J.D. Fuss ad J.B. Lycocriticum epistola: in qua loci Metamorphosen et ...

7쪽

J. D. FUSS

EPISTOLA

In qua loci etamorphoseon et Fastorum Ovidii, nec non alii nonnulli sive defenduntur et illa strantur, sive emendantur eis. Conr. Sprengel

LE ODII,

9쪽

RiTIcEs vel humilioris , ut nunc Vocant, quae verba auctori mentemque restituit, non , quid cusque vere salsove tribuatur, investigans, dimile esse et rarae laudis munus, neque tu, vir doctissime, neque quisquam ignorat sive ipse illa opera lanctus, sive, quomodo Plerique ungantur, reputans. Aliis doctrina , aliis iudicium , aliis utrumque deficit, alii denique, utroque Pollentes , deploranda quadam ingenii ostentandi libidine et vanitate, quidam etiam laboris impatientia turbant magis evertuntque , quam restituunt. Ac, quod vulgo videmus, nimium sui amorem , nimiam de suo ingenio persuasionem difficilia conantibus obesse, id, haud scio, an in nulla re frequentius, quam in critica industria contingati Neque vero mirum Quippe critici partes, ut sunt dissiciles sane et Paucorum hominum , ita levibus atque inexpertis iacissimae et cujusVis esse identur. Hinc et seniores quidem multi necedunt, quos discere etiamnnnc et, quid valeant humeri , expendere sapientius oret; sed inprimis importuna adolescentum turba, vitio aetatis, sibi nihil non tribuentis, alios contemnere suetae, venerandas antiquitatis reliquias emendare laborat. His igitur, litterarum nostrarum bono, Vehementer quidem suadendum putamus, quae principes in eo genere viri , Ηemsterhusius, Ruhn-kenius, et, a cujus tibi disciplina nominis honor adhareit, Wolfius, aliique pauci vel nostri vel superioris aevi de xi

lices dignitate et partibus senserunt monueruntque, ut ea studiose legant secumque reputentra sed nulla re citius utiliusque, opinor , movebuntur, quam ineptorum criticorum sortem et rite explosam sive levitatem sive ignorantiam in tuentes. En primariam epistolae nostrae et causam et finem. Legi enim nuper, casu nactus, Chr. Conr. Sprenge lihellum Neue risi de classischen ramischen Dietierin Anmerkunge rum Ovid, Virga und Tibuli, Berotinia. 8i vulgatum. Cuius praefatio, mira Promittens, quum avidum me reddidisset, ipsum pervolventi libellum plura, ct ad Metam. IX, 654 , 13ag. 49 paene persuaserant hominem alios ridendi causa laborasse Postremo, de bona

fide iam certus, paginae enim 5a. 56. non iudere arguunt,

10쪽

i eris haerestini. Ud-impensio mirare , Vanitatem , an doctrinam, ait ineptiarum cumulum y Paucis eum libellum odicavi, quem si uis ingenue , qualis esset , ostenderet,

utiliorem operam navaret, quam una alterave scriptorem

menda liberans, cujus rei gratia, nosti, non paucos libellos esse conscriptos. Itaque, prengelis emendationes excutientiet resutanti si sorte quid proferre melius et tu iudicio probandum, si locum unum pluresve sanare contingat, id accessionem ducas, Velini, primario, quod modo dixi, importunos monendi et absterrendi consilio et qua in re , si unquam

nostra aetate enixe obluctandum eam enim vides vigere critices rationem, ut nessi ignorantiae et V itatis libido severe coe ceatur, Verendum sit, ne quo temDore, ut in aliis litterarum

partibus, de antiquitatis ingenio aeque munere et dignitate eritis excelsum quidquid etiam pueri garriunt definiuntque,

eo ipso veterum scripta ad deteriorem conditionem revocenturi Quippe, quo major egregie doctorum penuria, eo libentius vulgo audietur delirantium sapientia. Nec enim nisi linguarum veterum et litterarum peritissimi est intelligere, hodie prae valens critie quantum distet a summorum virorum doctrina, ingenio et lucubrationibus queis a mediae aetatis barbarie redemta sunt antiquitatis monumenta. Quare, nisi et adoles-eentum et seniorum insolens sutilitas rite confundatur, non mireris, si iam taedeat doctos homnes veterum scriptis emen , dat, lis tempus industriamque impendere. Sed enim, ne iusto longior sit iusta querela , ad Spre etianam operam veniamus ἐde qua, nec scio, quid alii dixerint, et diu quaerendum non existimavi. Neque enim credibile est, quenquam de eius lihello eodem quo nos Proposito jam scripsisse; adeoque verendum non erit, ne actum agatur ac si quid sorte dicamus ab alio dictum, nihil nocebit opellae nostrae, si qua fuerit, utilitati. Neque vero magnopere curo, si quis Hagiarium me arguat, in menda quadam cum alio ongruentem. Enimvero ab hoe incommodo in litterarum , qualis hodie est , conditione adeo dissicile est satis cavere, ut, qui nimis metuat, ne quid post alium dicat, ei a Veterum sci iptis emendandis atque interpretandis si abstinendum. Quod autem difficile in media Germania, dissicilius multo foret mihi, in Belgio degenti. Sprengel, mira, ut diximus, in praeiatione pollicens, neqvis fidem jactanti neget, novam critices viam, quid enim

vetusta praestet nostra aetate dignum r) novam igitur se in Iessum glori tur, singularem sane, imo interdum iocosam,

itetur, et quae risum moveat, at certissimam eandem et

litteris ructuosissimam. Nimirum prengel, sicut detexit, omnes flores, non modo, quibus dulcis succus, sed omnino omnes, quibus vera corona Blumen rone , ab insectis secundari, ita idem deleait, onmino quidem ignorantiam et