. 649. a. et Londini 1656.8. Tolli recensionem ac versionem retinuit, et suis notis copiosis immiscuit varias ex cod. bono Raniano excerptas Iectiones Mart. Erunnctria Vpsaliae 166o. 8. - an Brunneri edit Paraiam Pator, suis notis et adpendice morali auctam, textu tamen nonnulsis locis aliter constituto et in minores particulas dissecto, recudi fecit, Francos. 1686 8. - Alteram editionum classem duxit Thonias Giales codd. v sus, inter is cula mythologica, P sca et Ethica, gr. et lat. Um paucis notis, Cantabrig. 67I. . iterum, aliis interdum ieetionibus rescriptis, cu Iani mei bomio, Amsa el. I 678. 3 i. . - Tertia aetas parontem habuit

Sigismund Erid. Drefigium, qui Tollian textum

permultis locis immutauit audacius, suasque Coniecturas inanes in farsit, gr. Cum Pauci notis, Lips.I735. . Te C. 175 I. 8. - Maiora merita sunt .

Erid. E chctri, qui sexies edidit Palaeplint libollum, primUna ex recensione J. r. resigii, textu tamen hinc indo mutato, cum eiusdem notis suisque animaduersionibus, atque egregio indice, Lips. 76o. 8. - rec sine notis ib. 177o. 8.

Tum ex Comparatis edd. et t. nouam instituit re-Censionem, cum multis animaduersionibus et cri-iicis et doctis gramm iti Cis, Lips I 772. mai. . et sine notis, in sum scholarum 1777. . . Uintum, ex tertia recensione , 786. m. 8. - Deni-quct

28쪽

16 Capti L. Sectio L.

quo Texta eius iastigati locuplεtissima quo se editio

nulla Musaei et Achillis Tatii loca Lips 745. a. 6. Sauchon irathon. Antiquitatis et listoriati Phoenicum auctor fuisse lexhibetur Ses quis

29쪽

Des scriptoribus ante Homerum QT

ero, num illa genuina sint, nec ne, o DD. inter se valde disserilitant. 7. Or herιs, Thrax, Tinique, ut serunt. discipulus, secundum quosdam vixit ante C. n. 255, et Argonautarum comes, Troianis temporibus paullo superior. Eius merita, eaque varia, AETg Cilles suos, ope potissimum poei eos ac musices, et melioris culturae, siue animum et relIgionem morES quo spectes, siue agrum, suerunt immortalia, isque Buctor habetur mysteriorum Sed suerunt, qui vel fuisse ullum 1 phea, vel, , quae sub eius nomine

Circumferuntur carmina, ah eo esse Confe Cta negarent. Atqui antiquum quidem Orpheum . qui an liquissimi dorici lingua sui fuisses dicitur non habemus sed nomiacritus, athpniensis, tempore Xerxis, Persarum regis, conseruatis uententiis et bona verborum parto, dialectum modo mutasse, nonnullis quoque pro suo arbitrio additis aut demtis, videtur pluribus et antiquioribus et recentioribus V U. D. Scripsisse aut m dicituro Argouau-

eorumque Virtutibus et viribus arcani praecepta:

qUO vero CBrmen nomen Orphei mentiri et foetum esse multo serioris aetatis, hodie exploratum est atque comprobatum; in aliaque, quorum ramgmenta restant. Versus περισει μων, si V PVOgus stica designification thus torra motuum, in aliis Codd. tribuuntur Hermeti in aliis Orpheo: et ita dissentiunt quoquo editores Sed hymnos, praeci-Pue Argonauti Ca, diu post Christum natum a simiolo quodam Orphei siue philosophis neoplatonicis esse conficta. demon sitratum ciuit cl. Io Gottio θSchneidos in Analectis aeriticii in scriptores et t. graecos et lat. fas c. feci. IV. Traiecti ad si aurum 777. . cui quum Diau. Miknkes in altera edit Epissiolae criticae II. p. a sqq. multa OPPO neret ad vetustatem Orphicorum Argonaiaticorum et hymnorum, siue nomacritus, siue alius Orpheo

30쪽

labio erit antiquus, ante Alexandriam M. Men-dsm Schnoidesr in rael . et frequonte in notis ad sua ni edit diluere studuit, et p. XXVII. praef. subscripsit εl. Heynii iudicio, Ructorem carminis Areona ut sitisse poeta iri Alexandrinae aetatis, qui

ex argutalentis vinossioribus variis uiateriam poema

ii sui goneris logerit, ita , ut sabulas antiquissimas et a nigari narratione diuersas immiscere etc. Cl. o si ' sententiam , Argonauticorum P ΟΘ- tam aliquot saeculis post Hesiodum vixisse, cl. I nasu G. V chfies in coin montat de Orphei Argonauticis, nosto Ch. I 8o6. . euertere, contra osten

dere studuit, illum certo post Pindarum et ProbR-biliter post Apollonium Rhodiuiti vixissΡ. Secus

sontit Hrnhiard. Ludou Mesnwsmanu in Tolusion critici Q Gestates carminis vici, quod iubor hei nomines circumjsertur, Si esuic. 8ΙΟ.4. DOCet, argumentis ex ipso carmine ductis, Argonautic carmen non potuisse est scriptum ante

Alexandrum . aut curatius, non ante tem PDI RSeleuci Nicatoris et Antiochi Soteros. Idem demonstrare RudΡi, Apollonium Rhodium, Eratosthenis in bibliotheca Alexandrina succes reni, Armen Orphicum ante oculos habuisse, ni ulta ex eo uin-sisse mutua, multa alia emendasse, et secundum Eratosthenis systema naagis mutasse ex quibias Olligit, auctorem illius carminis post Antiochum et

sub primis Ptolemaeis, adhuc ante Eratosthenem in vivis fuisse.

de Geographia Argonautarunt Gotting. 1763. 4.