장음표시 사용
691쪽
Alterius vocis mensura aconica uisi eum puerorum
oro tum magistrorum consuetudine trita hodie est et pervagata, tamen qua vel ratione niteretur vel auctoritate, nullo dum explicatum est. Atque analogia quidem illam repugnare prosodiam in propatulo est exempla autem qualia habent isti magistelli Scilicet versiculos proserent de genere dactylico, non reputantes, hoc pacto etiam unius solius totius vocabulorum prosodiam posse dactylicam demonstrari quam quam in haec ne eadem quidem necessitas cadit metrica qua alterius vocis mensura ditrochaica excluditur ab hexametr0. Quod cum ita sit, etiam si ne unum quidem exemplum S- staret productae syllabae paenultimae, tamen isti quidem nihil dixisse viderentur. Quid vero quod iam Aegidius Foreellinus duos protulit orentiani Mauri versus, viri in hoe genere gravissimi, alterum p. 2432 d. Pulseli. v. l84JNec alterius indigens opis veni:
692쪽
Seseuplo vel una vinco nitorius singulum.
Quibus auctoritatem longo gravissiman aeronti addidit Carolus itoisigius' Andriae V, , 4:
Vt malis aut loliau ui quo D incommodis Aliorius sui ut i uia parent Commodi .
Quodsi qui sunt, qui veritatem nondum emcntiscant illius praecepti, isti non modo adierunt sed ne aspirarunt quidem ad singula argumentandi momenta, ex inter sese et colligata aptissime ac plane consectaria. Verum si quis exompla expromat syllabae paenultimne non epicorum poetarum licentia correptae, sed in eo genere metrorum reperta, quibus suapte natura antiqua et incorrupta pronuntiandi confusetudo conseruntur, quid respondeamus illi Ex quo genero aboo Publii ' Syri quosdam vorsus, poetae plurimorum hominum testimonii egregie ollaudati, quem C. Iulii Caesaris aetate ingenti Itomanorum applausu mimo compoAuisse et sontentiarum salo suaviter eonditos et orationis facultate insignitor expeditos, praeter alios tradidit Macrobius Saturnaliorum II 6 c. T. Sunt autem exempla quinque:
Alterius damnum gaudium haud facias suum: Bis emori os alterius arbitrio mori: Ex vitio ulterius sapiens emendat suum: Lucrum sine damno ulterius fieri non pol st: Quam malus est, culpam qui suam ulterius facit:
quae tacite poterunt reperiri, cum Syri sententiae secundum litterarum ordinem sese soleant excipere in exemplaribus cum
manu scriptis tum typis proditis; apud Bothium, qui illas iudietarum Latii scen vol. V part 2 p. 21 sqq. recepit, sunt v. 19. 88. 238. 15. 695 nunc in Ribbeckii Comicorum reliquiis 47 60 152. 25. 704l.
IVide eius Scholus grammaticas a F. IIaasio edita p. 86. J limmo Publilii de quo post . oelmini Philolom t. XXII p. 439 sq. disputationem iam non esse dubitandum videtur. JDisiligo by Ooste
693쪽
Prius autem quam eum disputationis cursum iustituemus, qui videtur tu hoc geuere tenendus esse, vi deamus de eo venuquem posuimus secundum. Is enim ab hac quaestione plane est seliingendus ' nam quotcumque in eo exstant seribendi genera, ea Omnia quo modo ortu sint facillime perspieitur ex pristina huius versus specie, quam hanc fuisse
Bis est mori alterius arbitrio mori
ego pridem censueram, eum idem de eodem versu Boihi esse iudidium vidi. Etenim usitatissimum est vocabuli compendium e ubi adstringebatur ad proximam vocem, protuli ini- portunum illud mori, quod a Gudi commundatum adnutatiouo ad Phaedri sab. I, 6 8 ab Iano autem rutero susceptum in Flori logium ethico-politicum, oditum Francofurti a l6l0, nunc vulgatum est. Atque ex eodem illo compendio manavit, quod legebatur ante uilium bis enim mori, inde ab Erasmo vulgatum. Quodsi in priore loco positum erat mori,
proclive erat Odem modo versus exitum interpolare, ut est apud Gruterum bis est mori alterius arbitrio mori quam
quidem scripturam una sublata litterula perpolio sic ut supra commonui. Nam non potest quicquam cogitari ineptius illo
1 composito verbo mori, quo et sententiae integritus corrumpitur et oppositorum tollitur concinuitas. Ita autem etsi unum removimus exemplum, tamen Da
fer versum tertium, de quo aliquaut post erit disserendi locus, quid fiat reliquis At haec quoque si minus rem0vel , certe argumentandi vi, ut spero, privabo. Quam autem in
hanc rem exprompturus sum coniecturam, eam non dubito
quin nonnulli temeraria esse audacia excogitatam clamitaturi sint et cavillaturi haud mediocriter. Quibus reputandum illud est, haec omnia non excogitari ad novam quandam et inder tam opinionem levi quadam probabilitatis specie argute ex0rnandam, sed ad stabiliendam eius modi sententiam proserri, qua et analogiae fide et documentorum gravitat dudum in bis sit persuasa. Enim vero illorum vim exemplorum non conabor equidem diluere emendando quamquam enim pri
694쪽
versus verba sic possint, parunt quidem leguntor, collocari: Dumnwn ulterius o. q. s. et torti tolli praepositio: Vitio alterius sapiens Q. q. s. tamin vel transponore orba vel ieero
eum res sit satis dubia, tum lenissima dubitationis est, ubi uouisiodo, cur sint a librariis traiecta vel ieeta, parum perspicitur, sed otiam id fieri vix potuisse tam gravi vincitur urgumento, quale hoc St, quod Publianae sententiae secundum litterarum ordiner perscribi solitae orant. Huc necedit, quod in posterioribus duobus versibus quaevis corrigendi via videtur interclusa esse. Itaque ego res illos versus Syri osso nego Noe desunt huius sententiae argumenta quae si ex dicendi genere Omnia essent potita re consocia essot sed id in unum autum exemplum cadit. Quis est enim probatissimorum latinitatis auctorum, cui haud tantundem viiloat at- quo ne hancine stribliginein dignam poeta iudicabis propterserationis eastimoniam collaudato a veteribus Nam eoni in etivus ille haud facius nisi vim habero imperativi, nullo pacto
conveniret in sententiam quam vocant couimunem.
Quod autem reliqui versus eius modi lapsu vacant, O 18 nihil probatur nisi hoc potuisse eorum subricatores aliquando otium cavere vitia loquendi. Sed librariis quis ignorat quicquam usu venisse frequentius quam similes inter so sontentias, quas memoriola suppeditubat, conferre atquo alteram alteri adscribere quo factum est, ut etiam optimorum scriptorum libri tot loci corrumperentur ut interpolarentur. Osdenine librarios credo libidinem coercuisse suam, ubi singulos versiculos nec ullo sententiae vinculo inter se conexos transeri- heronta eosdemne manus abstinuisse ub adspergendis inserendisque versiculis, quos vel recordarentur vel suo artificio consuerent quando pusilli ingenii imbecillitati nihil potorataceoptius esse utque exoptatius quam pervulgatam aliquamson fontiam et cotidiana consuetudine contritam in senarii iambici fines quasi infercire. Sed intemperantior sine ulla controversia editorum fuit libido. Publii enim Syri versiculi eum partim servati sint a veteribus quibusdam scriptoribus, velut a Seneca, Gellio Macrobio, partim separatim scripti
695쪽
exstent in codicibus editorum quidem sedulitate non moduconiunetum est genus utrumque, sed plurimi etiam praeterea versus adiecti recentiorum hominum id quod cum exemplarium nonnullorum inscriptione significatur, tum confirmatur
I. A. Fabrieli iudicio prodito Bibliotheca lat. p. 478 ed. Ern. Qua in re haud medioeris dolenda est incuria, mun- vis indigua critie a tamen maiorum uetate propria philolo rum qui si diligenter adnotassent, quid scriptum invenissent, quid suopte arbitratu addidissent, certius de ro quaque iudicare possemus quam nunc licet. Itaque illarum fontes inter.
polationum non videntur penitus indagari posse, nisi exemplarium sat magnum multitudinem in promptu habeas qua etsi care equidem, tamen studioso inquirenti mihi fors obtulit subsidia quaedam haud spernenda. Etenim ab editione principe Desiderii Erasmi Roterodami, quae prodiit anno bisi
Argentorati, non modo ille versus abest, quem propter seri monis deformitatem explasimus supra: Alterius damnum stu ilium haud facias tuum sed etiam insignis ille insulsitate sua: Ouam mutiι est, culpam qui suam alterius facit. Atque huncoundem etsi Iosephus quoquo caligo seclusit a Syri sententiis, quas adiecit Dionysii Catonis distichis de moribus graecea se redditis atque editis Lugduni Batavorum a. 626. amen in eiusdem editionem iam irrepsit alter ille qui abest ab Erasmiana. Sed uno post saeculo, ubi satis saevierat editorum lubido exortus est Ricardus Betilleius, quiae titio suo praeter Phaedri tabulas eas subiecit Syri sententias, quas in quattuor codicibus Cantabrigiensibus invenerat unoque Leidensi inveniri compererat. Quem librum ubi nactus eram, gavisus sum haud medioeriter, quod praeter duos illos versiculos etiam tertium
quendam missum videbam, hiruce Lucrum sine damno esserius eri non potest.
Itaque iam videtur eo adducta disputatio esso ut, quoniam exquisitae illi nec vulgari sententiae bis emori est ulterius arbitrio mori, ut apud Bentleium quoque scriptum est, pris
tinam elegantiam videmur antea restituisse, unum tantum reliquum sit corruptae paenultimae exemplum alterius scis,Di9jlia πιν orab
696쪽
in illo versu Eae vitio alterius sapiens emendu suum. De quo quamquam duplex via putet iudicandi possit ni quispiam hunc quoque versum in subditiciorum numero habero tamen quoniam ad tres illos condemnandos magnam vim habere existimavimus libros senileianos, ut nobismet ipsi constemus, eorundem auctoritate hunc tutabimur, ita tamen, ut non magis vacuum depravatione aliqua ducamus quam alterum illum qui comparet in codicibus Benilei. Namquo sic exstitit olim seriptum, ut quidem arbitror:
Indicativus enim emendat cum ab memoriae fido praestabilior coniunctivo est, qui apud unum Erasmum legitur, tum Sententiae gravitate commendatur. Est autem illo versiculus ustodem depravationis genero assuetus, quo alium quendam eius
dem poetae apud Senecam pist. XV, 2 94 item apud Lactantium Inst. div. I, 6, 10 in Ribbeckii Comicis p. 1l et 26il
Ab ullo exspuetos, ultori quod taceris, corruperunt, qui, quod in quibusdam exemplaribus legitur obauero , receperunt sic conciliatum cum exspecta imperativo suomet arbitrio invecto Ab ultero exspecta, ueri quod feceris:
id quod parum considerate Bothius instituit ') .... Obgleicli in Eingultieiten ingugehen histrisielit de 444 Ort scin ham, O se es doch de Res gestatiet ineu soWolit
Obliti sumus Prisciani verba VI p. 695 P. eo sciendum quod in ius terminantium genetivus producit paenultimam . . . excepto alter alterius in eam partem interiarctari, ut sua aetatis pravam consuetudinem commendare grammaticum censeremus. - Addendis p. 44.
697쪽
solite es heisse nullo-us, indem o gerade so de Charahier- voea de sogena te gwei, Doclination ist, i a id eiu terra dies de orsten und si insten. Ob Dun ausis iamradas nullius enistandisio ille uus olle, de ob in ieseres
ullius nullius solius totius, utrius mi seinen Composita neutrius alterutri ιs, undisiiclis itine die roinon Pronomina illius
istius ipsius dere Vermandi huius eius cuius sic voti der Iomelnsebast ο8gesam haben adureli, das si den Oealgoradegu in de Consonanton metetit haben die Messiangia Dinos alimbaccheus haben Boi alius verstetit steli die Liingedos i voti selbs schou au dom Grunde de Contraction; geuauaesitam is aber alius nichi hervorgogangen ausisIdiu ,
698쪽
ten oschelion st: semper alteriis et in vulgari sermone et ab opicis dicebatur apud seoni eos etiam alterius invenitur. Ivir moeliten Ohi issen, orausir. R. die en nitiis votide Aussprache des vulgaris sermo ander seliopsonii Limnen meint als aus en scenischen Dichtoria, und was sur
et sciendum, quod in ius terminantium genetivus producit paenultimam, nisi poetica auctoritas eam corripiat, excepto alter auertita, quod ideo magis correptam habuit paenultimam, quod duabus syllabis vincitionetivus nominativum quod igitur crevit syllabis, hoc minuit tempore. erentianus tamen invenitur huius etiam paenultimam produxisse in troehaico
699쪽
PRORODI VO ALTERIVS. metro e. q. s. Durnus elisint allorditam in solgen, das au
Aliorius sua ut comparon commoda.
II. Ennius Saturarum lib. VI o Donatus Ru Ter Phor
Mox dum ultorius Obligurrias bona.
III. IV. V. Derisor allige orentianus Maurus in dro Versen, ori donen nur en reten Priscian annie. Vors 1352 16li. 2184 p. 2412. 2418 2432 Pulach):
Sescuplo vo una vinco ulterius singulum. Sub altorius consonat vocabulo. Noe altorius indigens opis Oni.
Bis os mori altorius arbitrio mori. Don dies schon o Bothe emplahlone Lesar vertano die Runduntun Concinnitu de Gedanhon gancunabweisliehidas enim de Vulgato is osseubar avs Misvorstanduis desublielion Compendium ni est enlatanden, das durelian passende emori aber gar nur on iner unglii Alichen eo muthun de Gudius. κ Phaedrus I, 6 8 ausgegangen ob