De anomaliae verborum Graecorum causis dissertatio secunda [microform]

1쪽

Nationat Enoowmont for tho Humanitios

3쪽

August Christian August)

TITI E De anomaliae

Verborum graecorum cauSi S

dissertatio secunda

5쪽

Q di

ra m om

7쪽

De anomalia Verborum graecorum causis

e gente Kospothorum

, d. XII. Iunii ,

in auditorio maximo 'abendas indiele

P. P. O.

Regiomonti Borussorum, typis eadem te is martunsianis.

9쪽

Meeundus ordo quae eontinet omnia in usu retentaram praeter G, erius solum restat imperfectum ori G ίεω unde ἐκνίων de-elinatum, et θεα unde προθέουσε pud Homerum; τρέω innotuit ex Hesiod. h. 856. ubi cod. πρεε praebet Pro Vulgato ἔπρεσε V. Hermann opusc. Vol. I. . . IS9. ρε - χρέμπτω, e quo Iatinum acre praefixo sigma ut Scribo, scrofa etc. - Quae sequuntur in ιλ eorum Primum impersecto εὐ- ιυνιον praestructum est, secundum in verbi Isu inclinamentis apparet, tertium adscripsi propter eos qui homericum βίομαι interpretati sunt ζο--μαι antichroniamin usi ut opinor: mia. στῶσα λέξις en τῆς βλε αρχομενη δια του ι γραφεται, εἰ μὴ ἀπ κλίσεως ρήματος σχῆ

et medium δέομαι Μίειν et μνέειν auctores habent holium et Hesychium: μίσασθαι Wτωσασηθαι, Μίειν σθίειν, καταμει κατα- πινει, κατεσθίει μιειν γαρ τυ ἐσθίειν -- ἐσθίει, Μνείειν ἐσθίειν,

quorum prior agnatum Videtur μίτος, alter μεστυλλειν apponant et quae huic subjecta sunt μειον, μηρος μι-ος, οPtilatis edendi et omminuendi notionibus sicut eduliorum partes minutissimae frusta dicuntur a Dio . q. frendo, et μέν Sive Nata micae v. Koen a Greg. p. 28 I. a via O ἐμβρωματίζω rca i. 64, 26. Horum pleraque complexus est Theoguosius Anecd. ram T. II. I46 sq. τὰ διὰ του - δισυλλαβα βαρυτονα διὰ το ε γράφονται, ε και περισπαται G ν καὶ τ ιλυ- μνίω ν ἐσδει, τί διοχοειται περ πονον, ου περὶ ρ φλτν λίω καὶ αυτ διφυρει α γεγονος λι του λαλι ληλουντος το θελω, πίω, φόω, λὶμειώτεον το μειὰν δ αρακείμενος ει καὶ Mim, καὶ ο ε'τερος ἀοριστος ων et alius quis P. 329 I4. κτίω, δίω πίω, λίω, τίω φίω τ λεπτυνω.

10쪽

Disyllaba in o Arcadius et Theognostus praetermittunt inumque asser sed obsoletum tym Μ. 47, 48. in βοσιν scr. βώσω unde βόσις, βοτον et Puto, βους Alterum Schol. A. ad

αυτ εἶναι λεγε και παρατατικου κατα συστολήμ o M 'φωδιανῖς δευτερου οραστου, recte Sine dubio Sitit usum refertur, sed hoe

nihil impedit quominus, quod pro Oristo Valet, nativum impersectum esse dicamus. equo lia est Sententia de homelico oride secunda praes medii καταλοει apud Aristophanem, et hesiodio μ; εσθειν μηδἐ οδεσδ αι P. I 49. Mus Rccentimi assovius in enulti imam transferri jussit, cui facilius concedam in collo XXI. At ien. p. 695. pro λόει λοει corrigenti etsi in hujusmodi carmine ne id quidem necessarium duco. Verbi θόω vestigia nulla nisi apud Grammaticos; tym M. 460 14. δωραξ παρα ὁ

ωρ ς ε καὶ c. o , idque princiPium est temporum obliquorum πέπωκα et πεπομαι ut δεδωκα et δεδομαι et latini uo imbuo)ut luo ara , sed significatione factitiva. Illud vero πύω, quod Coraeus Aiaci T. II p. 22. nomini πωμα operculum et novitio ἐμπωθειν boucher originem deuisse sumit, si unquam

germinavit, diu radicitus Vulsum St. quae A Xto collocavi loco, eorum tredecim a Theognostop. 148. praetermissa Sunt, nec Solum thematica ut πλυω, πν--ω, - sed etiam Vulgo OeePta ut in , βυω, --, στυλτρ- φνω φλυμ quod ipse miSiSSem una δε τρυμ quia aliam utriusque formam λεω τρεω, in secundo Posui ordine, si sciri

posset utra sit principalior misi tam sn Verba in exeuntia,