Bemerkungen zu Theokrits Idÿllen [microform]

1쪽

Nationat Enoowmont for tho Humanitios

2쪽

Tns institution rosarvos tria riunt to infusario accout acon ordo is in iis uosmant, fulsi limant of tho oroorinoulo involvo violationifana Copyriunt lain.

5쪽

ia ti

orae

7쪽

Tirector.

Subeonrector.

9쪽

Adnotata in Theocritum Specim. I.

Seripsit C. Amete.

An Theocriti carmina argumenti varietate pariter atque orationis olore insignia quum omni tempore hominum doctorum ignorent studia, tum nostra memoria haud pauci exstitero, qui ximiam in iis et interpretandis et emendandis operam collocarent. Quorum interpretum studia qui attentius consideraverit, facito intelligo in multis Iocis esse obseura illustrata, dubia eonfirmata, difficilia ex podita. Nihilo tamen minus etiamnum in singulis locis arga bono morendi occasio praebetur, Si ct emen dationem spectemus verborum, sivo diligentiorem sententiarum explanationem. Quodsi ego usus sum huc scribendi opportunitato oblata hunc optam eligere, id non feci opinatus, me ubique res plane novas se doctis inauditas in publicam lucem entissurum es Se Sed ho fuit propositum meum, ut in quibus locis Explicandis scontissimi interpretes si ambigunt vel a vero ali errare videntur, meum qualemeunque Proserum sententiam. Quapropter ubique conlparavi editionem v Mei notiti, cujus viri in arto critica lactitanda initium hic maximo excellentis quanta sit eruditio, quantum ingenii acuanen, si anta doniquo judicandi sollertia ex illo libro, quo accuratius inspexi, o Qxplicatius Ino cognovisso grato animo confiteor. D indo rationem habuimi ess- lingit viqii Wi ostentanni, qui do interpretando Theocrito multis nominibus bene meriti Sunt. Praeterea quae Iermannus, orgkius, Boisaonadus ' θ, reverus, alii ad poetam

recto intolligondum rostro Inpor contulerunt, Sedi Io considoravi. No quis autem

miretur, quod etiam levissima haud pauca attularim, aininerit quaeso haec scriptuosso ratione habita discipulorum. Locos parallelos quos vocant tum demum adjoci, si quos nonduin audatos inveni ab interpretibus. Quidquid autem scripsi, seripsi eundum Euripidis illud ει et κοινον δον αμπον - μ ις.

Alteram dico, quae anno 1836 Berotin prodiit. Usus sum altera editione, quae anno 18s Parisiis emissa est.

10쪽

V. 15. Ad hunc locu in explicandum uesteinannus observavit, v torum suisso superstitioneIn E qua sibi caverent, ne Panos somnuIn tempore mediterraneo interpellaroni; nam Pana fuisse deum iracundum et ob morum asperit ut Em pastoribus Inaxime netuendum. Similia asser Burchardus in Anthologia Borol. 183 odita et juvenu in usui bono accommodata p. 219. Uberius suam mentem exposuit uestem. quamquam I ctores illuc non ablegavit, in pigr. IV. . ubi haec sunt jus verba ,Ob id credo, quod caprarii in singulari Panis et Priapi tutela erant, pastores non item Uinc xplic illud, quod caprarius apud Theocrit. I, 15. ineridie istula

putat Epigr. q. At vero pigrantina quintum v nihil ad roin, quia illic pastor quidain pecti doni pulsaturus, Daphnido fistula cantaturo, lium pastorem provocat ut secum duplicibus tibiis canoret ad an ex soliino suscitandurn. Quam sit enim contumeliose tractatus hic deus, si holitin uin votis non esset propicius, ex ipso Theocrito VII, 10 sq. apparet. Deinde caprarios in singulari uno tutela fuisso, inin statuit

II insius, cujus tanto sententia recte refutata est a diligentis si ino i κslingio Iam vero ad locum, de quo loqui inur, recte intelligendunt urgenda lint verba συρισδεν v. 14 . et ἀεισις v. M. Nam fistulae pastoriciae sonu In stridente in vitabant pastores, nequo vero vocis nodi Latio neni. Idciani sensiss videtur Scho iustos, cujus haec est adnotatio ου πρεπον ἐστιν, ω ποιμὴν κατα το μεσον τῆς ἐμερας τῆ

Quid signis en κατ' αὐτον mi essting. obscurius explicat ibidem qu - devolvuntur, in Iatina interpretatione legitur per qua in id quod multi probarunt, Boisson. in Nicet. p. 5. D κατ αὐτον accipit pro λιξ αντο i. e. του κισσου. veRteiluin n. circa illurn sc holichrysia in interpretatur, equutus ut id piur Ieynium iii Virgil. et II l, M. f. 106. d. agner. SpitEner de Vi et Su raepOSitt. ι α t x Vel fragmentuni idyllii elegiaci, quemadmodum sagacissime exposuit . achius quaest. legi-

acarum Specim. I. P. 17.