장음표시 사용
141쪽
ANNO ab incarnacione Domini nostri Iesu Christi c. XXXIII, interfecto in pugna ad n rege Northmymbrorum nobilissimo, suscepit pro illo regnum Berniciorum filius Ethelfridi qui de illa provincia generis et regni originem duxerat, nomine Eanfridus. Siquidem, tempore toto, quo regnavit Edranus, filii praefati regis Ethelfridi, qui ante illum regnaverat, cum ma a nobilium juventute apud Scottos sive Pictos exulabant ibique ad doctrinam Scottorum categigati et baptismatis gratia sunt renati. Qui ut, mortuo rege inimico, patriam sunt redire permissi ac cepit primus eorum, quem diximus Eanfridus, regnum Berniciorum. Qui, ut terreni regni infulas Sortitus est, sacramenta coelestis regni, quibus iniciatus erat, anathematigando perdidit ac se priscis idolatriae sordibus pollue idum perdendumque restituit. Nec mora: Rex Brittonum, CeadWalla, illum impia manu sed justa ulcione peremit. Quo occiso, frater ejus, vir Deo dilectus, OsWaldus, adveniens, cum parvo quidem exercitu, sed fide Christi munito, infandum Brittonum regem, fratris sui interfectorem, cum inmensis illis copiis, quibus nil resistere posse jactabat, delevit; regnumque Berniciorum simulque Deirorum, Deo autore, adeptus est. Qui, ubi regnum suscepit, desiderans totam, cui praeeSSe coepit, Entem, fidei Christianae gratia imbui, misit ad majores natu Sco torum, a quibus ipse exulans baptigatus erat, petens ut sibi mitteretur antistes, cujus doctrina ac ministerio gens Anglorum, quam regebat, Dominicae fidei sacramenta susciperet. Neque aliquanto tardius, quod pectit, impetravit. Accepit namque pontificem Aydanum, summae mansuetudinis et pietatis ac moderaminis virum, cui ad se venienti rex Oswaldus locum sedis
episcopalis in insula Lindisfarnensi, ubi ipse petebat, tribuit,
142쪽
atque ejus ammonicionibus humiliter ac libenter auscultans, ecclesiam Cliristi in regno suo multum diligenter edificare ac
dilatare curavit. Construebantur ergo ecclesiae per loca confluebant ad audiendum verbum populi gaudentes donabantur regio munere poSSessiones et territoria ad instituenda monasteria. Ac vero episcopus Aidanus, inter alia vivendi documenta, saluberrimum abstinenciae vel continenciae clericis exemplum
reliquit cujus doctrinam id maxime commendabat quod non aliter quam vivebat ita cum suis ipse docebat iis . Nichil
enim hujus mundi quaerere nichil amare solebat. In tantum autem vita illius a nostri temporis segnicie distabat, ut omnes, qui cum eo incedebant, sive attonsi sive laici, meditari deberent, id est, aut legendis scripturis aut psalmis dicendis operam dare. Iste igitur reverendissimus episcopus, inter caetera doctrinae Sanctae et operum illustrium insignia praecocia, eciam duodecim pueros de nacione Anglorum, in Christo erudiendos, primo sui episcopatus tempore Suscepit. Ex quibus unus extitit Eata, puer bona indolis, natura docilis, ac mansueti animi valde. Qui eruditoris sui sanctis monitis et exemplis sedulus auditor, me teque totus inhaerens, brevi omni morum honestate conspicuus enituit. Itaque, ubi perfectioris aetatis metas attigit, acceptus Deo et hominibus, monachus factus, monachi nocte et die vigia lavit in actus. Erat namque vir paciencis virtute praecipuuS, castitate mundus, affabilis et jocundus omnibus, et, ut reveremtissimus Beda presbiter de eo testatur, prae omnibus hominibus mansuetudinis et simplicitatis gratia decoratus Crescente it que eo magis ac magis in sacris virtutibus crevit et in eo gratia coelestis suis illum sultimando harismatibus. Post non miatum enim temporis, Abbas dignissimus effectus ecclesiae Mailrocem sis, multo majoris humilitatis ac caritatis exempla, quam inriten, fratribus praestitit. Unde eum omnes monachi fragranti ssimo amore diligentes, non quasi minacem magistrum metuebant, sed ut pium patrem affectuose complectebantur. Non solum autem monachis et clericis merito sanctitatis et exemplo tocius retiagionis venerabilis, sed et potentibus et divitibus hujus seculi in tantum honorabilis extitit, ut ipsi eciam reges illum, ut Patrem,
Colerent, et a construenda monasteria terras et possessiones ei
liberali animo largirentur. At ille gaudens, pro devocione Principum erga Dei cultum, ecclesias et monasteria diligenti studio locis opportunis instituebat. Discipulos quoque bonos sancta que conversationis studiis operam dantes in ipsis aggregare studuit inter quos, et prae quibus speciales et insignissimi, erant Boisilus et utlibertus ambo viri mirae sanctitatis nitore
lucentes, ambo spiritu Prophetico magnifice pollentes. E quibus
143쪽
SANCTI EAT R. 128 prior Mailrooensi ecclesiae, praepositi jure sub eodem patre
praefuit, sequens vero postmodum Lindisfarnensis ecclesiae magnificus praesul enituit. His temporibu finito conflictu ac
soluta contentione, quam Colmannus episcopu cum Suis exemcuit contra ilfridum caeterosque catholicos viros, de observ cione paschali, revertens patriam idem Colmannus adiit regem OsWium impetravitque ab eo ut praefatus vir venerandus, Abbas Eata, fratribus Lindisfarnensis ecclesiae Abbatis jure praeesset. Multum namque eundem Abbatem Eatan etiam Scotti venerabantur, eo quod esset, ut supra dictum est, unus de XII pueris Aidani episcopi Suscipiens itaque sub cura sui regiminis sanctus Eata ecclesiam Lyndisfarnensem, omnem diligentiam spiritualium excubiarum eidem ecclesiae, sicut et Mailrocensi, praebuit. Beatum quoque uilibertum, quem praePositum e clesia Mailrocensis post obitum Deo dilecti sacerdotis Boisili fecerat, ad hanc ecclesiam transtulita ejusque praeposituram sub se disponendam illi commisit. Et inde, revoluto plurim
rum annorum circulo, orta inter regem Egfridum et reverentissimum antistitem milfridum dissencione, pulsus est idem antistes a sede sui episcopatus et duo in locum ejus substituti episcopi, qui Northanymbrorum genti praeessent, Bosa, videlicet, qui Deirorum, et Eata praefatus abbas, qui Berniciorum provinciam gubernarent; hic in civitate Eboraci, ille in Hagustaldensi sive in Lindisfarnensi ecclesia cathedram habens episcopalem. Ordinati sunt autem sancti a Deo amabiles viri Bosa et Eata Eboraci ab archiepiscopo Theodorori qui clam, post tres annos abscessionis Nili ridi, addidit horum numero duos antistites, TrumWyn ad provinciam Pictorum, tune temporis Anglorum imperio subjectam, et Tunbertum ad ecclesiam Haugustaldensem remanente Eata ad Lyndisfarnensem Sed post triennium, pro culpa cujusdam obedientiae, depositus est Tunbertus et loco ejus vir sanctissimus electus est utlibertus. Sed quoniam ipse plus Lindisfarnensi ecclesiae, in qua conversatus fuerat, quam HaugustaldenSi dilexit praefici, placuit, ut Eata reverso ad sedem ecclesiae Haugustaldensis, cui regendae primo fuerat ordinatus, uilibertus ecclesiae Lyndisfarnensis gubernacula susciperet. Redditus ergo cathedrae episcopali ecclesiae Haugustaldensis Venerabilis Pater Eata, cum magno universorum gaudio suscipitur: exultantibus omnibus, ac Deo gracias agentibus, quod pastorem suun dilectissimum, quem tristes perdiderant, Dei providente gratia, iterum recipere meruissent. Jam vero, qualem Se in episcopatu exhibuerit, nullis meae parvitatis eloquiis explicari valet Creber enim erat
in oracionibus oportunus et importunus in exhortacionibus;
144쪽
elemosinarum operibus intentus disciplinis ecclesiasticis ex Propositi voto redditus; et quaecumque per spiritum Sanctum
agenda cognovit, sedulus ac devotus amministrare curavit. Cumque pius Dominus pios ejus labores aeterna mercede remunerare decrevisset, tactus est morbo acerrimo interaneorum, quem medici discenteriam vocant. Quo per dies ingravescente, velut aurum per ignem Xaminatus, decocta omnium peccatorum rubigine, diem clausit extremum ac regni coelestis januasse petuo victurus intravit, regnante domino nostro Iesu Christori cui est honor et gloria in secula seculorum Amen. Sepultus vero est juxta sacrarium ecclesiae praefatae Haugustaldensis ad plagam meridianam, et parva capella lapidea supra tumulum ejus constructa est. De quo loco incertum habetura quo translatus sit, ac infra ecclesiam in scrinio condigno honore collocatus. Attamen verisimile videtur illum translatum fuisse ab Alfredo silio estuerum, presbiter Dunelmensis ecclesiae, qui venerabiles ejus successores Accam et Alcmundum de terra levavit ac intra ecclesiam in feretris honorifice collocavit.
c us co u Sancti Eviae ad Eboracum tremferre. Anno ab incarnacione Domini Moxiii, pontificatum Eboracensis ecclesiae nobiliter amministrante viro jocundae memoriae, Thoma secundo, adierunt ipsum Archiepiscopum quidam ex archidiaconibus et clericis ejusdem ecclesiae, et quasi consulendo
Suggerebant providae ejus solicitudini, conquerentes interrae, et dicentes nimis injustum et indiscretum actum esse ecclesiae Eboracensi, tuo nullo sanctorum episcoporum suorum corporali PraeSentiu honorata esset, sed omnes in aliis ecclesiis merito sanctitatis suae ab omni populo sussi miter venerarentur. Adjecerunt autem justum esse, ut ipse Archiepiscopus omnium annis se intromitteret, vel unum aliquem Pastorum Suorum antiquoruna ad matrem ecclesiam revocare; ne omnimodo veneranda reliquiarum eorum praesentia orbata esse videretur.
Et quoniam primus Archipontifex ejusdem ecclesiae Paulinus, sed et succesores ejus aeque viri sancti, Wilfridus, scilicet, Ceadda, Johannes et Oswaldus in tanta veneracione in ecclesiis illis, in quibus almifica eorum corpora reposita sunt, habebantur, ut de illis transferendis frustra inurent consilium, coeperunt rogare eum quatinus sanctum Eatan, ecclesiae mugustaldensis
145쪽
pontificem, eo transferret attestantes sufficere posse eidem ecclesiae pignora reliquiarum sanctorum quatuor Pontificum,
quibus Praeter ipsum ipsa, gustaldensis ecclesia magnifice polleret; nescio qua opinione ducti ut dicerent illum ecclesiae Eboracensis extitisse antistitem, cum nec in historia Bedae presbiteri nec in ullis gentis Anglorum cronicis hoc inveniatur. Annuit ergo eorum precibus importunis Archiepiscopus; et ordinavit ex eis, qui secum pergerent ad Hesioldesham, ad illud negotium, quod ei suggerebant, pedi agendum. Audientes autem hoc fratres ecclesiae Haugustaldensis, valde tristes effecti sunt; et, de Domini misericordia
tandem fiducia accepta, sanctum Eatan intentis precibus exor bant, ne locum quem vivens excoluerat, dilexerat, suaque sepultura locupletaverat, despiceret, desereret, suaque presencia
viduaret. Adveniens itaque Archiepiscopus, comitantibus secum supradicti negotii instigatoribus, ad Hesioldesham, aliquantis diebus illic demoratus est. Ipsa autem nocte, qua transacta, venerabiles reliquias asportare disposuerant, in ipsa tempestae noctis quiete, Archiepiscopo somno depresso, RPParuit ei quidam vir veneranda specie habituque pontificali circumamictus, et virgam pastoralem in manu gerens et terribiliter respiciens Archiepiscopum, sic allocutus est eum. Quid est quod facere disponi. Venisti huc, ut me de loco quietis meae ad alienam ecclesiam transferas; quod tibi a Domino jussum non est. Dico tibi quia poenas tuae presumpcionis lues. ' Et
elevans baculum, quem manu gestabat, percussit eum bis super humerum, et comminans ei vehementer disparuit. Expem factus vero Archiepiscopus prae nimio timore exclamare coepit; omnesque clericos coram illo dormientes turbatis vocibus excitavit, pavensque et tremens, quid vidisset vel perpessus fuisset, eis retulit Statimque, mane facto, misit propter fratres ecclesiae rogavitque eos pro se orare voto se obligans quod nunc- quam amplius vellet ecclesiam augustaldensem ullo suorum patronorum Spoliare. Idem tres autem continuos dies in infirmitate detentus, quarta demum die convaluit; sicque infecto negotio Pro quo venerat, cum clericis suis Eboracum reversus
146쪽
Elflod monialis, lol. Aidanus, pontifex, episeοpus, a, o, et, B, II, 16, ad v, 3, 121, 122,
123. Alanus episcopus 6d. Alcmundus episcopus I M. Aluredus filius catuerum ib. Albanus S. 15. Eliricus, 2. Aldit mulier, or. fridus rex, 2, a. AEtholfridus rex, 2.
Albinoi Figellus de, 2l 22. Atquinus subprior, BI. Angli occidui, 28.
BALDNINU comes Flandriae Id. aurifaber, OB os. Beda, I, 8, 5,16. Boisil, Boisilus, 5,122, 123. Bosa episcopus, 123.
EADBERTU praesul, II A. Eanfridus rex, I 2I. Eata episcopus, in visa talarim m. Eatanus episcopus, is. Edolisinus, II. Edmundus rex I2. Edmundus AEdmundus, frator, M. Egfridus rex, 22. Edranus rex, 121. Ethelfridus, 21. Eugenius Isarundinonensis Epige
Gaulaidus Abbas, M. Germanus Prior de Tynomudtha, M. Gervasius Abbas e monast iis. Gilibertus episcopus, M. Godminus Dux Cantiae 12. Gorram Rob de Abbas S. Albani. o.
147쪽
ORM, T. Osternus or Ofbertus, presbiter, d2, 33. Osricus rex, 2 d. OsWaldus archiepiscopus, 12 . Oswaldus rex, 2, d, d, et 121.
RaNNULFus Episcopus, 15, 2 . RannuIius comes Cestriae, M. Ricardus Abbas, . Albani, Io 26. Ricardus frater, det. Ricardus ad M. Rohertus tribunus mil. 2I. Rogorius Subdiaconus, M. Ruelendus prior, ad det, dB. SLAIN filia regis Muriadach, Bd. Sanctus Andreas, do, M. Scotti, 22, 23, TI. Stephanus rex, 33, 6. SyWardus comes I2.
Was Nigellus de, 22. Wilfridus Archiepiscopus, 23, 12d. Willielmus rex, lo 26, 2 . reX, junior 2I, 22.
148쪽
Bemicii, Bemiciorum regnum, et, 121, 123. Boldune, o. Britannia, et Id et6.