De stelitis Atheniensium commentatio

11쪽

XIIuendum: In quo quidem sine dubio vir ille longe eruditissi

mus nota censoria in istam Vlpiani interpretationem non animaduertisset, si cogitasset alias esse ἀτἰμου significationes, in

triplici illo genere ἀτιμυμ non comprehensas.

Quam vim ista nominum in pilam inscriptio habuerit, quidque eam sit secutum et si E ipsu HOM MELIDOCTISSIME, ex disputatis intelligere scio, tamen ossicii mei esse partiumque puto, ut paucis exponam. Cum hominum grauis cuiusdam criminis conuictorum quod quale fuerit paullo post docebitura nomina una cum Elosio pilae

essent scripta, praeconis vox unicuiaue eiusmodi Stelitenis De ea aliquem intersectum, non modo impunitatem, sed in Pra git En γ mium etiam facinoris praeclari Promittebat. Haec praemia zοῦ ' ζ' proposita dicebantur ἐπαχP--μενοι πιηματα , alterum autem Au. u.'iori inua, proscripti cuiusdam interficiendi causa nummos dbeere, aicitur Graecia in Δαιτο τοι i. e. alicuius cauia λικ' In Orat. is1ραμα , quod me docuit Π Demosthenes cum dicit.

y 303 blice per praecones nummos promisiue ei, qui Philippum εἰ In Com. esset interfecturus. Hic vero quid impedit, quo minus is

πολλα, δε κω ἐπι -- τἀτο γενετο. Quae pecunia p. Nice promittebatur interfecturo aliquem Steliten, eam iam diximus Graecis vocari χρονιωπα επ---μοι. Hedem pecunia, quo facilius homines alliceret eos, qui proscripti cuiusdam occidendi partes in se erant suscepturi, in foro, aut in templis arae imponebatur, unde statim ausem si Poliora Poterat. Docuit me eam rem, non ubiuis obuiam or Α, r. s. X. eas, cuius locum, quoniam intelligo eme ampliorem, quam Quem huius Commentatiunculae angustiae capere possint,

non credo, postulabis a me, HUMANISSIME HOM-MELI, ut huc uamstram Horum

12쪽

. Horum stetitarum quando apud Veteres exigua fit mentio non opinor quemquam fore, qui acerbe a me exigat hoc, ut multos producam, qui isto ignominioste capitalisque pomnae genere fuerint puniti qui pauci veterum monumenta perlustranti sese obtulerunt Stesitae eorum nomina edam. ut omnium primus quidem, quem ego quidem scio, Stetit nam fuit Diagoras, cognomine Athe insignis, de cuius poena non facile vidi, qui dilucidius exponeret Enarratore Graeco η Aristophanis ad hos Comici versus is In M,

In Stesitarum numerum fuisse relatum Alcibiadem non MI Isocrates solum dicit, sed ex Cornelio u etiam colligitur: 'de qui etsi non diserte dicit impunitatem Alcibiadis occidendi 'unicuique fuisse propositam, tamen id aliunde constat. Qui is, in I t. enim o mysteria profanata in quo crimine Alcibiadem hae Atab L .sisse, qnis est in anticuitatis momoria tam parum versatus ut nesciat uaninati ponte ante iudicum sententiam latam urbe cesserint morti eos fuisse addictos, eius rei auctor eos mi a. an Oω, Andocides mons de eodem Alcibiade et de re eadem, de Mysteri Thucydides. His adnumerandus est Arthmius Zelites, cuius inie ' iis Q. Demosthenes et alii aliquoties mentionem fecerunt item pag. 16. seq Hipparchus de quo est apud is Lycurgum. Edit. λα

Hic vero longe absumit dubitem, qui TR DOCTI, T ''9si ME HOMMELI, si a me postulaturus hoc, ut dicam, ,hε .sed

quae fuerint illa crimina, quae tam grauem poenam iis com ne eontra traxerin Ego quantum ex lectione eterum intellexi, scio Cresph pag. fuisse duo: Quorum alterum erat, si quis Athenienses, aut 3M . . Dinar

eorum socios pecunia corrumpere, hostique in manus tra lae dere conatus esset, cuius criminis conuictum Arthmium illum ' Zeliten damnatum fuisse scimus alterum vero, si qui my- tineri profanasset, elisionemQue adeo contaminasset, cuius adu.criminis postulatum fuisse vissimus Diagoram Alcibiades vero, etsi Hermarum deiectarum crimine accusabatur, tamen

a inprimis

13쪽

XIminprimis premebatur eo, quod mysteria vulgasset. De qua re

apud Andocidem est in oratione saepius laudata.

Meministi haud dubie, HOMMELI DOCTISSIME,

supra a me esse dic tum, quorum nomina pilis fuerint inscripta, eos ianominia fuisse notatos, urbeque eiectos uniuscuiusque iniuriae et vi expositos Quod quidem non ita intellectum volo, quas ista nominum, lae inscriptio semper eam vim ha-huerit, ita ut quorum nomina fuerint inseripta, iis ignominiae aut exilii onus fuerit subeundum. Hoc neque dico, neque in opinione cuiusquam relinqui volo. Nam inscribebantur etiam pilis nomina virorum de republica optime meritorum, ut horum monumentoriim ope eorum memoria ad gratam posteriit Inorat. talem tropagaretur. In quam quidem rem egregius est M adu Leptin Demosthenis locus. Et os Ulpianus de eadem re tradit haec: 37si Στή-ξυλον ἡ λύει τευάγωνος εἰς ci ἐγεγναπτο τὰ τ λώνων. eon. .d. Et omnium luculentissime eandem rem exponit reto Suidas vers. Leptis Στηλη , inquit, ἐς λιθος - ηα ο μμ υτ τετραγώο αγματι

πH n ψ τ νακγ- λιντισυι ἀναπάφοντα . Sed non horum homu num solum nomina pilis inscribebantur, sed eorum etiam, qui cietatem inierant foedusque amicitiae causae firmandae te-cerant. Qui huius 2cietatis, foederisque ei confirmandae facti participes erant, eorum nomina Columnae inscribebantur, ipsique socii P λην ἀναγο α Maho dicebantur. Cuius et orat rei insigne est exemplum apud o Aeschinem. Hi omnes etsi vo V.Cxςsph pilis inscribebantur, tamen usus, qui in his rebus solus fere P AE dominatur, obtinuit ut nunquam Stetitae vocarentur, adeo ut quoties Stetitarum mentio fit apud Graecos veteres, semper sint intelligendi ii, quorum nomina eo consilio sint inscripta, ut ignominia afficerentur, urbeque eiecti ab unoquoque possent impune occidi. Caeterum nescio an operae sit pretium adiicere hoc, quoniam Σολι 11 fieri maximum erat ignominiae genus, inde ve- nisse, ut λιτλειν τινα significet ignominia aliquem, Contumeliaque afficere. Neque aliud spectasse puto Hesychium cum M in os exposuit per of αμβιυση, hoc enim nihil esse

14쪽

aliud quam grauissmo ignominiae eontumeliaeque genere assicere ex iis antelligitur, quae de voce 'μ vo ooseruat σαν - ob

Cuperus. Quod si cogitamus, non est quare anxie suaeramus' i I. rationem qua ductus Gregorius Nazianzenus orationes suas inuectivas contra gentes inscripserit. λιτευταους λογους huius enim inscriptionis rationem, a more quorundam hominum, ignominia et contumelia notandorum, nomina pilis inscribendi esse petitam antiquus eius Commentator trauit. Neque aliae τῶ - κοπῶν notio quam haec, ut denotet, alicuius nomen contumeliae ignominiaeque causa pilae inscribere, inde Ox .. . .

Polluce auctore dicitur stis vim is, qui contumeliam si 's 73 quam et ignominiam est passus. Nupd si cogito, non video

quare 1λe παμ non dicit possi is, qui alios ignominia et coi tumelia afficit et maledictis dilacerat. Non dubito quin illi. HOMMELI in Veterum monumentis cognoscendis LLIGENTISSIME, occurrat Polemo ille Grammaticus,cuem is Athenaeus cosmomine, κα- suisse insignitum tra DLib. VLoit. φφὶ Casaubono, cui in hoc litterarum genere facile omnes Deipnos

assurgunt, uini dubium est, quin id cognomen Polemoni in-- ferditum fuerit ex eo, quod studiosus fuerit in colligendis mo- et: numentis et scriptionibus publicis in Acropoli seruatis. Sed 'non me mouet tanri Viri auctoritas ut eius lantiae, nimis longe petitae subscribendum putem. me quidem non video quare poenitere possit sententiae, quam et in Valesio placere poste a1ntellexi, ut putem Polemoni cognomen λ Miam exinde 'p' δ' in

adhaesisse, quod cum alios, tum Eratosthenem, citius scripto z. . Mirrum censuram egerat, maledictis lacerauit, ignominiaque aflecit saei p. 1 3α Sed intelligo me limites huic Commentatiunculae Con-Edit. Gmno stitutos esse transgressiim quam ouidem disputandi immodestiam non inepto ambitiose disserendi studio, sed iucundissimae TDeum, SUAVISSIΜE HOMMELI, colloquendi voluptati

tribuendam putabis. Mihi enim in hac Commentatione, ad Escripta occupato cum iucundissima vi imago semper obuersata sit ita, ut Ecum tanquam praesente colloqui mini videreri Tuc,rbanitate, elegantia, amoenitateque ingenii captus longius in disputando sum productus. Nunc vero, ne ineptushoc Disitiro b Corale

15쪽

hoc die Tuo et importunus disputatione male produeenda vi dear, eam finiam, cum officium peregero id, cui praestando omne hoc quicquid res est, susceptum est. Intelligis nempe, DOCTISSIME HOMMELI, eloqui de otiicio honores hoc die Tilli collatos gratulandi. Quamquam autem ipse, qui omne TUAM fortunam communico de hac Tu feliciatate ita laetor, ut mihi videar esse is, cui potius sit gratulandum, quam qui alii gratulari debeat tamen non putaui mihi esse committendum, ut hoc officio negligendo amicitia Tu non ambitiosa magis quam vera indignus quodammodo esse videar. In quo quidem perquam dissicile est ad iudicandum PAR EN TIn TVO plus an is sit gratulandum. Nam PARE TEM TUUM OPTIMUM, PATRO VM mihi summa obseruantia COLENDV quis non longe felicissimum Praedicet, quod cum suis virtutibus, tum inprimis E filio,

qui virtute, ingenio, doctrinaque Paternam imaginem refers, omnium facile sortunam superat et qui fortunae fauore, siue potius sua prudentia diligentauq ae in cerudiendo assecutus est hoc, ut officium amoris erga filium, quod natura Parenti necessarium facit, I efiiceretur gratum. TIBI vero, HowMEL ORNATISSIME, uis non liberaliter lateatur

omnes vos maximam gratulationem debere, non solum obeauiam eam, quod PARENTEM habes eum, qui prudemtissimus studiorum vostv M, fidelissimusque auctoriis eruis diuit artibus iis, quibus ingenia ad magnae rortunae cultum eracitantur, sed etiam, quod consiliis vis sapientissimis in litterarum studio colendo euentus felicissime elpondit, ita ut hodie summae v A diligentiae honores limmi stat tributi, maioresque, mox capiendi, ostendantur Qui ut fausti intfelicesque sint precor. Habes a me Tisi, HOM MELIA MICISSIME, hoc die offerendum munus, si eius disinitatem spectas, leue, si animum meum, magnum. In bene cit, are mihi tributi, loco ponam, si me dignum iudicaueris,

a quo munus, animo et voluntate maius et amplius, quam re, accipias. De meo erga et amore non est quod dicam hoc unum TIBI persuadeas rogo, me vitam potius esse, quam eum

depositurum