장음표시 사용
511쪽
Quid Aeschines rhetor in oratione, qua Tima ehum de impudicitia accusavit, Lacedaemonios adiis tuisse dixerit super sententia probatissima, improbatissimus homo ducasset.
Aeschines, vel acerrimus prudentissimus. que oratorum, qui apud contiones Atheniemsium floruerunt, in oratione illa saeva crimis nosaque et virulenta , qua imarchum do impudicitia graviter insigniterque accusavit, nobile et illustre consilium Lacedaemoniis dedisse dicit virum indidem civitatis eiusdem principem, virtute atque aetate magna Praeditum. Populus, inquit, Lacedaemonius de summa re publica sua, quidnam esset utile et honestum, deliberabat tum exsurgit, sententiae dicenda gratia , homo quispiam turpitudin pristinao vitae delamatissimus sed lingua tunc atquo facundia nimium quanto praestabilis. Consilium, quod dabat, quodque oportere fieri suadebat, acceptum ab universis et complacitum est; futurumque erat ex eius sententia populi decretum. Ibi unus ex illo principum ordine, quos Lacedaemonii , aetatis agnatisque mal Cky. III. I. 1. Saeva Edd. Rom. Ven. 1492.
Brix sera. Ven. 1500. Bonon Conneli seria.
Reg. orn. Guoll. aliique libb. et edd. veit. Cum Τhuan Steph. quantum L 1, 8, 3. n. Gryph. a. 1539. in marg. dat nimis quam. I. G. in Addend. p. 3. coni nimio Monto coli. Plaut muti tanto.
512쪽
atate, tanquam arbitros o magistros disciplinas Publicae verebantur, commoto irfridatoque animo exsilit, et Quaenam, inquit, Lacedaemonii, ratio, aut quae tandem spes erit, se hem hanc et hanc rempublicam salvam inex- Pugnabilemque esse diutius posse, si huiuscε- modi anteactae vitae hominibus consiliaritantemur quod si proba isthaec et honesia
sententia est, quaeso vos, non sinamus eandem dehonestari turpissimi auctoris contagio. Atque ubi hoc dixit, elegit virum sortitudine 6 atque iustitia praeter alios praestantem, sed inopi lingua et infacundum iussitque eum, Consensu petituque omnium, eandem illam sententiam diserti viri cuicuimodi posset ver- his dicere ut nulla prioris mentione habita, scitum atque decretum populi ex eius unius nomine fieret, quod ipsum denuo dixerat. Atque ita, ut suaserat prudentissimus senex, factum est. Sic bona sententia mansit turpis saucior mutatus est. IrritatoqueJ Edd. vere et Gueu iratoque, quod Testituit Long. - Isthaec Gueli latre, edd. vera. isthaec, s. istaec vulse ista haec. - Contagiri Edd. vera contago e. S. 6. Atque ubivat tibi edd. ante Bonon. Tum eligit est in edd. Rom. et Iunt. reliquae dant elegit. Cuieuimodi Edd. veit et vel . cuiusmodi. V. 2 8 6. Post Guelf. m. unius. - Τuod etc. Vm quod ψα d. d. melius supprimi putabat L G. tanto Enam accBdere, quae respiciant scit et decret. Gron. pati coni qui id ipsum . . Long. edidit quouimus . .
513쪽
Quid Aeschines rhetor in oratione, qua Tima- ehum de impudicitia accusavit, Lacedaemonios at tuisse dixerit super sententia probatissima, quam improbatissimus homo dixisset.
Aeschines, vel acerrimus prudentissimusque oratorum, qui apud contiones Atheniensium floruerunt, in oratione illa saeva crimis nosaque et virulenta , qua imarchum do impudicitia graviter insigniterque accusavit, nobile et illustre consilium Lacedaemoniis dedisso dicit virum indidem civitatis eiusdem principem, virtute atque aetate magna praeditum.
Populus, inquit, Lacedaemonius de summa re-Iublica sua, quidnam esset utile et honestum,eliberabat tum exsurgit, sententiae dicenda gratia , homo quispiam turpitudine pristinao vitae delamatissimus sed lingua tunc atquo facundia nimium quanto praestabilis. Consilium, quod dabat, quodque oportere fieri suadebat, acceptum ab universis et complacitum est; futurumque erat ex eius sententia populi decretum. Ibi unus ex illo principum ordine, quos Lacedaemonii , aetatis dignatisque mal Cky. III. I. 1. Saeva Edd. Rom. Ven. 1492.
Brix sera. Ven. 1509. Bonon Conneli seria.
pubi suae. S. 3. Defamatissimus Reg. huan et Lugd. mai distam. f. 14 2, 10 9, 2. n. - uanto Ita Reg. orn. Guel . aliiquB libb. et edd. vett. Cum Τhuan Steph. quantum L 1, 8, 3. n. Gryph. a. 1539. in marg. dat nimis quam. I. G. in Addond. p.
3. coni nimio quonto Coll. Plaut multo tanto.
514쪽
state, tanquam arbitros o magistros disciplinas publicae verebantur, commoto irfritJatoque animo exsilit, et Quaenam, inquit, Lacedaemonii, ratio, ut quae tandem spes erit, se hem hanc et hanc rempublicam salvam inexpugnabilemque esse dilatius posse, si huiuscε- modi anteactae vitae hominibus consiliaritantemur quod si proba isthaec et honesta
sententia est, quaeso vos, non sinamus eandem dehonestari turpissimi auctoris contagio. Atque ubi hoc dixit, elegit virum sortitudine 6 atque iustitia praeter alios praestantem, sed inopi lingua et infacundum iussitque eum, Consensu petituque omnium, eandem illam sententiam diserti viri cuicuimodi posset ver- his dicere ut, nulla prioris mentione habita, scitum atque decretum populi ex eius unius nomine fieret, quod ipsum denuo dixerat. Atque ita,' ut suaserat prudentissimus senex, factum est. Sic bona sententia mansit turpis saucior mutatus est. IrritatoqueJ Edd. vere et Gueu iratoque, quod Testituit Long. - Isthaec Gueli latre, edd. Vettiisthaec a istaec vulse ista haec. - Contagiri Edd. vera contagione. S. 6. Atque ubri At tibi edd. ante Bonon. Tum alior est in edd. Rom. et Iunt. reliquae dant elegit. Cuicuimodi Edd. veit et vel . cuiusmodi. V. 2 8 6. Post Guelf. m. unius. - uocetc. Vnquod Us. d. d. melius supprimi putabat L G. tanto enim accBdere, quae respiciant scit et decret. Gron. pat coni qui id ipsum . . Long. edidit quouimus . .
515쪽
Quod Sulpiehis Apollinaris praedicantem quendam, a sese uno Sallustii historias intolligi, illusit, qua attona proposita quid verba ista apud Saulamininsignificarent incertum, totidior, an vanior.
Cum iam adolescentuli Romae praetextam et puerilem togam mutassemus, ctgistrosque tunc nobis nosmetipsi expi oratiores quaerer
mus in Sandaliario sorte apud librarios fuinius cum ibi in multorum hominum coetu Apollinaris Sulpicius, vir in memoria nostra praeter lios doctus, iactatorem quempiam et Uenditatorem Sallustianae lectionis irrisit, illv. sitque genere illo facetissimae dissimulationis, qua socrates ad sophistas utebatur. mam cum
ille se unum et unicum lectorem esse enar-Cάν. IV. HistoriasJ Ed Rom. historiam ven. 14 2. Brix Bonon historia Bon in Ind. capp. hiastorias, quod editur inde a Iunt. Incertum Steph. h. l. cum edd. sit perincere, quod in Cap. ipso a dom his hab. sed p. 583. nostrum dat cum lunt. In ind. capp. et codd. Reg. Lugd. timem Chiu.; Guolt exhibet signis, cum ait, incertum Maae in udior an vaniorne erae t. s. 1. Praetextam te. Salm adscripsal praetyuerilem toga muti Tunc Steph. iam sed codd. Gxon. Torn. et edd. vetti ab tunc vel tum, vel . nune Deinceps legebatur Gueli.): nobismetipsis. quod Steph. mutarit in nobismet ipsi accedentibus Lugd. t. et ed. Rom. nostra lectio exstat in Reg. Comicorum nosque nos perdimus , nos nostri4-- nitet, contiri L . in Addend. o an L . inipp. Suet. Aug. c. 7. - Octuri Mam Wower. doctos doctior. mox ueli vendicator.
S. 2. Leetorem Quaed edd. recent Meroram. Lectorem intellige, qui legendo expuuat. -
516쪽
toremque Sallustii diceret nequ primam tantum cutem, ac sententiarum speciem, sed sanguinem quoque ipsum, ac medullam ea borum eius erUere atque introspicere penitus
praedicaret tum Apollinaris amplecti venerarique se doctrinas illius dicens; er, inquit, magister optime, exoptatus mihi nunc venis cum sanguine et medulla Sallustii verborum hesterno enim di quaerebatur ex me, quid 3nam verba eius haec in quarto Historiastum libro de Cn. Lentulo scripta significent, da quo incertum fuisse ait, stolidiorne essot, an vanior Eaque ipsa verba, uti sunt a Sallustio
scripta, dixit At Cn. Lentuluε atriciae gentis, collega eius, etii cognomentum Clodiano fuit, perincertum tolidior an vanior, legem de pecunia, quam Sulla emtoribus bonorum remiserat, exigenda romulgavit. Quaesitum 5ergo ex se Apollinaris, neque id se dissolvero potuisse asseverabat, quid esset vanior, sed quid stolidi.r quoniam Sallustius sic ea se-
Parasse, atque opposuisse inter o videretur, tanquam diversa ac dissimilia, nec eiusdem utraque vitii forent ac propterea petebat, utis doceret significationes utriusque vocis et
origines Tum ille rictu iris labearumque 6
sa censebat Oia colL 10 4 4. idem Plauti la-hii dum ductanti eum, i. e. irrident, et Graeci πλχειλη διαστρέφειν contulit laud. Salm ad Sorrox his Aug. p. m. - --.
517쪽
ductu contemni a se ostendens, Et rem, . , qua quaereretur, et hominem ipsum quiri i reret Priscorum, inquit, et remotorum in verborum medullas et sanguinem, sicuti diis, perspicere et elicere soleo non istorum, vinis Proculcata Vulgo et protrita sunt. Ipso tuo quippe Cn. Lentulo stolidior est et vanior, qui ignorat eiusdem stultitiae με vanitatem et
stoliditatem Sed ubi hoc dixit, media ipsa
sermonum reliquit, et abire coepit. Nos deinde eum tenebamus, urgebamusque, et Cumprimis Apollinaris, ut de vocabulorum istorumve disserentia, vel, si ei ita videretur, similitudine plenius apertiusque dissereret et, ut. ne sibi invideret, discere volentibus, irabat. Atque ille, se iam plane illud ratus, ieg 10 tium sibi esse causatur et digredituri Nos autem postea ex ApoHinari didicimus, ansae proprie dici, non ut vulgus diceret, desipientis, aut hebetes, aut ineptos, sed, ut veterum doctissimi dixissent, mendaces, et infidos, et Iovia inaniaque pro gravibus et Veris astuti iam componentes: tolido autem vocari non tam stultos et excordes, quam tetros, et in Parapine J Guel yros te. s. 8. olentibusJ Ita cum Long. scripsi in edd. vera pro vule Guelf. Dolenti. Iuni hab. Dolantis;
s. s. Illel M. a. 1644. et is tui ille, conini Iibb. Dein plena hab. edd. Rom. - 14 2. Brix. conneIL Iunt. M om. Guel . S. 10. anos Serv. ad Virg. Aen. 11 716. L. G. - Tetrori Reg. Maratros Lugd. mai eastros; Steph. taetros. m. coni satyros satiros edidit Long. hos agnosci et molestos simul si illapidos. ει μοχλ Steph. Nocti. Paris. . . malebat ὀχλη γες sedis eius Thesauri sub v μοχΘ.
518쪽
aestos, et illepidos, quos Graeci μα-eni καὶ νομικον dicerent. Elyma Noque harum o MCMm , et origines scriptas esse dicebat in libris Nigidianis quos ego requisitos et repertos eum primarum significationum exemplis, ut eommentariis harum octium inferrem, notava, o intulisse iam in aliquo in ioco commentatiovibus istis existimo.
Quod Q. Ennius in septim annal quadruροqqus3, a. non qua Me equus, ut lesunt multi scriptum reliquit.
Cum Antonio Iuliano rhetore, viro hercle bono et facundiae florentis, gomphires adol scentuli, familiares eius, uteolis, aestivarian seriarum ludum et iocum in literis amoenioribus, et in voluptativus pudicis honestisque agitabamus. Atque ibi tunc Iuliano nuntiatur, ἄνω στη quendam, non indoctum hominem,
acentes. V. feriar accessit e Reg. Lugd. mal et orn Scriv. eoni aestu anni pro aestivarum.
S. . Tunc Thuan nunc Linc ibi Iuliano nunc. Indoctum Rosci tum quo movit Long.
519쪽
voce admodum scita et canora Ennii anais legere ad populum in theatro. Eamus, quit, auditum nescio quem istum Ennianistam hoc enim se cille nomino appellari voletat. Quem cum iam inter ingentes clamores legis tem invenissomus, legebat autem librum Annalibus Ennii septimum; hos eum primum Versus perperam pronuntiantem audivimus: Denique vi masna quadrues equus, σιρο
Proiiciunt eSe. Neque postea multis versibus additis, tele rantibus um laudantibusque omnibus dis' cessit. Tum Iulianus egrediens o theatro:
Quid vobis, inquit, de hoc νον re et de quadrupedo equo videtur Sic enim proseeto
legit et Denique vi magna rua ves equus, a Melephanti
Proiieiunt Sese. Ecquid putatis, si magistrum praelectoremqM habuisset alicuius aeris, quadrupes equu abcturum fuisse, ac non quadrue equo I ab Ennio ita scriptum relictumque esse, nemo unus cliterarum vetermes diligens dubitavit, Cumque aliquot eorum, qui aderant, ο ν
S. 4. Postea riat J Quia scit pauci ver- stabant ex libro septimo Ois. Long ordinam 'neq. min. Po/tea mutavit cum add. at Stet ' Guel . s. o. ' πνώστη Graeco ut antea sex in est hic quoque scripsi hoc . edd. vetti ses 'Vulgo Gueli. anagnosta Sequans com eda, μ' te Iuni et Gueli.
s. ω Aeriri Fuerunt qui legerant oris.
520쪽
ab e equus apud suum quisquo grammaticum legisse se dicerent, et mirarentur, quidnam esset quadruρω eques Vellem vos, inquit, optimi iuvenes, tam accurate Q. Enniuna
legisse, quam . Virgilius legerat, qui uncaeius versum secutus in Georgicis suis, quia rem pro equo posuit his in versibus:
ροεiti dorso, atque equitem docuere ub
in quo loco equitem, si qMis modo non inscito inepteque argutior sit, mihil potest accipi aliud, misi equum pleraque enim veterum M. aetas et hominem, equo insidentem, et equium, qui insideretur, equitem dixerunt Propterea equitare etiam, quod verbum e vocabulo quiatis inclinatum est, et homo equo utens, et Equus sub homine gradiens dicebaturi Luci 10 lius adeo, vir adprime linguae Latinae sciens, equum equitare dicit his versibus: sius hinc currere eouum O atque eoru tare idemuS,S. . Equus Sciopp. ecus in praecedentibu . V. q. postremum u induxit. Reg. utrobique: quadruve secus. -- Georgicis 3 11 sqq. t. --crob. . . - - etc. Guelf his versibus. Virgialium 17, 10 10. . Idem versum m. Hue