장음표시 사용
11쪽
iudicium hi tu mi erat, ut uno eodemque Suffragio altera repudinta niter scisceretur, neque Separatim de utraque sententiae errentur. In hac autem causa rem aliter se habuisse videbimus Ait en in Demostlienes, Leptinem apud thesin thetas, h. e. in instructione huiunlitis, suspicionem iniecisse, ubi semel sua lex a iudicibus reiecta seret, adversarios iteram ab ipsi conceptam promis Annique non tamen esse laturos occurritur huic suspicioni aDQmO th Pti duo hu nrgii mentis Bltero infirmo an et vano. cui proinde se ipsum nihil ad modi in Nibuere ostendito niter nutem probo et iusto morum prius paucissimis verbis significat potius quam X ponit, P. 48 9. 99 σῆ μετες q)ηφω, inquit, o τουτου osio λυ
Ionis de legum serendarum ordine modoque Scripta, huiuΝmodi fit, ut Si repudiata nunc a iudicibus fuerit Leptinis lex, alteram. a nobis huic Oppo Ritam. Statim ratam SSe neceSSesit Sed pergit, omittam hoc, ne quis mihi contradient: Ἀασω. ινα μη πες τουτουσι ἀντιλεγr μοι. uid Sit, AElin contra dici possito ipse prudenter reticuit; potest tamen
facile a quolibet, qui modo attendere velit. intelligi Nempe antiqua illa , quam dicit, exad illum legum serendarum modum pertinebat, quem inum Solom ob SerVBri Oluerat,
quum n nuam illam προυιοοτονια institueret, de qua supra dictum est Rogari novam Iegem Solon vetuerat, nisi brogata simul lege vetere: reiecta in iudicibus lege vetere novam, quae ei obrogata SSet, Statim valere et κυρία esse iusserat. Atqui in hac causa Leptinea non agitur de abroganda lege Vetere, Sed interceditur Per oci prim πα2αvosico legi recentissimae ante brevi Simum tempus in comitiis, Contra vetu inStitutum, perlatae, neque tame in Propterea iam Pro Vera lege κυρίω V. κει iis vitia, habendae, Sed pendenti adhuc, donec iudices quid ea suturum sit pronuntiaverint. Ad huiusmodi causam Solonis illam legem haudquaquam pertinere manifestuni est, neque id Demosthenem latuit, qui propterea, obiter tantum mentione eius iniecta, Statim pSe se contendere hac de re nolle profitetur intelligens se ilicet quam facile, Si contendat, redargui, ndversariis possit. Itaque alterum horum Su Spicioni argumentum opponit, idque eiusmodi unde nobis quidem prorsus manifestum fieri videatur, Causam hanc non apud nomothetas, sed in ordinari iudicio heliastico Retam SSe SpondemuS' inquit . I 00, ego, hormio, et si quem alium vult nos legem no Stram hanc Scilicet, quam Leptineae ut meliorem opposuimus reapse laturos es Se: Obno Xio nos facimus poenis gravis A imis, quae legibus constitutae Sunt in eo qui fidem aut populo in ut senatui aut iudicibus da tam fefellerint thesmothetae hanc mostram sponsionem clitterim Confiignanto. hi rem in potestate habento. Itemque alio loco p. 49 g. 137, posteaquam
de commodis quibusdam disseruerit ex lege sua redundaturis haec inquit se fient, sive nos hanc legem tulerimus quemadmodum spondemus laturosque o fies se pollicemur. Sive adversarii nostri, qui nos eam non latur OS Sae Suspi . cantur, ipsi tulerint, ubi primum nomotheta populus creari ius fieri t. Sic, opinor, Demosthene loqui non potuit nisi hi apud quo loquitur, diversi SSentis nomOthetiS. apud quos te nova vel ab ipsis, qui eam conceperant, vel ab adVerSariis eorum perferri deberet.
His igitur rationibus permoti et olfius olim et nos, qui eum ducem sequebamur
Leptineam causam in nomOthetarum concilio actam SSe negavimus. Videndum nunc, quid his a est ermanno opponatur. Huius primum argumentum ex Demosthenis verbis ducitur,
sciscendae veterisque pro ea reprobandae potestatem Solonis instituto solis immothetis datam esse eon Stat ergo DemoStheneS, quum μα dicat ἐλεσαι του κῆειττω, nonne hOS. quos alloquitur, melioremque legem ab ii Aci Scendam SSe it, ipSo quoque Omothetas esse testatur Non credo hoc argumentum recte conclusum SSe. Illud D tici nihil aliud significat, quam homines vestri ordinis eiusdem autem ordinis et iudices erant, qui in ordinario παρατό ico iudicio Sedebant, et nomothetae, qui nοVa lege probabant sciscebantque. nempe utrique ex Heliastis. Immo licebat adeo Demostheni eodem pronomine uti, etiamsi a Solone non huius ordinis hominibus, sed univei S populo in comitiis congregat sciscendarum legum poteSta permisSn SSet. Qui enim ignorat, quam Saepe apud Oratores iudicibus tribuantur, quae proprie populi uniVersi Sunt, cuiu illi par erant eiusque quasi personam sustinebant. Sic apud Isaeum, de Nicostr her. q. l7 κατα γαρ τους νομους οἱ συκγενεῖς ἀ/ιφισβητουσιν, Ους υμεῖς ε εοσε, nemo sacile credet, O quo orator alloquitur, no-mothetas esse: Sunt enim iudices in ausa hereditatis Sed dici tamen possunt leges scivisse, quoniam de popul Sunt, qui lini Ieges illas Si minus ipse civerat, scisci tamen ab homi. nibus ad eam rem delectis iusserat. Ex eodem genere haec sunt, de Astyph. her. g. 34:τους ψ ιους, ους μεῖς ε εσε, βεβαιωσατε ιοι. et de hilo et her. g. 49 ταυτὶ τα ραρι ιαταυμ εις vosιο ετησατε aliaque multa, quae congerere nihil attinet, ut in re omnium pervulgatissima. Alterum argumentum sumitur e p. 485 . 94, ubi Demosthenes, posteaquam com-rmemoravit, quid in novis legibus serendis ex vetere infitituto observandum sit, ut apud iuratos iudices, non in comitii serantur, ut brogentur Simul Veteres leges his novis contrariae, utque hae ipsae, ante quam de iis Statuatur, ad faciliorem cognitionem et proponantur in tabulis perscriptae apud forum, et in comitiis identidem a Scriba recitentur,
κα δικαιοτε2o ro τουτο νόειου. Omnia, inquit, in serenda lege nos observavimus in his omnibus autem inest etiam hoc, ut de abroganda Vetere, roganda nova lege apud Om thetas agatur ergo consequitur hanc cauSam Leptineam apud nomothetas ne tam esse. Sic seres Vester mannu argumentatur, unum Verbum πάντα ultra quam par erat urgendo. Nnms Apparet etiam se loea pronomen ad eum, quem supra ex pollui, modum arcipi deberct, ut papulus intelligatur, cuius iudicea pars sunt. Nam Leptini legem non a iudicibus alit nomothetia sed a Populo in comitiis acceptam fuisse certi salinum est θεσθαι autem modo de populo dicitur, modo de latorelegia, modo etiam de iudicibus aut de nomothetia legem suffragio suo confirmantibus.
12쪽
si vere omnia quae Leptines neglexisse nrguitur, ab eius adversarii observata Ssent, Consequeretur hinc non modo e X pectatum esse legitimum serendarum legum tempus, quod erat anni principio propositam porro legem in soro esse pud tatuns eponymorum recitatamque identidem in comitiis, Sed etiam, posteaquam populu agi de ea apud Omothetas permisisset apud hos nunc coniunctim de utraque lege Sententiam serendam Sse, ut Si repudiata esset Leptinea, propter hoc ipsu in altera, quam ad Verrinrii tulerant, rata SSet, Deque Separatim de ea suffragium ferretur. Hunc enim esse legitimum huius rei ordinem iam supra monuimus, simul autem ex ipso Demosthene dem OnStravimus, in hac causa Leptinea rem se non sic habuisse, damnataque Leptini lege haudquaquam tamen alteram statim ratam suturam fuisse, Sed eXpectandum aliud tempus, quo pud Omotheta serretur. uod si cui sorte nondum tamen satis luculenter a nobi demonstratum SSE videatur, paullo post etiam pertius futurum nullumque dubitandi locum relictum iri pollicemur in
nebimus in oratorum interpretatione, ne inii omnia ad veritatem dicta accipiamus. Nam saepenumero illi aut plus aut minus dicunt, quam Scrupuloria veritati observatio serat, si quid causae suae prodes Re vel tantillum posSe iudicant. Ita hoc loco Demostheni, posteaquam Leptinem nihil prorsus eorum quae deberet secisse dixit, haec antithesis, ut ex altera parte omnia poneret, efficaciu quodammodo iudicunt aures impellere posse visa est, ideoque oblatam Spernere noluit, neque ossici Sui SSe duXit Scrupulose quaerere, num re vera et summo iure omnia ab alteri lacta dici possent, quae Alter neglexisset. Illa fg iratam in promptu suit, ut qui abstitiere ea oratorem debuiSSe cenSeat, religionem requirat
stheues utitur de lege ab amicis suis Leptineae legi opposita. Negat enim estermaniauS his verbis Demosthenem uti potuisse de lege nondum vere lata, Sed postea demum, ubi nomothetae a populo constituti fuerint, apud hos serenda, quemadmodum nobis viSum est, sed manifestum hinc illud ipsum fieri credit, quod O negavimuS. legem iam nunc verelatam esse, ac non modo de repudianda lege Leptinea, sed etiam de sciscenda hac altera suffragium a iudicibus serendum fuisse aut Saltem serri potuisse. Atqui nos Sententiam nostram ipsius Dein OSthenis conseSAione probavimus, qui, quamvis saepe illis verbis
suisque amicis latum iri qua sponsione quid Opus fuit, i ea iam nunc Vere lata SSet, quemadmodum es termannus voluitet Itaque quod ipse Orator, ut infirmum et lacile ad refellendum, statim abiecit, hoc ille nihilo minus sibi tuendum esse putavit. Negat enim
Demosthenem, oratorem unum acutissimum et subtilissimum, legem illam του παρεατευε-απευτα Nouo κυοιο εἶναι του Arερο λυ ευτος, Commemoraturum suisSe, nisi eam in hanc
ipsam causam convenire intellexisset. Ego contra, quo subtiliorem illum et acutiorem fuisse iudieo, tanto magis acumine suo et Subtilitate usurum suisse arbitror, ut legem illam reapse
in hanc causam convenire demonstraret, non ut quasi obiter et in transcursu commemoratam statim rursus desereret: quod quum faciat, confitetur haud dubie, demonstrare se quod posuerit non posse. Cur igitur posuit quaerat fortasse aliquis minus gnarus oratorum Nam perito Sic non quaeSituro eSSe arbitror, quippe qui perspectum habeant, in his praesertim forensibus orationibus, apud auditore plerosque indoctos nec nimis aut perspicaces aut iuris peritos, nunquam dubitaSSe oratore etiam salsa multa, sed peciosa proponere, ut Si minus dicerent aliquid, viderentur tamen auditoribu aliquid dicere: quo factum est, ut non illis modo, apud quos verba secerunt, sed hodieque doctis interpretibus errorem aliquoties obiicerent. Sed operae pretium est considerare quid porro Xcogitatum sit a viro doctissimo ad conceptam Semel opinionem aliquo modo sulciendam. Ρrimum fieri potuisse sumit, ut vetus illa lex procedente tempore nonnihil immutaretur, samque causam fuisse, ut Demosthenes contendere de ea cum adversariis nollet. Qualem hanc mutationem fuisse velit, non X plicat, neque opus est quaerere, quoniam ipse illam coniecturam sprevit, aliamque proponit, de cuius Veritate non dubitare videtur Non raro actum esse statuit, ut aliqui legem Sibi Vel Suis damnosam aut molestam tantummodo abolitam vellet. idque vinceret apud nomothetas nova lege promittenda, quam tamen deinde non rogaret sed retraheret Rique interverteret eoque pertinere Demosthenis illam pon
non interversuros, in serendo perSeveraturos esse. Id mihi prorsus incredibile videtur. Nam quum lex aliqua abrogabatur apud nomothetas nova lege ubrogata, non duae serebantur rogationes diversae, et quae Separatim tractari OSSent, Sed una eademque rogatio alteram legem aboleri simulque alteram scisci postulabat. 'ecesse erat igitur etiam supisagium de utraque lege Simul serri, ut una eademque iudicum Sententia alteram legem Scisceret, alteram reprobaret 'estermannum autem si audimus, haec, quae re ipsa sanaque ratio coniungi iubebat, tamen separatim tractari potuiSSe statuendum erit, ut de una rogatione non semel, sed bis Suffragium iudicibus daretur, primum de abolenda lege abrogata, deinde haec si abolita esset, iterum de sciscenda lege nova, cuius accipiendae cauSalliam alteram abolevissent. Hoc quum ipsum per se mirum et incredibile sit, tum longe incredibilius est, quod porro credere iubemur: potuisse fieri, ut hanc alteram suffragii lationem actor impediret, ut nolle se diceret de lege sua suffragium iudicibus iari, ut, abolita illa, quam impugnaverat, alteram, propter quam ea abolita erat, retraheret Rique interverteret, ut fidem datam falleret, ut iudicibus planissime et impudentissime illuderet. Id prosecto ne per abusnm quidem unquam fieri potuit: nam receptum usu et licitum fuisse, Westermannum ipsum non redere arbitror Sed lac aliquando tentatum esse: quid acilius suit, nam frustrari huiusmodi fallaciam L Nonne a magistratibus, qui praeerant iudicio, in suffragium iudices mitti oportebat, seu vellet actor, Seu nosset Aut si sorte magistra. tua officii sui minus memores essent, nonne cogi poterant ab actoris adversariis, quorum
intererat, ne ille fallaciae suae fructu potiretur Quodsi quis nihilo secius in ista pi-
13쪽
nione perseveret, remque incredibilem sibi tamen credibilem esse eontendat, nescio sane quid respondeam nisi sorte illud Horatii: non est quod plura loquamur: nil intra est oleam, nil extra est in nuce duri. Scrib. Gryphiswaldiae a d VIII Non. Iul. ann. MDCCCLV.