Works; from the text of Heyne and Wagner

발행: 1855년

분량: 539페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

111쪽

GEORGICON LIB. II.

Antiquasque domos avium cum stirpibus imis Eruit illae altum nidis petiere relictis At rustis enituit impulso vomere CampUS. Nam jejuna quidem clivosi glarea vi is Vix humiles apibus casias roremque ministrat; Et tophus scaber, et nigris exesa chelydris

Creta, negant alios aeque serpentibu agrOSDulcem serre cibum, et curvas praebere latebras. Quae tonuem exhalat nebulam fumosque Volueres,

Et bibit humorem, et, quum vult, ex se PS remittit, Quaeque suo viridi semper se gramine Vestit, Nec scabie et salsa laedat robigine serrum:

Illa tibi laetis intoxet vitibus ulmos

Illa sera oleo sest illam experiere colendo Et laedom pecori et patientem Vomeris Dei. Talem dives arat Capua, et vicina Vesevo Ora jugo, et vacuis Clanius non aequus Acerris.

Nunc, quo quamque modo OSSi cognoseere, dieam. Rara sit an supra morem si densa requiras :

Altera frumentis quoniam lavet, altera Baccho; Densa magis Cereri, rariSsima quaeque Lyaeo: Ante locum capies oeulis, alteque jubebis

In solido puteum demitti, Omnemque reponeSRursus humum, et pedibus summas aequabi arenaS. Si deerunt, rarum pecoriquo et vitibus almis Aptius uber erit; in in sua posse negabunt Ire loca, et scrobibus superabis terra repletis :Spissus agero glebas cunctantes eraSsaque terga Exspecta, et validis terram proseinde juveneis. Salsa autem tellus et quae perhibetur amara, Frugibus infelix, ea nee mansuesei arando,Nee Baccho genus, aut pomis Sua nomina Servat,

Tale dabit spodimet, tu spisso vimine qualOSCOlaque praelorum fumosis deripe tectis;

112쪽

51 P. VIRGILII MARONISHuc ager ille malus, dulcesque a sontibus undae Ad plenum caleentur aqua eluctabitur Omnis Scilicet, et grandes ibunt per vimina guttar At sapor indicium aciet manifestus, et Ora Tristia fontantum sensu torquebit amaror. Pinguis iteminitae sit tellus, hoc denique pacto Diseimus haud unquam manibus aetata satiscit,

Sed picis in morem ad digitos lentescit habendo. Humida majores herbas sit, ipsaque justo Laetior Ah nimium no sit mihi sertilis illa,

Neu se praevalidam primis ostendat aristis Quae gravis est, ipso tacitam se pondere prodit, Quaeque levis. Ῥromtum est Oersis praediscere nigram, Et quis cui color At seseleratum exquiuere friguSDimode sest piceae tantum, farique noeent SInterdum, aut hederae pandunt vestigia nigrae.

His animadversis terram multo ante memento Excoquere, et magnos serobibus considere montes,

Ante supinatas aquiloni ostendere glebas Quam laetum fodias vitis genus Optima putri Arva solo : id venti eiu ant, gelidaeque pruinae, Et labefacta movens robustus jugera OSSOr.

At si quos haud ulla viros vigilantia fugit,

Ante loeuin similem ex luirunt, ubi prima Paretur Arboribus seges, et quo mox digesta seratur; Mutatam ignorent subito ne semina matrem. Quin etiam coeli regionem in cortice signant: Ut, quo quaeque modo Steterit, qua parte calores Austrinos tulerit, quae terga Obverterit ari,

Restituant adeo in teneris consueseere mestum St. Collibus an limo melius sit ponere item, Quaero prius: Si pinguis agros metabere campi, Densa sere in denso non segnior ubere Bacchus. Sita tumulis aeolive soliun colleSiliae SVPinOS, Indi dg ordinibus nee suetus omni in Unguem

Arboribus positis octo via limite quadret. Ut saepe ingenti ullo illium longa cohortes Explicuit logio, et anilio stetit agmen aperto, Directaeque eius, ae hilo hietuat Onmis Ero ronidenti tellus, o dum horrida miscent

I 'ro si a sed linitus modiis Mars emit in annis: Omnia sint paribus numeris dimensa Viarum Non animum modo iis pasea proslaeetus inanem, Sed quia non aliter vires dabit onmibus ulvas Terra, neque in aeuum poterunt se extendere rami. Forsitan et serobibus quae sint fastigia, quaeraS.

113쪽

GEORGICON LIB. II. 55

Ausim vol tenui vitem committere sulco Altior ac penitus terrae defigitur arbos: AESculus in primis, quae, quantum Vertice ad auras AEtherias, tantum radice in Tartara tendit. Ergo non hiemes illam, non flabra, neque imbres Convellimi immota manet, multosque nepoteSMulta virum volvens durando saecula vineis. Trina sortis, late ramos et brachia tendens Huc illuc, media ipsa gentem sustinet umbram. Novo tibi ad solem vergant vineta cadentem

Neve inter vites eo limi Seren neve flagella Summa pete aut summa destringere arbore plantas Tantus amor temen ne sere laede retuso Semina neve oleae Silvestris insere frumeOS.

Nam saepe incautis pastoribus sexcidit ignis, Qui fuistim pingui primum sub Orite tectus,

Robora comprendit, frondesque elapsus in altas Ingentem coelo sonitum dedit inde secutus Per ramos fictor perque alta eaeumina regnat, Et totum involvit flammis nemus, et ruis atram Ad coelum picea crassus caligine nubem :Praeseriim si tempestas a vertice silvis Incubuit, glomeratque serens incendia Ventus. Hoe ubi non a Stirpe Valent, caesaeque reVerti Possunt, atque ima similes revirescere terra :Infelix superat solus oleaster amariS. Nec tibi tam prudens quisquam persuadeat auetor, Tolim em borea rigidam spirante moveri. Ru a gelu tum claudit hiems' nee semine acto Concretam patitur radicem astigere terrae. Optima vinetis satio, quum vere rubenti

Candida venit avis, longis invisa cohibris Prima vel auctumni sub frigora, quum rapidus Sol Nondum hiemen contingit quis jam praeterit aestas.

Ver adeo frondi nemorum, ver utile silvis; Vere tument terrae et genitalia semina POSeunt.

Tum pater Omnipotens secundis imbribus I fhor Conjugis in gremium laetae descendit, et omnes

Magnus alit, magno Ommixtus Orpore seiuS. Avia tum resonant avibus virgulta canori S,

Et Venerem certis repetunt arm0nta diebus: Pariuris almus ager Zephyrique tepentibus au iSLaxant arva sinu ; Superat tener omnibus humor: Inque novos soles audent se germina tuto Credere, nee metuit surgenti s pampinu RHStrOS,

Aut autum coelo magnis aquilonibus imbrem:

114쪽

56 P. VI RGILII MAROMSSed trudit gemmas, et frondes explicat OmneS. Non alios prima crescentis origine mundi Illuxisse dies, aliumve habuisse tenorem Crediderim ver illud erat ver magnus agebat Orbis, et hibernis parcebant flatibus euri, Quum prima lueem pecudes hauSere, virumque Ferrea progenies duris caput extulit arvis, Immissaeque sera silvis et sidera coelo. Nec res hunc tenerae possent perserrea borem, Si non tanta quies iret frigusque caloremque Inter et exciperet coeli indulgentia terras. Quod superest, quaecumque preme Virgulta per agros, Sparge fimo pingui et multa memor occule terra; Aut lapidem bibi dum aut squalentes infode conchas; Inter enim labentiu in lu: D tenuisque subibit Halitus, atque animos tollent sata. Jamque reperti,

Qui saxo super atque ingentis tondere Ostoo Ur rerent hoc est usos numina ei ad imbres Hoc ubi hiulia siti indit canis aestifer arva. Seminibus positis superest deduc re terram

Saepius ad capita et duros actare bidentes,

Aut presso exercere soliun id vomere et ipsa

Flectere hietantes inter vineta juvenco :Tum leves calamos, et rasa hastilia virgae

115쪽

ORGICO LIB. II.

Fraxineasque aptare sudes ureasque bicornes, Viribus eniti quarum, et contemnere ventOSASSuescant, Summ que sequi tabulata per ulmos.

Ac dum prima novis adolescit Dondibus aetas, Parcendum teneris; et dum se laetus ad auras Palines agit, laxis per virum immissus habenis, Ipsa acie nondum taleis tentanda, sed uneis Carpendae manibus frondes, interque legendae. Inde ubi jam validis amplexae stirpibus utinos Exierint, tum stringe comas, tum brachia tonde: Ante reformidant serrum tum denique dura

Exerce imperia, et ramos compesce fluenteS. Texendae sepe etiam, et pecus omne tenendum, Praecipue dum frons fenera imprudensque laborum Cui super indignas hiemes Solemque potentem, Silvestres fi assidue capreaeque equaeeSIlludiit, pascuntur ives avidaeque juvenem. Frigora nec tantum cana concreta pruina, Aut gravis incumbens scopulis arentibus est ,

Quantum illi nocuere greges, durique Venenum Dentis, et admorso signata in stirpe cicatris. Non aliam ob culpam Baccho caper omnibus aris Caeditur, et veteres ineunt proscenta ludi, Praemiaque ingeniis pagos et compita cireum Thesidae posueroe atque inter pocula laeti Mollibus in pratis unctos saluere per utres. Nec non Ausonii, Troja gens missa, Oloni Versibus indomtis ludum risuque Soluto,

116쪽

P. VIRGILII MARONIA

Oraque corticibus sumunt horrenda cavatis; Et te, Bacche, vocant per carmina laeta, tibique oscilla ex alta suspendunt mollia pinu. Hinc omnis largo pubescit vinea setu; Complentur vallesque cava saltusque prosundi, Et quocumque deus circum aput egit honestum. Ergo rite suum Eaccho dicemiis honorem Carminibus patriis laneosque et liba seremus Et duetus cornu stabit sacer hircus ad aram, finguiaque in veribus torrebimus Xta columis. Est otiam illo labor curandis vitibus alter, Cui nunquam exhausti satis est namque omne quotannis Terque quaterque Solum scindendum glebaque ei Sis Eternum frangenda bidentibusa omne levandum Fronde nemus redit agricolis labor aetus in orbem, Atque in se sua per vestigia Volvitur annia S. Ac jam olim, seras posuit quum vinea frondes, Frigidus et silvis aquilo decussit honorem; Jam tum acer curas venientem extendit in annum Rustieus, et curvo Salvi a dente relictam Persequitur vitem attondens, fingitque putando. Primus humum odito primus devecta cremato Sarmenta, et viillos primus sub tecta reserto: Postrenuas mutilo. iis vitibus ingruit umbra; uis segetem densis obdueunt sentibus lierbae Durus uterque humor. Laudato ingentia rura,

Exiguum colito. Nee non etiam astiora rusci Vimina per silvam, et ripis hi vialis arundo Ca)ditur incidit lue exercet cura salieti. Jam vinetae vites, jam saleem arbusta retionunt, Jam canit extremos essetus utitor anteS:

117쪽

GEORGICO LIB. II. 59

Sollieitanda tamen tollus, pulvisque mOVendu ;Et jam maturis metuendus Jupiter Vis.

Contra non ulla est oleis cultura, neque illae Proeuoam exspectant saleem rastrOSque fenaeeS, Quum semel haeserunt arvis aurasque tulerunt. Ipsa satis tellus, quum dente reeluditur uneo, Suffcit humorem, et gravidas, eum Omere, rhtgUS.

Hoc pinguem set plastitam ad nutritor olivam.

Poma quoque, ut primum truncos Sensere Valentes

Et vives habuere suas, ad sidera raptim Vi propria nituntur, opisque haud indiga nOStrae. Ne minus interea et nemus omne graVeSed, Sanguineisque inculta rubent aviaria baeuis Tondentur cytisi, taedas silva alta ministrat, Pascunturque ignos nocturni et hi in fundunt: Et dubitant homines serere atque impendere curam Quid majora sequari salices humilesque geneStae, Aut illae pecori frondem aut pastoribus umbraS Suffcimat, opemque satis, et pabula melli. Et juvat undantem buxo spectare Cytorum, Naryciaeque pleis laicoso juvat arva videre

Non rastris, hominum non ulli obnoxia evi'se.

Ipsa Caucasio steriles in vertie silvae, Quas animosi uri assidue franginitque seruntque, Dant alios aliae solus dant utile lignum

Navigiis pinos, domibus cedrumque euPPESSOS' e. Hine radios trivere rotis, hinc tympana plaustriSAgricolae, et pandas ratibus OSuere artanS: Viminibus saliues secundae, Dondibus ulmi,

At myrtus validis hastilibus, et bona bsello

Cornus Ituraeos taxi torquentur in reus. Noe filiae oves aut torno rasile buxum Non formam aeuipiunt erroque emantur neuto. Ne non et torrent0m undam levis innatat alnus, Missa Pado ne non et apes examina ondunt

Corticibusque avis vitiosaeque illeis alveo. Quid memorandum aeque Baduheia dona tulerunta Bacchus et ad culpam causas dedit ille svi enses Centavi os toto doinuit, Rhoetumque holumque Et magno Hylaeum Lapithis cratere minantem. O fortunatos nimium, sua si bona norint, Agricolas, quibus ipsa, procul discordibus armis, Fundit hvino adilem vietum justissima tellus Si non ingentem foribus domus alta superbis Mane salutantum totis vomit aedibus undam; Ne varios inhiant pulchra testudine posteS,

118쪽

P. VIRGILII MARONIA

Illusasque auro vestes Ephyreiaque sera Alba neque Assyrio sueatur lana Veneno, Nec casia liquissi corrumpitur usus olivi: At secura quies et nescia sallere vita Dives opum Variarum; at latis otia flandis Spelunca vivique lacus at rigida Tempe Mugitusque boum mollesque Sub arbore omni Non absunt illic saltus ac lustra ferarum Et patiens operum exiguoque assueta uVentus Saera deum, an utique patres extrema per illos Justitia excedens terris vestigia secit.

Me vero primum dulces ante Omnia MuSae, Quarum sacra fer ingenti pereuSSUS amore,

Aecipiant, coelique vias et sidera monstrent; Deseetus solis varios lunae lite labores Unde tremor ferrisu qua vi maria alta tumescant, Objicibus ruptis, rursusque in se ipsa residant; Quid tantum oceano in operent se tingere OleSHiberni, vel tuae tardis mora noctibus Obstet.

Sin, lias ne possini natura necedere parteS,

Frigidus obstiterit circum praeeordia Sangui :Itura mihi et rigui ,hieoant in vallibus ananes; Flumina antem silvas tuo inglorius odii campi Spercheos lue, et virginibus bacchata Lao:unis

Taygetat , qui me olidis in via lilius Ilisenii

Sist: it, ut ingenti ramorum protegat umbrat Felix, qui potuit rerini CORDOS Ur CRUSIS, Atque uietus omnes et inexorabile satum

119쪽

GEORGICON LIB. II.

Subjecit pedibus strepitumque Acherontis avarit

Fortunatus et ille, deos qui novit agrestes Panaque Silvanumque senem Nymphasque Sorores

Ilium non populi aseeS, non purpura regum

Floxit, si infidos agitans discordia fratres

Aut conj vi at des fendens Davus ab Histro Non res Romanae perituraque regna neque ille Aut doliuit miserans inopem aut invidit habenti. Quos rami fruetus, quos ipsa volentia rura Sponte tulere Sua carpsit nee errea jura InSanumque forum aut populi tabularia vidit. Sollieitant alii remis reta eaeea, ruuntque In serrum, penetrant aulas et limina regum Hie petit excidiis urbem miserΟSque PenateS, Ut gemma bibat, et Sarrano dormiat Ostro Condit opes alius, defossoque incubat auro; Hic stupet attonitus rostrisu hunc plausus hiantem Per euneos geminatus enim plebisque patrumque Corripuit gaudent persus sanguine fratrum, Exsilioque domos et dulcia limina mutant, Atque alio patriam quaerunt sub sole auentem. Agricola incurvo terram dimovit aratro :Hinc anni labor hinc patriam parvosque nepoteSSustinet hinc armenta boum meritosque juveneOS. Nec requies, quin aut pomis exuberet annUS, Aut et pecorum, aut Cerealis mergite ulmi,

Proventuque oneret sulcos, atque horrea Vineat.

Venit litem teritur Sicyonia bacca trapetis

120쪽

P. VIRGILII MARONIS.

Glande sues laeti redeunt dant arbuta silvae; Et varios ponit eius auctumnus, et alte Mitis in aliridis coquitur Vindemia aris. Interea dulces pendent circum seula nati; Casta pudicitiam servat domus ubera necae Lactea demittulit pinguesque in gramine laeto Inter se advorsis luctantur cornibus haedi. Ipse dies agitat estos fususque per herbam, Ignis ubi in medio, et socii cratera Oronant, Te libans, Lenaee voeat pecorisque magistris Velodis aculi sectam na ponit in ulmo, Corporaque agresti nudant praediu a palaeStra. Hane olim veteres vitam coluere Sabini; Hanc Remus et frateri si sortis Etruria crevit; Sei licet et rerum saeta est puleherrima Roma, Septemque via sibi vi O eu eumdedit arces. t etiam seoptrum Dietae regis, et ante Impia quam caesis gens est opulata juveneis, Aureus hanc vitam in terris Saturam agebat. Noedum etiam audierant inflari lassida needum Impositos duris crepitare ineudibus enses. Sed nos immensum spatiis consecimus aequor, Et jam tempus equum sumantia solvere colla.

SEARCH

MENU NAVIGATION