Caii Plinii Caecilii Secundi Opera: Des Plinius Cäcilius Secundus Werke

472쪽

- I 6 Est quidem mihi cum isto, contra quem me advocas, non Plane familiaris, Sed tamen amicitia. o. oedit hue dignitas hominis, atque hic ipse , cui destinatus est, honor ouIus nobis hoc major habenda reverentia ebi, quod jam illo functi sumus. aturale est enim, ut ea, quae quis adeptae est ipse, quainainpiistima existimari velit. Sed mihi cogitanti, adflaturum me Corelli filiae, omnia ista frigida et inariis videntur. Obversatur oculis ille vir, quo neminem aetas nostra graviorem, Sanctiorem, subtilio-xem denique tulit quem ego quum ex admiratione diligere eoepissem, quod evenir contra solet, magis admiratus Sum, Postquam penitus inspexi. Insp xi enim penitus nihil a me ille secretum, non jociatare, non serium, tam triste, non laetum. Ado- Iescentulus eram, et jam mihi ab ilio honor, atque etiam, audebo dicere, reverentia, ut aequaIi, hebatur. Ille meus in Petendis honoribtis suffragator et testis ille ui inchoandis deduetor et comes ille in gerendis consiliator et rector ille denique in omnibus officiis nostris, quamquam et imbecuius et se ritor quasi juvenis et validus conspiciebatur. Quantuin ille famae meae domi, quantum in Publieo, quantum etiam apud Principem adstruxit Nam quum

474쪽

forte de honis juvenibus apud Nervam fmperatorem sermo incidisset, et plerique me laudibus ferrent iapauuisper se intra silentium tenuit, quod illi Hori-inum laetoritatis addebat deinde gravitate, quam noras, Necesse est, inquit Paro ius claudem eo uidit quia mihi nisi ex consilio meo facit. Qua voce tribuit mihi, qDacitum petere voto immodiciam erat: nihil me facere uoti sapientissime, quum omnia ex consilio sapientissimi viri facerem. Quin etiam moriens filiae suae, Ut ipsa solet praedicare, multos quidem ramicos, inquit, tibi in longiore vita paravi, Praeeipuo tamen . Secundum Cornutum. Quod dum recordor, intelligo mihi Iahoeandum, ne qua parte videar hane de me fiduciam providen 'iissimi viri destituisse. Quare Μ' vero Corelliae deis

x promtissime nec subire stansa recusabo qMam' quam non solum veniam me, verum etiam laudem

apud istum ipsum, a quo, ut ais, nova lis fortasse ut feminae. intenditiar, arbitror cotasecuturum si haec eadem in actione, latiu, scilicet et therius quam epistolorum augustiae sinunt, contigerit mihi

vel in Exeusationem , vel etiam in commendationem meam dieero. Vale. i

476쪽

Quemadmodum magis adprobare thi possum , quantopere mirer pigr/mmata tua Graeca, quam quoi quaedam aemulati Latine et exprimere tentavi In detelius tamen. Accidit o primum inheoillitate insenii mei, deinde inopia, ac Potius, ut Lia eretius ait, egestate Patri sermonis. Quod si haec, quae sunt et Latina, et mea, habere tibi aliquid onustatis videhi intiar: qu antiam putas ineSse eis gratiae, quae et a te, et Graeco, Proferuntur Vale. XIX.

G PLINIUS HISPULLAE SUAE S.

Quiam si Pietatis exemptram, fratremque optio una, et amantius uni trii, pciri aritate dilexeris, filiamque ejus, Ut tuam, diligas, nec tantum amitaee us, erum etiam Patris amiη si iid sectum repraeseu- te s. n. dubito, maximo in gaudio ore , quum Q ag yeris, i Eu qm a trφ, dignam teri dignam RVO

478쪽

evadere summum est aeumen, summa frugalitast amat me, quod astitatis indicium est. Aecedit his studium literarum, Hod ex mei caritate concepit. Μeos liheuos habet, lectitat , discit etiam. Qua illa sollicitudine, quum videor acturus, quanto quum egi, gaudio adficitur Disponit, qui nuntient sibi , quem adsensum , quos clamores excitarim , quem eventum iudieii tulierim. Eadem, si quando recito, in proximo discreta velo, sedet, laudesque nostras avidissimis alaribus excipit. Versus quidem

meo cantat etiευ sormatque cithara , non artificoaIiquo docente, sed amoret, qui magister est optimus. His ex causis in spem certissimam adducor , perpetuam nobis maioremque in dies suturam esseeoncordeam. Non enim aetatem meam , aut Orpus, qHae Paullatim occidunt ac senescuut, sed glorram diligit Neo aliud decet tuis manibus educatam, tuis Praeceptis institutam quae nihil in eout thernio tuo iderit , visi sanetum honestumque quae denique amare me ex tua praedicatione consMeverit. Namqtium matrem meam parentis vice dilexeris, me quoisque a pueritia statim formare , laudare, talemque , qualis uno uxori meae videor, ominari solebas.

Certatim ergo lihi gratias agimus ego, quod illam mihi, illa, quod me sibi dederis, quasi invicem Ie-

480쪽

C. PLINIUS MAXIΜ SUO S.

Gonoratitor de Iibris Maximi cum istia eorumaeem ruin LQuid senserim de singulis Ithris tuis, notumiihi, ut quemque Perlegeram, feci. Accipe nunc quid de universi generaliter judicem. Est opus Pulchrum, validum , ore , sublime , variaem, elegans Purum, figuratum, spatiosum etiam, et cum magna tua laude diffusum, in quo su ingenii simu dolo-xisque velis latis*ime vectus es; et horum Utrumque invicem adjumento fuit. Nam dolori sublImitatem et magnificentiam ingenium, ingenio vim et amaritudinem dolor addidit Vale.

Tristem et acerbum casum eIvidiaru*n sororum Utraque a partu , utraque filiam enixa decesset. Adficior dolore , ne tame supra o dum oleo , ita mihi Detuosum videtur , quod Puellas honestissimas in scire primo foecunditas abstulit. Augox infantiram sorte, quae sunt Paren tibus Matim, et dum nascuntiar, orbatae Angor P timorum maritoriam, angor etiam meo nomine. Nam Patrem illarum defunctum quoquo perseverantissime diligo , ut actione mea librisque Iestatum est cui