De Divi Hadriani sententiis et epistulis commentariolum Georgii Goetz [microform] ..

발행: 1892년

분량: 19페이지

출처: archive.org

분류: 역사 & 지리

1쪽

a par of the 'Mundations of ester Civiligation reservatio Project

Funded by the

NATIONAL ENDORMENT FOR THEMUMANITIES

Reproductions may not be made Without permission rom

Columbi Universit Library

2쪽

States Codo, concerna themastinum photocopios orother reproductions o copyrisnted materiai. Under certain conditions specifieri in the lais, librarios and archives are authorigessito furnis a photocopum olnerreproduction one of these specifieri conditions is that thopnotocopus other reproduction is not tome used for anu

use,' that user mavis liabis formopyrisnt infrinsement. Tnis institution reserves the risntrio refuso to accepi acop orde is, in iis ludsement sulfiliment of the ordorinould involve violation of the copyrisnt lais.

3쪽

PIACE:

4쪽

COLUMBIA UNIVERSIT LIBRARIES PRESERUATION DEPARDENT

aster Negatives Restrictions o Use:

TECHNICA MICROFORM DATA

5쪽

M Oe

llil illis illi lii filii filii silissilissili ful

7쪽

LIBRARU

8쪽

INDEX

NBLIOR ET PRIVATI

A DIE XVII M. CTOBRIS A. MDCCCXCuAD DIEM XVI M. MARTII A. MDCCCX IBABENDAR liv

9쪽

s DIVI EADRIANI sententiarum et epistularum collectionem, quam tertio hermoneumaton Pseudodositheanorum libro magistellus anonymus inseruit, cum praeter tredecim sententias unam modo epistulam complectatur, ad matrem imperatoris missam, plures olim saltem epistulas habuisse postea sive consilio sive incuria omissas ex ipsa inscriptione constat. Quarum reliquiarum duplex ad nos propagata est recensio alteram qua latina praecedunt verba enricus Stephanus anno Ibi edidit ex codice, ut videtur, Puteano, nunc mutilato i); altera est in codice Vos si a nos , quocum conspirant in universum codices arteianus, Sangallensis, Monacensis'. Vtraque recensione iam Cui acius usus est', apud quem caliger vidit codicem an gallensem' ab eisdem subsidiis proficiscitur Goldastus' Goldastum sequitur Boechingius , nisi quod praeter Sangallensem librum etiam ossianum adscivit ipse in tertio Corporis glossariorum volumine lectiones codicum arteiani et Monacensis addidi . Quo in labore fieri vix potuit quin identidem pristina quae fuisset verborum forma quaererem ex qua quaestione quae subnata sunt metetemata propter magnum viri cui tota collectio adscribitur nomen hac occasione prooemiandi oblata depromere collibuit. Differentiae quae sunt inter ossianum et codices affines, ut a rebus levioribus incipiamus, saepe nullius aut minimi sunt momenti velut quod inruar Ieiano et Monacensi extat p. 3 , I avus pro tuus. Nam etsi primo obtutu cuipiam videatur scribendum esse quando pater uli conmciatuVenet, tamen graeca verSi ποτε δ πατηρ σου αποπεφισκωμένο ειri contradicit immo confusae sunt interrogationes directa et indirecta ex quibus quin altera utra tantum initio posita fuerit non dubito Multo maiores differentiae sunt inter Stephani contextum et . qua nota archetypum et codicis V ossiani et asseclarum notari volui. Quomodo altera recensio ex altera emendari possit, luculento exemplo demonstrabo graita exhibet V abstersis maculis pusillis p. 35 I sqq. Λέγοντο τινο τὴν ἐπίδοσιν του ἰδίου υίου

Ii Corp. gloss. lat. vol. III P. XV.2 l. s. s. P. VII sqq.3 Obsere. XXV et passim. 3 Corp. gloss. lat. vol. III p. VIII. 63 Dosith Mag. lib. III d. a. IMI. Si Dosithei Mag. interpret. lib. III d. 1832. T res p. 3 sqq. P. 38 sqq.

10쪽

nescio quo et dicente lium Mum erae et ad CPertinere confictrium, re Ondi mulier, Latinam se fuisse et tabulas Solam congcripsiSse, ni Pitcs,titem non fuis8e non Potenti res de quo vehiatur, Eadriantia disit mram era non erit litis tutis, constiurin eius cneScio quo Verri qui e meribat patrem eius esse. in tantis iussit uti se puerum et interructuit, pud quem moriaretur. Eadriantis homini ditate inprobissime, redde alienum consitiritim iano autem exhibet recensionem Stephanus p. 38s) Λεγο η τινο γυναικο τὴν πίδοσιν του ἰδίου υἰου αφῖρῆσθαι - τινοσαυτον τε υίδν διον εἰναι, καὶ προ α inqν ἀνηκειν την επίδοσιν ηρνησατο αλλοσ. ἀπεκρίθη γ η, ρωμαῖκην αυτην γεγενῆσθαι καὶ δέλτου μεν γεγράφθαι, γάμου δε ιγ γεγονέναι μὴ δυνηθεντο ουν, δν ἀποδειξα υίδν ιδιο ειναι περὶ ου πράττετο ποτε μη ιη δ υι- τυ ἐπίδοσιν ἀπόδo cum versione hac: Dicente quiadum muliere, constistrivm Alii blatum egSe racio quo eramque litim uti esse, et, se Pertinere Onyiarium: neyctuit lito revondit mulier latiniam gestiisse et obtilias quidem scriPtia fulaxe, ni lius Mero non uixxe. Atium res non OlviSSet eum ostendere liti stivm SSe, quo sebutur, cum non sit tret 8 lius, confictrium redde. Nollata utraque recensione primum constat Pro λέγοντo initi esse reponendum λεγο ησ, Pro quodum

autem quodiam et γυναικh esse ex S adsciscendum eodem modo p. 35 dr legitur αἰτουντοστινο γυναικh et Petente vorem mulieris nimirum qui corrupit singula singulis verbis reddidit, sententiae ratione habita nuda. Idem p. 32, 38 ἀτοκoυ vertit inusi rus, ubi ex Minivstas et ἀδίκου scribendum est idem p. 33 ι ἀπελευθέρων vertit, libertia, idem p. 32, 5 ἐκτινάσσει- tiet cf. p. 2Is, 2 posuit ubi S recte de hoc iudicubi e περὶ τουτου ἐδίκασεν exhibet(nisi quod δικάσει restituendum est) Talia sunt scholastici recentissimi, non magistri vetusti. Eodem refero quod p. 33, 2 εξηααρτηoθα vel pοtiu εξημαρτημένο ponitur pro mensitus, ubi recte habet διωρθωμἐνοσ; de aliis exemplis infra agetur Porro quod in V est , τινο καὶ λέγοντog haec mon lacuna deformata sunt, ut videbatur Boechingio sed interpolatione; nimirum καὶ delendum esse iemina eiusdem doci recensione in eodem tradita demonstratur Nam verba quae infra sunt hν επίδοσιν αυτου ,πο τινο ἀφαιρεισθαι στι ἔλεγεν πατερ αυτου εἰναι vix possunt expediri nisi statuimus gemina esse iis quae tractamus; accedunt quod haec ipsa verba ab T absunt. In S verba καὶ λέγοντo aut interciderunt aut a Stephano editore missa sunt Post πίδώσι habet Giρνησατο ἀλλοσ, recte ut puto haec igitur a V errore absunt. Iam sequitur in utroque libro hiatus sententiae quaesivisse videtur Iladrianus num illius uxor esset, id quod mulier negavit. Novae difficultates suboriuntur in verbis quae sunt: μὴ δυνηθέντο ουν, post tuae in V sententia interrumpitur. iacunam explet S αυτὴν ἀποδεῖξαι νίδν ιδιον Latina discrepant quae V habet, non potenti eruo, ex mala versione nata sunt; potenti librario tribuo pro potente, quod ablativum absolutum esse

voluit indoctus homo qui vertit Praesta igitur contextus Stephani vix enim videtur probabiloe Stephanum haec de suo posuisse Post illa leguntur haec: περὶ ου ετ de quo vehatur Latina plana sunt x ετ inscitiae eius qui vetilonem in peius mutavit imputo bonum est ἐπράττετο, quod olim extitisse puto Iam quae secuntur in V, ea ex duplici recensione illata suspicor priora verba respondent extremis totius narrationis similia sunt quaera iusto loco exhibet , posteriora eis quae iam supra tractavimus. is igitur omissis sic continuanda erit oratio Iδριανδ ἐκέλευσεν . q. s. quae verba remisit. In exitu duplicem exstare vel adeo triplicem recensionem supra monui: duas habet V, tertiam , quae tamen ab altera quae est in V non ita multum differt. Sic igitur narratio refingenda erit: εγο η τινὲ γυναικὴ την ἐπίδοσιν τού ἰδίου νίου ἀφ ρνθαι ποθινοσ καὶ λέγοντο νίδν διον εἰναι καὶ πρὲ ἐαυτδν ἀννειν την ἐπίδοσιν - ηρνησατο ἀλλοσ ἀπεκρίθq η γυνη ρωμαῖκην αυτην γεγονέναι (γεγεν θαι καὶ δέλτου μόνον μὲν συγγεγραφέναι γεγράφθαι), γάμου δε ιη γεγονέναι μη δυνηθέντοσου αυτhν ἀποδειξα υίδν χιον εἰναι περὶ ου ἐπράττετο ήγετο , O δριανδ εἰπεm τε ουν μὴ νυα σόσ, την ίδοσιν αυτου ἀφαιρεισθαι ποθινο οστισ/εγεν πατέρα αυτου εἰναι οριανδσἐκέλευσεν πρh ἐαυτὲν τὴν παῖδα καὶ ἐπηρ-ησεν, παρὰ τίνι διατρίβοι .... δριανδ τψἀνθρωπι εἷπεν ἀναιδέστατε, ἀπόδοσθην ἀλλοτρίαν ἐπίδοσιν επότε μη rq σὲ υίδ; την ἐπὶ

Octava narratiuncula qua quidam conquestus est, quod pater confiscatus esset, sibi autem decuria propterea ablata et si quae alia fuissent iusta, maiore vitio laborare mihi videtur, quod nondum remotum esse miror Graeca enim haec sunt p. 3d 6 sqq.): Aιὰ βιβλιδίου λέγοντο τινο πατέρα διον ἀποπεφισκωσθαι καὶ αυτ δικουρίαν ἀφῖρῆσθαι, ὴν πήτει καὶ εr τινα ἀλλα γεγόνεισαν δίκαια, αἰτουντό τινο Iδριανδ ἐζητησεν, quibus respondent latina: Per libellum dicente quodum putrem tium conmcatum esse et ibi decuriiam blatiam rase reum Petreia et i qu ulla fulixen iusto, petente voco in icinus inquisivit. Vbi procul dubio offendunt verba αἰτουντό τινο selerite quodiam Goldastus secutus Cui acium Observ. XXIIo τινο et quodam expunxit, Stephanus qui Rτινα αἰτουντό τινο et qucte Petenteqtiosi edidit non dubito quin coniectura nescio cuius magistelli deceptus hoc fecerit i). Non recte: immo utrumque vocabulum cum versione sua delendum est et aut errori tribuendum

ti Ipsum hoc posuisse minus probabile et tuae ipse dixit in praefatione: In durcidatis porro rom-bulis . . . redem reaestione v et in mendis mecedentia Ieriei ustis uni in manifestis dumtaaeat erroribus emendandi libertatem mihi eonee teng uod verum esse multis exemplis demonstrari potest.

SEARCH

MENU NAVIGATION