Praemissae sunt vindiciae lectionum Bernensium in Ciceronis oratione pro P. Sestio [microform]

11쪽

principaliter proposuimu8 BernenSem eo dicem aut ultumque aut antiquiorem

certe ec duobus quom litera re Halmius insignivit. Parisinum advigiorem mendatum plurimis in locis vel integri late vel propiore a genuinis lectioni hus distantia ' superare: quod si reet, disputavimus nec secunda Grellii editio, in qua primus Bernensium vestigia pressit, deo pernenda erit ut vel ipsi posterius 'et,almio visum ' est qui tertiae potius, quam rellius ad Madvigii auctoritatem composuerat Suam superstruxit. Est tamen etiam ubi ne Parisin quidem cum Iernansibus consensus movissimo reditori ad fidem lectioni faciendam sufficere visus est; quod etsi neutiquam improbBmus, Sicubi aut manci aut ita corrupti codices sunt ut eos sequendo injuriam scriptori facturus sis, si salvo hujus honore tolerari potest, vix dubitamus quin propius

examinantibus 'et helior illorum declio apparitura sil Si S. Io. ubi non illi tantum sed omnes libri in sicem os cu rueSentit con Sentiunt, nihil edu

sae erat cur cum advigio coniectura a Lambino Commendata Oces prae ferretur; nequo enim IrcteSen officium praeSinni, quorum vox peregre, Tertur,

neque haec ipsa vox novi aliquid praeter amplissimi beneficii praedicationem continebit; ' quam nisi mis i memorari voluerimus, reissem retinendum erit, mi decretum decurionum eandem vim habere significetur. ac si ipsi coram ad laudandum Sestium adessent; cf. Legg. II. Ista nulla Si enim PerSOR , sustea ricem ejus vita ritu emistram propitis coetas, quo exemplo simul intelligas, quo jure advigius apud Ciceronem ne praemitti quidem vocali ni cem genitivo jactaverit, Nec S. I vel Ernestio vel es en bergio tantum tribuendum erat, Pro communi codd. lectione inscin manifesta correctio infamis in ordinem reciperetur Quid enim nervis cum infamia aut quorsum famam notitia, ubi de viribus ad ivertendam aempublicam necessariis

quaeritur Insania contra eum libidinae sollemniter iungitur, ut pro Sulla

debilitatas retuleris qualiscunque rei strenuo agendae facultatem adimit sta-

sitiis autem insanum dici quid vetat quando inscinat latissime de omnibus

dicitur, quae modum excedunt 8 cf. et cher lecti. VenuS. p. s. tinni S. 2 optimorum librorum lectio depreciarere indignis modis a Mad vi rio spreta Si qui quam legem scripsit, ut orator de aliis quo jam commemoravit quum quid faciendum his fuerit quaerat, necessario tertia Perso II DODSecunda utatur, e ne ipsum quidem, Si res ita ferat, Se adstricturum esse arbitramur. Secundae enim personae haec tantum vis est ut orator auditorem recogitare jubeat, quid ipse facturus fuerit, si in eorum numero, de quibus agitur, fuisset quod cur ei facere non liceat, etiam si hos ante me

moravit soli diei: mmo hae ipsa figura eo lor orationi aeeedit quo tertia

eausa est S. di, ubi quod plerique libri osserunt limpiercto non nos magis

quod advigius, nec Suspeaeerui, quod Iacobus commendat, propriam illam

vim Continet, quae in hac quoque sententiae parte sequenti uom fortis fuisse

fidebatur respondeat vide igitur, ne Superbierct et literis et orationi magis

conveniat. C. XIX da metim post interilis Optimi Ithri omittunt fortasse recte, inquit almius immo certe, si sibi ipse constare voluerit, qui simili in causa IEF mecim post Miliam rius tulit; quanquam non repugnBmuS Si

quis etiam illo loco cum Iacobo pronomen retinere malit Atri a quo- omnes pariter libri exhibent quαm non etsi Prim ud Spectu prorSus conirn ilum significare videtur, certissime defendi potest, modo negativam vim recordemur quam interroglationibus t oristoriis . inesSin Satis constat Nimirum

illud quidem certum est, quam non . . . Mesperem idem fere esse quodlamm

hilaleg, quam non imbus Romanis, qui cenabiberfidia Gallorem inferissenis,

aeque autem certum est antecedentis interrogationis deflvstrictrem Politis etc. huenc sententiam esse, ut Cicero pugnam si hi potius quam exilium detractandum fuisse significet quod si sublata interrogatione orationem ad hane formam, cujus eadem vis St, redegerimuS: non depugnaudum potius, quam non

id quod omnibus impondebat, sibi uni subeundum suisse, alterum quoque non

luenda desperamus, ubi simili exemplo in Pison. c. 2 commurmuralis sit

Scri P tum videmus, cujus verhi deponentialiter usurpnti unicus Praeterea testis

Varro apud Nonium p. di exstat immo alia quoque verba apud ipsum

Ciceronem deponentem formam cum activa promiscuam habuisse idem Nonii

caput docet; LAEuhner ad Tuscul. I. S; quod si aliud insuper ejusdem deponentis exemplum ex aequali Ciceronis Poeta cf. Leuisch in deitschr. f. d. Alter th. ISJa, p. 6d C. Matio apud Varronem L. L. VII. S, ex Priami ut videtur oratione Iliad. VII. To sqq. depromtum, in Praesto sit, o Stroquoque loco optimorum librorum auctoritatem integram servabimus C. LVIIIS IZi communem eorundem lectionem is colvmn meni pro ct col. me-

Ristm nuper etiam Jaeobus i. e. p. ill merito luitu est elli ho lanium ad

dimus , veteri librario, qui ct pro G suhstituit, idem fraudi fuisse, quod me

Sen bergium ad hanc correctionem commendandam impulit, quod columnam Maeniam spectandi causa in basilica Porcia exceptam fuisse cum posterioris aetatis grammaticis credidit quem errorem quum Sannu tu Progr. Gissensi a. Si docte refutaverit, ne almium quidem, qui ad S i ipso Osanno duce de illius columnae situ diligenter disputavit, suae lectionis valde tenacem fore arbitramur. Nec tamen rectius S. II eundem esenbergium secutus optimorum librorum lacunam ita explevit, ut Stimmαm lictoritatem a P. Servilio ad Senatum transferret, cui etsi peculiariter molarilias convenit. Summet tamen propter hanc ipsam causam vix tribuetur, quia id sine quo ille cogitari omnino non potest, ne gradus quidem facile admittit. Maec igitur

ut pio S. Roscio ea in Singularem potius hominem eddet, quem quum tolus

sententiae tenor eundem P. Servilium esse suadeat. Cujus mox dicendi gravi

in praedicatur, nihil causis videmuS, quapropter a Manutii emendatione Orellio quoque probata recedamus; cui hoc imprimis favet, quod tim increctioia post antecedens Seroili per homoeoteleuton facillime excidere poterat. Postremo S. Id quod adhuc editum est certe leaeeriam, sanum non Sse claris,inia Par et Beru vestigia ostendunt, ubi certeile vel certude leaeeram legimus, neque explicandum potius quam emendandum plerique critici censuerunt, quorum nubem emendationum IIalmiuS attulit earundem tamen quum nulla ei satisfecisse videatur, hoc certe eruditissimo homini probari cupimus,

in corrupto vocabulo ablativum ejus rei latere qua Cicero Se patriam texisse 2

12쪽

jaelel: quam donec meliorem aliquis inveniat. mlule ne iliae a mente ornu

ris equo Sermonis usu abhorrebit. Quanquam et de ne et de Bliis mon-jecturis qua paSSim ad lianc oratione in I, ropo uimuS dcile nu, recllia lile doceriniatiemur quibus quum in hac ipsa disputatione nihil magis propositum fuerit, quam ut ne in praestantissimi quidem editori opera aequi e Si endum S Se doceremuS, nos quoque reliquisse, quae alii Superent , ultro larga

musa eque enim quicquam per Verbius Si qu2m ea con Stantiae Specie S. qua

minem Sse oblivi Se itur: in nimio amore sui retinetur, ipSum linem in

scimus an in sinitum rectius dici par sit. P. F. in Academia Georgia Augustae m. Februario a. Di iti III.

RECITATI ES ORDI ARIAE.

F. Istitim hora lX-X. quini lectionibus: Thensuvium morulem docebit hora

docebit quinis h. V. s. N. REICII E. Ir. . . Al-XII. quinquies sese hebd. Is recto OP in o. i.

Martis et Mercurii Apostoli suntii Apocul ipsin explicabit.

tali