Caii Plinii Caecilii Secundi Opera: Des Plinius Cäcilius Secundus Werke

362쪽

- - AER simum Putavimus Plures Longregare, ne, si longius esset extraeta comitio, sat etate et taedio quodam , stitia eomoseentium severitasque langueseeret alioquin supererant minores mei. data opera hisne in Oetam eserarati excePta amem Classie uxore, quae stetit implieita sumicionibus , ita non satis eonvinei prohationibus visa est Nam Classiet filia nisae

et ipsa inter reos erat ne iuspicionibus quidem haerehat. Itaque quum ad nomen ejus in extrema actione venissem neque enim, ut tuitio sim etiam in fine verendum erat, ne Per hoc totitis deusationis Metoritas minta eretur honestissimum eredidi, non remere inam 'rentem idque ipsum dixi et Iibere et varie Nam modo legatos interrogabam, do euissentne ite. aliquid, quodve Pro-hari posse confiderent modo onsilium a s nasin Petebam Putaretne debere me, si

ioam haberem In dicendo saeuitatem,

in Iugiatum innocentis, suasit e luna aliquod. intendere: postremo totum docum oefine conclusi: D icet aliquis, audi eam ergo ZEgo vero mori judico: m emini tam e , me ad voeatur ex judici hus a tim. Hi numerosissimae ausae terminus fuit. quibusdam ahsol tis, pluribus damnatis, atque etiam relegatis, aliis iu

364쪽

tempus, aliis in emetuum. Eo em Senatuseonsulto industria, fides, eonstantia nostra planissimo testimonio pomProhata est: dignum sottamque Par pretium tanti Iahoris. Acineipere animo Potes , quam simus fati-otati, quibus toties agendram, toties Itereandism, tam multi testes interrogandi, refutandi. Iam illa quam ardua, qua n molesta, tot eorum amicis se-ereto rogantibus negare, adversavtibus Palam obsistere Referam unum aliquod ex iis, quae dixi. quum mihi quidam e iudieihus Psis pro reo gratiosissimo reclamarent Non minus, inquam, hic innocens erit, si ego omnia dixero. Con-Ieetabis ex hoe, quantas comentiones, quantas etiam offensas subierimiis dMmtaxat adireve tempus. Nam fides in praesentia eos, quibus resistit, offendit; dei

de ab illis ipsi suspieitur laudaturque. Non povi magis te in rem praesentem Perdiacere. Dices: Non fuit tanti. Quid enim mihi eum tam Ionisga epistola Nolito ergo identidem quaerere,

quid Romae gerattar et tamen memento, non esse istolam Iongam, quae tot dies, tot cognitiones, tot denique reos causasque eomplexa sit. Quae muφia ideo mihi non mi qua breviter , quam dilige

366쪽

ter. Perseolitus Temere in diligenter; uociarrit, quod praeterieram, et Uidem sero sed ut ainquam Praepostere, reddetur. Facit hoc omerias, multique illitis exemplo. Est alioqui e decorum; a me tamen non iue fiet. Ex testibusqMidam sive iratii, , ito evo tris esset invitias, sive subornatus ab aliquo eorum, ut dousationem sexarinare , Norbaniim Litiinianiani, legatum et in 'quisitorem , eum Postulavit, tamquam in ausa Castae lino haec Classici praevaricaretur. Est lege

cautiam , ut reus ante peragatur, ratio de Praevari 'satore quaeratur , Uta ptime ex ad cusatione ipsa adeusatoris fides pestimatur. Norbano tamen non

ordo legis, nox legati nomen , non inquisitionis Noficium Prae,idio sciit tanta conflagravit invidia homqalioqui flagitivisti , et Domitiani te' iPoribus uina, ap.anuui electusque tutio a provincia ad inglairendum, non tamquam ocius et fidelis, sed tamqnam Classici inimicus. . Erat ab illo relegatus. Daxi sthi . em, et edi crimina postulavit. eratrum impetra it coactus est statim respondere. Respondit, a Ium pravumque ingenium hominis facit , ut dubitem , eonfidenter an constanter , cote Para

tissime obiecta sunt multa, quae magis, qu mPraevaricatio, nocuerunt quin etiam dum onsu-

368쪽

Iares, Pomponius Rufus et Libo Frugi, laeserunt

eum testimonio, tamquam apud iudicem, sub Domitiano, Sasei Liberalis deusatoribus adfuisset: damuatus et in inquiam relegatus est. Itaque quum Castam adcusarem, nihil magis Pressi, quam quod

ad cusator ejus praevaricationis erimine eorruisset. Pressi tamen frustra. Accidit enim res contraria et nova, ut adcusatore Praevaricationis damnato,

rea absolveretur. Quaeris, quid nos, dum haec aguntur Indicavimus senatui, ex Norhano didicissonos PuhIleam ausam, rursusque dehere ex integro discere, si ille praevaricatu Probaretur. Atque it , dum lue peragitur reiis, sedimus. Postea Norhanus omnibus diebus ognitionis interfuit, eamdemque usque ad extremum e uonstantiam es Ddaeiam Pertulit. Interrogo ipse me, an aliquid omiserim Tursus et rursus paene omisi. Summo die Salvius Liberalis reliquos legatos graviter increpuit, tamquam non omnes , quos mandasset provineta, reos Peregissent, atque, ut est vehemens et disertus, indiscrimen adduxit Protexi viros optimos, eo demque gratissimos mihi certe debere se praedicaui.

quod illum turbinem evaserint. Hic erit epistolae

370쪽

finis, re vera inis: diteram non addam, Meiamsi adhue aliquid praeterisse me sensero. Vale.

et mendan .

Coinposuisse me quaedam de filio vestro, non dixi vobis, cum Proxime apud vos fui primum qiaidem quia non ideo scripseram, ut dicerem, sed i meo amori, meo dolori satisfaceremes deinde quia te, Spurinna. quum audisse , recitasse me, ut mihi Ipse dixisti quid recitassem , simMI alidisseeredeh-m. Praeterea veritus sum, ne vos festis diebus confunderem, si in memoriam gravissimi luctus xeduxissem. uno quoque auuisper haesitavi id solum quod recitavi, mitterem exigenti aias 'o- his, an adjicerem, quae in liri volumen cogito Teservare. . Neque enim adfectibus meis uti lihelio carissimam mihi et sanctissimam memoriam prosequi satis est, cuius famae latius cousuletur, si dispensata et digesta fuerit. Verum haesita citi mihi, omnia, quae jam composui, vobis exhiberem, an adhuc aliqua differrem, simplicius p amicius visum est , omnia Practeipue quum adfirmetis, intra vos fratura, donec placeat emittere. Quod superest rogo, ut pari simplicitate, si qua existimabitis addenda, commutanda, omittenda, iudicetis. Mihi difficile est hue-