De choro Phaethontis [microform]..

1쪽

'Foundations os ester Civiligation Preservatio Pro)ect

NATIONAL ENDORMENT FOR THE HUMANITIES

Reproductions may notae made ithout permission rom

Columbi Universit Library

2쪽

COPYRIGET STATEMENT

State Code, concem them ing of photocopies orother reproductions os cosyrighted materiai ...

Columbi Universit Librar reserves the right to refuse toaccepta copy order L in iis judgement fulsi liment of the orderwould involve violation of the copyright law.

3쪽

DE CHORO

PHAETHONTl S

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT

BIBLIO GRAPHIC MICRO FOR TARGET

TECHNICA MICROFOR DATA REDUCTIO RATIO:

6쪽

mira s

il AD EX

7쪽

oeminarium philologicum divi riderici Francisci I auspiciis Rostochi conditum proximi

quoquo Principes divus Paulu Fridericus et cui nunc paremus, ridericus Franeis cus II pari favore constantique ad hunc diem gratia prosecuti sunt. Cujus recens instituti leges auctore inprimis Carolo de Bothio V. l. scribere jussus duplex jam ab initio consilium inii, et ut idonei gymnaSiorum magistri per me formarentur, quibus Mega polis nostra et adjacentes civitate uti eum fructu poSSent, et ut aliarum literarum studiosissim juvenes haberent, ubi menti acumen antiqui talis ludii Sublilius excolerent. Ac de iis quidem qui non solum mulli initio suerunt, Sed etiam ludi ardore inter se certarunt, de philolo risseminarii sodalibus plura dicere in hoc gymnasiorum OSlrorum Splendore Supervacaneum est. Sed quod ad alios aliis praecipue literis deditos perlinet, ex iis quoque bene multi juvenes nomen huic seminario dederunt, qui ingenio doctrinaque praestare viderentur et in suo quisque genere jam tum excellerent ouare tantum abfuit, ut ludia Seminarii per triginta paene annos

ullo intermi Ssa tempore elangueScerent, ut etiamnunc novis quasi viribus assum lis oreant vigeantque Veria in commentario huju Seminarii ex interioribus litoris deproiiatos tunc domum demus, Si qui indicem, qui una edi poSSit, omnium quotquot adhuc suerunt seminarii sodalium consecerit. Volo enim, CommilitoneS, aures veStras hujusmodi juvenum nominibus personare, qui mox viri laeti literis decori, civitati ornamento, Principi Ipsi emolumento atque honori fuerunt.

IIujus igitur seminarii senior, juvenis mihi percarus nuper dissertationem scripsit de Euripidis Phaethonte non neglectis, quae coethius nostras de hac fabula sublilius quam verius disputavit Ouae res in causa fuit, ut Phaethonti fragmentum quoddam, de quo nunc dicturus sum, Vol. I p. 26 I sqq. edit Matthiae Sive inierin anni opusculis T. III p. 3 sqq.)ipse quoque iterum tractarem. Nam codici, quem ipse inspicere non potui, graeco et latino epistolarum Paulinarum olim Claromontano nunc PariSino, de quo eis lenius in Proteoom. ad . F. II p. 6 dixit, duo alius codicis folia is et 163 insunt atque ea rescripta. et-stentus autem hoc codice bis excusso l. I. diserte tradit, non primum librarium, qui duo solia Cor. XIV. 3 ad 22 neglexit, sed aliquot saeculis post correctorem et adnota SS λει τι φυλλην sic et insertis hisce duobus soliis graeca Pauli supplevisse. Falso igitur Matthiae l. l. p. sis statuit, jam a primo librario codicis Paulini haec duo alius codicis folia temere arrepta esSe. In his foliis prima scriptura, i. e. par Phaethoniis tragoediae per recentiorem scripturam Paulinae ad Corinthios epistolae valde obscurata est. Sed pristina Phaethontis scriptura quantum potuit eruta totum hoc fragmentum tum IIasii resilensis et Pari- sinus duobus apographiS, quae partim inter Se dissserunt, tum I. Be ker descripserunt oua triplici collatione et ermannus et Matthiae usi sunt hic adeo l. I. p. 26o sqq. arte velerem scripturam imitante integrum edidit priusiasiorum apographum, quod ab IIasio Parisino cum ipso codice collatum alteri alterius IIasii apographo praestat. Sed Be heri schedae ab utroqueBaSiorum apographo nonnunquam vehementer dissident. Itaque Matthiae I. I. p. si quum prius conjecisset erum erum nonnunquam quae legi in codice non potuissent, ipSum Supplere conatum SSe postea idem ab ermanno edoctus Beli erum, non item Ilasios, quo melius haec legere poSSet, etiam medicamine usum eSSe animadvertit, codicis Scripturam Saepe melius a Beukero quam ab asiis relectam esse. ouanquam est etiam, ubi ipsius lectionem codicis asi rectius Be kero adsecuti sint. Omnino nondum vidi plura rescripti quidem co- diei apographa, quae non valde inter se discreparent, id quod ipsa rei natura Sic compara-

8쪽

ium est. Nec denique si et Basii et ipse e lier magno consensu vocem quandam odici tribuerunt, ideo hanc ipsam vocem in eodice totidem literis plane legi necesso est. Velut uno in I., qui infra asseretur, et e lier et nasi in ipso codice A MMATA legi tradide

runt. At quum ab Euripide ibi non 'χύιρ/ι- Sedri eομονα Scriptum Sit satis credibile est, ab his triumviris eodicis Scripturam A. PMONAN male lectam eSSe. Nempe partem horum fragmentorum legere facili negotio licet Sicut ea omnia, qua l. l. p. 6 recte legit eis lenius partem vix licet, partem omnino non licet. Puod ad conjectura altinet, codicibus reseriplis ita maxime utendum St, ut F. RitSchlius in Plauto codicem usurpare solet Ambrosianum. Nam et in verSibus disponendiS et in ipsa lectione constituenda rescripti'. e. an liquissimi codicis tanta est auctoritaS, ut niSi justissima de cauSa nihil niulandum sit rursus talis libri minimo ea fides est, ut manifesta ejus vitia corrigere religio sit. Sed opportunoeeeidit, ut hic Phaethontis choria tali Sit, quem pSiu metri opo emendare tuto liceat, i. e. antistrophicus. Ita et o paucitate mutationum magna codici auctoritas et ex emendandi necessitate vitia ejusdem certo perspicientur. Ut haud procul initio sive asi sequendi sunt sive Be keriana ooθοεt ostisce Lot in ipso codico exstant manet, tranSpositione vitium metri ab Ilermanno recte sublatum Sse. In his igitur fragmentis quum J. Be keri diligentiam et judicium doctrina subactum agnoSco, tum vero ingenium Spgacitatem quo G. erui anni amolim in uaesit Aristoph. p. Id admiratu Sum. IpSe autem choru glyconei maxime polysehemalistis Scriptus est, cujus generis nulli chori niSi et ambitu brevissimi et argumento tenuissimi et numero paucissimi antistropho carent. Atqui hic Phaethontis chorus tum sententiarum gravitate tum pSa magnitudine adco Xcellit, ut eum antistrophici generis suisse oporteat. Jam omnes Euripide ex hoc genero chori a Stropha et antistropho incipiunt, addita plerumque in sine epodo saepe tamen ut hic in Phaethonte epodo proxime antecedit stropha altera cum altera anliStropho Talem vero hunc Phaethontis chorum suisse Ilermannus l. l. p. stata perSpexit, ut utrumque Stropharum par cum epodo Suo quodque loco sine ullo errore investigaret Totidem sere, quot in Phaethonte verSu habent prinium Stropharu inpar in Iphig. Aul. v. 2b sqq. totus chorus in Electra v. 32 Sqq. tum alius in eadem Electra v. yy qq. et chorus in Oreste v. o sqq. Nam in multis aliis hujusmodi choris unaquaeque Stropha aliquanto plure verSus complectitur. Sed in Phaethonte omnium stropharum sines ab Normanno recte descriptos esse vel ex ipso codico emergit. Nam ne quis dicat ιόληει - . 23 sqq. exilum antiStrophi esse ejuSquo Stropham legi amplius in codice non posse horum nihil ementiri per ipsum codicem licet. Etenim poSt v. 3 του, - λογοι non

ut asi unius versus, sed ut Be ker recte teStatur quatuor verSuum paene evanidorum vacua spatia in codice relicta sunt, tunc autem continuo Sequuntur versus 23 'ει - ηολυθρηνον. oui ipsi quum verSibus di di rχε plane reSpondeant, neceSSario essicitur primos tantum quatuor Strophae versus nec plure in codice obliteratos esse ideoque et Stropham octo verSuum v. 26 in v. Vtολυθρηνον desinere et ejuSilem anti Strophum verbis GUPtγγα - eZε v. contineri. Non tinus rectemermannii de altero stropharum pari judicavit ouum enim in oculos incurrat alterius Strophae initium v. 35 κtero d' antiStrophi alterius initio v. 3 α ιεν υν - ac praeterea sinem ejuSdem Strophae v. 2σινύων - πελ άσση sini ejusdem antiStrophi T. 5 βαρυν - ίκοtu reSpondiSSe certo Sequitur post verba versus dii ineἐσιν (octiste quinque verSUS in codico deeSSo, quorum primi

prima verba ανὰ θ' στί suisse e lier teStatus est Recte autem Ilermannus . . et p. lovidit hos quatuor versus oliti in imo folio Scripto fuiSse, poStea autem cum parte folii reeisos tuum haec duo Euripide codicis folia reciso imo margine ad Paulini codicis sormam

adaptarentur, iique adeo Euripide eo diei integri folia Singula versus quadragenos et unum habuisse. Nam quum hujuS codici folia etiamnunc triceno et Septenos versus complectantur contra Pauli codex etStento teSte in uarto minore ita scriptus sit, ut singulae pagina, versus non ampliu diceno et unum contineant: neceSSe est, Euripideum codicem aut in inmore uarto aut in Folio Scriptum suiSse adeoque hujus codicis imum marginem recisum esse. Et quoniam non solum hoc loco i. e. solii si versi versura post verbai P si , sed etiam alterius solii 63 versi verSura post literas letoe si codice etiamtum interero Euripidis ratio continuata Si etiam in altero loco imum marginem recisum esse ex eo liquet, quod nunc quidem oratio non magi quam prior I cohaeret Sed post literas ευχὰe, pauciSSima tantum deeSSe ut G. BurgeSiu prirnum vidit, ex ipsa Sententia elucet. Nam in versibus, quo lacuna Sequitur, Merop uxorem hymenaeum canere jubet, in proximo autem post lacunam verS θ εῶ - db tisi idem nuptialeni pompam in Iunonis templum deduci vult. Itaque Ilermannus . I collat priore solii si loco, in qui nunc quatuor verSus deesse ipsum metrum docet, recte vidit etiam lio altero . qualuor versus recisos esse, Ita ut etiam solium I 63 versum initio versus quadraginta et unum habuerit. Eniin vero Matthiae etsi p. 262 de priore l. IIormanno adSentiri videtur tamen de posteriore l. p. 26 idem eidem viro plane repugnat Post v. 33, inquit, non tantum quatuor verSuS quod monettierin annus, Sed ex bServatione IlaSii, quam Supra memoraxi, tota altera paginae columna,

quam vocant deest atque id ipsum quaSi certum a F. G. agnero Fragm. Eurip. p. asprepetitum est quid sibi velit paginae columna in codice non in binas columnas diviso frustra quaesivi. ouid vero IIasius, cujus sententiam Matthiae haudquaquam intellexit Verissime apud ipsum Matthiam p. 25 Ilasius scripsit folia antiqui codicis inversa esse, ita ut Summa pars antiquae Scripturae ima saeta si et contra Idem clarium dixit e Ler apud I ormannum p. si 'Pars ea tragoediae, quae prior est, incipit sol l si verso et continuatur fol. eodem rector pars posterior incipit sol. I 63 verso et continuatur solio eodem recto Itaque quum rectum solium verso eodem solio prius esse deberet, tamen utriusque solii paginae nunc quidem inversae sunt Nempe Paulinus codex est graeco-lalinus; in solio verso graeca Pauli, in recto autem versio latina . e. Itala leguntur. Iam librarius corrector, homo graece non item latine doctus insertis duobus illis Euripide codicis foliis graeca Pauli supplevit ille quidem, sed paginas latinae versioni destina las a conim S ad IS eis leni p. leSto vacuas reliquit Ita corrector librarius duas paginas amborum Euripide codicis foliorum de induStria invertisse videtur, quum praesertim vidisset, his paginis novum textum faciliuSSuperinduci posse. Praeterea quum hic corrector paginas latinae versioni destinatas, hoc Strecta folia partim vacua reliquerit mirari desinamus, quid sit, quod et inmasiorum apographo et apud Be kerum dolium a G2 reclum longe integrius atque certius eSSe videatur quam idem solium versum Minus bono habet folium Is rectum, ut IIasius apud Matthiam p. 2bSdiSerto monuit Illuc revertor Docuit igitur ormannus, altera antistropho verSu D ijαουν - ot sinita continuo epodum b. I - ορί τω - eo id insequi ouam epodum plenam eSSe atque integram proximi versus docent 3 - h. e. anapaesti dimetri, quibus

9쪽

tragicorum chori Saepe finiuntur. In his anapaesti eoryphaeus Stendit hymenaeum, quemeliorus am nunc ecf. v. cantaturus erat, nondum etiam cani poSSe quum enim rex ipse adventet, elior esSe tacendum Chora Phaethonti V. Is ra . unc primum totius tragoediae eliorum qicipod IIuiSSe e Superiore l. V lo M apparet, in quo Phaethon elio rum diei multo mane an am appropinquare PerSonae chori Sunt Meropis regis famulae lite igitur horus descripta veris malutini amoenitate id e nunc agere dicit, ut hymenaeum eanat nam hoc ipso die Phaethontem, Meropis ut putabant L nympham nescio quam in matrimonium,SSe ducturum.

Strophae priores. Strophae alterae.

V. I - 22. Ah iiiiii primiim dilucillum coeli albescentis videtur descriptum fuisse Primi versus tales fere QSse potuerunt, Ita Ab DBκoπεψλο κιδναται πασαν κατα αν. f. l. di i Eurip. Iphig. A. v. la sq.; Electr. θ2 Ionem v 82 sqq. V. 23. I asiorum collatio Dενην, Bekkeriana vero λεπταν, quod de arguto vocis modulamine interpretor, quum luscinia non sit λεπτυφωνοσ, ut recte omerus Odyss. - let Aeschylus Agam. v. lo2. V. 25. Si codex habet Bekkeri Oρθρευομμα θοισ, recte eripSit Ilermannus, ut metrum PoStulat, Oo- ρθρευθμενα. Longe aliter IIasii Antistrophi v. II, 36 δη-ooθωid haec eodico descripta elatenius quoque p. 6 edidit, pleraque eodem modo quo Behher et asti. V. l. codex se, quod etsi ferri potest, tamen e praestat. V. i. elatonius, ME INO M. Strοpha alterna v. 35 - θ. I hoc Stropharum parimetinannus, quem maeteri sequuntur, metra non Perspexit queq

10쪽

seni per produentur, tantum ni QSt ut nunPReSticus esse versus Possit, ut ne essurio sit glyconeus, εἰαέσιν si Oie. Ita vero etiam in antistropho versus ii ris prope omnes sunt glyconici Anapaesti ipsi murumanti trophi Iannae ro tres minime SNnt, ut Hermanno Visum est, vulgares dimetri. Inorati systema a talielior abhorret, sed tu soli his glSeone is muliseeri solent, Selii nnnPnesti. V. 35 q. Prinnianus servavit inini endicis listributioneni, in tuo duo sunt versus. Prior e κονTOι-ειρεσίαie, niter tars XOsν-boi=ίοισ. Imnio tres versu sunt. bio napaesti Selii et unus glyeoneus. V. 35. eo lex ARONTOI. Prinius Mat-lliino κατο. V. II. Evani liis prope literas rix or ne her non it in asi in odie vidit. Post hune virgum, ut supra di tuli est, liliitu , Uirsus ex imo margine odi eis reris sunt. Sed antistrophus v. la-is Noe et, qui in eodie illantuor versus fuerimi, ei, reetius in quin in versus dividendo fuisse. Ita ine Iuinque versuum non luatuor te unum indicavi. V. 2. eodex III OI NON. Reet προroroνHermannus sermonem Pnini illiue Psse de ianvigatione Dei neePs eodex non iit Isi kker linhe πελασει, sed ut prius Hasti apographiam uias IIII I. in Herin annus πελάσσει edi lit. At πελασσυ ne graeca quidem forma est. I iis vi πελαcει. At illam in ipsi, Odie πελάσσει legatur, Homerienni formani πελάσση restitui. In Proxiniis Ru Perioribus. Inae deperdita Funt. Orci Prneresserat. Antistrophi vos a. eo lex pro uno versu habet it i. -πέλει. At duo versus esse stra Plin v. 35 sq. doeet. Eadem trol,lia indie itae tui,st, an hi unum deesse Anapaestum. Ae videtur lios v. ἐλει in ilis ei, lire vox exstitisse. uno te vi amplius nequent Nam πελει etsi nune videri liotest in ipso lineae fine exstare, sequitur tamen aeuum

spatium, suo sex fere literiis rapiat Saepe ut ni literae in ipso linearum exitu perierunt, quia in asio apud Matthiam p. 22, teste literae hie illi inntopere evamierint ut omne prioris trampnti vestigium b- sit. Hine ego eollata Medea v. loa post v. iliis rα πέλε dubitanter iλικερα suli plevi. V. ii E stropha v. 3 sq. in qua hae leguntur, ναίσιν θοθίοισ ἀνα δ' ἰστ pntet unum glyeoneum et nuntiaestum pyclium restitui debere. IIo nute in . Hasiorum npographa odiet Pete tribuere videntur'οσέχον μεναίων δi nante Beliker. κοσειεTm radi citas i. eontra re et I Pulier deinceps δεσποσίνων. Nam codex ita habere videtur

Nisi eodex χαρμονά potius exhibet. Recte mihi hae si emendasse videor, μολπαὶ θράσο α ρονσ' πὶ -αouονάν- ει δἐ Famulis, inquit, earmina de rogum suorum felicitate due inni ad gaudium excitant. Metram est frequentissimum. Non bene Hermanuus Poniecerat, ολπαὶ θρασο αυβον επι χαρμα ' ιδ τυχα τι τέκοι quae Matthiae P. 26 egregie prohata sunt. At etsi sententiam Hermannus PercPPit, tamen et in posteriore tot metrum falsum est neque tu priore veriina αυξονσ, quum odi eis Ieptios O Vae manifesto et Potio bon αυξον ' significet. V. L ST. His versibus epodum eontineri Hermannus monuit idemque metra epodi, in qua glyeone nulli insunt, re et constituit. V. l. exher. το φάοσ. Sed rogo asiorum apographa IV . in recte emannus, Toδε φάοσ, metro etiam porumtulante. V. a. Iucodice duo versus sunt, tuorum Prior verbo προσέβαν, altor v. εἷσα finitur. Sed unum versum eumque

dactylicum bene IIemannus restituit. Ibidem recte ekker, λισσομένα, malo pographa, AUQEMNOAA. V. a. Recte apographa, EIDAE, non item Beliker.

D. Gustavus ridericus Wiggers, P. . in Academiae Senior, privatim i encyclopaediam et methodologiam illeologi eam'. VIII quinis id tradet 2 historiam dogma tuni universalem'. IX senis d. enarrabit. Publi eo dii Lunae et do vis h. XII dolgatum historiam inde a sacrorum

in stati ratione ad nostra usque tempora, d. Martis et Veneris h. Xutheolog iam pastoralem, Iegum ecclesiastiearum Mechlenburgicarum ratione habita, docebit. In Seminarii sodalitio eateeheticas sodalium exercitationes tempοre eonstituto moderabitur.

D. Otto Cars te Grabbe, P. P. O. i privatim quinis dd. h. IX historiae

ecclesiasti eae partem primam enarrabit 2 privatim senis d. h. X. et

die Saturni h. IX theolog iam dogmati eam tradet G publice in Seminarii

sodalitio homiletieas sodalium exercitationes d. Martis et Mercurii h. IImoderari Perget.

D. ridericus Ado Iphus Philippi, P. P. O. l privatim quinis d.

h. III vaticinia messiana V. T. explieabit 2 privatim senis d. h. IV evangelium do annis interpretabitur; G publie exercitationes exegelicas moderari perget horis binis deinceps indieandis. D. M illi, et si amnigna Lem, P. P. O. h. t. Decanus, si privatim capita praecipua legis Mosaicae interpretabitur quinquies h. XII 2 privatim historiam populi Israelitie sub vetere Testamento narrabit quinquies b. XI S

Publice elementa linguae anseritae docebit et tirones in legendo dialoexercebit horis binis a exercitationes exegeticas moderari perget horis biniS.

D. riderieus iaspe, M. M. M., Iradet principia juris criminalis communis et megapolitani, due uesster, sexies h. X-XI et XI-XII. D. Ott Meier, M. P. O. I ius publicum germanicum docebit quinquiesu. XII-I 2 jus eriminum commune sexies hora XI-XII.

silebitur.

D. uer mannus Augustus Felibaneri, M. P. G. iradet Ix historiam juris Romani quinis per hebdomadem scholis h. IX-X 2 insti juris Romani quotidie h. X-XI.