Additamenta ad emendationem et interpretationem Theognideam

11쪽

arbitror, quamquam codex Λ praebet φθείo0υσι et id sust, quae si pro indicativis habentur, paulo molestior est verborum coniungito; ita enim versus 45 et 46. inseruntur explicationis causa versibus 44 et i , cuin sermonis simplieitas iubeat continuari et magis exponi superbiae honii num improborum descriptionem adem dicendi figura. Easdem verbi ori nas si cum Hermerdunio l. c. p. 2 pro dativi participiorum accipimus, plano dura est vocum ἀδίκοισι et διδουσι coniunctio. Itaque quamquam codicis optimio auctoritatem sequi in crisi

Theogni dea certissimuli et aptissimum videtur, hoc tamen loco Sermonis alio necessario vincet auctoritatem odicis. V. 47. verbum extremum, quod codice exhibent ατρε ιεε scicit, Bergli mutavit in ciet ρει tεῖσctat, cuius

significatum aliis locis firmat. Sed cero EItίζειν, quod apud Herodotum et loco Theogni deo v. 303. idem os quod

quid tum essu, si metendae ctiam quietis vim habet, ut in verbis Xenophontis apud Clem Alex adv. gerit p. 46, quae Bergli assert, tamen et Pelia εῖσ9 cu nihil potest significare nisi quietum reddi; huius autem odi fontontiane eessario est ea, ut poeta dieat cum civitatem noli perare diu ore quietam. Itaque Sehoemanni mendatio magis placet, qui opusc. acad. IV, p. 29. GTPel ι σεσθαι coniecit, cui locutioni comparat stra litat, ubi advorbium instar praedicati est. Similia Berialiard congessit synt. Serm graeci p. 33T.), in quibus etsi sunt qua jam aliter leguntur, tamen ad probandam rem Satis Xemplorum relinquitur, quibus addas Thucyd. 6, g, :ἐγγυς δι' Iας, et cons. vligeri gr. gr. 62, 2, 2. . . et talibaum ad Pi Phaedon p. 93 B. Phileb. p. 41 E. V. 3. non in tollego quid prohibeat quominus cum Doederi in Scribamus νακοίνοε quod in traditis eo dicum sorini haud dubie inest. Insolens nim, id quod Bergh dicit, a Verbi orma non potest diei, qua et Xenophon et Plato utuntur, qu rem et Suidas ct Herodianus et Moeris v. talib. ad Crat f. n. Atti eis in usu fuisse estniatur. De diversa aut om utriusque formae Signification quod viri docti lutu runt, ipso sermone non videtur probari. Stailbaum cnim ad lat. Logg. XI, 9l B. Stium Seeu tu cero κοινουν Ti ινι, inquit, signis ea communicare liquid cum aliquo deliberandi gratia, et riiger. gr. gr. J2 s, et ita distribuit significationes, ut in aetiva verbi forma inesse dicat vim consulendi aliquem, in media deliberandi eum aliquo. His quos inspexi locis haec reperi: Communicaro aliquid cum aliquo aut consilii petendi ut delibserationis ausa cum eo

communicare aliquid cum aliquo, ut is rem comperiat 1 κοινοι Gya Luci an leni om. 29. ver hist. 2, 10. Herodian. 1 f. 2 ἀν&κοινουσθέα Xenoph. nab 5, , R. lat. Protag. 314 H; apud Polybium , a s κοινουGθαι προί τινος Si communicare aliquid cum aliquo, ut postea qui communi creverit aliquid suciat. His exemplis satis opinor docetur activam verbi xc κ ot νουν formam non miniis fuisse in usu quam mediam signifieatu vix differente neque Theognidis loco unde profecti sumus Sse abiudicandum. Quam si tenu primus, non opus est mutatione vocis sequentis ita, ut ab ce incipiat, at tune asson timur ergkio tῶσιν mutanti in πασαν, ut reseratur ad προιν, quo accedit etiam λ 0ς, ut versus iste verba contineant II ρῆξιν 1 ηδε λέλοισιν Di. 0ς ανακοίνοε prci Gar,

12쪽

hane habρat sentetitiam: Ne eum amici quidem risi Θua omnem rem Communieavoris, quae sententia Suspiciosae menti poetae periculi cauti optime convenit.

V. 48. quod Her ve den odicis A auctoritate neglecta pro seta ponendum ense in se aut o/ Γαι,

hon videtur probAnda proferre. Haesit vir doctissimu in verbi κεῖσ9cti usu, quem hoc loco invenisse se miratur; κε ob ca him, inquit a Theognide et antiquioribus certe Graecis, si re et memini, usurpatur tantum de rebus malis atquo adversis. At varia est verbi Significatio oriunda ea quidem ex eadem vi primaria Kεῖ icto ni in os et j ne tiro et cubare, oppositum et Si and et agendo, ita et virium si uetarum, usitanitatis, malae valetudinis, adversae fortunae, occisionis, perniciei interitu Vim habere Utest o quietis atque otii. In colleetione Theogni dea

praeter versum S. κεῖσο at reperi v. 240 320 428 508. 32 6έ6. 4b. 126 S. 13lT , επικεῖσθαι 649. 1259. 357. κατακεέμενον 23. et v. quidem 40. quiescere, positum esse aliquem vel aliquid signi fient, . 1268. edidisse humi iacere, 3li neglectum vv. 428 et 508. mortuum esse. 320 et 45. additis vocibusti κακῶς, ἐν γαθοῖς ut D, Grio iacendi habet ignificationem non uni eo mi soriae significatu, 32 646 demiseri: dicitur, quia eum verbo itinguntur haec, aut εν is καὶ icti aut εν tiaryciusq; Ar κεῖσθαι denique I l. imp ,sitam reiis aut Oronam aut onu aut iugum indicat. Inde patet quam recte ser erilen pud Theognidem 2εωθαι tantum de rebus malis et ad usi si usurpari dixerit neque persuadet imus nobis v. 48 verbum . . κε irca X pungendum Sse, aliud in eius locum Substituendum. At numerorum causa mutaetum ni ergkio ordinem vorhorum, ut in tu, δ' εἰ νον r0λλῆ κεῖἔα εν λ Gob , probari nobis non negamus V. b. Hergli ea quae leguntur OtooT0ς οι TasPOg r/ o φίλ0ς VP licii ' G9Lo Sensu non pravo reprobare videtur, eum vocabulum νυ inaniter addi sentiamus, ne Si a poeta Seriptum esset, aliud nisi dubitationis et necessarii supplementi signum videretur esse. At quod ipse in eius vocabuli loeum posuit at o illud quid sit X piseatus non sum neque eiusmodi voeabulum ineSSe in levi ei reperi. Sed audacius ne sudorit, qui pro illo νγ o simile aliquid voeabulo obscur c PD Suspicatus legendum arbitratus sit ria et ita loeum intei pretandum qui quantisper tu cum videas tintisper te laudibus X0rnet, idem ubi abierit malum mittat sermonem, is socius quidem tibi est, at amicus minime generosus, qui loquitur utilia, qua Seeus sunt in monte habeat. V. 1ll. verbum Eaci υρlGκουσι magnam movet legentibu dubitationem eo enim Sensu, quo intellegere consuevimus verbum, ut sit idem quod frui aliqua re, commodum inde percipere, Sententiae minime convellit; Asd n ca quide ui interpretiitio, quam effuti et Ahrens s αυρι Us et Bero EI G I iis DG coniecerunt, cadere in uili locum videtur. Neque enim id didit poeta bono homines maximum passos id infringere, sive ut Bergh. explicat, boni vel mala, quae ipsis allata Sunt, non curant, qua interplitatione a Verba Sola, quae proxime praecedunt ἐν ἐν tici si ς - ν Lotr respiciuntur, sed nisi Sententia mente comprehendenda est, quae continetu Pversibus 10b. - 1l0. His versibus mali homines deseribuntur et beneficiorum in os collatorum vanitas, quippe qui et insatiabiles si ut bene fidiorum aedipiendorum et si alter unum peccaverit omnem benefactorum memoriam flatim deponant. Illis opponuntur homines boni, qui, id quod . I 2. XP0nitur, mem0res sunt beneficiorum et gratiam post se habent. Similem inesse sententiani in v. 11. necesse est, cum nil, versus Ili ci 12. iis

13쪽

quae praeeddunt innibus et addantur et opponatitur. Itaque ea requiritur versus 1ll. Sententia, ut homines probi dicantur maXimuni omni oduni reddeire pro iis quae acceperini eaque inest sententia in verbis, si verbum t ρίσκε ιν vini habere potest stetivam. At in eo ipso cardo versatur dissi ultκtis. Verbum uim ubi euia iusilegitur nusquam nisi illum significatum habet si uendi et peraeipiendi. Tamen si forma verbi insp0xerimus, quae adhuc in litteris Graecis inventae sunt, clivi gener A 8 verbum ἐπανο si , cujus sorma actuosi legitur pudVosiodum 6 p. 419. Gotti.), deinde oristi Variae formae ut Irat P0r, εῖπαυρEsέων, ἐπαυρεῖν quae referuntis rostprasis critis formam ac υρίω passivi et medii generi strat eis: P0 t , Icit QT GOMMI DUr o Dia Drat θε Ictat, a -οασγαι praesentis aetivi Ahaoρισκω exemplum rueter hunc Theogninis iocum legi videtur nusquilio Passi inutem generis ot tempori praesentis formae verbi zr et Gκ 0, quas Homericilia praebe N. 733 Drctooισκ0xrc Met Democriti locus apud Stob celog eth. 8, 1 ἐπαυρlσκοί ιε, ν), 0n solum idem valent, quod si uetum pereipere, sed possunt etiam pro mere n8si vis accipi, ut interpretandus Sit prior locus undo in iliis hominibus comm duin affertur, alter hane habeat vim ab iisdem incommoda nobis asseruntur. Eius pnssivi gen0ris forma

activa Th6ogni de lodo v. 1ll mihi videtur praeberi, ut praυρίσκουσέ sit i. q. participem faciunt et versus omnis hanc habeat explicationem at probi 0mine maXimi commodi parti ei petii adiunt ubi ad deperunt. Sihi Homeficio eis A 573. V 649. O 316. N 340. orsi Signifieationis omnium huius verbi formarum seruttimur, hac videntur esse 1 ἐπαυρεω et Ira Doti cum a0risti formis vim hau et attingendi, 2 mediae forma attingoro signifieant cum suo quodam comm0do, 3 ἐArcti Plσκω i. e. q. facio, ut aliqui rem altingat, dipiscatur 4 εία ci Dolσκε ria τι i. e. q. fit, ut aliqui rem attingat, Ut ea potiatur, fruatur. Haec Si recte videntur explicata, in v li 2 pro stri siti 1 scribendum videtur stri lici et ut utraque re et mem0ria bene saetorum sit gratia habita,

designetur, quomodo boni homine pro accepto comm0do maXimum reddant. V. 27 verba ες conto; varie tentarunt viri docti, mihi non mutanda verba videntur, sed ex univorsalo ei sentcntia intellegenda. Poeta dissicillimum esse ait hominis mendacis mentem perspicere idque fieri posse negat aut quam poriculum eius Sicut iumenti saetum Sit deinde addit: υθε κεν εἰκασσcit coς1περ or ἐς uoto,

ἐλθέ0ν non possis conicetur as Sequi, quali lium Sit, velut Si liando in tempore veneris i. o. non potes, si quando illum bono tempore, bono animo, aptum et aec0mmodatum inveneris, inde veram eiu suspieari naturam Saepe enim conspectu hominum mentes falluntur. V. 169. detissime mihi videtur lenissim seripturae codici A. mulatione Sic et ibi: ν κε θεοὶ Itui σιν,

Mihi tanter vir doctissimus, qui ea seribenda ovi Stimavit, Iiaxime ille et egregia laude versatus in litteris Gra0 eis, Non recte videtur mutasse. Prima enim interpretis ea videtur esse lex, ut, quae optimus vel optimi librorum manu scriptorum praebent, num ea et seritioni et Sententiae conveniant Nigat, quae Si Seeus habere exploraverit, alterium nascitur negoti urn, ut quae ita sententiae accomni odata sint reperiat, ut proxime absint a codicu in optimorum Seriptura. Coniectura in igitur et necessariam esse volumus et loco aptam ac facilem. Hoe autem loco ne ee8Saria in esse coniecturam et mutationem non intellegimus Verbis enim, quae supra nobis recte habere

14쪽

vidori scripsimus, iisque quae sequuntur hae dicere voluisse videtur poeta Quem dii colunt, eum etiam qui reprelisendere omnia con Sueverit o reuit Esltενος laudat, res enim perficit Adeo laudabiles, ut ne aderbissi in quidem calumniatori vituperandi saeuitatem praebeant; at hominis i. e. qui nihil nisi homo est, non deorum ope auctus studium nullum est. Ita poeta diis, inquit, praesentibus et aventibus omnia optime efficiuntur, absentibus iisdem labor est irritus. Ea sententia mihi quidem et re et a esse et inesse in verbis videtur. At Ahrens mutatio ut non neceSSaria ita nec re Si nec verbis probabilis. Olli ει ιενος si ea forma Theognis potius usus est qua in illa, quae Homerico verbi usui conveniat, ois tolt ενος non is est, qui dormit, sed qui dormitum decumbit, verbum autem νειν nulla addita re quae perfidiatur haud recte usurpatum videtur. Deinde ea mens quae subest his verbis a Graecorum ingenio longe videtur abesse Graeei enim laudis cupidissimi industria eam et rerum gerendarum magnitudine asse labant neque eam pietatis rationem suetabantur, quae psalmorum illo loco vitae curis Sollicitae et negotiis vexatae opponitur, quae tranquillitas spem habo tu iselae ac benevolentiae divinae. Nos igitur illa verba ut supra seris 3 imus si servabimus iisque designari iudicamus Graecorum laudis gloriaeque cupiditatem nemini qui illorum noverit ingenia ignotam. V. 256. To τις oluto τι χρῆν non debebat reprobare Bergli., qui ore et gi χειν durius seripsit de

convenienter commodo epigrammatis Sermoni Si solebant Grae ei forma uti uastat, non tamen prorsu abolenda

videtur forma octolici vi activa, quam formam et Il. I. 207 oci ci ct et Theo erit. 2, 149 Οαται Alii dias' o Sapphus fragm. 9 l3 gh. tuentur, quamquam in Sapphus verbi G. Hermania et Briggs. ora τε Dseripserunt, nimis illi opinor formae ocis ci adhaerentes, quae Si reberi ima usu non tamen uni ea videtur fuisse V 288. magnam xhibuit interpretantibus molestiam et varie verba dubia emendaro donabantur. Mihi

quid uni neque priore neque Bergit aut Π ab Her vel den l. c. p. 18. aut Schoenannia. opus e ne ad. IV, 31. aut Madhly ann. nov. phil. lass. 10T, T. e litteris traditis quod conveniat loco nucleasse videntur. Habet autem codo Λ haee: 0ς Isigo G osci ει. am litterarum seriem Si intuiti quid postulet sententia loci quaerimus, hae scripsisso poeta videtur: o o Tosti σαίνεέ, 02 D0 νολβοχε γος vel xo orερ00. Haec a sententia non videntur aliena esse. Diei enim poeta in civitate adeo ad malam vituperationem prona nihil placere; qui aulein eo magis aduletur, eum vel eos multo esse infeliciorem. Poterat enim fieri, ut aliquis civis acerbe omnia reprehendentes aut laudis aut commodi licuius ausa adularo tur, ut a saltem humilitate suique demissione aliquid boni aeeiperet cos poeta ait multo esse insulistiores, nimirum quia nec laudem a vituperatoribus accipiant et famae sun int0gritatem perdant. In his verbis offensionem nihil opinor iri et, nisi et toto sine comparativo positum. Et durius quidem id diei non nego tamen si Thucydides id sibi permisit, nullo ille quidem numerorum vinculo coactus, a poeta prorsus alienum c. non iudicaverim quamq iam apud Thucydidem ex iis quae praecedunt suppleri potest ιαλλον, est enim hic locus 4, 28, 3,): οἱ D. . . sol 'sici Io ὁ Κλεοιν πεφυγε οὐ πλοον, . . . OGq ἐπεκε ευον ro φ ικία rctocidi dorci τλ P v. Sed ut vel si aliqua uritie relinquitur sermonis, cuius Thucydidem non fuisse fugientem nemo ignorat, ita paulo magis progresso poetae licere dixerim tanto pro tanto magis, si e ceterorum verborum sententia quod mi SSum est non magno negotio potest intellegi. Ceterum quod pro eo dicis tu seribendum existimavi ς, quod ι Sub

15쪽

ita communi mala proferre de aliis malunt homines quam bona, nimirum Suae virtutis e probitatis speetem ex aliorum pravitate petentes. Illud autem malum, inquit poeta, saepe melius intus in animis continetur, ad prodire ex oribus honestum prae Stat quam malum. V. 428. ἐπαυπισα ιεν Bergilio perperam videtur dici, quia cognati potius terram in mortuum coacervent quam is in se ipse congerat. Sed quod ipsi magis probatur, ἐφεsscit ενον sive ἐπιεσσάμενον, non magis cadit in mortuum, qui neque conserre in Se humum neque induere potest, sed poetico videlicet more haec di euntur, quo vel mortuis vita quaedam tribui olet. Itaque ne hoc quidem loco traditum verbum, quod Stob adus quoque habet 0r. 120 4 , at ἐφεσσαlιενον SeXt Emp. hyp0t. 3, 23 Behk. repudiamus, quia tSententiae et sermoni optime convenit. V. 40. 59 δ αυτου dico oodb ἐπισTρεφε Tαι, Sic recte aeobs hune versum scripsit secutus codi eum A O auctoritatem, quamquam ii, υν - κι dio contrarie scribunt; sed κιδιον, in quo digamma servatur, nullo negotio tutatur in ditoν, quod et ad numeros aptius est et Sententiae magis convenit respieit enim hae loeutio vulgatissima illa Homeri verba 490 τα σαυrης ora colit , unde in proverbii similitudinem quandam videntur tranSitSSe. V. 14. repetitum amici nomen merito Suspicionem movet nec tamen id substituendum puto, quod Hermerdon l. c. p. 26. proposuit σιαι aut UVει, quia a versu demum ib. incipit cibariorum montio Mihi ire, quamquam obloquitur Her verden, reserri ad ζυγα videntur, quae ipsa quidem translate accipienda sunt. Amici navem i. e. ortunam poeta ait ita et iis rebus se esse refecturum, quae ipse habeat quaeque dii ipsi dederint, i. e. pro sua conditione amico Se esse subventurum. Deinde ad hospitium transit et o parati ait optima quaeque se esse praebiturum et Si amici Sodalis 'aliquis cum eo veniat, decumbere iubet amicum pro sua cum poeta familiaritate, nullo adhibito timore nec verecundia ulla revocatum. Eam sententiam inesse puto in verbis καὶ ἱκεισ ως φιλοTζTo ἐχεις, quamquam obscuriora vel sic mihi videntur. Versu autem l 4 pro ami ei nomine scribere malui et otαDr', quod vocabulum etsi vix intellegi possit quo modo interciderit, tamen ad excusationem angustae qua poeta laborat fortunae non mediocriter videtur esse accommodatum, quasi dixerit poetas nimirum non alia navi tuae transtra dabo. quam riualia dii 4ivo fortuna mihi ded0rant. V. 664 eo de Λ habet: ἐζωArtyr ς pr0τουν, quae alii aliter immutarunt mihi satisfactum videtur sententiae, Si lenissima mutatione scribatur: αδ αυτ coλεσε is etiam, inquit poeta, qui permulta possidet, subito ea amisit una nocte. Separatae a verbo praepositionis aut potius adverbii exempla non rara Sunt in collectione Theogni dea.

coniecisse Hergli et Herivei deni et mihi videtur, at v. 675. o δ ερδουσι noi cum Dei glii εργουσι, Sed ratione habita versus i 3. ἀνι λειν Γ ου ἐθελουσι scribi malo oro Dot, nihil faciunt, eorum Milicet, irae ad Salutem navi Sive reipublicae pertineant; neque enim omnino segnes eos e se his probatur verbis: IUVuta ta

16쪽

sentetitia ita seribi potest o xj ιῆν, ut cum aliqua antimi elatione dicatur fidelissime servari oportor Pythiae

sacerdotis vaticinia.

formam constituens at VerS Sequente cur λοις ορζ pro To χωρν Subiciatur, equidem non intellego. Quam quam si τουτων θεοῖς oer tradita 8Sent, posse ut illa quidem sic red i eorum curam parvam habent dii; sed non minus ea quae tiadita Sunt et O χυ ρη te explicationem habent iis parvum erit spatium sive ii breve tempus degent aut parvum patium tenebunt, eorum fortuna angusta et circumscripta erit Versibus 826 - 28 variam operam navarunt viri docti, hi enS., Burgh. Maeli ly nov. ann phil.

l. 107, 95. Hor vel deii l. e p. 33 alii, quorum usus sagacitate paucis de me additis sic opinabar aliquam restitui posse sententiam verbis quae tradita sunt non nimium immutatis γῆς ὁ φ0ο0 φθίνεται ξ γ 0οῆς, ηι τρεφεν καρπ0υς sdi ἐς εἰλαΠινας φOPE0υσι, ξGνθῆσιν de κο ιαις πνρ0φορους στεφανους. Poeta,

quisquis fuit, heognis aut quem Bergh. Suspieatur Callinus, cive videtur increpare, quod eum tibicine canere sustineant, cum e civitate evanescat terrae proventuS, quae antea fruge tulerit, quas errent in convivia, et comis flavis corona Spiceas Terrae autem proventum bello amissum esSe Schneide viii colei hAec annotaus adversum 829 bollo devieti tondebant capillos ea lege condita, ut ne qui civium denuo aleret aut quam recuperata ea agri parte quae in hostium poteStatem esset redacta. In v. Rutem 29. octa ad Orbe opinor poeta dixit de civibus morum et sensuum ruditate barbarorum similibus. V. 897. Maeli ly l. c. p. 96 neque cogente necessitate neque convenienter usui verbi χαλεπαένε typroposui 8Se videtur κακα ν Γοις, minus autem apte χαλεπαινες id enim vix cuiquam persuadebitur, si Cyrnus mortalibus propter omnia quae male faciunt suscenseret, id omnibus hominibus perniciosum fore; at Bergkii coniectura v. 898. pro odi eum ob substituentis Zευς et v. 89 T. cribentis χαλεπαινεν ad sententiam videtur optime esse accommodata. V. 903. quamquam non satis commode legitur Sic ut praebetur codicibus, tamen habet explieationem et ea saltem, quae a viris doctis emendandi ausa prolata sunt minus etiam placent. Poeta autem haec illis verbis videtur didere: Difficile est modum Servare in bonorum usu, quae qui captans consumtionem Si moderatur, ut in utramque partem re et an servet rationem, is prudentium iudicio virtutem in axime laudatam habet. Eiusdem carminis v 919. ita mihi vido tu a Berghio restitatus, ut nihil habeam quod addam. V. 56.4ζρεύ σει, quod Bergh in ζρ 0σεαι mutavit, nonne item ut βουλε et similia accipi potest pro altera singularis numeri persona At sateor neque ea persona nec vocabulum roLDυν admodum mihi Probatur, quamquam υTO Secundae ei Sonae non aegre iungitur et poeta potest voluisse dicere multis privabitur bonis, .li in improbum liominem bene fiet confert commodius certe legi videtur, si suspicari ca

V. 980. pro σπευδου quod Λ exhibet, Tacilius seribitur σπευ diu mutatione minima et quam similes codicis seripturae tueantur ut v 698. OOD pro νοον 943. it Iozερον pro stis τερ 0ν. Ita si scribimus post ἐὼγων non coli, Sed commatis signum adseribendum est.

17쪽

V. 1063. Bergli quia eodex K καλλισω habet haud dubie quod in codice A legitur μάννυχ νlae una explementum esse nullius fidei arbitratus, ex illo κάλλισθ' ex frieavi κ&2 2 t, quod ut a sententia non abhorret ita non modo Supervacaneum est,' quia dormiendi vel cubandi vox plane ad rem designandam sussicit, sed durius etiam et a poeta mollissimo, id quod reliqaiis Oeetur versi hus, abiudicandum. Illud κύλλι ob ut ceterorum librorum κήλλ. to explendae lacunae studio videtur insertum 88e, quae lacuna apte expletur eo die is manus in vocabulo enim πόρου. voluptatis inesse videtur signi flentio, qua per totain noctem frui liceat V. 108 5. a elelier optime mihi videtur restitutus neque aut Berglii aut hi perii aut ii emendatione egere, quamquam huius mutatio βαρύ et facillima est et sermonis legibus accommodata; sed eum no βίου quidem adversetur, hoe servandum videtur SSe. In carminis quod continetu versibus 113T. 1l50 verbis haec mihi probabile videntur emundation0s: v. 1l39. ἀνθι 2εοις ἀδέκοισι quod LeutSch. erip Sit, quamquam Bergilio alia medicina videtur opus esse; deinde, quo Her vel deii l. c. p. 54. censet, artissime iungenda verba Dd θεους - IVDci atque post ἀθανατon commatis, post cyb ιται Signum ponendum coli tum v. 1142 pro ευσεβίας fortasse scribendum ευ Poli scip. Quod idem vir doctissimus ' v. 1137 pro νύν ων Scribendum putavit γνD, non deessaria ea mutatio mihi videtur. Hergli is anthologia lyrica . . lacunam videtur designare inter . 1136. 0 1137., mihi quidem iniser hos versus desiderari videtur nihil. V. 1161 et 1l62. 0rgkii inendatione, qui Stobae usus subsidio ἰδοος , et didio seripsit, iam satis recte leguntur, nisi quod servata codicis A manu, quae zGTay σειν habet, legendum videtur: παισὶν καTayr GE δαεινον, personae Secundae forma attica, quam supra ad V. 950 posuimu neque a poeta Megarico alienam esse arbitramur. Quae tamen sententia versus 1162. sit, non satis liquet. Quid enim hae verba volunt dicere quem Sc pudorem viris boni Cyrne das an melius habent, si scripserimus h - ίθως, siquid di viris bonis dederis, si libari boni sint 2 At malis pudorem non poterit reponere, quippe qui oum non recipiant. Et is ipsis ille pudorem iamdiu seponet, ' donec ad firmatam aetatem pervenerint, antea reclusum habebit Haec omnia si a poetae mente et a veritate absona videntur esse, quamquam quid aliud in verbis insit non intellego. nisi in ea requies demus interpretatione si boni sint viri, quibus de pudorem.

V. 1177. pro εἰ- εἴ ς ut seribatur εἰ δ' εἶς vel εἰ γ ιr flagitare mihi versus proximi videntur

verba κεν χοις, quem verSum eum e et ero apud Ier verden. l. e. p. 55. si scribendum existimaverim dis Erlaetr κεν πεἱοα εχ ot ἀεὶ πι ς, ut v ll 90. in verborum contextum nulla adhibita dubitatione recipiendum videtur DλW ιεν&ς, quod Matthiae pro 'o viol/ενος posuit. V. 1194. Bergilio prorsus assentior pro P κλζρον seribenti εἰ σκλ ρ0ν et, quod deinde necesse est concedo re dicenti excidisse duos versus inter . 1193 et 1194. cum eodem viro doetissimo et sagacissimo non consentio plura excidisse inter versus 1331. Verba o παῖ et διδους, sed satis fecisse sententiae Passovius videtur cum hae scriberet o παῖ, δειοὶ δε δίδου χύοιν.